μη μαδας τη μαργαριτα

Φαντάζομαι τον Στέλιο Ράμφο, τη Σώτη Τριανταφύλλου και τον Πέτρο Τατσόπουλο νά 'χουν σκάσει στα γέλια με τις φρέσκιες μικρότητες. Ή τουλάχιστο να υπομειδιούν. Είναι που τον καιρό αυτό γράφονται πολλά κι εμετικά στο f/b. Από πρόσωπα που με συχνή εναλλαγή προσωπείων και χρωμάτων κ.ά. ταχυδακτυλουργίες κατόρθωσαν να πείσουν πως δεν είναι το μακρύ χέρι της κυβερνώσης νεοσταλινικής πτέρυγας (με ολίγην από Τσάβες, ποσοστά εθνικής "υπερηφάνειας" κλπ, τά 'χω ξαναπεί για το συριζανελ, μη σας ξανακουράσω). Το κύριο ζήτημα δεν είναι ποιους και πόσους μπορούν να επηρεάσουν τα πρόσωπα αυτά, κρύβοντας εντέχνως την κομματική  ταυτότητα και θολώνοντας τα νερά ως προς τις πραγματικές τους στοχεύσεις. Το πρόβλημα είναι πως η αποθηκευμένη χολή αυτών των καλοκάγαθων, "ουδέτερων", επικριτών στρέφεται κατά προσώπων πού 'χουν προσφορά και ιστορία στον τόπο ( ανασύρω, για παράδειγμα, τα ονόματα του Στέλιου Ράμφου, της Σώτης Τριανταφύλλου και του Πέτρου Τατσόπουλο...

Το Παγώνι της Αίγινας. Εκείνο το σακιδιοφόρο θρασίμι με την ξυρισμένη κεφαλή, το σακάκι Prada, τα λουλουδάτα πουκάμισα (πάντα εκτός παντελονιού, λόγω μαγκιάς ) και τα κατάχαμα οκλαδόν στην κοινοβουλευτική ομάδα των Μαθητευόμενων Ερασιτεχνών. Αυτός που, κατ' εντολή του Χαμογελαστου κι επί οχτώ μήνες, αδιαλείπτως μπαινόβγαινε στ' ανώτατα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκθέτοντας την χώρα ανεπανόρθωτα. Μ' αποκλειστικό σκοπό μάλιστα, να την δρομολογήσει στο χείλος της αβύσσου. Ώσπου να εισπράξει την κλωτσιά απ' τον πάτρωνα του. Ακριβώς τότε πού 'χαμε ξεκινήσει το δυσώδες μονοπάτι για Τρίτο Κόσμο Μεριά και Περιοχή Νομισματοκοπείου. Το ξυρισμένο Παγώνι τολμά και πάλι. Μ' αυτά ζει ο φουκαράς. Να πει τι αλήθεια ; Σε ποιον ; Ποιος ασχολείται με τις ανοησίες του ανθρώπου ; Του ανθρώπου με τ' ανεπίλυτα ζητήματα ενηλικίωσης. Ποιος ; Άλλο απασχολεί εμένα. Κάποιος δικηγόρος δε θα βρεθεί να υποβάλει την μήνυση ; Για εσχάτη προδοσία. Την μήνυση, σεβαστοί Υπε...

Γράμμα σε ένα φίλο Αλ., ιδεολογικώς, ιδίως δε από πολιτική τοποθέτηση, βρίσκομαι στην αντίπερα. Στην αντίπερα όχθη. Όμως Αλ. μου, πονάω για τις γκάφες σου, πονάω. Πονάω και θλίβομαι. Ιδιαίτερα όταν προέρχονται από έλλειψη παιδείας, πολιτική απειρία και. Και τον αστείο βοναπαρτισμό σου. Ακόμη περισσότερο μελαγχολώ, όταν αυτές προέρχονται από θλιβερές απόπειρες μιμήσεως πολιτικών του παρελθόντος. Που, αντίθετα με σένα, και παιδεία διέθεταν κι εν γένει χαρισματικοί ήταν. Για πολλοστή φορά σου επισημαίνω, Αλ. Πρόσεχε, κάτσε σκέψου. Αν εσύ αδυνατείς, βάλε κάποιον απ' τους μετακλητούς να σκεφτεί. Σκέψου τις επιλογές των προσώπων. Τους εντολοδόχους σου. Την πατάς συνεχώς, Αλ. Κατ' ασύγνωστη αμέλεια, Αλ. Κατ' ασύγνωστη. Γιατί βρε παιδί μου; Γιατί ; Υπάρχει ζήτημα παιδικής ηλικίας ; Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να υπάρχει. Μπορεί όμως και να κάνω λάθος. Μπορεί. Οι ειδικοί τα ξέρουν. Οι ειδικοί. Υπάρχουν πολλοί. Στο τέλος θα μ' αναγκάσεις να κατεβάσω λίστα των κατά π...

Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Όσο πιο ψύχραιμα μπορώ (δεν μπορώ και πολύ  😊 ). Αντιρατσιστικός νόμος του '14. Θεσπίσθηκε, για ν' αποτρέψει όσους ασχημονουν σε βάρος των ομοφυλοφίλων, των αλλοδαπών (όταν δεν εγκληματούν, εννοείται. Διοτι δυστυχώς κόντεψα να χάσω τη ζωή μου καθ'οδόν, κοντά στο σπίτι μου, εκεί που έμαθα να παίζω μπάλα, κοντά στο τότε σχολείο μου, εκεί που κάποτε παντρεύτηκα, κλπ, κλπ, μόνο και μόνο για μου αφαιρέσει κάποια συμμορία αράβων λίγα ευρώ). Ό νόμος  επίσης αποσκοπεί στο ν' αποτρέψει ασχημιες και άλλα συναφή σε βάρος αλλοθρησκων και όσων άλλων παρουσιάζουν κάποια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τη νομιζομενη πλειοψηφία της χώρας. Αρκεί βέβαια οι νόμοι της Ελληνικής Δημοκρατίας να γίνονται σεβαστοι από τους συνανθρωπους μας αυτούς (ας ξαναειπωθει αυτό, δεν βλάπτει στους καιρούς μας: οι νόμοι να γίνονται σεβαστοί από αυτούς κι από όλους μας). Λοιπόν. Λοιπόν, αντι ν' αξιοποιηθεί ο νόμος αυτός σύμφωνα με το σκοπό που προαναφέρθηκ...

του Δημήτρη Παρίση Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε ώρα, κάθε εικοσιτετράωρο, η χώρα αποσυντίθεται έτι περαιτέρω. Ιδίως μετά την τραπεζική αργία, ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας εμφανίζει συντριπτικές, μη αναστρέψιμες απώλειες. Παρά ταύτα. Παρά ταύτα ο ένοικος του Μαξίμου κι ο γύρω του εσμός ερασιτεχνών εξακολουθούν να νοιάζονται μόνο για τη συνέχιση των πειραμάτων πάνω στη χώρα. Καθώς και για τη μακροημέρευση του αλλοπρόσαλλου μαγαζιού τους. Αρκετά μετά τις συγκεντρώσεις, στη Σταδίου και στη Πανεπιστημίου. Ελάχιστοι οι περαστικοί και τ' αυτοκίνητα. Η σιγαλιά της νύχτας που έχει αρχίσει στρώνεται στους δρόμους. Η ζέστη κι η υγρασία στο πρόσωπο μου. Ο από μέρες εντός μου κατοικοεδρεύων εφιάλτης με περιτριγυρίζει. Μάταια προσπαθώ να μυρίσω αλλού. Δεν κατορθώνω ν' αποφύγω τη τσίκνα του λουκάνικου που όπως - όπως σερβιρίστηκε απ' τον πλανόδιο στους οπαδούς κάποιου ακόμη γκρουπούσκουλου, με καλόπαιδα των Εξαρχείων. Η τσίκνα, οι επέτειοι, τα μνημόσυνα, η καθημαγμένη,...