μη μαδας τη μαργαριτα

του Βασίλη Βαμβακά από τα ΝΕΑ Τον τελευταίο καιρό ξαναήρθε στον δημόσιο διάλογο ο προβληματισμός κατά πόσον πρέπει να εμπλέκεται στην πολιτική η τηλεοπτική/δημοφιλής κουλτούρα. Για πολλούς, η συμμετοχή στην πολιτική τηλεοπτικών δημοσιογράφων, διάσημων ηθοποιών ή αθλητών αντιπροσωπεύει το τέλος της πολιτικής. Κάποιοι ταυτίζουν αυτή την εξέλιξη με τη «μεταμοντέρνα» εποχή, το μαράζωμα των μεγάλων οραμάτων, την παράβλεψη των κοινωνικών ανισοτήτων, τον εξωραϊσμό των εξουσιαστικών όρων. Αλλοι βλέπουν στο φαινόμενο αυτό τη «μεταδημοκρατική» παρακμή, τη μετεξέλιξη της δημοκρατίας σε μια εικονική συνθήκη την οποία επιβουλεύονται διάφορες ελίτ με άξονα τα μίντια. Κάποιοι μάλιστα εντάσσουν τη συγκεκριμένη εξέλιξη στο λαϊκιστικό φαινόμενο (π.χ. Μπέπε Γκρίλο) που χρησιμοποιεί δημαγωγικά το λαϊκό θυμικό είτε για ίδιον όφελος είτε για να εξυπηρετήσει νεο-ολοκληρωτικές αντιλήψεις. Ολες οι παραπάνω προσεγγίσεις έχουν την αξία τους. Αυτό όμως που όλες τείνουν να παραγνωρίσουν είναι ότι ο κόσμος...

Βασίλης Βαμβακάς από τη Μεταρρύθμιση Είναι προφανές ότι η πρωτοβουλία για τη δημοκρατική προοδευτική παράταξη βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή. Βρισκόμαστε στο πρώτο μεγάλο σταυροδρόμι. Είναι η ώρα που πολλά θα ξεκαθαρίσουν. Μετά το πρώτο μεγάλο βήμα, την πρόσκληση των 58, την ανταπόκριση του ΠΑΣΟΚ, σημαντικών κινήσεων και τις μεγάλες εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν σε όλη την Ελλάδα, περνάμε στο πρώτο ουσιαστικό πείραμα. Πως θα πάρει πολιτική σάρκα και οστά όλη αυτή η πολιτική ενέργεια; Πως θα διατηρηθεί αυτό το μοναδικό πλησίασμα ανθρώπων που είτε έχουν ξαναβρεθεί στο παρελθόν και χάθηκαν στην πορεία είτε συναντιόνται σήμερα για πρώτη φορά; Το πρώτο σπουδαίο στοίχημα είναι οι ευρωεκλογές. Για να το κερδίσουμε όμως πρέπει να το παίξουμε. Και για να το παίξουμε πρέπει να μπουν διαφανείς συναινετικοί κανόνες που όλοι θα σεβαστούν. Σε αυτό έχουμε καθυστερήσει σημαντικά. Τα νέα πολιτικά ήθη που πρεσβεύουμε επιτάσσουν πρώτα την αυτοκριτική μας και έπειτα να περνάμε στην κριτική τω...