μη μαδας τη μαργαριτα

του  Γιάννη Παπαθεοδώρου  για τη στήλη  Ανώμαλα Ρήματα  (DIMART)  Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μετά το τέλος της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, ένας πολίτης πλησίασε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Πάνο Καμμένο και τον ρώτησε με ειλικρινή αγωνία: «τι θα κάνετε με τους ψεκασμούς στο Πεντάγωνο την άλλη Κυριακή;»  [1]  Το περιστατικό είναι ενδεικτικό για ένα ευρύτερο φαινόμενο. Όλο και περισσότερο, τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο το χρέος ούτε η περίφημη «επιθετική διαπραγμάτευση» αλλά η ίδια η περιγραφή και η ερμηνεία της πραγματικότητας. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη δυσκολία παίζει το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια στην ελληνική δημόσια σφαίρα αναπτύσσονται πολλές και διαφορετικές θεωρίες συνωμοσίας ως σταθερό ερμηνευτικό εργαλείο —ή, μάλλον εμπόδιο— για να κατανοήσουμε τις σχέσεις μας με την ευρωπαϊκή και διεθνή κοινότητα. Στα παλιότερα χρόνια, η συνωμοσιολογία περιοριζόταν στη γραφική μυθολογία της «κρυφής υπεροχής» του περιούσιου έθνους: «κάποιοι

του Γιάννη Καρακάση Μερικοί άνθρωποι στην κυβέρνηση και στελέχη μερικών κομμάτων ονειρεύονται την έξοδο από το Ευρώ ίσως και από την ΕΕ. Θεωρούν ότι η νομισματική πολιτική μπορεί να υποκαταστήσει τις μεταρρυθμίσεις και οι συνεχείς υποτιμήσεις του εθνικού νομίσματος να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η βασική ιδέα είναι ότι αυτή η μετάβαση δεν θα έχει σοβαρές συνέπειες στην αρχή ενώ θα έχει σημαντικότατες θετικές συνέπειες στην συνέχεια. Έχουν άραγε δίκιο; Τίποτε δεν αποκλείεται. - Ίσως οι πολίτες της χώρας να δεχθούν αδιαμαρτύρητα την δέσμευση των καταθέσεών τους για κάμποσους μήνες και στην συνέχεια την εξάχνωσή τους από τον καλπάζοντα πληθωρισμό. - Ίσως να αναμένουν υπομονετικά στις ουρές στις τράπεζες για αναλήψεις μέχρι 20 ευρώ (ή μάλλον το ισοδύναμό τους στο νέο νόμισμα), στα σούπερ μάρκετ, στα βενζινάδικα, στα φαρμακεία. Κάτι σαν τους Λονδρέζους την εποχή των βομβαρδισμών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. - Ίσως να μην υπάρξουν φαινόμενα μαύρης αγοράς

του  Μάνου Ματσαγγάνη Εάν κρίνω από όσα βλέπω, και από όσα γράφουν άνθρωποι που εκτιμώ, ο κύβος έχει πλέον ριφθεί. Η ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους μας φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτη. Η ευρωπαϊκή βοήθεια στην Ελλάδα - η οποία στην αρχή δόθηκε κυρίως από ίδιο συμφέρον (δηλ. για να σωθούν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που τόσο βλακωδώς μας είχαν δανείσει τόσο πολύ χρήμα τόσο εύκολα), και μετά συνέχισε να μας προσφέρεται λίγο από κεκτημένη ταχύτητα, λίγο από σύνεση, λίγο από αλληλεγγύη - φαίνεται όλο και περισσότερο άσκοπη στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτικών και των ψηφοφόρων τους. Ακόμη και εάν η ρήξη δεν συμβεί τη Δευτέρα (ακόμη δηλ. και εάν δοθεί και άλλος χρόνος στην ελληνική κυβέρνηση μήπως σοβαρευτεί), μπορεί να συμβεί κάποια επόμενη φορά. Ούτως ή άλλως, το γυαλί έχει σπάσει, και ο χρόνος που μας προσφέρεται σπαταλάται από την κυβέρνηση, που εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν να ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Όσο για την αντιπολίτευση, δείχνει να παρακολουθεί τις εξελί

του Σταύρου Θεοδωράκη Στον δρόμο προς τους Αρμένους σκεφτόμουν αυτό που είχα ακούσει από όλους: «Μια ευγενική ψυχή». Το πρωί στην παρέλαση στα Χανιά τα παιδιά από το εσπερινό Λύκειο φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια. Δεν κατάλαβα, κι ένας νεαρός που έπιασε στον αέρα την απορία μου, είπε συλλαβιστά, χωρίς να φωνάξει «για – τον – Βα – γγέ – λη». Για τον Βαγγέλη – για τον Βαγγέλη – για τον Βαγγέλη άρχισαν να επαναλαμβάνουν όλοι γύρω μου και το χειροκρότημα τους δυνάμωσε. Απ’ το αμάξι τώρα έβλεπα τις χιονισμένες μαδάρες αλλά και σκουπίδια πεταμένα στην άκρη της Εθνικής. Σκουπίδια που τραυματίζουν τη λεβεντιά της Κρήτης. Είχε αέρα και τα σκουπίδια πήγαιναν όλα μαζί, τη μια χανόντουσαν στο οδόστρωμα, την άλλη στην πλαγιά ή το χαντάκι. Σαν μια αγέλη μιαρών που φεύγει φοβισμένη στο πέρασμα των ανθρώπων. Ποια ήταν αυτή η αγέλη που απειλούσε τον Βαγγέλη; Ποιοι ήταν οι «άντρακλες». Σε ποιες οικογένειες μεγάλωσαν; Και γιατί δεν τους σταμάτησαν. Και ποιος ήταν αυτός ο πολιτικός που τους π

της Μαρίας Κατσουνάκη από την Καθημερινή Ας μιλήσουμε για τον καιρό. Συννεφιά, βροχές, καταιγίδες, υγρή, βαριά, δυσάρεστη ατμόσφαιρα. Ο θάνατος του συνθέτη Γεράσιμου Λαβράνου μάς θύμισε το «χάλι γκάλι» που τραγουδούσε και χόρευε η Αλίκη Βουγιουκλάκη στη «Σωφερίνα». Μάλλον είναι πιο καθησυχαστικό να μην ασχολούμαστε με την πολιτική και τους πολιτικούς. Να μην μας απασχολούν ούτε ποσοστά επί του κέρδους ούτε συμπεριφορές ούτε αποφάσεις. Να μην κρίνουμε, να μη χαρακτηρίζουμε. Κυβερνήσεις με όλα τα πρόσημα -δεξιά, σοσιαλιστικά και, τώρα, πρώτη φορά, αριστερά- έχουν την ίδια αλλεργία σε δημοσιεύματα που αμαυρώνουν το επικοινωνιακό προφίλ τους. Ανθρώπινο. Ποιος δεν θέλει μια αυλή από χειροκροτητές που θα επαινούν κάθε πράξη και θα δικαιολογούν κάθε παράλειψη; Οχι ότι δεν υπάρχουν και δημοσιογράφοι που αναλαμβάνουν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Υπήρξαν και λίστες με payroll που έφταναν στην ΕΣΗΕΑ και εκείνη «προστάτευε τον κλάδο». Από την πολλή «προστασία» όμως, μείναμε τώρα εκτεθειμένοι.

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος από τα Κάτοπτρα Η αξία ενός νομίσματος,  το τι δηλαδή αγοράζει, δεν ορίζεται από την κυβέρνηση αλλά από τις αγορές, ανάλογα με την ποσότητά του και την κατάσταση της οικονομίας που αντιπροσωπεύει. Όταν η Κυβέρνηση ορίζει διοικητικά την τιμή του πάνω από την αξία που θα το οδηγούσε η αγορά (πχ Σοβιετική Ένωση, Ανατολικές χώρες, Κούβα κλπ) τότε εξαφανίζονται τα προϊόντα που θα αγόραζε σε αυτή την τιμή. Οπότε γίνεται υποχρεωτική η διανομή των βασικών αγαθών με δελτίο. Ταυτόχρονα, το κράτος και το τραπεζικό σύστημα δέχεται συναλλαγές μόνο στην ορισμένη τιμή. Οπότε, εάν κάποιος κατέχει ένα διεθνώς αποδεκτό νόμισμα εντός της χώρας (πχ δολάριο, ευρώ κλπ) τότε έχει δύο επιλογές: να το ανταλλάξει σε μια αξία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική του ή να το ανταλλάξει στη μαύρη αγορά χρήματος και αγαθών, που δημιουργείται αυτόματα, χάνοντας μεγάλο μέρος της αξίας του στους μαυραγορίτες που θησαυρίζουν. Ταυτόχρονα η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη  ν

του Γιώργου Μαυρωτά Εκεί στο Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων υπάρχει ένα θέμα με το αν συνεννοούνται ο Υπουργός κ. Μπαλτάς με τον Αναπληρωτή Υπουργό του κ. Κουράκη. Στην αρχή ο κ. Υπουργός, στην περίφημη ομιλία του περί «ρετσινιά της αριστείας» κατά τις προγραμματικές δηλώσεις στην Βουλή είπε ότι δεν θα γίνουν φέτος αλλαγές για «να μην βάλει πάγο στις έστω στρεβλές φιλοδοξίες γονέων και μαθητών». Μετά από δύο εβδομάδες ο κ. Αναπληρωτής Υπουργός εξήγγειλε ότι από φέτος (στη μέση της χρονιάς δηλαδή) θα χωριστούν τα Πρότυπα από τα Πειραματικά και θα καταργηθούν οι εξετάσεις στα δεύτερα. Διέψευσε δηλαδή απροκάλυπτα τον ίδιο τον Υπουργό. Στη συνέχεια προέκυψε ένα ζήτημα με τον διαγωνισμό πρόσληψης του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς. Στα τέλη Φεβρουαρίου ο Υπουργός Παιδείας διέψευσε τον αναπληρωτή του, όταν ο τελευταίος μίλησε για κατάργηση των εξετάσεων στο ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν τέτοιες σκέψεις στο Υπουργείο ( εδώ ). Μετά

Γιατί τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία κάνουν και άλλα πράγματα εκτός από το να βάζουν τη ρετσινιά στην αριστεία. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑΣ Σάββατο 28 Μαρτίου   09.00  Προσέλευση και εγγραφή. 09.30  Χαιρετισμός Αλέξανδρου Καραφωτιά, Αναπληρωτή Διευθυντή του 2ου ΠΠΓΕΛ. Αθηνών και μέλους της Οργανωτικής Επιτροπής. 09.40  Εισαγωγική ομιλία Ηλία Ανδριανού, Μαθηματικού, μέλους της Οργανωτικής Επιτροπής και Υπευθύνου του Ομίλου «Μαθηματικά και Λογοτεχνία». 1 η  Συνεδρία. Προεδρείο Αλέξανδρος Καραφωτιάς – Ηλίας Ανδριανός   10.00   Λέσχες Ανάγνωσης και η απόλαυση του ειδέναι . Ν. Σ. Μαυρογιάννης, Μαθηματικός (ΜSc, PhD) Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης. 10.10   Τα συμμετρικά έργα του χαράκτη Έσερ στο πλαίσιο μιας λέσχης ανάγνωσης . Ανδρέας Λύκος, Μαθηματικός, MSc Στατιστική, Εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. 10.20   Θείος Πέτρος  vs   Άντριου Ουάϊλς. Μια παράλληλη και συγκριτική ανάγνωση των βιβλίων: Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ του Από

του Ανδρέα Πετρουλάκη από το protagon H συμμετοχή του κ. Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν κάρφος στο μάτι των κομμάτων που τη στήριξαν. Ουδέποτε ξέπλυναν την ντροπή εκείνη, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ αργότερα, που υποχρεώθηκε να συγκυβερνήσει με τον γνωστού φιλοχουντικού και τραμπούκικου παρελθόντος κ. Βορίδη. Όπως ήταν φυσικό όλοι οι αριστεροί αναλυτές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, επί μία τριετία άρχιζαν και τέλειωναν κάθε σκέψη τους με την αναφορά στο όνειδος αυτό. Και δικαίως. Το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη ήταν ένα τυπικό ακροδεξιό εθνολαϊκίστικο κόμμα που οι θέσεις του για το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα, τα θέματα της κοινωνίας και τον ρόλο της εκκλησίας, λογικά θα έκαναν κάθε αριστερό να ανατριχιάζει. Ο κ. Καμένος και το δικό του κόμμα έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά. Είναι βγαλμένος από την ίδια μήτρας της έξαλλης εθνολαϊκίστικης ακροδεξιάς με κάπως πιο εμπλουτισμένο ρεπερτόριο με αεροψεκασμούς, υδατάνθρακες και οπερετικές αλληλοδωροδοκίες σε