μη μαδας τη μαργαριτα

του Πάνου Θεοδωρίδη Μ΄ενα ούτι φτιαγμένο στη Σμύρνη στ άλογο επάνω ,τα χωριά προσπερνώ ανθρωποι  σκιαγμένοι προσπερνάνε και φεύγουν σκυλιά φαρμακωμένα στο δρόμο. Πάω στο καστέλλι του άρχοντα Βαγή κουρελής κι ξαρμάτωτος σαν καλάμι,  ό,τι είχα τό ΄χασα προχτές Παρασκευή   Εικοστή πρώτη Απριλίου, γατάκια,είναι μία επέτειος-μαϊμού, που οι περισσότεροι την λένε και «μαύρη». Ως εικός, και εν συμφωνία με όλα τα νεοελληνικά θέσμια, άλλο θυμόμαστε, άλλο μας λυπεί και άλλο εκφράζουμε.   Θυμάμαι την μάνα και την θεία μου με πόση περιφρόνηση λοιδωρούσαν τον θείο μου τον Στέργιο ,τουπίκλην Κάβουρα, επειδή εκ των πρώτων ζήτησε να ενταχθεί στους συνταξιούχους της Αντίστασης, επειδή αποδεδειγμένα γλύτωνε κρατουμένους από το Παύλου Μελά και μάλιστα τον είχαν τιμήσει και άλλες χώρες για την συμβολή του. Ήταν έξαλλες που τόλμησε να ζητήσει αντίδωρο ,επειδή έκανε το πατριωτικό του καθήκον.   Απεναντίας, η πρώτη πράξη συσπείρωσης με την πτώση της χούντ...

του Πάνου Θεοδωρίδη (ανάρτηση στο fb) Αν ανοίξετε μιά εφημερίδα του 1911, θα δείτε πως ο Βενιζέλος κυβερνουσε και η Αθήνα ήταν κυριαρχημένη απο μαζικές απεργίες. Και τότε δεν υπηρχε καν ΚΚΕ, γιά να τους ρίχνετε το ανάθεμα. Υποστηρίζω (γραμμικά, "άδικα" και βιαστικά, όπως όλες οι ιδέες που δεν έχουν επιστημονικό χρόνο μπροστά τους, να ωριμάσουν) να δουμε και την εξής εκδοχή των ελληνικών πραγμάτων: Η Αριστερά δεν νίκησε ποτέ στην Ελλάδα. Η Ελλαδα διαμορφώθηκε απο κοτζαμπάσηδες και χατζηαβάτηδες, εκρηκτικά καινοτόμους ανθρώπους και δακρυσμένους δημιουργούς, αλλά πολιτικώς υπήρξε και υπάρχει ως ένα νήπιο που αρνείται να μεγαλώσει. Ναι, ταξικώς ήμεσθεν σκέτο καρουσέλ. Απο τη μιά "ανίδεοι και χορτάτοι", από την άλλη, αυτοκτόνοι λαϊκιστές. Αλλά πάντα έμενε μιά μαγιά. Μιά μαγιά που έφευγε, ή έστεκε μαρμαρωμένη στα άσπρα και στα χρυσά. Η Αριστερά ήταν αείποτε η μεγάλη Δικαιολογία. Ακόμη είναι. Η πραγματική της δύναμη, μηδαμινή στην πράξη. Αλλα κάθε γενιά...

του Πάνου Θεοδωρίδη από τον Αγγελιοφόρο Πέρασα  ένα γελαστικό απόγευμα, παρακολουθώντας τον επικεφαλής των Νεοελλήνων τακτικιστών (τον λένε και πρωθυπουργό των Ελλήνων) να εξηγεί στο πόπολο ότι κατάφερε με την τακτική του να παρασύρει τον Σαμαρά σε συμπαραγωγή. Θυμήθηκα απλώς το παμπάλαιο ανέκδοτο με τον καουμπόη που ήθελε να γλιτώσει το σκαλπ του από τη φυλή των Νάβαχο που του αντιπρότειναν να σκοτώσει μια αρκούδα και να έρθει εις γάμου κοινωνία με μια γριά Ινδιάνα. Χώνεται αυτός στη σπηλιά, ακούγονται βρυχηθμοί, φωνές και φασαρία, βγαίνει ο καουμπόης καταματωμένος, με σπασμένο χέρι και τα άντερα στο άλλο χέρι και φωνάζει: «Πού είναι τώρα, σκοτώσω γριά Ινδιάνα;». Η  πρωθυπουργική ομιλία στο υπουργικό συμβούλιο ήρθε στο κοινό μέσω σπασμένου τηλεφώνου. Είμαι σίγουρος πως δεν πρέπει να πέρασε από τη φροντίδα ενός επαρκούς αναγνώστη (ίσως είναι πολύ να απαιτείς επιμελητή κειμένου). Διότι ξενύχτησα ακούοντας τη Μερκέλα και τον Σαρκοζήν, διάβασα αποσπάσματα ενός έξαλλ...