μη μαδας τη μαργαριτα

Μια κουλτούρα βίας και τρόμου επιβάλλεται  αργά αλλά σταθερά στην πόλη. Βία συλλογική ή ατομική, βία στο όνομα του έθνους, ή της ομάδας, στο όνομα της επανάστασης ή της συνδικαλιστικής διεκδίκησης, βία κρατική, βία λεκτική ή βία ληστρική, αλλά και βία που σκοτώνει. Όπως και νάχει η βία τρομοκρατεί και διεκδικεί εξουσία. Η τρομοκρατία  ως ακραία έκφραση ιδεολογικού λόγου στοχεύει στην εξουσία, έστω και αν φαινομενικά την αντιμάχεται. Χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης πολιτικής, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και πεδίο για να ασκηθούν πολιτικές στο όνομα της καταπολέμησής της. Η βόμβα, το περίστροφο, η χειροδικία, η φωτιά και η καταστροφή, ο εκφοβισμός, ο εγκλεισμός αποτελούν τα μέσα. Στόχος η επιβολή εξουσίας ομάδων και ιδεολογιών. Μπορεί να εμφανίζεται ως αμυντική διαδικασία από ομάδες που περιθωριοποιούνται από την καπιταλιστική εξουσία και το κράτος, ωστόσο διεκδικεί και καταφέρνει να εδραιώσει το δικό της νόμο και να αντλήσει το μέρος της ισχύος που της αναλογεί. Αριστερή

O κ. Τάκης Αθανασόπουλος ήταν πρόεδρος της ΔΕΗ πριν τον αλλάξει η νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σε άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής (21/03/2010) Tου Τακη Aθανασοπουλου* διαμαρτύρεται για την πολιτική των μισθών των διευθυντών και εν γένει των στελεχών της ΔΕΗ. Ας διαβάσουμε αποσπάσματα και ας δούμε τι θέλει να πει: «Παρακολούθησα την προηγούμενη εβδομάδα τα περί του νέου νόμου που αφορά τις αμοιβές στον δημόσιο τομέα και με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο νόμος περιλαμβάνει και τη ΔΕΗ -μια από δεκαετίας εισηγμένη στο Χρηματιστήριο επιχείρηση- ενώ, για παράδειγμα, δεν αφορά άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας στις οποίες το Δημόσιο έχει συμμετοχή, όπως ο ΟΤΕ, τα ΕΛ.ΠΕ., κ.λπ. Και αναρωτιέμαι: μήπως το ποσοστό συμμετοχής του κράτους είναι ο καθοριστικός παράγοντας που κάνει τη διαφορά και επιβάλλεται η πολιτεία να καθορίζει τις αμοιβές και τα πλαφόν των στελεχών της, ερήμην του γεγονότος ότι η ΔΕΗ λειτουργεί πλέον σε μια πλήρως απελευθερωμένη αγορά ενέργειας και υποχρεούται να λειτ

Η εκρηξη σημειώθηκε στις 11.03 σε κτήριο δημόσιας διοίκησης (Ινστιτούτο διαρκούς Επιμόρφωσης) στην οδό Ιωνίας στα Πατήσια και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες διαμέλισε ένα άτομο. Δεν ειχε προηγηθεί προειδοποιητικό τηλεφώνημα. Τραυματίσθηκε ελαφρά ανήλικη από το Αφγανιστάν που βρισκόταν ή περνούσε από το χώρο της έκρηξης μαζί με την μητέρα της. Το τραυματισμένο κορίτσι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο παίδων. Σύμφωνα με το αυτόπτη μάρτυρα, σε ερώτηση αστυνομικού η Αφγανή μητέρα της απάντησε ότι νεκρός ήταν ο σύζυγος της. Αδιευκρίνιστο παραμένει επίσης, εάν ο νεκρός ήταν ο ίδιος ο βομβιστής ή κάποιος περαστικός. Μεταδίδουμε με επιφύλαξη πληροφορίες που επικαλείται ο Σκάι σύμφωνα με τις οποίες - το θύμα είναι ο 15χρονος γιός της Αφγανής Η πληροφορία ταιρίαζει με μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες επρόκειτο για οικογένεια Αφγανών που συχνά ψάχνει στα σκουπίδια στην περιοχή. Απο το ΤVXS Αυτή κουλτούρα βίας που απλώνεται σταδιακά αλλά σταθερά σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, πως μας τύλιξε

M ε την «εισήγηση» αυτή προσπαθώ να θέσω την έναρξη ενός διαλόγου μεταξύ των συναδέλφων εκπαιδευτικών, με θέμα τη δομή, τη λειτουργία και τους στόχους της Μέσης Εκπαίδευσης (ΜΕ).  Σε εποχές κρίσης πολιτιστικής και ως εκ τούτου και οικονομικής, θεωρώ ότι πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στην παραγωγική εκπαίδευση. Για την οικονομία της συζήτησης θα παρουσιάσω κάποια γενικά στοιχεία για το σύστημα της ΜΕ. Τα γενικά Η εκπαίδευση των μαθητών μας στηρίζεται σε εκπαιδευτικά συστήματα (ΕΣ) που εγκαινιάστηκαν στις προηγμένες τεχνολογικά χώρες της Δυτικής Ευρώπης και κυρίως της Μ Βρετανίας της Γαλλίας και της Γερμανίας στα μέσα του 19 ου αιώνα. Το σημερινό σύστημα ως προς τον τρόπο της παρεχόμενης γνώσης είναι περίπου το ίδιο τα τελευταία 60 χρόνια. Βασικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων είναι η θέσπιση του 9χρονου υποχρεωτικού σχολείου και η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Το μαζικό υποχρεωτικό σχολείο έπαιξε και παίζει κυρίαρχο ρόλο στην οικονομική πορεία της χώρας μ

Τ α γεγονότα του Δεκέμβρη 2008 αποτέλεσαν ένα καμβά πάνω στον οποίο οι αριστερίστικες απόψεις προσπάθησαν να θεμελιώσουν ένα πρόταγμα ανατροπής, μια επαναστατική διαδικασία. Ατυχώς, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την οργή από το συμβάν μιας δολοφονίας και να ισχυριστούν ότι η διαδικασία αυτή θα αποκτήσει κινηματικά χαρακτηριστικά. Η ίδια η ζωή τις διέψευσε. Η νεολαία σήμερα βιώνει αδιέξοδα στην εκπαίδευση και κατά συνέπεια στην εργασία. Σε μια κοινωνία με οικονομική αλλά κυρίως πολιτιστική κρίση, η νεολαία αισθάνεται παγιδευμένη και ανίκανη να οργανώσει τη ζωή της. Το πρόβλημα βιώνεται δραματικά από τα φτωχά στρώματα και τους δεύτερης γενιάς μετανάστες. Ο φόβος για το αύριο και η αδυναμία ορατής λύσης γεννούν την αδιαφορία, την εξάρτηση από τις ουσίες, τον αλκοολισμό, την παραβατικότητα και κυρίως σπρώχνουν μεγάλη μερίδα της νεολαίας στην ευκαιριακή και ανασφάλιστη εργασία. Τα παιδιά της μεσαίας τάξης κατευθύνονται στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση αλλά και εκεί ο κορεσμός των

  " Τίποτε ποτέ δεν διευκρινίζεται πλήρως. Η αρχή, η συνέχιση κι ιδιαίτερα το τέλος παραμένουν όλα προβληματικά. Πάντοτε επιβιβαζόμαστε καθ' οδόν. Βρισκόμαστε  μέσα στο διάλειμμα. Ό,τι είμαστε κι ό,τι δεν είμαστε είναι το διάλειμμα, όχι μόνο ανάμεσα σε δυο παιχνίδια, αλλά μέσα στο ίδιο το παιχνίδι. Ο άνθρωπος ανοίγεται μέσα στο παιχνίδι του κόσμου. Το απολαμβάνει σε πολλά επίπεδα. Απολαμβάνοντας και τον εαυτό του και το παιχνίδι."   Κώστας Αξελός Χ.Μ.: Όπως έχετε γράψει, στόχος σας υπήρξε «να ανακαλύψετε την πρόθεση της σκέψης του Μαρξ, και να την ακολουθήσετε ως τις ακραίες συνέπειες της», αφού «προσπαθώντας να εννοήσουμε το λόγο του Μαρξ [...] προετοιμαζόμαστε επίσης να κάνουμε να εκραγεί η αλήθεια του» («Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής», σελ. 36). Ποια είναι η αλήθεια της σκέψης του Μαρξ που πρέπει να κάνουμε να εκραγεί; Ποια είναι η κύρια διάσταση, ο κεντρικός άξονας, το επαναστατικό στοιχείο της μαρξικής σκέψης που οφεί