μη μαδας τη μαργαριτα

του Κ. Σοφούλη από τη Μεταρρύθμιση Το τελευταίο διάστημα έχουμε ξανά παροξυσμό της βίας στα πανεπιστήμιά μας με πιο αντιπροσωπευτική περίπτωση εκείνης των Αθηνών. Άσχετα από τις συγκυριακές εκδηλώσεις του φαινόμενο είναι σοβαρό. Η βία δεν εμφανίζεται μόνο στις αιχμηρές μορφές τις οποίες «πιάνει» συνήθως η δημοσιότητα. Ενδημεί με διάφορες αποχρώσεις από την ωμή βία μέχρι την αδιαλλαξία. Πολλά, τώρα, λέγονται και γράφονται για την αντιμετώπιση του θλιβερού φαινομένου. Δυστυχώς όλες οι προσεγγίσεις θεμελιώνονται σε λάθος ερμηνεία του φαινομένου και ως εκ τούτου είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα μέτρα που προτείνονται θα αποδειχτούν ατελέσφορα. Βασισμένος την πολύχρονη εμπειρία μου και στην αγωνιώδη προσπάθειά μου να «καταλάβω» την ακαδημαϊκή κοινότητα σε βάθος, θα προτείνω εδώ μιαν άλλη ερμηνεία που προφανώς υπαγορεύει μια ριζικά διαφορετική μέθοδο αντιμετώπισης του φαινομένου. Ξεκινώ από την παρατήρηση ότι η βία εκδηλώνεται από μειοψηφίες. Η πλειοψηφία των φοιτητών είτε αντιστέκεται ...

του Κωνσταντίνου Σοφούλη, athensreviewofbooks.com 03/06/2014 Σε πολύ ενδιαφέρον άρθρο του (ARΒ, τχ. 46, Δεκ. 2013) ο καθηγητής Αντώνης Εφραιμίδης (στο εξής A.E.), με τίτλο “ Το (αναπόφευκτο) μέλλον της τριτοβάθμιας παιδείας ”, επίκαιρα επισημαίνει την μεγάλη αλλαγή που επέρχεται αθόρυβα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με την λειτουργία των MOOC ή, κατά την ελληνική εκδοχή τους, «μαζικών ανοικτών διαδικτυακών μαθημάτων (ΜΑΔΙΜ)». Δεν αρκείται απλώς στην διαπίστωση των επερχόμενων αλλαγών αλλά προβαίνει και σε σύντομες εκτιμήσεις των τελικών επιπτώσεών τους. Η περιγραφή είναι ακριβής, αλλά η εκτίμηση των επιπτώσεων ελλιπής. Παραγνωρίζει ότι, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι εξελίξεις, το πανεπιστήμιο διεθνώς θα παίζει ριζικά διαφορετικό ρόλο από εκείνο που οι προσδοκίες της χειραφετημένης κοινωνίας το είχαν προικίσει. Θα προκύψει, δηλαδή, ένα «άλλο» πανεπιστήμιο. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι ρόλοι που έπαιζαν ή παίζουν τα πανεπιστήμια θα πρέπει στο εξής, είτε να μετακυλιστούν σε άλλους θεσμού...

του Κωνσταντίνου Σοφούλη από τη Μεταρρύθμιση Η εξελισσόμενη  κρίση στα ΑΕΙ, με τα δύο εμβληματικά πανεπιστήμια της χώρας κλειστά για τρείς ολόκληρους συνεχόμενου μήνες, ανέδειξε ενόχους και θύματα ως προϊόντα εντυπώσεων. Για όσους ξέρουν, όμως, να διαβάζουν τις εξελίξεις με λόγο γνώσης, ανέδειξε, κυρίως, το βάθος καθώς και τις πηγές της πανεπιστημιακής ανομίας που έχει οδηγήσει τα ΑΕΙ σε κατάσταση εντροπίας, δηλαδή ουσιαστικής διάλυσης. Για την ώρα, δυστυχώς, κανείς από τους εμπλεκόμενους παράγοντες δεν λέει ολόκληρη την αλήθεια. Μερικές φορές ψιθυρίζεται, και τότε ακόμη ατελώς, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μεταξύ μας. Λες και την φοβόμαστε. Αλλά, χωρίς την πλήρη αλήθεια πώς να ελπίζουμε ότι θα βγούμε από την τραγική κατάσταση; Καιρός είναι να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Θα το διακινδυνεύσω και ας με πετροβολήσουν κάποιοι. Αυτούς τους τρείς μήνες που σημαδεύτηκαν με την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων συνέβησαν τα εξής συνταρακτικά που, δυστυχώς, συγκαλύφθηκαν με μι...

Να τον ακούτε το σοφό Κ. Σοφούλη. Αν οι 15,20, 50 διανοούμενοι που ετοιμάζονται να προβούν στο νέο σοσιαλδημοκρατικό διάβημα δεν μιλήσουν στη γλώσσα του πλήθους, αλλά στη σπάνια κορεάτικη διάλεκτο τη γνωστή και ως "γιαμαμότο", τότε καλύτερα να πάνε για μπάνια. Αν δε μιλήσουν για δουλειά, ασφάλεια, φορολογία και κράτος αληθινού δικαίου καλύτερα να σιωπήσουν για πάντα. (by leo) Κωνσταντίνος Σοφούλης από τη Μεταρρύθμιση Πολλοί είχαν κατακεραυνώσει τον Μαχάϊσκη όταν στις αρχές του περασμένου αιώνα είχε υποστηρίξει οτι οι διανοούμενοι αποτελούσαν απλώς μια ξεχωριστή κοινωνική ομάδα που επιδίωκε να υποκαταστήσει την αστική τάξη στην άσκηση της εξουσίας χρησιμοποιώντας την επαναστατική ιδεολογία ως εργαλείο για την στράτευση του προλεταριάτου στους δικούς της σκοπούς. Τελικός σκοπός τους ήταν να εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους προς ίδιον όφελος. Ίσως για να αποφύγει αυτή την τρομερή αλήθεια, ο Πεσεχόνοφ την ίδια περίπου εποχή, αποτασσόταν την ιδέα οτι οι τάχα κάθε εί...

O K. Σοφούλης πιάνει την ουσιαστική πλευρά του πανεπιστημιακού ζητήματος, δηλαδή την εκπαιδευτική διαδικασία.  Πάλι για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση του Κωνσταντίνου Σοφούλη από τη Μεταρρύθμιση Πιο εύκολα βγαίνει η ψυχή παρά το χούι, έλεγε ο θυμόσοφος παππούς μου. Γύρω μου τα πάντα σείονται (αν δεν γκρεμίζονται), αλλά το χούι μου είναι να αλληθωρίζω πάντα προς τα πανεπιστήμιά μας, όπου απόκτησα την ικανότητα να τ’ αγαπώ ακόμη και φθαρμένα όπως είναι πλέον. Τι να κάνω, λοιπόν; Άντε μια τρίτη βουτιά στην κεκαυμένη ζώνη, από αυτές τις φιλόξενες ηλεκτρονικές σελίδες. Τι προάλλες προσκάλεσα συγγενή μου, ώριμη φοιτήτρια, να παρακολουθήσει ως ακροάτρια ένα διεθνές πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο οποίο έχω κάποια συμμετοχή. Στο τέλος της εβδομάδας τη ρώτησα αν κέρδισε τίποτα και τι είναι αυτό που της έκανε τη θετικότερη εντύπωση. Μου απάντησε αμέσως και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό: «Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύουν οι φοιτητές του προγράμματος» (που προέρχονταν απ...