μη μαδας τη μαργαριτα

του Στάμου Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή Όταν δεν θες να λύσεις ένα πρόβλημα, φτιάξε μια επιτροπή. Βρετανικό ρητό Επιτροπή: μια ομάδα ανθρώπων που από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αλλά σαν ομάδα μπορούν να αποφασίσουν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Fred Allen (Αμερικανός κωμικός) H είδηση, ότι δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι δεν απογράφηκαν στις αρμόδιες υπηρεσίες, επανέφερε στην επικαιρότητα το ζήτημα των λεγόμενων «συντάξεων μαϊμού», το ενδεχόμενο, δηλαδή, τα ευρισκόμενα σε τραγική οικονομική κατάσταση ασφαλιστικά ταμεία να χορηγούν αντιστοίχως δεκάδες χιλιάδες συντάξεων σε, από καιρού αποδημήσαντα εις Κύριον ή και ανύπαρκτα ενδεχομένως (τίποτα δεν μπορεί να αποκλεισθεί στη χώρα αυτή) πρόσωπα, με εικαζόμενο κόστος άνω των 400 εκ. ευρώ ετησίως, και μάλιστα όταν νέες οδυνηρές (και αναδρομικές) μειώσεις του ύψους των χορηγούμενων συντάξεων (σε κανονικούς-υπαρκτούς δικαιούχους) πρόκειται να ανακοινωθούν και να ψηφισθούν σύντομα. Η αντίδραση της ηγεσίας του υπουργείου ...

Ο πίνακας είναι του Γιάννη Ψυχοπαίδη ( άλλως «η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά…» 1  ) «Ελεύθερο κυλάει το νερό στο ποτάμι. Προχωράει σταθερά, συγκρατημένο. Ακοίμητοι φρουροί οι όχθες αποτρέπουν κάθε παρέκκλιση. Απλό δείγμα δημοκρατίας. Ωραία δοσμένο απ’ τη φύση Σάββας Θ. Γαβριηλίδης- Δείγμα δημοκρατίας του Νικήτα Κακκαβά * από το blog Σχολιαστής Ήταν ρατσιστικό ή όχι το «τιτίβισμα» της Ελληνίδας αθλήτριας που της κόστισε τον αποκλεισμό από τους Ολυμπιακούς αγώνες; Φταίνε μόνο οι ξένοι για την αυξημένη εγκληματικότητα στην Ελλάδα; Εν τέλει ο Έλληνας πάσχει από τον «φόβο του ξένου» ή ο ρατσισμός είναι «αλλοδαπή» έννοια στην «παλαιόθεν φιλόξενη» Ελλάδα; Είμαστε ή όχι ο «περιούσιος λαός» και μας απειλούν προαιώνιοι εχθροί; Και αφού εμείς μιλάμε με τέτοια ευκολία για «γυφτοσκοπιανούς»,  «Ρωσσίδες που έχουν μέσα τους την πουτανιά», «Αλβανούς που έχουν το κακό μέσα τους», «μαφιόζους Βούλγαρους» κοκ, πόθεν το δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε που οι...

Θαυμάσια δουλειά γύρω από το Σύστημα Υγείας από το φίλο μας γιατρό- καρδιολόγο και blogger Στάμο Κυρζόπουλο. Απόψεις μεστές και έγκυρες προτάσεις, όπως λένε και αυτοί που ξέρουν κάτι παραπάνω από εμάς για το θέμα. Η άλλη Ελλάδα εργάζεται και παράγει. του Σταμάτη Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή   ( Σήμερα το Α μέρος) Στις αρχές του τρέχοντος έτους ξεκίνησε και επισήμως η λειτουργία του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ). Πρόκειται για ένα φιλόδοξο και ορθολογικό στη σύλληψη του εγχείρημα, που προέβλεπε τη συγχώνευση των κλάδων υγείας  αρχικώς των κυριοτέρων (ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ-ΤΕΒΕ, ΟΠΑΔ-Δημοσίου) ταμείων και ακολούθως και των υπόλοιπων για να δημιουργηθεί ένας οργανισμός που θα καλύπτει ασφαλιστικά στο υγειονομικό σκέλος 9,5 εκατομμύρια ασφαλισμένους και θα μπορεί να διαπραγματεύεται από δεσπόζουσα (πρακτικά μονοπωλιακή) θέση με τους πάσης φύσεως προμηθευτές υπηρεσιών υγείας τις καλύτερες και υψηλότερου δυνατού επιπέδου υπηρεσίες (για τους ασφαλισμένους) στο...

του Σταμάτη Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή Δεν ξέρω αν οι αριθμοί λένε πάντα όλη την αλήθεια, δεν ξέρω καν αν υπάρχει μία και μάλιστα ολόκληρη αλήθεια, αλλά βρήκα ότι η παρακάτω αριθμητική προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος αποδίδει μια σημαντική πτυχή της ερμηνείας του: «Το ποσοστό της ανεργίας στην Ελλάδα είναι υψηλότερο από το ποσοστό που έλαβε οποιοδήποτε κόμμα συμμετείχε στις τελευταίες εκλογές». Η χώρα διανύει τον πέμπτο συνεχόμενο χρόνο ύφεσης (πρόκειται πιθανότατα περί ενός θλιβερού ιστορικού παγκοσμίου ρεκόρ) χωρίς ορατό ορίζοντα ανάκαμψης, το σωρευτικά απολεσθέν Α.Ε.Π υπερβαίνει πια το 18%, η ανεργία εκτινάχθηκε μέσα σε 2-3 χρόνια από μονοψήφια νούμερα στο 21% (επισήμως), ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στερούνται οιουδήποτε εισοδήματος, ακόμη περισσότερες ασφαλιστικής κάλυψης, ενώ η πτώση του βιοτικού επιπέδου και των υπολοίπων υπερβαίνει τις 20 ποσοστιαίες μονάδες. Θα ήταν πραγματικά αδιανόητο μια τέτοια βίαιη μεταβολή των στοιχ...

Δεν είναι που είναι Μεγάλο Σάββατο, δεν είναι που σε λίγο "θανάτω, θάνατον πατήσας". Είναι που όταν περάσεις τα 50  νιώθεις το τέλος πιο κοντά και αναρωτιέσαι πως θάναι, που θάναι, με ποιους θάναι. Τώρα πια η Ιατρική δεν σε αφήνει να μάθεις πως κλείνει η αυλαία. Σε βάζει σε καταστολή, όταν καταλάβει ότι πας για το τετέλεσται και χάνεις την εμπειρία. Σάμπως και τι να την κάνεις;  Βέβαια, δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη, αλλά που ξέρεις, καμιά φορά όλα γίνονται (leo)    Μια μικρή περίληψη από το blog Σχολιαστής του φίλου μας Σταμάτη Κυρζόπουλου. Ο κύριος Μηνάς περνάει το τελευταίο βράδυ της ζωής του στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Ιπποκρατείου, όπου νοσηλεύεται τον τελευταίο μήνα. Το πρωί η νοσηλεύτρια βάρδιας βρίσκει στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι του ένα γράμμα που είχε γράψει για τον γιο του, ο οποίος ζει μόνιμα  στη Σουηδία. Νικήτας Κακκαβάς « Κανείς δεν καταλαβαίνει τον άλλο. Είμαστε νησιά στη θάλασσα της ζωής. Ανάμεσα μας...

του Στάμου Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή Γυναίκα Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας, τώρα που δεν μας λογαριάζει πια ο καιρός                              Οδυσσέας Ελύτης Έβρισκα πάντοτε ανόητες (άνευ νοήματος δηλαδή) έως και υποκριτικές τις διάφορες "παγκόσμιες ημέρες": της γυναίκας, της μητέρας, του πατέρα, του περιβάλλοντος κ.ο.κ. Εμπορικά-διαφημιστικά πανηγυράκια με αδύναμους συμβολισμούς και χωρίς πραγματική ουσία, περνάνε, όπως έρχονται, χωρίς να αφήσουν τις περισσότερες φορές διακριτά ίχνη στις ψυχές και τις διάνοιες και κυρίως χωρίς να τροποποιήσουν επί τα βελτίω αντιλήψεις, συνήθειες και συμπεριφορές και χωρίς να αβλύνουν ή να εξαλείψουν προκαταλήψεις. Πρέπει όμως να ομολογήσω, ότι αυτή τη φορά ο πρόσφατος εορτασμός της "παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας" είχε λιγότερη ραδιοτηλεοπτική σαχλαμάρα και λαϊφστυλίστικη ψευτογκλαμουριά από οποιαδήποτε άλλη χρονιά. Ίσως η κρίση προκαλεί μια επανεξέταση της...

Ο φίλος Σταμάτης καταπιάνεται με το θέμα των πανεπιστημίων και θυμάται μια προσωπική εμπειρία από τα φοιτητικά του χρόνια. Σας την παρουσιάζω γιατί δείχνει τη μήτρα της παθολογίας των ΑΕΙ. Δυστυχώς σήμερα τα πράγματα δεν ελέγχονται. Τα δημόσια πανεπιστήμια δεν ανήκουν στον ελληνικό λαό. Ανήκουν σε κομματικές μειοψηφίες καθηγητών και φοιτητών που είναι εν πολλοίς αυτονομημένες και λυμαίνονται το χώρο προς ίδιον όφελος. Τιμή σε όσους αγωνίζονται μέσα σε αντίξοες συνθήκες και διασώζουν την επιστημονική και δημοκρατική παράδοση των ιδρυμάτων. του Σταμάτη Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή Τον συνηθίσαμε, δεν αντιπροσωπεύει τίποτα Σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει Και σας μιλώ γι’αυτόν, γιατί δεν βρίσκω τίποτα Που να μην το συνηθίσατε Προσκυνώ                              Γιώργος Σεφέρης  (Αφήγηση) Εν μέσω των κοινοβουλευτικών μαχών και απωλειών, διαγραφών και μεταγραφών, και κάθε...