μη μαδας τη μαργαριτα

H «Μαργαρίτα» ανοίγει τη συζήτηση σχετικά με τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία με ένα κείμενο του φίλου της, δάσκαλου, Ευθύμη Δημόπουλου. Προ της ψήφισης του σχετικού νόμου που φιλοδοξεί την επανίδρυσή τους, θα ακολουθήσουν και άλλα κείμενα τα οποία ελπίζει ότι θα εμπλουτίσουν το διάλογο.(Leo) του Ευθύμη Δημόπουλου Τα πειραματικά σχολεία στην ιστορία της παιδαγωγικής εμφανίζονται χοντρικά με δύο μορφές, ως μοντέλα θεωρητικών ρευμάτων και ως χώροι πραγματικής πειραματικής μέτρησης. Η πρώτη εκδοχή εκφράζεται με την εμφάνιση, στις αρχές του 20 ου αιώνα, ενός νέου παιδαγωγικού ρεύματος του Σχολείου Εργασίας που αμφισβητεί τη μεθοδική ακαμψία της ερβαρτιανής αγωγής (δασκαλοκεντρική, ηθικοποιητική, φρονηματιστική) και θέτει στο κέντρο της παιδαγωγικής πράξης τη μαθητική αυτενέργεια. Οι κυριότεροι εκπρόσωποι του σχολείου εργασίας ( Kerschensteiner , Gaudig , Dewey ) υποστηρίζουν μια παιδοκεντρική αγωγή, όπου ο μαθητής επιλέγει τα μέσα και την οδό της αυτοτελείωσής του. Οι...

Μια αιρετική ματιά στα άδυτα του άλλοτε κραταιού φοιτητικού κινήματος. Η ρετσίνα και τ' αντάρτικα των ημερών μου, έγιναν Ρέμος και συνδιαλλαγή. Μια ζωή στην ίδια τάξη. ( Leo)  του Αλέξη Παλαμίδη Εν’ όψει της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και των προσεχών φοιτητικών εκλογών θα ήθελα να εκφράσω κάποιες από τις σκέψεις μου όσον αφορά στον φοιτητικό συνδικαλισμό. Η αλήθεια είναι ότι η άποψη μου για τον συνδικαλισμό όπως τον γνωρίζουμε σήμερα είναι αρνητική. Και δυστυχώς ο συνδικαλισμός στα πανεπιστήμια δρα ως εκκολαπτήριο του μετέπειτα εργατικού συνδικαλισμού αλλά και του παθογενούς κομματικού συστήματος. Πιο συγκεκριμένα , η νοοτροπία που αναπτύσσεται τόσο σε αυτούς που ασχολούνται ως φοιτητές αλλά και σε αυτούς που δεν ασχολούνται είναι εν πολλοίς καθρέπτης της ελληνικής κοινωνίας: Ας ξεκινήσουμε από αυτούς που δεν ασχολούνται (δηλαδή την πλειοψηφία) προσπαθώντας να αναλύσουμε την συμπεριφορά τους : - Η συμμετοχή τους στα κοινά και στα όποια προβλήματα της σχο...

Είναι τουλάχιστον αστεία η προσπάθεια αριστερών και δεξιών να εμφανίσουν με κάθε τρόπο το ελληνικό δημόσιο χρέος ως παράνομο και απεχθές. Πέρα από το γεγονός ότι ποτέ στα διεθνή δικαστήρια δεν έχει χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος, δηλαδή το «odious debt», δεν μπορεί κανείς σοβαρός άνθρωπος να ισχυριστεί ότι το ελληνικό χρέος που ανέλαβαν νόμιμες και ισχυρές ελληνικές κυβερνήσεις, εν καιρώ ειρήνης, είναι παράνομο. Ποιο διεθνές δικαστήριο και ποιος μηχανισμός που ελέγχει τη Διεθνή Έννομη τάξη  θα δεχτεί ότι οι παρανομίες, οι μίζες, οι σπατάλες, ο εκμαυλισμός του πλήθους και ότι άλλο διέπραξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις υπό την ανοχή ή και την προτροπή των ψηφοφόρων τους είναι αιτίες για να μην πληρώσουμε όσους έχουν αγοράσει ελληνικό χρέος. Να  βρούμε τους ενόχους, να τους δικάσουμε, να δημεύσουμε τις περιουσίες τους, να τους βάλλουμε φυλακή, αλλά τι χρωστάνε οι σιδηροδρομικοί της Γαλλίας ή οι δάσκαλοι της Ολλανδίας που κατέχουν  ελληνικά ομόλογα, να φάνε τόσο σκληρό...

Το μεγάλο φαγοπότι έφερε και την καταστροφή του Ελληνικού σιδηροδρόμου. Είναι όμως απαράδεκτο στο όνομα της μείωσης των ελλειμμάτων να διαλύεται το σιδηροδρομικό μας δίκτυο και ταυτόχρονα να μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη και σεβασμό στο περιβάλλον. Σίγουρα μια άλλη λύση θα ήταν εφικτή. (Leo) από το  @ tovima  :  Ο κ. Αθ. Ζηλιασκόπουλος, πρόεδρος και διευθύνων   σύμβουλος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, έχει διδάξει  επί 16 έτη σε πανεπιστήμια της Αμερικής και της  Ελλάδας, με ειδίκευση στη βελτιστοποίηση συστημάτων   μεταφορών. Θα μπορούσε να έχει το  τουπέ του ειδήμονα, αλλά είναι ένας απλός και  εξαιρετικά ευγενικός άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει προδώσει τις ρίζες της καταγωγής του από  το Θούριο Εβρου. Οταν προκηρύχθηκαν θέσεις  μέσω του open.\gov, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα  να αφήσει τη θεωρία και να περάσει στη δράση. «Πιστεύω ότι μπορώ να σώσω τον ΟΣΕ,  διαφορετικά δεν θα δεχόμουν τη θέση αυτή»  έλεγε τις πρώτες ημέρες που βρ...

Π ως είναι  η Ελλάδα που ονειρεύεται ο Μάνος Ματσαγγάνης; Απλά πράγματα αυτονόητα μα τόσο μακρινά για μας. Ανθρώπινες γειτονιές, δημόσιοι λειτουργοί που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, δημόσια αγαθά ποιότητας διαθέσιμα για όλους,  φόροι που πληρώνονται κανονικά αλλά και φοροφυγάδες που τιμωρούνται, υγιής επιχειρηματική κουλτούρα, ενιαία, ευέλικτη αλλά και ασφαλή αγορά εργασίας, συνδικάτα που θα υποστηρίζουν αυτούς που πραγματικά τα έχουν ανάγκη, κοινωνία ανοιχτή στις νέες προκλήσεις και φυσικά νέες πολιτικές πρωτοβουλίες από νέους στην πολιτική ανθρώπους.(Leo) από το protagon Αναγέννηση του δημόσιου χώρου Πώς είναι η Ελλάδα που ονειρεύομαι; Με δάση χωρίς καμμένα και χωρίς αυθαίρετα. Εξοχές χωρίς σκουπίδια. Παιδικές χαρές χωρίς βανδαλισμένα παγκάκια και grafitti. Πλατείες χωρίς τραπεζοκαθίσματα. Εστιατόρια και μπαρ με λιγότερο τσιγάρο (είναι θέμα σεβασμού). Γειτονιές με λιγότερο θόρυβο (είναι θέμα σεβασμού). Πεζοδρόμια - και πεζόδρομους - χωρίς παρκαρισμένα και χωρίς ...

Για τις μέρες των γιορτών, ένα κείμενο του φίλου μου, δάσκαλου και αυτού της Φυσικής, από τα Τρίκαλα, Βασίλη Παππά. Ο δάσκαλος που περιγράφει ο Βασίλης είναι ο Αριστερός μιας άλλης εποχής, της ηρωικής. Είναι αυτός που οραματιστήκαμε όταν ξεκινούσαμε την περιπλάνηση γύρω στα 1980. Το είδος υπάρχει ακόμα, η φυσική επιλογή ευτυχώς δεν το εξαφάνισε. Υπάρχει και δείχνει καθημερινά τα δόντια του στο σύστημα της εξαθλίωσης. Θυμίζει ότι υπάρχουν πραγματικοί μαχόμενοι αριστεροί, ακόμα. ( Leo) ο Αριστερός δάσκαλος του Βασίλη Παππά Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για την εκπαίδευση. Οι αλλαγές που επιβάλλει το μνημόνιο, η αγορά εργασίας, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι συγχωνεύσεις σχολείων, η αξιολόγηση. Το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (βεβαίως – βεβαίως) ως οδοστρωτήρας φέρει νομοσχέδια με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «πρώτα ο μαθητής» ανακαλύπτοντας τα «παιδαγωγικά κριτήρια» ως άλλοθι των πολιτικών του επιλογών. Στην αντίπερα όχθη, οι συνδικαλιστές και οι κατά τόπους ΕΛΜΕ με «ηρ...

Γεράσιμος Γεωργάτος   aixmi . gr , 16/4/11 Μόνο ως εθισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς στον ανέξοδο επαναστατικό λαϊκισμό μπορούν να εκληφθούν οι απόψεις περί «επιθετικής αναδιάρθρωσης του χρέους» (Τσίπρας) ή περί «αναστολής πληρωμής του και διαγραφής του» (Λαφαζάνης), που καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή. Τροφοδοτούν, μαζί με τον γερμανό υπουργό οικονομικών Βόλφαγκ Σόιμπλε, τους συντηρητικούς ευρωπαϊκούς πολιτικούς κύκλους και τους κερδοσκόπους των αγορών, τη φιλολογία περί αναδιάρθρωσης ή ενδεχόμενης πτώχευσης που εκτόξευσε και πάλι στα ύψη τα σπρέντς των ελληνικών ομολόγων (Ελευθεροτυπία, 14-4-11). Όποιος επιμένει να χαϊδεύει τα αυτιά του αριστερού κοινού, εθίζοντάς το και αυτό στο λαϊκισμό, προτείνει μέτωπα με δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής και κοινοβουλευτικής αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας,  με ομάδες και πολιτικά πρόσωπα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ (εδώ προφανώς περιλαμβάνεται και το νεότευκτο «Άρμα Πολιτών» του Δημαρά και περιπτώσεις όπως του Μητρ...

του  Γιάννη Αντωνίου Ξέρω ότι δεν αποτελεί πρωτοτυπία ο ισχυρισμός ότι η Δημοκρατική Αριστερά είναι προϊόν της κρίσης. Την άποψη αυτή την έχω υποστηρίξει δημόσια και ιδιωτικά, όπως άλλωστε και πολλοί που μετέχουν στο κοινό πολιτικό μας εγχείρημα. Εκτός από τη μικροϊστορία των ενδοαριστερών εμφυλίων συγκρούσεων και τη φυσιολογική δυσανεξία για την τελεσίδικη κατάταξη του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ στο στρατόπεδο του αδιέξοδου κινηματισμού, τα μείζονα που νοηματοδότησαν και νομιμοποίησαν τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού υποκειμένου στο χώρο της μεταρρυθμιστικής αριστεράς ήταν η χρεωκοπία της χώρας και η προϊούσα απαξίωση του πολιτικού συστήματος.   Το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλούμαστε να δράσουμε είναι εξαιρετικά σύνθετο και αντιφατικό. Συνυπάρχουν συγκρατημένη συναίνεση, ανοχή αλλά και θυμός. Το αίτημα της επικράτησης  ενός common sense για την εξισορρόπηση κοινωνικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων είναι υπαρκτό και ταυτόσημο όσο ποτέ με την ιδέα της κατίσχυσης αρχών κοινων...