μη μαδας τη μαργαριτα

  από το blog Αντίλογος Ο χρόνος πλέον πιέζει ασφυκτικά. Οι συσκέψεις, οι απόψεις, οι αναλύσεις συνεχίζονται.Τα "εργασιακά", θέμα που δεν θα υπήρχε αν δεν το κινούσε η ΔΗΜΑΡ, βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων όχι μεταξύ του κυβερνητικού σχηματισμού με την τρόικα αλλά βασικά εντός των τειχών.   Η πρώτη εύλογη ερώτηση – που έχει εκφραστεί ήδη και από πολλές πλευρές- είναι το αν μόνο τα εργασιακά αποτελούν την κόκκινη γραμμή στον κυκεώνα των μέτρων. Κάτι που προκαλεί ατέρμονες συζητήσεις μιας και είναι τόσα πολλά τα μέτρα που θίγουν τις ασθενείς και όχι μόνο πληθυσμιακές ομάδες, που θα μπορούσε το καθένα από αυτά να αποτελέσει την κόκκινη γραμμή για ένα αριστερό κόμμα.   Η δεύτερη ερώτηση είναι αν αποτελεί συμβολική επιλογή μιας και το ζήτημα των εργασιακών ανέκαθεν αποτελούσε θέμα ιδιαίτερης ευαισθησίας για την «αριστερά που σέβεται τον εαυτό της». Το ποσοστό των ανέργων αποτελεί πλέον τη μεγαλύτερη κοινωνική πληγή και δεν θα ήθελε να ταυτιστεί τουλάχιστον...

Από το blog Αντίλογος Παρατηρώντας τις δημοσκοπήσεις – πάντα τονίζοντας  όλες  τις ενστάσεις για την εγκυρότητα τους- η άνοδος της αριστεράς όπως εκφράζεται στο πολιτικό σύστημα είναι κάτι αδιαμφισβήτητο. Ακόμα και αν τα πραγματικά ποσοστά την ημέρα των εκλογών πέσουν αισθητά σε σχέση με τα δημοκοπικά προσδόκιμα,  η αύξηση της δύναμης της θα πρέπει με τα υπάρχοντα δεδομένα αλλά και την τάση που ο καθένας μας διακρίνει στην καθημερινή επαφή του με τους γύρω ή τον κύκλο του να είναι μάλλον πρωτόγνωρη για τα πολιτικά μας δρώμενα.    Κι ενώ το ορθό θα ήταν αυτή η αύξηση να επηρεάζει όχι μόνο την πολιτική ατζέντα των επερχόμενων εκλογών αλλά και τη στροφή προς μια πιο προοδευτική πραγματικότητα και πολιτική πρακτική συμπαρασύροντας με τη δυναμική της το υπόλοιπο σκηνικό, αυτό που παρατηρούμε να συμβαίνει είναι ακριβώς το αντίθετο.  Τα πάντα καθορίζονται προς μια άκρως συντηρητική κατεύθυνση και ο λεγόμενος μετριοπαθής λόγος του ...