μη μαδας τη μαργαριτα

Λίνα Παπαδάκη - Αντρέας Πετρουλακης από την Athens Voice Η διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου  δεν είναι ένα κείμενο που αφορά ένα κόμμα και τους οπαδούς του. Είναι η ιδρυτική πράξη μιας ολόκληρης εποχής για τη χώρα που γνώριζε για πρώτη φορά συνθήκες πραγματικής ελευθερίας. Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα-ψυχογράφημα του λαού μας, βρέθηκε εκεί για να μας συστήσει τον εαυτό μας, τι μπορούμε να την κάνουμε την ελευθερία αυτή τώρα που φεύγαμε από την παντοδυναμία του χωροφύλακα. Και πώς, απελευθερώνοντας όλες τις δημιουργικές δυνάμεις και τα ταπεινά μας ένστικτα, εμείς θα την οδηγούσαμε στην παντοδυναμία του συνδικαλιστή, του γιάπη, του φοροφυγά. O δεξιά ήταν ο αναιμικός συμπαίκτης . Συντηρητική, θρησκόληπτη, οπισθοδρομική και φτωχή σε πρόσωπα και ιδέες, έδωσε στο ΠΑΣΟΚ τον πρωταγωνιστικό ρόλο του αναμορφωτή της κοινωνίας γιατί δεν έκανε ούτε τα στοιχειώδη που είχαν από χρόνια κάνει τα συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης. Επί ΠΑΣΟΚ η κοινωνία έκανε άλματα. Συχνά στο κενό. Από τα σεντόνια που τύλ...

της Λίνας Παπαδάκη από το protagon Μετά τη γέννηση του Χριστού, 2014 χρόνια, η σταύρωση στον τόπο του κρατά τη μαυρίλα του συννεφιασμένου ουρανού και το ρυάκι του κατηφορικού αίματος. Τίποτα δεν διδαχθήκαμε από τις αναλύσεις και τις εσωτερικές αναζητήσεις της εύπορης κοιλάδας. Η θρησκεία και η ανθρώπινη ατέλεια της θνησιμότητας, αιώνιο περίβλημα του Κακού. Πρόστιμα θρησκευτικά ή δολοφονία. Κλειτοριδεκτομή ή θάνατος. Φυγή ή υποταγή. Τα διλήμματα που φακελώνουν την ψυχή και πάνε πίσω την ανθρωπότητα. Στην εποχή που ο Αυτοκράτορας για να διασκεδάσει παρακολουθούσε τα πεινασμένα λιοντάρια του να καταβροχθίζουν τον θνητό, τον φτωχό θνητό, διαφωνούντα των προσταγών. Τι δύναμη και από πού χρειάζεται η ανθρώπινη πορεία να ξεφύγει από την αγριότητα και να χρησιμοποιήσει τον άκρατο καπιταλισμό προς όφελος ισχυρών και χωροταξικών κατόχων. Ιστορία, έθνος, σύνορα, λάσπη με ξεσκισμένα πτώματα κολλημένα στην μπότα του ειρηνοφόρου. Τι ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμο όλον κερδίσει, τη δε ψυχή...