Ο νόμος του Lynch σε μετάφραση
τ ου Λεωνίδα Καστανά H κυρία που κλωτσάει το κορίτσι εκπροσωπεί ένα σημαντικό μέρος των πολιτών αυτής της χώρας. Εξάλλου και μόνο το γεγονός ότι το κάνει σε ένα από τους πιο διάσημους, πολυσύχναστους και ακριβότερους δρόμους της πρωτεύουσας είναι ενδεικτικό. Το σουλούπι, τα ρούχα, τα παπούτσια και το περιοδικό μόδας που κρατάει υποδηλώνουν με το πιο εμφατικό τρόπο ότι ένα τμήμα της μεσαίας τάξης «υποφέρει» για την Αλεξάνδρεια που έχασε και μαζί μ’ αυτή χάνει και τη ψυχραιμία του. Ξεσπάει όπου βρει και γιατί όχι στη μικρή που επαιτεί παίζοντας ακορντεόν. Γιατί νομίζει ότι της χαλάει την πιάτσα, της διώχνει τους πελάτες, της λερώνει τη γειτονιά. Ο φασισμός πλέον δεν έρπει στα σκοτεινά με ενοχικά σύνδρομα. Βγαίνει μέρα μεσημέρι, κάτω από την Ακρόπολη και δηλώνει ότι είναι εδώ. Δεν είναι ντυμένος με στολή παραλλαγής, δεν κρατάει καδρόνι, δεν έχει ξυρισμένο κεφάλι. Είναι καλοζωισμένος, καλοντυμένος, μοδάτος είναι κάποιος από μας. Κλωτ...