Το ΝΑΤΟ και τα κουβελληνικά του ΣΥΡΙΖΑ
του Plamen Tonchev Βρισκόμαστε σ'έναν κλοιό φωτιάς. Από την Τυνησία (όπου ξεκίνησε η Αραβική Ανοιξη τον Ιανουάριο του 2011) και τη Λιβύη του απόλυτου χάους, μέσα από το ηφαίστειο της Αιγύπτου (της μεγαλύτερης χώρας του αραβικού κόσμου και βραδυφλεγούς βόμβας) και την εκατόμβη της Γάζας, με τη Συρία και το Ιράκ να έχουν παραδοθεί στις φλόγες ενός ατελείωτου πολέμου που κανείς δεν ξέρει ακόμα ποιές θα είναι οι γεωπολιτικές προεκτάσεις του σε παγκόσμια κλίμακα, με το Λίβανο να αγωνιά για τη δική του ανύπαρκτη συνοχή και το ενδεχόμενο spill-over των συγκρούσεων από τις γειτονικές του χώρες, μέχρι την Τουρκία που ταλανίζεται από τον αδυσώπητο εσωτερικό της διχασμό και την Ουκρανία κατ'ουσίαν κομμένη στα δύο από έναν εμφύλιο πόλεμο που επαναφέρει τη Ρωσία και τη Δύση σε τροχιά ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης. Και δεν μιλάμε καν για τα Δυτικά Βαλκάνια δίπλα μας που κάθε άλλο παρά έχουν σβήσει τις δικές τους εστίες ανάφλεξης. Κι έρχεται η πρόταση του κ. Δρίτσα, βουλευτή του ΣΥΡ...