μη μαδας τη μαργαριτα

Αυτό τον καιρό διεξάγονται εκλογοαπολογιστικές γενικές συνελεύσεις εκπαιδευτικών σε κάθε εκπαιδευτική περιφέρεια. Παρατηρώντας στο μικροσκόπιο το εθιμικό και νομικό καθεστώς των δημοσιοϋπαλληλικών συνελεύσεων μπορούμε να συμπεράνουμε αρκετά για τις νοοτροπίες, τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες του χώρου.  Η Γ. Σ. έχει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά 1. Διεξάγεται πάντα πρωί, την ώρα που θα έπρεπε το σχολείο να δουλεύει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για να έχουν ισχυρό κίνητρο οι εκπαιδευτικοί να παραστούν στη συνέλευση. Αν διεξαγόταν το απόγευμα δε θα πατούσε ψυχή. Ποιος θα σπαταλούσε τον προσωπικό του χρόνο, για να τρέχει σε προκάτ και αδιάφορες συνελεύσεις. Ενώ από το ωράριο και το χώρο της εργασίας τους οι περισσότεροι θέλουν να δραπετεύσουν. Μέρες πριν τη διεξαγωγή της συνέλευσης πολλοί την αναμένουν ως μέρα αργίας, ως «μάννα εξ ουρανού». Οι γονείς που εργάζονται και έχουν μικρά παιδιά, ας κόψουν το λαιμό τους τη συγκεκριμένη μέρα να βρουν λύση. 2. Οι εκπαιδευτικοί, αν και δ...

 του Σταύρου Λιβαδά   Το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία του συνδικαλισμού είναι, διαχρονικά, σημαντικό θέμα για την όποια δημοκρατία. Στη χώρα μας το ζήτημα είναι και εξαιρετικά επίκαιρο, αφού η τροποποίηση του ισχύοντος Συνδικαλιστικού Νόμου, αποτελεί σημαντική και ανεκπλήρωτη, ώς σήμερα, μνημονιακή υποχρέωση.   Για να εντοπίσουμε τα σημεία και τις κατευθύνσεις των αναγκαίων τροποποιήσεων στο Συνδικαλιστικό Νόμο, είναι σκόπιμο να αναφερθούμε συνοπτικά σε κάποια βασικά χαρακτηριστικά του συνδικαλισμού στη χώρα. Σε παθογένειες που προϋπήρχαν και δεν τις θεράπευσε ο Νόμος 1264, ο οποίος ψηφίστηκε το 1982, από την τότε κυβέρνηση του Πασόκ, αλλά και σε προβλήματα που παρουσιάστηκαν στη συνέχεια, εξ αιτίας της εφαρμογής του. Παραθέτω τα , κατά τη γνώμη μου, σημαντικότερα: α) το πολύ χαμηλό ποσοστό των εργαζομένων, που συνδικαλίζονται. Η συνδικαλιστική πυκνότητα, όπως ονομάζεται η σχέση εργαζομένων προς συνδικαλισμένους σε έναν κλάδο, στον ιδιωτικ...

Σας καλούμε όλους σε ανοικτό διάλογο  την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014 – ώρα 8:30 μ.μ. στο 2ο ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΘΗΝΑΣ , Τ. Φιλήμονος 30-32 και Ελενας Βενιζέλου Είμαστε καθηγητές που ανήκουμε στην Α Αθήνας και καλούμε όλους όσους πιστεύουν, όπως και εμείς : - ότι ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός με τη μορφή που έχει σήμερα έχει χάσει τον προσανατολισμό του και πολύ σύντομα θα καταλήξει σε σωματείο φάντασμα που θα εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των συνδικαλιστών, κομματικά ή προσωπικά γιατί δεν υπηρετεί τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, δηλαδή τη στήριξη και τη βελτίωση της Δημόσιας Παιδείας καθώς και των εργασιακών μας σχέσεων. - ότι οι αποφάσεις για τα εργασιακά μας αλλά και για τη Δημόσια Παιδεία θα πρέπει να παίρνονται με ουσιαστικό διάλογο που θα ξεκινάει, πρωτοβάθμια, από το σύλλογο των καθηγητών του κάθε σχολείου. - ότι τα τοπικά συλλογικά όργανα θα πρέπει να αποτελούνται από έναν εκπρόσωπο από κάθε σχολείο της περιοχής που θα εκλέγεται ή θα αναδεικνύεται από τ...

Η συνδικαλιστική παρασιτική νομενκλατούρα αναμένεται να πρωταγωνιστήσει στα πολιτικά μας πράγματα, τις δύσκολες μέρες που έρχονται. Είναι «υποχρεωμένη» να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα της. Προνόμια, επιδόματα, εξουσίες κινδυνεύουν να χαθούν για πάντα. Αν η πραγματική διοικητική μεταρρύθμιση προχωρήσει, αναγκαστικά θα στραφεί εναντίον της και η σύγκρουση θα είναι ιδιαίτερα βίαιη. Ήδη έχουμε ένα γεγονός, που το θεωρώ ιδιαίτερης ιδεολογικής σημασίας. Τη δίωξη του Πάσχου Μανδραβέλη από την ΕΣΗΕΑ. Είναι η πρώτη φορά, μετά τη μεταπολίτευση, που  συνδικαλιστικό όργανο διώκει μέλος του για ιδεολογικούς λόγους, επειδή σύμφωνα με τον πρόεδρο του Τρίμη είναι φορέας της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Αλλά και επειδή διαφώνησε με την απεργία που κήρυξε το σωματείο του. Δηλαδή ο ίδιος ο πρόεδρος των δημοσιογράφων εισηγείται τη λογοκρισία εις βάρος των συναδέλφων του. Φαντάζομαι ότι είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, όπως γράφει και ο Κανέλης. Σε αυτό το περιβάλλον, η συνδικαλιστική παρασιτική ν...

O κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός είναι μια ακόμα πληγή της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ψευδεπίγραφος, δήθεν επαναστατικός, δήθεν πατριωτικός και φιλεργατικός.  Μια πληγή θρεμμένη από όλο το πολιτικό σύστημα της Αριστεράς συμπεριλαμβανομένης, για να μην ξεχνιόμαστε. Στις δύσκολες ώρες που περνάμε ως λαός, αυτός ο συνδικαλισμός θα παίξει το ρόλο που ξέρει. Θα πρωταγωνιστήσει στη διάλυση της χώρας και στην εξαθλίωση των απροστάτευτων  ανθρώπων της. Αυτός ο συνδικαλισμός σε αγαστή συνεργασία με τα περισσότερα κόμματα έχει καταλάβει ότι το παραγόμενο εθνικό προϊόν δεν φτάνει για όλους. Συνεπώς κάποιοι πρέπει να εξαφανιστούν και αυτοί είναι οι outsiders. (Leo)   του Γιώργου Σιακαντάρη από το protagon Ίσως ποτέ η χώρα δεν είχε ανάγκη του συνδικαλιστικού κινήματος απ’ όσο αυτό το διάστημα. Σήμερα στην Ελλάδα τίθενται υπό αμφισβήτηση κατακτήσεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, οι οποίες αφορούν τα δικαιώματα των συλλογικών συμβάσεων, την προστασία των συνθ...

του Γεράσιμου Μοσχονά από το Βήμα  Στο ερώτημα του τίτλου ας μας επιτραπεί μια προκαταρκτική απάντηση. Στη σημερινή εποχή τα συνδικάτα των μισθωτών είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Υπάρχει όμως ένας «κακός» και ένας «καλός» συνδικαλισμός. Ο «κακός» δρα κυρίως ως εκπρόσωπος στενών κλαδικών αντιλήψεων και η Ελλάδα αποτελεί παραδειγματική περίπτωση. Ο «καλός» επιχειρεί να λειτουργήσει σαν δύναμη αλληλεγγύης και πολιτικής ρύθμισης. Ο πρώτος στόχος ενός σοβαρού συνδικαλιστικού κινήματος είναι η προώθηση πολιτικών που αμβλύνουν τις ανισότητες μεταξύ των μισθωτών. Η μείωση των μισθολογικών ανισοτήτων υπήρξε κεντρική στρατηγική στις σκανδιναβικές χώρες και, σε μικρότερο βαθμό, στην Αυστρία και στη Γερμανία. Η στρατηγική αυτή είναι η μόνη που εξασφαλίζει τη (σχετική) ενότητα του κόσμου της μισθωτής εργασίας, γεγονός που επιτρέπει την ενιαία συνδικαλιστική δράση και τη διαπραγματευτική πυγμή απέναντι στην εργοδοσία. Η συνεργασία των κλαδικών οργανώσεων με την κεντρική συνδικαλιστ...

Σήμερα θα σας διηγηθώ μια ιστορία που συνέβη την εβδομάδα που μας πέρασε. Υπηρετώ σ’ ένα επαγγελματικό λύκειο (ΕΠΑΛ) της Δυτικής Αθήνας. Ίσως το καλύτερο ΕΠΑΛ της περιοχής. Σχετικά καινούργιο κτήριο, καθαρό, τεράστιοι ελεύθεροι χώροι, άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια. Η διεύθυνση και το στελεχικό δυναμικό πασχίζουν και κρατούν το σχολείο σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Οι δάσκαλοι στην πλειοψηφία τους είναι εργατικοί, φιλικοί, νοιάζονται για τους μαθητές, δουλεύουν. Το κλίμα φιλικό, οι συνθήκες δουλειάς πολύ καλές για τα ελληνικά πάντα δεδομένα. Τα ΕΠΑΛ χάνουν παιδιά κάθε χρόνο, λόγω της πολιτικής των κυβερνήσεων που έχουν απαξιώσει την τεχνική εκπαίδευση. Το σχολείο αυτό χάνει και κάτι παραπάνω, γιατί επιμένει να είναι σχετικά αυστηρό, να κρατάει κάποιο επίπεδο, με αποτέλεσμα να μην το επιλέγουν όσοι και είναι οι περισσότεροι, θέλουν να πάρουν ακούραστα ένα πτυχίο χωρίς να ενδιαφέρονται να μάθουν τίποτα . Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα τμήματα να λιγοστεύουν και κάποιοι καθηγητές να μην ...