μη μαδας τη μαργαριτα

Βγήκε στα πέριξ. Αλλά, κάτι η ζέστη, κάτι η σκόνη του δρόμου, κάτι ο ίδρωτας που κόλλαγε στα σκέλια της, κάτι εκείνος ο λεκές, έφεραν την ανάγκη της κάθαρσης και την οδήγησαν στο καθαριστήριο, στο καθαρτήριο. Δεν είχε πρόβλημα να εκτεθεί στον υπάλληλο. Έβγαλε το ροζέ πτι καρώ φουστανάκι και τόδωσε για πλύσιμο. Μετά συνέχισε τη βόλτα της στην πόλη. Γυμνή. Άλλοι την αντιμετώπισαν με αδιαφορία, άλλοι κουφάθηκαν, κάποιοι στέκαν και κοιτάζαν σαν χαζοί, μερικοί έκαναν πως δεν τρέχει τίποτα. Πολλοί φωτογράφιζαν μετά μανίας τους χυμούς της, σίγουρα τέτοιο πράγμα δεν  τόχαν ματαδεί. Ήθελαν να κρατήσουν για πάντα την εικόνα της, μιας και σύντομα αυτή θα χάνονταν από μπροστά τους. Μα κείνη αγέρωχη, ευθυτενής συνέχιζε τη βόλτα της στην πόλη. Γυμνή. Μπήκε σένα κατάστημα από κείνα που πουλάνε ρούχα, τα ρούχα πουχει ανάγκη ο καθένας για να κρύψει τη γύμνια του. Ψώνισε και πάλι κάτι σε ερυθρά απόχρωση, αλλά σε μικρότερα μήκη κύματος, κάτι πιο κόκκινο, μα δεν το φό...

Η διευθύντρια του σχολείου Για τη φρίκη του Κονέκτικατ δεν έχεις τίποτα να ψελλίσεις, δεν έχεις να ποστάρεις, να αναλύσεις. Τι να πεις για παιδιά μόνα, για οικογένειες δύσκολες, για όπλα που είναι εύκολα, για ανθρώπους που έφυγαν χωρίς κανένα λόγο; Μονάχα να κλάψεις μπορείς και μετά να βουβαθείς για πάντα. Να πας μέσα στο δωμάτιο να δεις αν τα δικά σου είναι καλά, να τα φιλήσεις καθώς κοιμούνται αμέριμνα και μετά να ξεχαστείς. Ν’ ανάψεις ένα τσιγάρο, να πιεις κάτι, για να ξορκίσεις το κακό. Όταν ξεσπά η φρίκη, άλλοι τρέχουν να κρυφτούν και άλλοι γίνονται με μιας ήρωες, βάζουν τα στήθια τους μπροστά, υπερασπίζονται τους συνανθρώπους τους, πεθαίνουν με αιτία. ( Leo) Διάβασα στην Α thens Voice Η 27χρονη δασκάλα Βικτώρια Σότο (φωτο πάνω) έδωσε τη ζωή της για να προστατέψει τους μαθητές της από το μένος του δολοφόνου που εισέβαλε στο σχολείο της πόλης Νιουτάουν στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ. Σύμφωνα με όσα μεταδίδουν τα αμερικανικά μέσα, η δασκάλα έβαλε το σώμα ...

Σιγά μη θέλουν, ανοικτή χρεωκοπία, ο Λαφαζάνης, ο Κουράκης και ο Στρατούλης. Σιγά μη θέλουν να πληρώνονται αύριο σε πληθωριστικές δραχμές. Σιγά μη θέλουν  πτώχευση. Οι τράπεζες να έχουν βαρέσει φαλιμέντο και αυτοί να τρέχουν για μακαρόνια και ρύζι στο πολιορκούμενο super market και από πίσω να τους κυνηγάνε  οι ψηφοφόροι τους. Ας είμαστε σοβαροί. Ρόλους παίζουν οι άνθρωποι, το ψωμί τους βγάζουν, άκοπα.  Δυστυχώς, κάποιοι τσιμπάνε, και έτσι τους διευκολύνουν να γίνονται περισσότερο διεισδυτικοί. Στον φτωχό, από πολιτικά γεγονότα, Αύγουστο, όλο το πανελλήνιο πληροφορείται τις απόψεις του Λαφαζάνη για τη σωτηρία των αδυνάμων μέσω της δραχμής και τις συζητάει στα σοβαρά. « Ρε, Μήτσουμ, μπας και είναι καλύτερα έτσι;» διερωτούνται στην πλατεία του χωριού ανάμεσα από τσίπουρα και φρυγαδέλια. Στο κόσμο της μουσικής, Η eavy ( death ) Μ etal , το τελετουργικό θέλει τα μέλη του κάθε συγκροτήματος μακιγιαρισμένα και ντυμένα έτσι, ώστε να φαντάζουν ως δράκουλες ...

  33 Πανεπιστημιακοί στηρίζουν με δήλωσή τους το νόμο 4009. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι. Αλλά είναι αριθμητικά λίγοι, πολύ λίγοι, γεγονός που δείχνει τον πραγματικό συσχετισμό των δυνάμεων μέσα στα ΑΕΙ. Δυστυχώς, το νόμο υποστηρίζει μια μικρή μειοψηφία. Η πανεπιστημιακή κοινότητα απεχθάνεται τις καινοτομίες και τις δραστικές μεταρρυθμίσεις που κατεδαφίζουν την κομματοκρατία και περιορίζουν τη συναλλαγή. Την ίδια απέχθεια συναντάμε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Δομές, σχέσεις, νοοτροπίες διαμορφώθηκαν στη διάρκεια των τελευταίων σαράντα χρόνων με πυρήνα το πολιτικό σύστημα και διαμόρφωσαν κάθε τι το δημόσιο. Πως μπορεί ένας νόμος, μια διάταξη, ή έστω η πολιτική βούληση κάποιων να τα ανατρέψουν όλα αυτά σε μια νύχτα; Ούτε οι προηγούμενοι νόμοι εφαρμόζονταν κατά 100% στα ΑΕΙ. Το αυτοδιοίκητο έδινε τη δυνατότητα στις διοικήσεις να εφαρμόζουν ότι τους βόλευε. Ακόμα και αν ο νέος νόμος λειτουργούσε, το σύστημα θα έβρισκε σύντομα τρόπους να παρακάμπτει τις διατάξεις περιορισμού...

Την Κυριακή θα ψηφίσουμε Δημοκρατική Αριστερά . Μαζί μας θα ψηφίσουν και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες. Εκείνες και εκείνοι που θέλουν να κυβερνηθεί η χώρα από  μια κυβέρνηση με προοδευτικό περιεχόμενο, φερέγγυα πρόσωπα και πρόγραμμα  διεξόδου από την κρίση. Για να παραμείνουμε στην ΕΕ και το Ευρώ, για να προστατευθούν οι αδύναμοι, για να γίνουν μεταρρυθμίσεις, για να μπούμε σε αναπτυξιακή πορεία, για να ξεκινήσει η διαδικασία σταδιακής και συντεταγμένης απαγκίστρωσης από το μνημόνιο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στη χώρα αυτή που δεν παρασύρονται από τα μανιχαϊστικά και διχαστικά διλήμματα του τύπου «ή εμείς ή αυτοί». Που καταλαβαίνουν ότι χωρίς συνεργασία όλων των Ελλήνων δεν σώζεται, ούτε η παρτίδα, αλλά ούτε και η πατρίδα. Άνθρωποι που δεν θεωρούν ως απαγορευμένες και ακατανόμαστες, λέξεις όπως, διαπραγμάτευση, συναίνεση, υποχώρηση, συμβιβασμός . Άνθρωποι , που αγωνίζονται καθημερινά, εκεί έξω στ o ρινγκ της πραγματικής οικονομίας, φρον...

K αλό Πάσχα. Εύχομαι σε όλες και όλους Καλό Πάσχα. Εύχομαι ερωτευμένη άνοιξη. Για τα παιδιά, που σε ένα μήνα δίνουν τις βάρβαρες Πανελλαδικές Εξετάσεις, εύχομαι κάθε επιτυχία στους στόχους τους. Φέτος όλες οι ευχές μιλούσαν για την ανάσταση της χώρας. Θα έρθει, είμαι αισιόδοξος. Θα έρθει, αν όμως τη βοηθήσουμε και μεις. Η ανάσταση μιας χώρας δεν είναι μεταφυσικό φαινόμενο, είναι αποτέλεσμα πολιτικών διεργασιών, κοινής βούλησης και συνεργασίας όλων των κατοίκων της. Δεν μας φταίνε οι ξένοι, ο καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση, η μετανάστευση. ¨Ολοι αυτοί έπαιξαν το ρόλο τους, αλλά δεν είναι αυτοί που μας γονάτισαν. Είναι η δικιά μας άρρητη απόφαση να ζήσουμε πάνω από τις παραγωγικές μας δυνάμεις. Είναι η δική μας ρητή απόφαση, να έχουμε ένα φαύλο και ανίκανο πολιτικό σύστημα για να κυβερνά αυτή  μας τη ζωή. Ελπίζω να μάθαμε. Μας απομένει: να αυτοργανωθούμε ως  κοινωνία στην πόλη, στη δουλειά, στο σχολείο, παντού να δείξουμε αλληλεγγύη μεταξύ μας,...

Η πόλη είναι: ο καφές κι ένα βιβλίο στο πατάρι του Ιανού ένα φιλί στην πλατεία Καρίτση το σούρσιμο των ποδιών, απομεσήμερο στην Βαρβάκειο αγορά το αγκομαχητό, στα σκαλοπάτια, ψηλά στη Βουλγαροκτόνου το χαρτόκουτο που σκεπάζει τον ξεπεσμό, βράδυ, στην πλατεία Κλαυθμώνος το νταλαβέρι, μέρα μεσημέρι, στην Ομόνοια ένα διπλό με μπάλα πλαστική, βράδυ, στο Σύνταγμα μια καλοζωισμένη κουκλάρα στη Βουκουρεστίου μια παρέα μεθυσμένων στη Μαβίλη μια σύριγγα καρφωμένη στο παγωμένο μπράτσο στην Τοσίτσα ο Παύλος Σιδηρόπουλος που λείπει από τη  Δεξαμενή το παλιό ζαντάδικο του γεροΒούρβαχη στη Λεπενιώτου οι φυλές που σπρώχνουν την πραμάτεια τους στην πλατεία Θεάτρου το ραντεβού έξω από το σταθμό, στο Μοναστηράκι η οσμή από κάτουρα στην 3η Σεπτεμβρίου οι νεανικές φωνές στου Ψυρρή τα κορίτσια που κρυώνουν, αργά το βράδυ, στη Σόλωνος ο Τάκης,ο Δούρειος που δεν φτιάχνει πια επιτραπέζια παιχνίδια στο Μουσείο οι καρεκλοκένταυροι στο Κολωνάκι το...

  Προσπάθησε να αλλάξει το χάρτη της παιδείας μέσα σε 2 χρόνια. Να σπάσει δομές αραχνιασμένες, να κινητοποιήσει ανθρώπους σύγχρονης ευρωπαϊκής και μεταρρυθμιστικής αντίληψης, να συγκρουστεί με τις δυνάμεις της αδράνειας και της διαπλοκής. Πολέμησε ανοικτά τους συνδικαλιστές στο χώρο της Παιδείας, αναζήτησε συμμάχους στη liberal αριστερά, βρήκε υποστήριξη και στη liberal δεξιά.  Και ξαφνικά την έκανε, τόσκασε αφήνοντας σημαντικές εκκρεμότητες. Η πρώτη μεγάλη ανατροπή που επιχείρησε  ήταν   τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία. Πέρασε ένα ισορροπημένο νόμο, έφτιαξε μια  διοικούσα επιτροπή από σοβαρούς ανθρώπους που ακόμα δουλεύει για να φτιάξει το οργανόγραμμα των σχολείων αυτών. Όταν και αν  τελειώσει τη δουλειά της, θα δούμε πραγματικές καινοτομίες για την εγχώρια εκπαίδευση, που αλλάζουν τελείως τα σχολεία αυτά και τα κάνουν πραγματικά πρότυπα και πειραματικά. Γιατί τώρα όχι απλά δεν είναι, αλλά πολλά από αυτά είναι κακά δημόσια σχολεί...

                                                                                                                      στο σ. Ευθύμη Ο Ηλίας Κανέλης στο fb : Το Άστυ ήταν έναν χώρος που τον δούλευαν πραγματικοί βιοπαλαιστές, η οικογένεια Στεργιάκη - πατέρας και γιοι. Μανιακοί του σινεμά, πρόσωπα με αυταπάρνηση, αριστεροί της δημιουργίας. Επέλεγαν οι ίδιοι τις ταινίες στις αγορές, ζούσαν με αυτές, χαίρονταν με τις επιτυχίες και απογοητεύονταν σαν παιδιά. Πίστευαν στη ζωντανή πλευρά της πόλης, το γραφείο διανομής των ταινιών τους είναι στα Εξάρχεια. Πριν από μερικά χρόνια, τίποτα δεν προείκαζε ότι στα Εξάρχεια επωάζεται το αυγό της καταστροφής και του επαναστατικού μηδενισμού.   ...

Μετά την ΙΜΑΚΟ, μια άλλοτε κραταιά εκδοτική εταιρεία, η Τυποεκδοτική, μπήκε στη προστασία του Άρθρου 99. Αν δεν ήταν η εταιρία του ΚΚΕ, ούτε θα το παίρναμε χαμπάρι. Εδώ δεν είναι εκδόσεις lifestyle , μιλάμε για την επιμελητεία της σοσιαλιστικής επανάστασης. Θα το βλάψει το Κόμμα αυτή η υπόθεση. Δεν είναι κακό που το Κόμμα είχε εταιρεία. Τουλάχιστον έδινε δουλειά σε εκατοντάδες ανθρώπους, παρήγαγε πλούτο, αυτόν τον πλούτο, που «παράνομα» παράγει  κάθε άλλος καπιταλιστής. Απλά έσκασε στα χέρια του η καπιταλιστική φούσκα στον κλάδο του τύπου και άρχισε η εσωτερική υποτίμηση στα οικονομικά και της επανάστασης. Δεν είναι κακό που το Κόμμα κατέφυγε στο άρθρο 99. Ούτε θα ισχυριστώ ποτέ ότι το έκανε για να φάει τα δεδουλευμένα των εργατών, ή τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Δεν θα τολμούσε, έστω και αν δεν είχε πραγματικά να τα πληρώσει. Μπορεί να θεωρεί ότι το άρθρο 99 είναι ένα ακόμα όπλο του αστικού συστήματος στην υπηρεσία του καπιταλισμού, αλλά το κόμμα είναι υποχρεωμένο να ...

O εγχώριος συνδικαλισμός του δημοσίου δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει. Είτε ως αριστερός, είτε ως δεξιός είναι πάντοτε κατά της οποιασδήποτε αλλαγής στις δομές του κράτους, εφόσον βέβαια αυτές θίγουν την κομματοκρατία και τη συναλλαγή όλων με όλους. Τελευταία του επιτυχία είναι η συμβολή του στην αναβολή των εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης των πανεπιστημίων. Με ευκαιρία την εκδίκαση της προσφυγής στα δικαστήρια για τη συνταγματικότητα του νέου νόμου, προτείνουν αναβολή των εκλογών μέχρι να αποφανθεί το δικαστήριο. Η πρόταση αναβολής μάλιστα είναι χωρίς καταληκτική ημερομηνία. Δηλαδή προτείνουν να μην εφαρμοστεί ο νόμος του κράτους, να μην εκλέξουν διοικήσεις τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας μέχρι να αποφανθούν τα δικαστήρια για τη συνταγματικότητα του νόμου. Δηλαδή μετά από χρόνια. Ως τότε; Θα συνεχίσουν οι πρυτανείες να παράγουν το ωφέλιμο έργο τους. Εκπλήσσουν πράγματι οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι της ΠΟΣΔΕΠ με την εφευρετικότητά τους.  Η αναβολή είναι ένα ακόμα τέχνασμα ...

  του Λεωνίδα Καστανά                                                                                                                                                                                             Στο σ. Γιώργο Αδαμόπουλο   Ένα μεγάλο μέρος από το δημοσκοπικό, 10%, της ΔΗΜ . ΑΡ είναι ΠαΣόκ. Δεν προέρχεται απλά από εκεί, αλλά εκεί ανήκει. Πολίτες με μόρφωση ανώτατης εκπαίδευσης, υπάλληλοι δημόσιοι και ιδιωτικοί, μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, νέοι και νέες με σπουδές. Τη δεκαετία του 90 πίστ...

Όποιος ή όποια ελπίζει σε ένα καλύτερο 2012 καλό είναι να το ξεχάσει. Η έξοδος , η φυγή προς τα εμπρός και άλλα τέτοια ηχηρά και αισιόδοξα δεν είναι για μας. Αν ελπίζετε στις εκλογές, που κάποτε θα γίνουν, απατάστε. Ακροδεξιά, Δεξιά, Κέντρο ή Αριστερά, ότι και να ψηφίσετε, ο ίδιος κούκος θα βγει από την κάλπη για να σημάνει 12. Η πολιτική τάξη με άρχοντες, υποτακτικούς και πληβείους θα ελέγχει τα δημοσιονομικά της χώρας και δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει τίποτα. Δεν είναι τόσο κορόιδο να αυτοκτονήσει αυτή για να σωθείτε εσείς. Αν είναι για το θάνατο θα σας πάρει μαζί της. Προς το παρόν θα σας αφήσει να τηγανίζεστε στο μέσα - έξω από το ευρώ και να πηγαινοφέρνετε τα λεφτά σας από τις τράπεζες στο κελάρι και πάλι πίσω. Η πολιτική τάξη θα φροντίζει τους insiders , όσο της επιτρέπουν τα δάνεια και θα συνθλίβει τους outsiders , για να καλύψει τη διαφορά. Αν είστε στους πρώτους έχετε ελπίδες να επιβιώσετε. Θα χάσετε προνόμια και προσόδους, όλοι χάνουν, αλλά κάτι θα σας μείνει. Αν ...