μη μαδας τη μαργαριτα

της Βένας Γεωργακοπούλου από την Εφημερίδα των Συντακτών   Οχι, δεν το διάβασα προσεχτικά το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για τον αιγιαλό και την παραλία. Δεν πρόλαβα. Και ομολογώ ότι άργησα να πάρω και ανάποδες. Φταίει που έχω βαρεθεί κάθε νομοσχέδιο να αντιμετωπίζεται σε χρόνο dt από σχετικούς και άσχετους σαν ξεπούλημα, φταίει που έχω σιχαθεί να μας βλέπω να σουρνόμαστε πίσω από κάθε συντεχνία που παριστάνει το θύμα. Αλλά, στην περίπτωση αυτή, ξύπνησε μέσα μου ο Μεσσηνιακός και ζήτησε το δίκιο του. Εγώ δεν είμαι που γεννήθηκα και μεγάλωσα στις ακτές του; Εγώ δεν τις αγνάντευα από το μπαλκόνι μου, τις περπάταγα και χρησιμοποιούσα την άπλα και την ερημιά τους για χρόνια ολόκληρα σαν δεύτερο σπίτι, στέκι, καταφύγιο, χειμώνα-καλοκαίρι;   Εγώ δεν αναγκάστηκα με το πέρασμα των χρόνων να τις δω να εξαφανίζονται, να κουκουλώνονται, να μεταμφιέζονται, να γίνονται ένας μοδάτος και θορυβώδης αχταρμάς από καφετέριες, μπαρ, ιταλικά ρεστοράν και παιδότοπους; Εγώ δεν...

Της  Βένας Γεωργακοπούλου,  Εφημερίδα των Συντακτών  Ο ύτε που μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι θα έγραφα κείμενο για τη Ζακλίν ντε Ρομιγί στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας. Εδώ και πολύ καιρό, όμως, κουβαλάω στην τσάντα μου το μικρό της βιβλιαράκι «Τι πιστεύω». Σαν φυλακτό, μπούσουλα και παρηγοριά. Και όχι επειδή λέει σ” αυτό ότι για έναν μόνο λόγο θα ήταν έτοιμη να πεθάνει: «Ει μη μόνον για να υπερασπιστεί τους Ελλήνες». Αλλά γιατί μου έδωσε τις απαντήσεις στη γελοία αντιπαράθεση, που μας έχει κάνει εσχάτως μαλλιά κουβάρια.   Εν έτει 2013, μόνοι μας σε όλη τη δημοκρατική Ευρώπη κουβεντιάζουμε στα σοβαρά για τα καλά της βίας. Μόνοι μας σε όλη τη δημοκρατική Ευρώπη αμφισβητούμε τους νόμους και βάζουμε στη θέση τους τις διαθέσεις της κοινωνίας. Ξεχνώντας, όταν μας συμφέρει, ότι μεγάλο μέρος αυτής της κυρίαρχης, πάνω από Σύνταγμα και νόμους, κοινωνίας θεωρεί θεάρεστο έργο τις δολοφονίες της Χρυσής Αυγής. Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν με το...

Η μόνη μου ένσταση, στα τόσο όμορφα που έγραψε η Βένα, είναι ο χαρακτηρισμός "συνάδελφος" στον τύπο που σκοπίμως την έπεσε στον Τάκη Θεοδωρόπουλο. Βένα Γεωργακοπούλου από την Εφημερίδα των Συντακτών (3/8/13) Πριν από δημοσιογράφος είμαι αναγνώστρια. Ενημερώνομαι σαν σπαστικό από το πρωί μέχρι το βράδυ. Από εφημερίδες, ραδιόφωνα, σάιτ, περιοδικά, μπλογκ, ακόμα και από το Facebook (να ΄ναι καλά οι ακόμα πιο σπασίκλες από μένα, που ποστάρουν τα καλύτερα και με βγάζουν από τον κόπο να τα ψάχνω). Το γεγονός ότι είμαι δημοσιογράφος δεν βοηθάει καθόλου. Aκριβώς το αντίθετο. Το επάγγελμά μου μετατρέπει αυτή την καθημερινή διαδικασία ενημέρωσης σε μαρτύριο, σε τσατίλα και απανωτές υπαρξιακές κρίσεις. Διότι διαβάζω τα πάντα και δεν πιστεύω τίποτα. Τίποτα απολύτως. Για να καταλήξω σε μια άποψη υποχρεώνω τον εαυτό μου να κάνει μια γύρα σε πολλές και διαφορετικές πηγές. Αχ, πόσο πιο ξεκούραστα θα ήταν τα πράγματα αν με ένα μόνο ρεπορτάζ, σε μία και μόνη εφημερίδα, μπορούσα να...