μη μαδας τη μαργαριτα

από την Καθημερινή Η δημοσιονομική πολιτική λίγο μπορεί πλέον να προσφέρει στην καθημαγμένη ελληνική οικονομία. Είναι επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστεί μια φιλόδοξη πολιτική μεταρρυθμίσεων που θα συμβάλει στον ουσιαστικό μετασχηματισμό του παραγωγικού μας μοντέλου. Ωστόσο, πόση ανάκαμψη είναι εφικτή χάρη σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις; Η χαμηλή παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας προσφέρει σημαντικές δυνατότητες ανάκαμψης. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι, όσο μεγαλύτερη είναι η προηγούμενη σκλήρωση των οικονομικών θεσμών, τόσο μεγαλύτερες παρουσιάζονται οι δυνατότητες ανάπτυξης της οικονομίας. Σύμφωνα μάλιστα με μια πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ (Daude, 2016), οι υλοποιούμενες και σχεδιαζόμενες στο πλαίσιο των Μνημονίων διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορούν σε ορίζοντα δέκα ετών να οδηγήσουν σε αύξηση του εγχώριου ΑΕΠ κατά 13,4%. Οι καταγεγραμμένες αναπτυξιακές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας τελούν, ωστόσο, υπό την αίρεση τριών αναγκαίων προϋποθέσεων: Πρώτον, να εφαρμοστεί μια ο...

από την Καθημερινή Α​​κούγεται παράλογο, αυτό που καταγράφει ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του για την ελληνική οικονομία το 2016, αλλά δεν είναι. Οι αποδοχές πέφτουν, αλλά το κόστος εργασίας αυξάνεται. Το φαινομενικά παράλογο εξηγείται διότι σε μια οικονομία δεν μετράει πόσο πληρώνονται οι εργαζόμενοι ή πόσο κερδίζουν οι επιχειρήσεις. Αυτό που μετράει είναι η αναλογία του παραγόμενου προϊόντος με τις αποδοχές ή τα κέρδη, η αποκαλούμενη παραγωγικότητα. Εκεί –ιστορικώς– η Ελλάδα δεν τα πήγαινε ποτέ καλά. Το πρόβλημα της οικονομίας μας, ακόμη και πριν από την κρίση, δεν ήταν ότι καταναλώναμε ή συνεχίζουμε να καταναλώνουμε πολλά. Ηταν ότι η παραγωγή εμπορεύσιμων διεθνώς προϊόντων και υπηρεσιών υπολειπόταν της κατανάλωσης. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα προτίμησε τη στασιμότητα που φέρνει φτώχεια, έναντι των μεταρρυθμίσεων που υποβοηθούν την παραγωγή πλούτου. Προτίμησε τα φέουδα των κλειστών αγορών έναντι του ανταγωνισμού, που βελτιώνει τα προϊόντα και ρίχνει τις τιμές. «Η Ελλάδα», γράφει σε...

από το Amagi Η Ελλάδα ζει στιγμές ενός ιδιότυπου «εξαιρετισμού». Αποκλεισμένη για χρόνια από τις διεθνείς αγορές, σε ασταθές πολιτικό περιβάλλον και με το κοινωνικό της σώμα να πορεύεται αμήχανο και κουρασμένο, η χώρα παλεύει να επιστρέψει σε κάποιας μορφής κανονικότητα. Η ανερμάτιστη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ επέτεινε δραματικά την οικονομική ασφυξία, ενίσχυσε την πολιτική αβεβαιότητα και έσπρωξε τη χώρα στο χείλος μιας ιστορικής καταστροφής. Σήμερα επείγει η ανάταξη των δημόσιων οικονομικών, η ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής και η επανεκκίνηση της παραγωγικής μηχανής. Το Grexit πρέπει να ενταφιαστεί οριστικά. Ωστόσο, η ζητούμενη επιστροφή στην κανονικότητα δεν πρέπει να ταυτίζεται με την ανασύσταση της προ-Μνημονίου εποχής. Αν και άβολη παραδοχή, η οικονομική μας κατάρρευση είχε πρωτίστως ενδογενή χαρακτηριστικά: με απλά λόγια, μόνοι εμείς υποθηκεύσαμε το μέλλον μας. Ο δημοσιονομικός λαϊκισμός, η διαρκής υποβάθμιση των θεσμών, ο ευτελισμός του πολιτικού λόγου, μπόλιασαν...

από το amagi Πριν από λίγες ημέρες, ο βουλευτής Ευριπίδης Στυλιανίδης επιχείρησε να διατυπώσει το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν οι ψηφοφόροι στον δεύτερο γύρο της εσωκομματικής αναμέτρησης για την προεδρία της ΝΔ:   «Θέλουν μια νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία η οποία θα πάει στο καθαρό, δημοκρατικό και ορθολογικό ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού, το οποίο ουσιαστικά, κοινωνικά και εκλογικά πατάει σε μία οικονομική αριστοκρατία, σε μία οικονομική ελίτ; Ή θέλουν μία Νέα Δημοκρατία η οποία θα βασίζεται στο θεμέλιο του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος που είναι η κοινωνική οικονομία της αγοράς;» Είναι προφανές ότι, στο περιορισμένο και με ιδιαιτερότητες διάστημα μίας προεκλογικής περιόδου δεν περιμένει κάποιος αναλυτική εμβάθυνση και επιστημονική ακρίβεια. Περιμένει ωστόσο μία στοιχειώδη διανοητική εντιμότητα. Κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται να απουσιάζει. Τούτο διότι ο «νεοφιλελευθερισμός», τόσο ως θεωρητική διατύπωση όσο και ως εφαρμοσμένη πολιτική, επιδιώκει ακ...

Ένα προφητικό κείμενο του Δημήτρη Σκάλκου από τα 2012 Δεν χρειάζεται να έχει εντρυφήσει κάποιος στην ιστορία των πολιτικών ιδεών ώστε να αντιληφθεί τις εκλεκτικές συγγένειες των πολιτικών άκρων, όπως αυτές εκδηλώνονται στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Ένας αριστερόστροφος και δεξιόστροφος «εθνο-λαϊκισμός» φαίνεται να κυριαρχεί στο δημόσιο διάλογο. Εθνικισμός, συνωμοσιολογία, επιθετικός αντι-κοινοβουλευτισμός, αντι-καπιταλισμός, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα ανομοιογενών πολιτικών υλικών που εμποδίζει την κριτική σκέψη και το νηφάλιο διάλογο. Μια αντι-φιλελεύθερη αριστερά και μια εξίσου αντιφιλελεύθερη δεξιά διαγκωνίζονται απροκάλυπτα για τη νομή της εξουσίας, ξηλώνοντας πόντο-πόντο το κουβάρι των φιλελεύθερων θεσμών. Αυτή η σύμπτωση απόψεων δεν είναι διόλου τυχαία. Αντίθετα, εκφράζει βαθύτερες συγκλίσεις σε επίπεδο αρχών, ιδεών και αντιλήψεων. Αν και δεν πρέπει να παραγνωρίζονται οι θεμελιώδεις διαφορές και οι έντονες αντιπαλότητες ανάμεσα στα πολιτικά άκρα, πρόκειτ...

Μάνος Ματσαγγάνης - Δημήτρης Σκάλκος από τα ΝΕΑ Η μικρή μας χώρα ιστορικά είχε μεγάλο μερίδιο στις εθνικές καταστροφές. Κάποιες από αυτές υπήρξαν αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών αποφάσεων και επιζήμιων επιλογών που πρόθυμα ο ελληνικός λαός στήριξε. Επιλογές που υποκινήθηκαν από καταστροφικές ιδεοληψίες και τυχοδιωκτικές ηγεσίες. Σε όλες τις περιστάσεις, κοινός παρονομαστής τους υπήρξε -όπως και τώρα- ο εθνολαϊκισμός. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μία στιγμή κρίσιμων αποφάσεων που θα καθορίσουν την πορεία της χώρας για τα πολλά επόμενα χρόνια. Είναι λοιπόν αναγκαίο να γνωρίζουμε επακριβώς τι θα ακολουθήσει. Η επισήμανση της κρισιμότητας των στιγμών δεν συνιστά κινδυνολογία αλλά αντίθετα, ηθικό καθήκον απέναντι στον αδικαιολόγητο εφησυχασμό και τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό. Η οικονομία μας βρίσκεται οριακά πριν από την ολοκληρωτική καταστροφή. Η επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων ήταν αναπόδραστη συνέπεια του τερματισμού των διαπραγματεύσεων και η προκήρυξη ενός πολιτικά ε...

Ματσαγγάνης, Σιακαντάρης, Σκάλκος   (από τα Νέα) Η στιγμή της συμφωνίας με τους θεσμούς φαίνεται πως είναι πλέον θέμα χρόνου. Θα πρόκειται σίγουρα για έναν επώδυνο συμβιβασμό καθώς θα συντρίψει τα τελευταία απομεινάρια των ανεδαφικών αντιλήψεων που αναπτύχθηκαν τα χρόνια της κυριαρχίας του αριστερο-δεξιού εθνολαϊκισμού και εγκλώβισαν τον πολιτικό λόγο σε πλήρως μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, οι συνέπειες των οποίων αντανακλώνται στη σημερινή δυσχερή μας θέση. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για άσκηση εύκολης κριτικής στην κυβέρνηση (αν και ο πειρασμός είναι δικαιολογημένος για όσους δέχτηκαν επιθέσεις και στιγματίστηκαν ως προδότες από τους ανέξοδα πλειοδοτούντες οπαδούς της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης»), Αντίθετα, η κυβέρνηση θα έχει την ενεργό στήριξη όλων μόνο σε περίπτωση που έρθει σε κατηγορηματική ρήξη με την πολιτική ρήξης με τους εταίρους. Για να φτάσουμε όμως εκεί ο μόνος δρόμος είναι η συνέχιση και εμβάθυνση της κριτικής. Ωστόσο, η (όποια) συμφωνία δε...

του Δημήτρη Σκάλκου από την Αthens Voice Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος  προσεκτικός παρατηρητής της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας για να αντιληφθεί την διαχρονική υπο-εκπροσώπηση των φιλελεύθερων ιδεών στην πολιτική ζωή του τόπου. Χωρίς να υπεισέρθουμε σε ζητήματα πολιτικής κουλτούρας και ιστορικών συνθηκών, αυτός ο «ελληνικός εξαιρετισμός» διαμόρφωσε ένα εξαιρετικά αφιλόξενο τοπίο για τα φιλελεύθερα προτάγματα. Ωστόσο δεν μπορεί κάποιος παρά να προβληματιστεί  με την τραγική απουσία φιλελεύθερης εκπροσώπησης στη σημερινή συγκυρία, όπου με τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών να ομνύουν στην αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων και τα αδιέξοδα του κρατισμού να γίνονται πλέον ολοφάνερα, θα περίμενε ενδεχομένως καλύτερη τύχη για τους φορείς φιλελεύθερων αντιλήψεων. Στις σημερινές συνθήκες όμως, ο φιλελευθερισμός μοιάζει να μην αφορά ούτε στο ελάχιστο την ελληνική κοινωνία. Ερμηνείες που επικεντρώνονται  στις ομολογούμενα πολυάριθμες λανθασμένες πολιτικές εκτιμ...

του Δημήτρη Σκάλκου από τα ΝΕΑ Η επιτυχής δοκιμαστική και περιορισμένη έξοδος στις αγορές, αν και μικρής κλίμακας ως προς τις δημοσιονομικές της επιπτώσεις, υπήρξε αναμφίβολα σημαντική εξέλιξη ως προς τις πολιτικές της συνέπειες: στη βελτίωση της δημόσιας εικόνας της χώρας στη διεθνή σκηνή και την εμπέδωση θετικού κλίματος για την δύσκολη συνέχεια, την αίσθηση αποτελεσματικής αξιοποίησης των (άνισα κατανεμημένων) θυσιών ενός δοκιμαζόμενου, κουρασμένου και αποθαρρυμένου κοινωνικού σώματος. Καθώς φαίνεται να απομακρύνεται οριστικά ο κίνδυνος της πλήρους κατάρρευσης που θα έφερνε ενδεχόμενη έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη, έρχεται η στιγμή της επιστροφής στην πραγματική πολιτική. Η εφαρμογή δύο κοινωνικά επώδυνων προγραμμάτων προσαρμογής (Μνημόνιο 1 και 2), οδήγησε σε μία εντυπωσιακή συρρίκνωση του ελλείμματος και σε σημαντικές παρεμβάσεις σε μία σειρά τομέων (αγορές εργασίας, ανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, εξορθολογισμός λειτουργιών και δαπανών της δημόσιας διοίκησης). Ωστ...

τ ου Δημήτρη Σκάλκου από τα ΝΕΑ Η Ελλάδα είναι μία χώρα σε μετάβαση. Τα επόμενα χρόνια δεν αρκεί να προωθήσουμε οριακές αλλαγές αλλά, αντίθετα, καλούμαστε να μετασχηματίσουμε και να προσαρμόσουμε τους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς στις νέες συνθήκες του εσωτερικού και διεθνούς περιβάλλοντος. Δυστυχώς, όμως, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της σημερινής περιόδου αδυνατούν να το αντιληφθούν. Στην Αριστερά της οπορτουνιστικής ανευθυνότητας που εκφράζεται κύρια μέσα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύονται να αντιστοιχήσουν τις αυξημένες προσδοκίες που γέννησε η εκλογική εκτόξευση των ποσοστών τους, με τους περιορισμούς της οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας. Στη (νεο)συντηρητική Δεξιά, η παραδοσιακή της εσωστρέφεια δεν είναι ικανή να οδηγήσει σε μια σύγχρονη και προοδευτική Ελλάδα. Και οι δύο πολιτικοί αντίπαλοι αναπαράγουν ένα κακέκτυπο του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος σε ένα κατώτερο σημείο ισορροπίας, ανίκανοι να συμβάλουν στην αλλαγή παραδείγματος της χώρ...

Δημήτρης Σκάλκος από την Athens Voice Η Ελλάδα βουλιάζει στην αναξιοπιστία  θεσμών και προσώπων. Για τους προσεκτικούς παρατηρητές των εξελίξεων, η κρίση των θεσμών προηγήθηκε χρονικά της οικονομικής κατάρρευσης. Το, ολοένα διευρυνόμενο, έλλειμμα εμπιστοσύνης δυσχέρανε τις αναγκαίες για την ανάπτυξη οικονομικές και κοινωνικές «συνέργειες», ενθάρρυνε τη διαφθορά και επέτρεψε τις αντικοινωνικές συμπεριφορές ατόμων και ομάδων. Τα πολιτικά κόμματα που κυριάρχησαν  στη μεταπολιτευτική περίοδο, ως κύριοι εκφραστές του πολιτικού παιγνίου, αναπόφευκτα υφίστανται σήμερα τις συνέπειες της πολιτικής αποτυχίας τους και γίνονται αποδέκτες της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Πρόκειται για αναμενόμενη εξέλιξη καθώς για πολλά χρόνια, τα πολιτικά κόμματα αντί να αποτελέσουν φορείς θεσμικής αλλαγής και πολιτικής ανάπτυξης, εξέθρεψαν τον λαϊκισμό και αναπαρήγαν τις χειρότερες όψεις του πελατειακού συστήματος. Αντί να λειτουργήσουν δια-μεσολαβητικά, «συνομιλώντας» με το πολιτικό σώμα, αλώθηκα...

Η παρέμβαση του Δημήτρη Σκάλκου στη συζήτηση των τεσσάρων bloggers με εκπροσώπους των 58, στο FTZ. του Δημήτρη Σκάλκου από την Athens Voice Η Σχεδία της Μέδουσας  αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πλέον εντυπωσιακά εκθέματα του μουσείου του Λούβρου. Ο ευμεγέθης πίνακας του γάλλου ζωγράφου Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ «ζωντανεύει» με μοναδικό τρόπο το τραγικό ναυάγιο της γαλλικής φρεγάτας «Μέδουσα» στις αφρικανικές ακτές το 1816, και σφραγίζει όχι μόνο τον γαλλικό καλλιτεχνικό ρομαντισμό, αλλά και τις πολιτικές ισορροπίες της εποχής. Ως αποτέλεσμα λανθασμένων χειρισμών , το σκάφος προσάραξε και εγκαταλείφθηκε. Οι περίπου τετρακόσιοι επιβάτες μετεπιβιβάστηκαν στις λιγοστές σωστικές λέμβους και σε μία σχεδία που κατασκευάστηκε για όσους δεν χωρούσαν σε αυτές. Ωστόσο όμως, σύντομα τα σχοινιά που την ρυμουλκούσαν κόπηκαν αιφνίδια και η σχεδία βρέθηκε να πλέει ακυβέρνητη και δίχως προμήθειες στο έλεος της πλήρους εγκατάλειψης. Έπειτα από δεκατρείς μαρτυρικές μέρες ακραίων καιρικών συν...

Δημήτρης Σκάλκος από τα ΝΕΑ Ο σπουδαίος πολιτικός στοχαστής Αζάια Μπερλίν, στο δοκίμιο του «Ο σκαντζόχοιρος και η αλεπού», προσεγγίζει την έννοια της ιστορίας στο έργο του Τολστόι χρησιμοποιώντας την ρήση του αρχαίου ποιητή Αρχίλοχου, «η αλεπού γνωρίζει πολλά πράγματα, αλλά ο σκαντζόχοιρος ένα σπουδαίο πράγμα». Για παράδειγμα, ο Πλάτωνας και ο Δάντης εντάσσονται στους «σκαντζόχοιρους», ο Αριστοτέλης και ο Σαίξπηρ στις «αλεπούδες».

Δημήτρης Σκάλκος από την Athens Voice Ανάμεσα στις πολλαπλές παθογένειες   του πολιτικού μας συστήματος που έριξαν το ελληνικό σκαρί στα βράχια της οικονομικής καταστροφής, ξεχωρίζει η κυριαρχία των ποικίλων ομάδων ειδικών συμφερόντων. Εκμεταλλευόμενα την πολιτική φιλελευθεροποίηση της μεταπολίτευσης και νομιμοποιούμενα από τη ρητορική ενός ανέξοδου και επιθετικού λαϊκισμού, τα δίκαια αιτήματα οικονομικής και πολιτικής συμμετοχής γρήγορα εκφυλίστηκαν σε υπεσχημένες απαιτήσεις Με τον καιρό οι διεκδικήσεις παγιώθηκαν, οι θεσμοί και οι κανόνες προσαρμόστηκαν στην αναπαραγωγή ενός οικονομικά αναποτελεσματικού, κοινωνικά άδικού και πολιτικά φαύλου συστήματος. Στο πεδίο της οικονομίας,  η λειτουργία των ειδικών συμφερόντων στρέβλωσε τις αγορές, εμποδίζοντας τη βέλτιστη κατανομή των πόρων. Διαμορφώθηκε μία δομή οικονομικών κινήτρων και αντικινήτρων που αδιαφόρησε για την ανταγωνιστικότητα, αποθάρρυνε την επιχειρηματικότητα και αντικατέστησε την επιδίωξη της καινοτομίας με τ...

Δεν χρειάζονται μεγαλάστομες συμφωνίες. Χρειάζονται μια πολύ συγκεκριμένη διακήρυξη αρχών και πολιτική γενναιότητα. Μετά η κυβέρνηση δεν θα είναι τρικομματική, αλλά δικομματική, ο δεύτερος θα είναι ένας βαρύτερος εταίρος και ο πρώτος θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να τον σέβεται. (leo)  του Δημήτρη Σκάλκου  από  την  AV « Τα πράγματα καταρρέουν, το κέντρο δεν μπορεί να κρατήσει… Οι καλύτεροι στερούνται κάθε πεποίθησης, ενώ οι χειρότεροι είναι γεμάτοι παθιασμένη ένταση » Γουίλιαμ Γέητς, (Η Δευτέρα Παρουσία, 1919) Γράφοντας τους παραπάνω στίχους  στη μετα-αποκαλυπτική περίοδο που ακολούθησε τη φρίκη του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο σπουδαίος ιρλανδός ποιητής Γουίλιαμ Γέητς περιγράφει με μοναδικό τρόπο την πορεία παρακμής των ευρωπαϊκών κοινωνιών κάτω από τη βίαιη εντροπία που επέφερε η ενίσχυση των πολιτικών άκρων. Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών,  στην Ελλάδα της κρίσης το κέντρο πιέζεται από τις καταστροφικές δυνάμεις των άκρων. Κάτι αναμενόμενο ...

Θα επιμείνουμε λίγο ακόμα στον αντιρατσιστικό νόμο. Τα πολιτικά κόμματα κατάφεραν να γελοιοποιήσουν την υπόθεση κατεβάζοντας 2 -3 σχέδια νόμου κλπ. Προφανώς απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις οι Νεοναζί κάνουν πάρτι. Θα συνεχίσω με ένα εμπεριστατωμένο όπως πάντα, σημείωμα του φίλου και συνοδοιπόρου Δημήτρη Σκάλκου. Δημήτρης Σκάλκος από Athens Voice Η ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου της δημοκρατίας απέναντι στην απειλή που ορθώνει το αιματοβαμμένο χέρι του ρατσισμού είναι επιβεβλημένη. Τόσο σε συμβολικό επίπεδο, με την επαναβεβαίωση του δημοκρατικού χαρακτήρα της πολιτείας μας, όσο και με την αναγκαία προσαρμογή των υφιστάμενων νομικών κανόνων στη νέα πραγματικότητα. Κάθε άλλη αντιμετώπιση που αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η πολιτική οφείλει να προσαρμόζεται στις ιστορικές συνθήκες, έστω και άθελά της ρίχνει νερό στο μύλο του ρατσιστικού εξτρεμισμού. Ωστόσο, η θεσμική ρύθμιση του ζητήματος σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί επαρκή πρόβλεψη για την αποτελεσματική αντιμετώπι...