μη μαδας τη μαργαριτα

Ηλίας Κανέλλης: "Η μετεξέλιξη της παρέλασης σε μια γιορτή της χαράς είναι η μόνη αισιόδοξη εξέλιξη στο πεδίο των εθνικών συμβολισμών. Επιτέλους." Πέστα Ηλία, όταν δεν έχει μούτζες και ασχημονίες, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα μπούτια. Ναι ρε μπούτια είναι, κοριτσίστικα αφράτα, υγιή μπούτια. Δεν είναι οι σαφρακιασμένες ιδέες σας. του Ηλία Κανέλλη  από τα ΝΕΑ Αν έβλεπε κανείς τι γράφτηκε χθες και προχθές στο Διαδίκτυο για τη σημειολογία των παρελάσεων και ιδιαίτερα των μαθητικών, θα πίστευε ότι η χώρα κατοικείται από χιλιάδες μικρούς Ρολάν Μπαρτ, έτοιμους να αναλύσουν τα σημαινόμενα, τις συνδηλώσεις και τις προσλαμβάνουσες. Δυστυχώς όμως, ακόμα κι αν πήγαιναν για Ρολάν Μπαρτ, μας βγήκαν τρόφιμοι μιας συνεχούς Βουλής των Εφήβων. Κύριος στόχος αυτής της στερεότυπης και συντηρητικής, κοντόθωρης Βουλής ήταν οι φούστες και τα πουκάμισα των μαθητριών. Οι περισσότεροι τα βρήκαν τολμηρά. Πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο κοντές οι φούστες, πώς είναι δυνατόν να είνα...

του Ορέστη Καλογήρου Τα τελευταία χρόνια καμαρώνω ανελλιπώς ένα από τα βλαστάρια μου στις παρελάσεις της Πυλαίας (Καπουτζήδας ή Καμτσίδας για τους μπαγιάτηδες). Φέτος όλα ήταν αλλιώς.  1. Δεν υπήρχε εξέδρα αλλά ουτε και επίσημοι! 2. Στα μεγάφωνα έπαιζε μόνον "έντεχνα λαϊκοδημοτικά" 3. Ο κόσμος πολύ λιγότερο θορυβώδης και κάπως αμήχανος. Σαν να ντρεπόταν μην τους δουν ότι είναι εκεί. 4. Κατάθεση στεφάνου έκαναν μόνον ο Δήμαρχος, η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ(!!!) 5. Η μόνη διακριτή εξουσία ήταν η θρησκευτική (η επιμνημόσυνη δέηση για πρώτη φορά ακούστηκε τόσο δυνατά). 6. Δεν υπήρχαν ούτε αγανακτισμένοι ούτε ελεύθεροι σκοπευτές! 7. Το σχολείο μου (Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης) δεν γιουχαϊστηκε, όπως την 28η! Εισέπραξε και χειροκρότημα, αν και μάλλον χλιαρό! Το μόνο που δεν άλλαξε ήταν το ρεπερτόριο της τοπικής μπάντας. "Μακεδονία ξακουστή" τρεις φορές "Όλ' η δόξα όλ' η χάρι" μία φορά εναλλάξ. Την παρέλαση άνοιξαν τέσσερ...

Θαυμάσια γραφή, κοφτερή ματιά, σύγχρονη αριστερή οπτική. Προσυπογράφω το κείμενο του Παναγιώτη Σιαβελή. Καιρός να σταματήσει το χάιδεμα της κοινής γνώμης, να ειπωθούν τα πράγματα με τ’ όνομά τους. του Παναγιώτη Σιαβελή από το  arguments Μια ενδιαφέρουσα ιδέα πέρασε από το μυαλό της νεολαίας μας: στην παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου, λέει, εκεί που θα περνάνε μπροστά από τους επισήμους, θα γυρίσουν συντεταγμένα και επιδεικτικά το κεφάλι αριστερά, θέλοντας να γυρίσουν την πλάτη σε όσους τους απαξιώνουν. Η πραγματικά ενδιαφέρουσα, σκέψη, όμως, είναι η επόμενη: θα το γυρίσουν, λέει, το κεφάλι αριστερά ώστε να χαιρετήσουν τους γονείς και τους παππούδες τους.             Δε γνωρίζω αν το βλέμμα προς τους γονείς θα είναι το βλέμμα που υποτίθεται ήταν μέχρι πρότινος αυτό το στραμμένο προς τους επίσημους, δηλαδή αυτό του προσποιητού σεβασμού. Ή ίσως το βλέμμα των μεγάλων που κρυβόταν πίσω από κάθε καφενειακή ...