μη μαδας τη μαργαριτα

Η συζήτηση για τη ΝΕΡΙΤ ή την ΕΡΤ ή την ΥΕΝΕΔ δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα. Mαγαζιά προπαγάνδας του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος τη λειτουργία των οποίων πληρώνουν πανάκριβα οι πολίτες. Η χώρα αυτή απλά δεν πρέπει να έχει δημόσια ραδιοτηλεόραση. Δεν μπορεί να έχει στα πρότυπα του πολιτισμένου κόσμου. (leo)  του Θανάση Γεωργακόπουλου Η συζήτηση η οποία είχε ως κατάληξη τη ψήφιση του νόμου για την επανασύσταση της ΕΡΤ επικεντρώθηκε, σχεδόν αποκλειστικά, στο “μαύρο” που είχε επιβάλει η κυβέρνηση Σαμαρά πριν δύο χρόνια. Όταν, όμως, η συζήτηση γίνεται με όρους του χθες τότε και η νομοθέτηση γίνεται με όρους του χθες. Ακόμα χειρότερα γίνεται με όρους ρεβάνς  και  είναι πιθανό να επαληθευθεί η πρόβλεψη  πως η ΕΡΤ κινδυνεύει να γίνει η “πλατεία Κλαυθμώνος” του 21ου αιώνα. Εν ολίγοις, να μετατραπεί στο πρώτο λάφυρο επί του οποίου θα επιπίπτει κάθε νεοεκλεγμένη κυβέρνηση για να το λεηλατεί, να το ξεθεμελιώνει κι όλα πάλι από την αρχή. Το ενδιαφέρον,...

όχι καντρίλες συνδικαλισμού και αυτισμού του Θανάση Γεωργακόπουλου από το ΒΗΜΑ ( 21.06.12) Η χώρα σταμάτησε λίγους πόντους πριν το γκρεμό. Η πτώση, στην οποία θα οδηγούσε μια εκλογική πρωτιά του λαϊκίστικου συμφύρματος του ΣΥΡΙΖΑ, αποφεύχθηκε. Δεν απομακρυνθήκαμε, όμως, ακόμα από το χείλος του γκρεμού. Ο σχηματισμός κυβέρνησης των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων -Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ- είναι ένα πρώτο βήμα μείζονος και ιστορικής σημασίας. Πρέπει, όμως, να είναι σταθερό και να ακολουθηθεί κι από πολλά άλλα. Πρωτίστως, η κυβέρνηση πρέπει να στηριχθεί σε μια “προγραμματική συμφωνία βάθους”. Αυτό σημαίνει, κατ’ αρχάς, βάθος χρόνου. Ορίζοντας πρέπει νάναι η τετραετία, όχι η διετία και οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Αυτοδιοίκηση. Άλλωστε, αν συνέβαινε το δεύτερο, σε λίγους μήνες –κατά τα ελληνικά ειωθότα- θα άρχιζαν οι προεκλογικές αγκωνιές μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, με ότι αυτό θα συνεπαγόταν. Αντίθετα, ο ορίζοντας της τετραετίας δίνει τη δυνατότητα οι εκλογές να γί...