μη μαδας τη μαργαριτα

από την Καθημερινή Πολύς λόγος έγινε αυτές τις ημέρες για το ΠΑΣΟΚ, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 20 ετών από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Οχι άδικα! Το ΠΑΣΟΚ καθόρισε τη ζωή της χώρας για δεκαετίες και συνεχίζει να την επηρεάζει, παρά τα σημερινά χαμηλά εκλογικά ποσοστά του. Στη δεκαετία του ‘80, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου προώθησε πολιτικές ισότητας των δύο φύλων, εθνικής συμφιλίωσης, διάχυσης, έστω και στρεβλής, της πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης και της επιστημονικής έρευνας, το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Αργότερα, το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη συνέβαλε στην πλήρη ενσωμάτωση της χώρας αλλά και της Κύπρου στους κεντρικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς, ολοκληρώνοντας το έργο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Τελευταία, με την παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου έγιναν σημαντικές προσπάθειες εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, καθώς και συντονισμού του θεσμικού πλαισίου που διέπει την Παιδεία με τα διεθνώς κείμενα. Ομως, παρά τη σημαντική συνει...

Του  Γιώργου Ν. Οικονόμου   (Δρ Φιλοσοφίας) Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, 8 Οκτωβρίου 2014 Για περισσότερα από τριάντα χρόνια η πολιτική ζωή του τόπου καθορίζεται από τη συμπεριφορά, τη νοοτροπία και την ιδεολογία μίας κομματικής νομενκλατούρας, ενός στελεχικού δυναμικού που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά ως φαινόμενο έχει επεκταθεί και σε άλλους χώρους. Είναι το πασοκαριάτο, που αποτελείται από βουλευτές, ευρωβουλευτές, κρατικούς υπαλλήλους, δικηγόρους, δημοσιογράφους, από τη συνδικαλιστική αριστοκρατία των τραπεζών, των δημοσίων επιχειρήσεων, των ΔΕΚΟ, από διανοουμένους, πανεπιστημιακούς, καλλιτέχνες. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι νεόπλουτοι είτε λόγω φοροδιαφεύγοντος επαγγέλματος είτε λόγω της διαπλοκής τους με το κράτος, την πολιτική και την άσκηση της εξουσίας. Έχουν δε άμεσες ευθύνες για τη χρεοκοπία. Η ιδεολογία του πασοκαριάτου είναι ένα μίγμα από κοινότοπες και γενικόλογες απόψεις και ένα συνονθύλευμα εννοιών που στην πραγματικότητα δεν σημα...

Mια απάντηση στο ΠΑΣΟΚ του κ.Βενιζέλου Επιτέλους το ΠΑΣΟΚ μίλησε για τη μετανάστευση. Το κόμμα που κατάφερε να εξαθλιώσει και ολόκληρες περιοχές της χώρας και ολόκληρες κοινότητες μεταναστών αλλά και… γηγενών μίλησε για να επιτεθεί στο Ποτάμι! Μπορεί οι πολιτικοί του να ευθύνονται για την εξαθλίωση της μισής Αθήνας, μπορεί το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο να το λιβάνιζαν χρόνια και τελικά να το ψαλίδισαν, μπορεί να παρέδωσαν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στα κυκλώματα εκμετάλλευσης, μπορεί στα χέρια τους να εκκρεμούσαν 50.000 αιτήματα ασύλου, μπορεί επί των ημερών τους (το 2011) η Ελλάδα να καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για απάνθρωπη μεταχείριση των προσφύγων αλλά τώρα το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να μιλήσει και να ζητήσει και τα ρέστα. Ας μάθουν, λοιπόν, ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης την μέρα κιόλας που ανακοίνωσε την πολιτική του πρωτοβουλία (στις 26 Φεβρουαρίου) είπε επί λέξη «οι μετανάστες που ζουν εδώ πρέπει να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές και τ...

....και οι 4 ήσαν υπέροχοι από το blog  Μ ετά την κρίση Τη διάλυση του κόμματος ΠΑΣΟΚ  είναι να τη φοβάσαι πολύ.  Είναι σαν βόμβα διασποράς: τα κοινωνικά θραύσματά του πάνε παντού, καταλαμβάνουν όλο τον χώρο.   Στην όψιμη μεταπολίτευση, λίγο πρίν το Έτος των Θαυμάτων 2008 που τ' άλλαξε όλα, πολλοί υπέκυψαν στον πειρασμό και εξιδανίκευσαν το ΠΑΣΟΚ: Αρκεί να θυμηθούμε τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή του Νεότερου με την πολιτική παροχών της. Ή τον τόνο των Μέσων Ενημέρωσης, είτε της “δημοκρατικής παράταξης” είτε του “φιλελεύθερου χώρου”, που είχαν ξεχάσει τι έγραφαν στην εποχή των δικών Κοσκωτά και έσταζαν πάλι μέλι για τον Ανδρέα.  Ο πειρασμός της εξιδανίκευσης post mortem είναι μεγαλύτερος: εκείνο το μέρος της κοινωνίας, που τόσο ευτύχησε εκείνα τα χρόνια, 1980 - 2008, και γι' αυτό τόσο πολύ τα αγάπησε και τα νοσταλγεί, ανθίσταται. Και πως να αντισταθεί καλύτερα; Εξιδανικεύοντας τον διαχρονικά  καλύτερο εκφραστή του. Κατά βάθος, εκείνα τ...

  του Γιώργου Αντωνίου Νέες θυελλώδεις διεργασίες φαίνονται να διαγράφονται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου επανεμφανίστηκε, μαζί με αρκετούς θορυβώδεις υποστηρικτές του, στο Ζάππειο και δήλωσε έντονα πολιτικά παρών. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να ταλανίζεται από την εσωτερική σύγκρουση βενιζελικών, οι οποίοι ποντάρουν στην πραγματιστική, ρεαλιστική πολιτική κυβερνητικής συνεργασίας με τη ΝΔ για την έξοδο από την κρίση, και παπανδρεϊκών, με νεφελώδεις ιδέες, μέσα από τις οποίες διαφαίνεται η διάθεση απομάκρυνσης από την κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ και η αχνή διάθεση να συμβάλλουν στη δημιουργία μιας κυβέρνησης «προοδευτικού και σοσιαλιστικού» προσανατολισμού, που δεν μπορεί βέβαια, προοπτικά, εάν την πιστεύουν, παρά να έχει σαν βασικό άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού αποτελεί τη βασική δύναμη του «σοσιαλιστικού» στρατοπέδου. Ας γυρίσουμε στο άμεσο πολιτικό παρελθόν, το οποίο θέτει διάφορα ζητήματα κι ερωτήματα για την τωρινή πορεία του πρώην πρωθυπουργού. Ο Γ.Παπανδρέου ήτα...

Λίνα Παπαδάκη - Αντρέας Πετρουλακης από την Athens Voice Η διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου  δεν είναι ένα κείμενο που αφορά ένα κόμμα και τους οπαδούς του. Είναι η ιδρυτική πράξη μιας ολόκληρης εποχής για τη χώρα που γνώριζε για πρώτη φορά συνθήκες πραγματικής ελευθερίας. Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα-ψυχογράφημα του λαού μας, βρέθηκε εκεί για να μας συστήσει τον εαυτό μας, τι μπορούμε να την κάνουμε την ελευθερία αυτή τώρα που φεύγαμε από την παντοδυναμία του χωροφύλακα. Και πώς, απελευθερώνοντας όλες τις δημιουργικές δυνάμεις και τα ταπεινά μας ένστικτα, εμείς θα την οδηγούσαμε στην παντοδυναμία του συνδικαλιστή, του γιάπη, του φοροφυγά. O δεξιά ήταν ο αναιμικός συμπαίκτης . Συντηρητική, θρησκόληπτη, οπισθοδρομική και φτωχή σε πρόσωπα και ιδέες, έδωσε στο ΠΑΣΟΚ τον πρωταγωνιστικό ρόλο του αναμορφωτή της κοινωνίας γιατί δεν έκανε ούτε τα στοιχειώδη που είχαν από χρόνια κάνει τα συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης. Επί ΠΑΣΟΚ η κοινωνία έκανε άλματα. Συχνά στο κενό. Από τα σεντόνια που τύλ...

Στάθης Καλύβας από το 2012 στην Καθημερινή Η μελέτη των κομματικών συστημάτων έχει αναδείξει την ιστορική διάρκεια και αντοχή στον χρόνο των «καθιερωμένων» πολιτικών κομμάτων (γνωστή και ως «υπόθεση Rokkan») ως ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά τους. Η μακρόχρονη σχέση που αναπτύσσουν με τους ψηφοφόρους τους, εξασφαλίζει στα κόμματα αυτά μια εντυπωσιακή προσαρμοστικότητα που τους επιτρέπει να επιβιώνουν μέσα από δυσχέρειες και κρίσεις. Ετσι εξηγείται η εντυπωσιακή σταθερότητα των κομματικών συστημάτων και γι' αυτό ο «θάνατος» των μεγάλων κομμάτων αποτελεί εξαίρεση. Μια τέτοια υπήρξε η καθίζηση της ιταλικής Χριστιανοδημοκρατίας το 1994. Προφανώς, ο εκλογικός καταποντισμός του ΠΑΣΟΚ, που προσθέτει μια νέα περίπτωση στον κατάλογο αυτό, συνδέεται στενά με την κρίση. Ομως, η συγκριτική εμπειρία δείχνει πως δεν αρκεί μια οικονομική κρίση, όσο βαθιά και να είναι, για να διαλύσει ένα μεγάλο κόμμα και να αποδιοργανώσει ολόκληρο το κομματικό σύστημα μιας χώρας. Το Ρεπουμπλι...