Παναγής Παναγιωτόπουλος: Κατανάλωση, λαϊκισμός, ελιτισμός
Από το ΒΗΜΑ Από το 2010 που το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε, γινόμαστε κάθε καλοκαίρι μάρτυρες ενός διαγωνισμού ηθικολογίας και αντικαταναλωτισμού. «Δεν υπάρχει κρίση» λένε πολλοί όταν αδειάζει για λίγο η Αθήνα και όταν σχηματίζονται ουρές στους δρόμους που οδηγούν τους Θεσσαλονικείς στη Χαλκιδική. Αυτό είναι το ελαφρύ πυροβολικό, ο πικρόχολος και αμήχανος σχολιασμός ο οποίος άλλοτε γίνεται ευτελής ψυχο-κοινωνιολογία, άλλοτε δικαιώνει τη φυλετική ροπή του έθνους των Ζορμπάδων προς το γλέντι. «Ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο» λένε οι πρώτοι για να εξηγήσουν γιατί μια μέση ελληνική οικογένεια θέλει να στήσει στα λίγα τετραγωνικά πέριξ της ομπρέλας μια καταναλωτική επικράτεια φρέντο, κοκτέιλ, παραθαλάσσια σκηνή γαστριμαργίας, γιατί παράγει άπειρες ποζαριστές φωτογραφίες που ποστάρονται ως άλλο ντεφιλέ καινούργιων μαγιό, τατού και νυχιών arc en ciel - περίεργα πράγματα, ε; Οι άλλοι θα σχετικοποιήσουν αυτές τις παραμέτρους μιλώντας αφηρημένα για τη μαγική ικανότητα να μην υποτασσόμαστ...