Η πρώτη γενιά του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου
του Θόδωρου Σούμα Την τελευταία εικοσαετία, εμφανίστηκε στην Ελλάδα ένα κινηματογραφικό ρεύμα νέων σκηνοθετών. Θα ασχοληθούμε εδώ με την πρώτη γενιά του ρεύματος. Οι νέοι σκηνοθέτες, στην πλειονότητά τους, υιοθετούν μια αφήγηση με αρχή, μέση και τέλος. Οι δυναμικότεροι νέοι κινηματογραφιστές προσπαθούν να διηγηθούν με επάρκεια και στιβαρότητα τις ιστορίες τους, να ενστερνιστούν την αφηγηματική μυθοπλασία και τη βατή αφήγηση μιας ιστορίας. Ο κινηματογράφος των νεότερων είναι, δηλαδή, συνήθως μυθοπλαστικός κι αφηγηματικός, και ακολουθεί, στις περισσότερες των περιπτώσεων, τους αφηγηματικούς κανόνες. Μάλλον είναι περισσότερο επηρεασμένος από τον αφηγηματικό αμερικάνικο {κλασικό ή ανεξάρτητο} και το μυθοπλαστικό ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Πρόκειται κυρίως για ταινίες καταστάσεων και χαρακτήρων. Φυσικά υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, π.χ. ο Φραντζής. (Μα και ένας από τους πιο αναγνωρισμένους και αναγνωρίσιμους σκηνοθέτες της δεύτερης γενιάς, ο Γ. Λάνθιμος, που φ...