μη μαδας τη μαργαριτα

Ανεβάζω σήμερα δύο κείμενα σχετικά με το νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση.  Δυνάμεις τάσσονται υπέρ αλλά και κατά της επιχειρούμενης μεταρρύθμισης με πολιτικά και εκπαιδευτικά επιχειρήματα. Αν κάτι προκαλεί είναι όταν ο σκληρός συντεχνιασμός, ανεξαρτήτως χρώματος, επικαλείται ιδεολογικούς και εκπαιδευτικούς λόγους για να αποκρούσει εκείνες τις διατάξεις που επιχειρούν να βάλουν χέρι στις προνομίες του. (Leo) Μεταρρύθμιση και Αντιμεταρρύθμιση του Ορέστη Καλογήρου Από τα Νέα ( 12/07/2011) Μέσα στη μεταρρυθμιστική έρημο της κυβέρνησης κατατέθηκε επιτέλους το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Η μεταρρύθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου επείγει και εκκρεμεί εδώ και πολλά χρόνια. Διαχρονικά οι εσωτερικές αντιδράσεις σε κάθε απόπειρα μεταρρύθμισης στο πανεπιστήμιο ήταν και είναι πρωτοφανείς. Η κρίση που βιώνουμε όμως δεν επιτρέπει άλλες αναστολές και αναβολές. Το ελληνικό πανεπιστήμιο βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια μετέωρο, χωρίς πυξίδα, χωρί...

του Ορέστη Καλογήρου από το protagon Η κοινωνική και πολιτική αυτογνωσία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Η πειθαρχία που υπηρετώ, η Φυσική, μου έχει διδάξει, ότι πάντα πρέπει πρώτα να ορίζουμε το πρόβλημα. Στη χώρα μας λοιπόν το πρόβλημα είναι ότι βιώνουμε μία βαθιά πολιτική, πολιτιστική και οικονομική κρίση. η σειρά δεν είναι τυχαία. Το δεύτερο βήμα είναι να αναζητήσουμε τα αίτια του προβλήματος και κατόπιν βέβαια να αναζητήσουμε τρόπους διεξόδου από αυτό. Αν όλα αυτά φαντάζουν ως κοινοτοπίες, στην πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας είναι σε μεγάλο βαθμό ζητούμενα. Πρώτα απ’ όλα, οι βαθιά εδραιωμένες θεωρίες συνωμοσίας εμποδίζουν την ίδια την παραδοχή του προβλήματος. Και δεν αναφέρομαι μόνον σε όσους πιστεύουν ότι όλα όσα ζούμε τα προκάλεσαν οι αμερικανοεβραίοι (sic). Γνωρίζω μορφωμένους ανθρώπους, που πιστεύουν ακράδαντα στον αστικό μύθο που λέει ότι «οι Σουηδοί μας πρόσφεραν 250 δις ευρώ» κι εμείς τα αρνηθήκαμε «για να πέσουμε σ...

10 Δεκέμβρη του 2009, ο φίλος και καθηγητής του ΑΠΘ Ορέστης Καλογήρου έγραφε στα Νέα, για την ψευδεπίγραφη μεταρρύθμιση του νόμου της Γιαννάκου που τελικά δεν εφαρμόστηκε και για την ανάγκη ενός νέου νόμου πλαίσιο που θα σπάει αυγά και θα παρεμβαίνει ουσιαστικά στο ξεπερασμένο και αμαρτωλό  μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων. Σήμερα το άρθρο αυτό φαντάζει επίκαιρο όσο ποτέ. του Ορέστη Καλογήρου Άνοιξε η συζήτηση για την ανάγκη θέσπισης ενός νέου νόμου-πλαισίου της ανώτατης εκπαίδευσης. Η δειλή (και εν τέλει ψευδεπίγραφη) μεταρρύθμιση, που επιχείρησε η κ. Γιαννάκου, δεν πρόσφερε σχεδόν τίποτε στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Αλλά και η δυσανάλογη αντίδραση σε ένα ανούσιο νομοθέτημα βοήθησε στη διάλυση του πανεπιστημίου. Όσοι αντιδρούσαν τότε, ζητούν σήμερα να αλλάξουν δυο-τρία δευτερεύοντα πράγματα: Πρώτον, ο τρόπος διανομής συγγραμμάτων (αν και σε θετική κατεύθυνση, ο νόμος εισάγει μια απίστευτη γραφειοκρατία που καθυστερεί τη διανομή των βιβλίων). Δεύτερον, η σύνθεση των εκλεκτ...