μη μαδας τη μαργαριτα

του Ηλία Ευθυμιόπουλου Με πολλή μικρή πιθανότητα λάθους, μπορώ να καταθέσω ότι η (κρατική) ΔΕΗ Ανανεώσιμες, που δημιουργήθηκε για να προωθήσει αυτά που λέει ο τίτλος της, δεν έχει κάνει καμιά σοβαρή επένδυση τα τελευταία 20 χρόνια στα νησιά του Αιγαίου σε νέες πηγές ενέργειας όπως είναι τα αιολικά πάρκα και η γεωθερμία. Κι αυτό τη στιγμή που το πρόσθετο κόστος από τη χρήση του πετρελαίου ως καύσιμο στους σταθμούς παραγωγής πρέπει να φτάνει το ένα δις ετησίως, λόγω της μικρής κλίμακας και της μικρής απόδοσης των γεννητριών στο μη διασυνδεδεμένο σύστημα. Αντίθετα μάλιστα η μητρική ΔΕΗ που είναι ο κύριος των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων στα νησιά σχεδιάζει νέους πετρελαϊκούς σταθμούς στη Ρόδο και τη Λέσβο για την κάλυψη της αυξανόμενης ζήτησης. Αυτά δεν συμβαίνουν γιατί οι ΑΠΕ είναι ακριβές, ούτε γιατί ανταγωνιστικά συμφέροντα καταφέρνουν τόσα χρόνια να μπλοκάρουν τις τεχνολογικές εξελίξεις. Συμβαίνουν κυρίως διότι οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ έχουν καταφέρει να επιβάλουν το...

Με αφορμή τη  συζήτηση στο χώρο των «58» γύρω από το πολιτίκ ή απολιτίκ παλιών και νέων κομμάτων, ο φίλος μας Ηλίας Ευθυμιόπουλος έκανε μια παρέμβαση την οποία αναδημοσιεύω με την άδειά του. Τη θεώρησα ιδιαίτερα χρήσιμη στο δημόσιο διάλογο. του Ηλία Ευθυμιόπουλου Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοεί ο σύντροφος Δερβένης όταν ομιλεί περί θέσεων. Εγώ περί τα 30 χρόνια στη Κεντροαριστερά δεν αντελήφθην ποτέ μα ποτέ καμιά θέση ας πούμε για το ζήτημα της γεωργίας, της τεχνολογίας ή της ανάπτυξης. Κάποτε, σε ένα περιφερειακό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που είχα συμμετάσχει ως συντονιστής της ομάδας εργασίας για το περιβάλλον, δεν κατάφερα ούτε καν να βρω που πήγαν τα κείμενα που είχαμε δουλέψει. Θέλω να πω πως ποτέ κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν είχε θέσεις (θέσεις σοβαρές που να προκύπτουν από συστήματα/ομάδες παραγωγής σκέψης, να φιλτράρονται στη συνέχεια από τις συλλογικότητες και τέλος να έρχονται ως ώριμα σενάρια πολιτικής προς τα αντίστοιχα κομματικά - κοινοβουλευτικά όργανα). Όλα τα σχετ...

Ηλίας Ευθυμιόπουλος από τη Μεταρρύθμιση Η προ πενταετίας κατάργηση ενός αμιγούς τοπικού πόρου, όπως ήταν τα τέλη παρεπιδηµούντων, ήταν το πρώτο σοβαρό πλήγµα εναντίον της οικονοµικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ και εναντίον της αρχής της ανταποδοτικότητας. Διαφημίστηκε μάλιστα ως μέτρο για την ανακούφιση του τουριστικού κλάδου από έναν δυσβάστακτο (;) φόρο. Όμως, η δηµοτική φορολογία δεν είναι εξ ορισµού επαχθής συνθήκη για τον υπόχρεο, αλλά µια συµφωνία για την δημιουργία περιφερειακών πόρων για την εξυπηρέτηση συλλογικών - τοπικού χαρακτήρα, αναγκών. Μεταξύ αυτών και η διαχείριση του περιβάλλοντος, προϋπόθεση για τη συγκράτηση ή/και την αναβάθµιση του τουρισµού. Δεν µπορούµε δηλαδή να περιµένουµε εξυγίανση του κλάδου του τουρισμού, χωρίς κάποιον να µαζεύει τα σκουπίδια, να φέρνει το νερό και να περιποιείται το στοιχειώδες πράσινο. Ο νόμος για τον Καλλικράτη κάνει µια τελείως ασαφή µνεία στους ΚΑΠ (Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους), οι οποίοι συνιστούν «µία από τις δυνατότητες για την πρα...