μη μαδας τη μαργαριτα

Χαίμ Πολίτης από τη Μεταρρύθμιση Συμπληρώθηκαν ήδη τέσσερα χρόνια από τη μέρα που ο πρωθυπουργός του «λεφτά υπάρχουν» με διάγγελμά του στον Ελληνικό λαό σηματοδότησε την είσοδο της χώρας στην περίοδο της διεθνούς επιτήρησης και σαράντα χρόνια από τότε που η χούντα παρέδωσε την εξουσία στην προδικτατορική πολιτική ηγεσία και εγκαινιάσθηκε η περίοδος της μεταπολίτευσης. Πολλοί, με την έναρξη της «περιόδου των μνημονίων» έσπευσαν, αυτάρεσκα, να υπερθεματίσουν για το τέλος της. Σε πείσμα όλων, παραμένει εδώ για να μας υπενθυμίζει και να επιβεβαιώνει πως ο δρόμος της ευρωπαϊκής σύγκλισης παραμένει ζητούμενος. Oι μεγαλόστομες εξαγγελίες, ένθεν κακείθεν, αποτελούν συστατικό στοιχείο της και εξακολουθούν να εκφωνούνται τόσο από αυτούς που με την πολιτεία τους μας οδήγησαν μέχρις εδώ, όσο και από εκείνους, που στοχεύουν να μας κυβερνήσουν ευαγγελιζόμενοι μια, δήθεν, άλλη πολιτική. Αποτελεί παραδοσιακή φθινοπωρινή συνήθεια οι ομιλίες και οι συνεντεύξεις των πολιτικών ηγετών στη ΔΕΘ να εί...

Ευχαριστώ το σύντροφο Χαίμ που κοινοποίησε επίσημα στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ τον όρο "γιαμαμότο" που έχω εισάγει  στη σύγχρονη πολιτική αρθρογραφία. Είναι μια μια "σπάνια κορεάτικη διάλεκτος" που δεν ομιλείται πλέον στην μακρινή Κορέα αλλά χρησιμοποιείται συχνά από τους Έλληνες πολιτικούς στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν με τους πολίτες. Βιρτουόζοι της διαλέκτου αυτής είναι οι ηγέτες της ΔΗΜΑΡ. (Leo) Η ομιλία του Χ. Πολίτη στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Η μέθοδος των μεγάλων και οραματικών κειμένων που πάσχουν στο συγκεκριμένο, αλλά δύσκολο, «δια ταύτα», αποτρέπει τον επί της ουσίας διάλογο, ο οποίος καταλήγει προσχηματικός και επιχειρεί να συγκαλύψει τις αδυναμίες μας. Επιτρέπει τις γενικότητες και τους αφορισμούς, ακυρώνει, σε τελευταία ανάλυση, την επαγγελία του «κόμματος των μελών». Αυτά, ως γενικές παρατηρήσεις, για να προχωρήσω στα δύο επίδικα του συνεδρίου μας: τον απολογισμό της πορείας μας ίσαμε σήμερα και τη βασική πολιτική μας επιλογή για το αύ...

  του Χαίμ Πολίτη Η κουβέντα που άνοιξε, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, μοιάζει ατέρμονη. Κουβέντα επί της διαδικασίας, επί των αλληλοσυγκρουόμενων, πολλές φορές επιθυμιών, αλλά όχι επί της ουσίας. Κουβέντα περισσής αυταρέσκειας και αυτοαναφορικότητας του τύπου «εμάς έχει ανάγκη ο τόπος», αλλά, τελικώς, εν κενώ. Ποιοι την παρακολουθούν; Μήπως η κοινωνία κρατά την αναπνοή της περιμένοντας τον μεσσία ή το θάμα; Δυο με τρεις χιλιάδες άνθρωποι – πιθανόν και να είμαι υπερβολικός στην εκτίμησή μου – που αφιερώνουν αρκετές ώρες απ΄ τον καθημερινό τους χρόνο στα κοινωνικά δίκτυα διαβάζουν τους πενήντα, περίπου, ανθρώπους που καταθέτουν τις «αγωνίες» τους στα διάφορα sites γνώμης, στα ΜΜΕ, στο fb. Ποια είναι η ανθρωπογεωγραφία όλων αυτών που συζητούν, συμμετέχουν στην επιχειρούμενη προσπάθεια, αγωνιούν κλπ; Αφ΄ ενός επαγγελματίες της πολιτικής, άνθρωποι που διαχρονικά αποτέλεσαν μέρος αυτού που οδήγησε τη χώρα στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, στη χρεοκοπία, δηλαδή, έστω κα...