μη μαδας τη μαργαριτα

του Λυκούργου Χατζάκου από το koolnews Ανέκαθεν και σε κάθε κρίση, πρόκληση ή επίθεση, το Ισραήλ επέλεγε την σκληροτέρα των απαντήσεων αντιποίνων. Προφανώς, αιτία για αυτό είναι η ανασφάλεια, την οποία αισθάνονται οι Ισραηλινοί, δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται εντός απολύτως εχθρικού περιβάλλοντος, για την δημιουργία του οποίου έχουν και οι ίδιοι ευθύνη. Πρέπει να συγκρατείται ότι, οι Ισραηλινοί δέχθηκαν επίθεση από τον 5μερή αραβικό συνασπισμό (Ιορδανία, Συρία, Ιράκ, Αίγυπτος και Λίβανος) κατά το έτος 1948· στον πόλεμο των Έξι Ημερών, το Ισραήλ πρόλαβε επίθεση των Αιγύπτου και Ιορδανίας, στο δε πόλεμο του Γιομ Κιπούρ -την μεγαλύτερη θρησκευτική εορτή-, μόλις κατάφερε η χώρα να διασωθεί από νέα Αραβική επίθεση. Από την άλλη πλευρά η σύσταση –με την απόφαση 181 τ ου Σ.Α. των Η.Ε.-, του Ισραηλινού Κράτους, προκάλεσε κύμα Παλαιστινίων προσφύγων, οι οποίοι ουδεμία αποζημίωση έλαβαν ποτέ και έκτοτε υποχρεώθηκαν να ζουν ως «μη λαός», αφού παρά την αρχική πρόνοια της απόφασης τω...

    Αντώνης Τριφύλλης, από Τα Νέα, 07/08/2014 «Σήμερα έχουμε μια γενιά αράβων, παλαιστινίων και ισραηλινών ηγετών που είναι ειδικοί στο να κατασκευάζουν τούνελ και τείχη. Κανείς τους δεν έμαθε να χτίζει γέφυρες και πύλες». Thomas Friedmann, N.Y. Times Η Ευρώπη έχει ιστορικό χρέος απέναντι στους χειμαζόμενους παλαιστινίους και στους ανασφαλείς ισραηλινούς πολίτες. Και το χρέος αυτό προέρχεται όχι μόνο από το Ολοκαύτωμα των Ναζί, αλλά και από τους διωγμούς και τον αντισημιτισμό σε πολλές χώρες. Από την εποχή προ Κρόμγουελ στην Αγγλία έως τους διωγμούς στη Ρωσία, στην Πολωνία και αλλού διαμέσου των αιώνων. Ολος ο κόσμος πάλι οφείλει στους Παλαιστινίους την εφαρμογή της απόφασης του ΟΗΕ για τη δημιουργία δικού τους Κράτους. Που η αδυναμία εφαρμογής της βύθισε σε δυστυχία έναν λαό υψηλού εκπαιδευτικού επιπέδου σε πόλεμο με το Ισραήλ και στον θρησκευτικό εξτρεμισμό που τον τρέφει. Δυστυχώς, από τη δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν και μετά, η όποια λ...

Μάριος Θρασυβούλου α πό το facebook Μπροστά στις συνεχιζόμενες βάρβαρες και απάνθρωπες επιθέσεις του ισραηλινού στρατού που οδηγούν στον αφανισμό αθώων Παλαιστινίων, η πρόταξη του πολιτισμένου κόσμου πρέπει να είναι η καταδίκη αυτών των ενεργειών και η απαίτηση να σταματήσει η σφαγή . Το Ισραήλ είναι η κατοχική δύναμη και έχει τη βασική ευθύνη στο πρόβλημα. Μέσα από τη στρατιωτική του ισχύ, τη δυνατή οικονομία του, τη στήριξη των δυτικών συμμάχων του και σε συνδυασμό με τη διαιώνιση της εμπόλεμης κατάστασης στην περιοχή, συμπεριφέρεται διαχρονικά με αλαζονεία προς τους γείτονές του και κυρίως προς τον λαό της Παλαιστίνης. Έχει, ως κράτος, αναπτύξει μια ψυχολογία «άγριου θηρίου». Είναι ένα κράτος που έμαθε να αντιμετωπίζει το καθετί με όρους στρατιωτικούς. Και αυτό δημιουργεί και μια ανάλογη κουλτούρα στις συνειδήσεις των πολιτών του, ιδιαίτερα των πιο οπισθοδρομικών στοιχείων του. Αυτή η επιθετικότητα του κράτους του Ισραήλ ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τα δεινά των Παλαιστινίω...

του Λεωνίδα Καστανά Εξήντα χρόνια κρατάει αυτή η παράλογη σφαγή με επίκεντρο της Λωρίδα της Γάζας. Μια σφαγή που αναπαράγει την ισχύ των πιο φανατικών και στρατοκρατικών μηχανισμών τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Παλαιστίνη. Μόνο που δε σφάζονται οι μαχητές των δύο πλευρών. Σφάζονται με τον πιο ειδεχθή τρόπο άμαχοι και κυρίως παιδιά. Με σκοπιμότητα. Για να αναπαράγεται το μίσος και να διαιωνίζεται η εμπόλεμη κατάσταση. Φυσικά το βαρύτερο φόρο αίματος πληρώνουν οι Παλαιστίνιοι, γιατί είναι οι πιο αδύναμοι. Μόνο που είναι αυτοί που συνήθως προκαλούν τους Ισραηλινούς οι οποίοι απαντούν με δυσανάλογη βία ακριβώς για να δώσουν το άλλοθι στη Χαμάς να συνεχίσει. Και πέφτουν αράδα τα κορμιά χωρίς κανένα λόγο. Γιατί το «παιχνίδι» έχει στηθεί καλά και από τις δυο πλευρές . 1,8 εκατομμύριο ψυχές ζουν σε μια στενή λωρίδα άγονης γης αποκλεισμένοι από παντού. Ανεργία 80%, ανέχεια, έλλειψη νερού, ηλεκτρικού, τροφής και φαρμάκων. «Φυσιολογικά» επιλέγουν να τους κυβερνά, κατά 70%, η φανα...

από το ΒΗΜΑ Δύο μπάντες από το Ισραήλ, η μία εβραϊκή και η άλλη αραβική, ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια «χέβι μέταλ αδελφότητα» για να στείλουν μήνυμα ειρήνης μέσω της σκληρής ροκ μουσικής. Η αραβική μουσική κολεκτίβα Khalas (Αρκετά) και η εβραϊκή Orphaned Land (Ορφανή Γη) ξεκινούν κοινή  περιοδεία 18 ημερών στην Ευρώπη με στόχο κατ' εξοχήν πολιτικό: την προώθηση της συνύπαρξης και της ανοχής Ισραηλινών και Παλαιστινίων. «Θέλουμε να μοιραστούμε τη σκηνή, να δείξουμε ότι οι δύο λαοί μας μπορούν να συνυπάρξουν»  λέει ο εβραίος  Κόμπι Φαρχί , ο τραγουδιστής των Orphaned Land, αναρωτώμενος:  «Θα μοιραστούμε ένα λεωφορείο για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Δεν είναι το πιο τέλειο παράδειγμα συνύπαρξης;».  Μαζί του συμφωνεί ο κιθαρίστας και μάνατζερ των Khalas, ο Αραβας  Αμπεντ Χαθούτ.  «Αν μπορέσουμε να συνυπάρξουμε σε ένα λεωφορείο, γιατί να μην μπορέσουμε να συνυπάρξουμε και σε μια χώρα;»  λέει. Ο ένας στους πέντε κατοίκους του Ισραήλ είναι...