μη μαδας τη μαργαριτα

από την Καθημερινή Το δημοψήφισμα του Ιουλίου δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί σωστά σε όλο του το εύρος. Και ίσως πράγματι να είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Βέβαιο είναι όμως το εξής: συμβολικά μιλώντας, οι νικητές έχασαν και οι χαμένοι κέρδισαν. Ολοι δε μαζί ηττηθήκαμε μεγαλοπρεπώς – υλικά μιλώντας. Κι όμως, αν ο ξαφνικός επισκέπτης από τον πλανήτη Αρη πάρει μια γεύση από τον δημόσιο διάλογο, θα μείνει με την εντύπωση ότι το τρομερό και ανέλπιστο γεγονός του δημοψηφίσματος ήταν το μεγάλο ποσοστό του «όχι». Το 61% μοιάζει όντως υπερβολικά υψηλό. Είναι όμως έτσι; Οσον αφορά τον υποψιασμένο γηγενή, τα στοιχεία πρέπει να τον οδηγήσουν σε διαφορετικά συμπεράσματα. Το «όχι» του Ιουλίου βασίστηκε πρώτον σε ένα τέχνασμα της τότε εξουσίας και δεύτερον σ’ ένα διαχρονικό μοτίβο του ιστορικού έθους της ελληνικής κοινωνίας. Το τέχνασμα ήταν η ίδια η διατύπωση του ερωτήματος που ρωτούσε ουσιαστικά (με δυσνόητο τρόπο, μάλιστα) αν επιθυμούμε κι άλλη λιτότητα. «Εϊ εσύ άρρωστε, θες να συνεχίσε...

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου έδειξε ότι ένας λανθάνων αντιευρωπαϊσμός πλειοψηφεί σε όλους τους νομούς της χώρας. Αριστεροί και δεξιοί συντηρητισμοί συγκλίνουν σε εθνικολαϊκισμό που διεγείρεται με την ιδέα της ελληνικής πολιτιστικής εξαίρεσης, νιώθοντας σαν ξένο σώμα μέσα στο ευρωπαϊκό πολιτιστικό χαρμάνι. Αυτή η, προς το παρόν, ηγεμονεύουσα ιδεολογία δόνησε μια «βαθιά Ελλάδα» που ψήφισε ανορθολογικά, σε προφανή αντίθεση με τα συμφέροντά της. Αγρότες πρωταγωνίστησαν στο «όχι» παραβλέποντας τις κοινοτικές αγροτικές επιδοτήσεις, τουριστικοί υπάλληλοι αγνόησαν τον κίνδυνο απώλειας Ευρωπαίων πελατών, ηλικιωμένοι και ασθενείς αψήφησαν την απειλή έλλειψης φαρμάκων, γονείς δεν ανησύχησαν για τα παιδιά τους που σήμερα σπουδάζουν ή εργάζονται ισότιμα στην Ευρώπη. Ο λαός αρνείται επίμονα να καταλάβει τι έφταιξε. Η ομολογία «μαζί τα φάγαμε» λουφάζει στο νεοελληνικό υποσυνείδητο. Κατηγορώντας πολιτικούς, εργολάβους ή λαδωμένους υπαλλήλους ως προφανείς ενόχους, πολλοί «ξεχνούν» ότι και ο...

Τάκης Θεοδωρόπουλος από την Καθημερινή Η τραγωδία της Αντιγόνης αποδεικνύει ότι υπάρχουν στιγμές που υπέρτατος νόμος είναι το δίκιο των ανθρώπων». Σε ποιον ανήκει το ως άνω απόφθεγμα;1. Στον Κατρούγκαλο; 2. Στον Λαζόπουλο; 3. Στον Σοφοκλή; 4. Στον Τσίπρα; Απαντώ αμέσως για να μην σας κρατάω σε αγωνία. Επειδή ο στοιχειώδης σεβασμός απέναντί σας μου απαγορεύει να αναπαράγω Κατρουγκάλεια και Λαζοπούλεια ρητά αποκλείεται να ανήκει σ’ αυτούς. Επειδή δε ο Σοφοκλής υπήρξε μέγας τραγωδός και απ’ ό,τι λένε οι μελετητές του μπούρδες δεν έχει πει μέχρι νεωτέρας, είναι προφανές ότι η σωστή απάντηση είναι ο αριθμός 4. Ναι, ναι, το είπε ο κ. Τσίπρας χθες στην ιστορική του ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταχειροκροτούμενος από την κ. Λεπέν, τον κ. Φάρατζ και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Υποθέτω ότι αυτός που του το σφύριξε είχε κατά νου πως γενικά κάνουν καλή εντύπωση στους ξένους οι αναφορές στην αρχαία Ελλάδα. Υποθέτω δε πως στο τραπέζι θα έπεσαν διάφορα ρητά, όπως «μηδέν άγαν», ...

Του Παναγιώτη Γκλαβίνη από το Capital Μου προξενεί εντύπωση που πολλοί διαπιστώνουν αντιφάσεις και διαφορετικές ερμηνείες στην απόφαση του Λαού να πει ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Νομίζω πως περισσότερο συνεκτική και λογική απάντηση δεν θα μπορούσε να λάβει κανείς, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Διότι, ο Λαός απάντησε κρυστάλλινα και με τρόπο απολύτως συνεκτικό τόσο στο ερώτημα της Κυβέρνησης, όσο και στο ερώτημα των εταίρων μας: Είπε ΟΧΙ στη συμφωνία των εταίρων και ΝΑΙ Ευρώ. Είναι αντιφατικό αυτό; Καθόλου! Γιατί; Διότι απλούστατα, ο Ελληνικός Λαός θέλει να μείνει στο Ευρώ χωρίς τους όρους παραμονής του στο Ευρώ. Θέλει να μείνει στο Ευρώ χωρίς τις υποχρεώσεις του Ευρώ.  Θέλει να μείνει στο Ευρώ με νέα ελλείμματα, με νέες προσλήψεις στο Δημόσιο, με επαναλειτουργία της ΕΡΤ, με πληρωμένες συντάξεις και καταβεβλημένους μισθούς, με επιστροφή των περικοπών, με νέα ύφεση και ανοικτά ΑΤΜ, με χρηματοδότηση από τους έξω χωρίς καμιά μεταρρύθμιση μέσα, με δημόσιες επενδύσεις και όχι...

Συμφωνώ απόλυτα με το Μάνο. Η χώρα αυτή είναι αδύνατον να ανακάμψει συνεχίζοντας να κάνει όλα αυτά που την έφεραν εδώ και μάλιστα χωρίς χρήμα. Γιατί, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν θέλουν μεταρρυθμίσεις. Και χωρίς αυτές δεν υπάρχει γιατρειά. Χωρίς συμμάχους, παντελώς αναξιόπιστοι, χωρίς σχέδιο και με αυτήν την κυβέρνηση και αυτήν την αντιπολίτευση, ούτε ο θεός της Ελλάδα μπορεί να κάνει τίποτα.   (leo)  του Μάνου Ματασαγγάνη από το Protagon Η νίκη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα είναι ακόμη μια απόδειξη του πόσο βαθιά ριζωμένη στην ελληνική κοινωνία είναι η πεποίθηση ότι για τα προβλήματά μας φταίνε βασικά οι ξένοι (και βέβαια τα φερέφωνά τους). Το πρόβλημα για την αντιευρωπαϊκή παράταξη -ή όπως αλλιώς την ονομάσουμε- είναι ότι κάτι τέτοιο απλώς δεν ισχύει. Είναι αλήθεια ότι τα προγράμματα διάσωσης των τελευταίων 5 ετών υπήρξαν βαθιά προβληματικά. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι η διάσωση της Ελλάδας και των άλλων χωρών που δανείζονταν α...

Είτε με ΝΑΙ είτε με ΟΧΙ η Ελλάδα χρειάζεται μια ισχυρή και λαϊκά νομιμοποιημένη κυβέρνηση σοβαρών και ικανών ανθρώπων για να διαχειριστεί την ανθρωπιστική βοήθεια και μετά να διαπραγματευτεί και να υλοποιήσει τη νέα συμφωνία. Και μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από τη συναίνεση όλου του δημοκρατικού πολιτικού τόξου, φιλοευρωπαϊκού και μη. Η επόμενη περίοδος θα είναι δύσκολη και λόγω της διαπραγματευτικής αποτυχίας της παρούσας κυβέρνησης, και της  πεντάμηνης οικονομικής κατάρρευσης.   Με ένα ηχηρό ΝΑΙ οι δρόμοι της συμφωνίας είναι σαφώς πιο βατοί, οι συμμαχίες πιο εύκολες. Με ένα ηχηρό ΝΑΙ  αποδυναμώνονται οι εραστές της δραχμής και της πτώσης (που είναι πολλοί) και ενισχύεται το ευρωπαϊκό φρόνημα. Ας ελπίσουμε ότι το διχαστικό κλίμα δεν θα καρπίσει για άλλη μια φορά στο σωρό των ερειπίων.

του Ευθύμη Δημόπουλου Όταν το 1979 ο Κων/νος Καραμανλής υπέγραφε τη συνθήκη προσχώρησης της χώρας στην ευρωπαϊκή κοινότητα είχε τη βεβαιότητα ότι με την ιστορική αυτή επιλογή η Ελλάδα εμπεδώνει την εθνική ανεξαρτησία, κατοχυρώνει τις δημοκρατικές της ελευθερίες και επιταχύνει την οικονομική της ανάπτυξη. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν επιβεβαιώθηκε πλήρως. Τα σύνορά μας είναι πιο ασφαλή, η δημοκρατία εδραιώθηκε ενώ το βιοτικό μας επίπεδο βελτιώθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε ξεπεράσαμε οριστικά τη μεταπολεμική μας υστέρηση. Από τότε για τους Έλληνες η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια ήπειρος. Δεν ανήκουμε μόνο στη «γεωγραφική» Ευρώπη την οποία πολλοί ανιστόρητοι προπαγανδίζουν ανεύθυνα. Για το ελληνικό κράτος και τους έλληνες πολίτες η Ευρώπη είναι κυρίως μια ένωση πολιτική και οικονομική, μια πολιτισμική οντότητα της οποίας είναι ενεργά μέλη. Μας το δίδαξε η εμπειρία μας αλλά και οι αγώνες, οι προσδοκίες των ανατολικοευρωπαίων και βαλκάνιων γειτόνων μας. Δεν είμαστε τόσο αυτοκαταστροφικο...

Μάνος Ματσαγγάνης - Δημήτρης Σκάλκος από τα ΝΕΑ Η μικρή μας χώρα ιστορικά είχε μεγάλο μερίδιο στις εθνικές καταστροφές. Κάποιες από αυτές υπήρξαν αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών αποφάσεων και επιζήμιων επιλογών που πρόθυμα ο ελληνικός λαός στήριξε. Επιλογές που υποκινήθηκαν από καταστροφικές ιδεοληψίες και τυχοδιωκτικές ηγεσίες. Σε όλες τις περιστάσεις, κοινός παρονομαστής τους υπήρξε -όπως και τώρα- ο εθνολαϊκισμός. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μία στιγμή κρίσιμων αποφάσεων που θα καθορίσουν την πορεία της χώρας για τα πολλά επόμενα χρόνια. Είναι λοιπόν αναγκαίο να γνωρίζουμε επακριβώς τι θα ακολουθήσει. Η επισήμανση της κρισιμότητας των στιγμών δεν συνιστά κινδυνολογία αλλά αντίθετα, ηθικό καθήκον απέναντι στον αδικαιολόγητο εφησυχασμό και τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό. Η οικονομία μας βρίσκεται οριακά πριν από την ολοκληρωτική καταστροφή. Η επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων ήταν αναπόδραστη συνέπεια του τερματισμού των διαπραγματεύσεων και η προκήρυξη ενός πολιτικά ε...

του Μενέλαου Ρεντούμη από το protagon Παρακολουθούμε όλοι εμβρόντητοι τις τελευταίες ώρες να εξελίσσεται αυτό που κάποιοι είχαν προβλέψει, αλλά ουδείς ήθελε να πιστέψει, μια εθνική τραγωδία, που μπορεί να πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, με συνολική χρεοκοπία της χώρας και βασικότατο πρόβλημα ανθρωπιστικής κρίσης, για την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών. Πώς φτάσαμε όμως μέχρι το περιβόητο δημοψήφισμα που έχει ανακοινωθεί για τις 5 Ιουλίου; Η βασική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, ήταν ότι οι δανειστές απάντησαν στην τελευταία πρότασή της, η οποία περιείχε μάλιστα συνολικά μέτρα για τη διετία 2015-2016, ύψους 8 δισ. ευρώ, με επαχθείς όρους και τελεσίγραφα. Αυτό θεωρεί ότι ξεχείλισε το ποτήρι και αποφάσισε ν ’αποχωρήσει από το Eurogroup με την κατάληξη που όλοι γνωρίζουμε, που δεν είναι άλλη από την τραγική συνέπεια των capital controls, δηλαδή τον περιορισμό στην κίνηση κεφαλαίων με ημερήσιο όριο ανάληψης τα 60 ευρώ. Υπάρχουν όμως μερικοί σημαντικοί παράγοντες που σκό...

του Plamen Tonchev  Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο  protagon.gr  το Νοέμβριο του 2011, σε μια περίοδο που μάς είχε απασχολήσει έντονα το ερώτημα: "Θα παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη ή θα επιστρέψει στη δραχμή"; Μια απάντηση, πρόσκαιρη όμως, δόθηκε έξι μήνες αργότερα, μετά από τις διπλές εκλογές του 2012. Κι αποδείχθηκε πρόσκαιρη, διότι σήμερα αντιμετωπίζουμε το ίδιο ακριβώς δίλημμα, με δύο μόνο διαφορές: - Το ερώτημα αυτό τίθεται ξανά υπό πολύ χειρότερους όρους απ'ό,τι το 2012 - Στα ονόματα του ΓΑΠ και του Σαμαρά προσθέστε το όνομα του Τσίπρα κι έχουμε πραγματοποιήσει ένα μαγικό ταξίδι πίσω στο χρόνο. Tο καλοκαίρι του 1993 είδα σε κεντρικό δρόμο του Βελιγραδίου πεταμένο χαρτονόμισμα 500 εκατ. δηναρίων – ναι, μισού δισεκατομμυρίου! – και δεν έσκυβε κανείς να το πάρει. Ήταν ένα άχρηστο χαρτάκι... Στο φόρτε του πολέμου, η κατάρρευση της οικονομίας οδήγησε στην επιστροφή των επιμέρους δημοκρατιών της πρώην Γιουγκοσλαβίας σε τοπικά νομίσματα που δεν είχαν καμί...

«Οι υφεσιακές συνέπειες μίας χρεοκοπίας βαρύτερες από επώδυνο συμβιβασμό» Οι καθηγητές Οικονομικών Σχολών και Πανεπιστημίων της Ελλάδας που υπογράφουμε αυτό το κείμενο παρακολουθούμε με αγωνία τις τελευταίες εξελίξεις στη χώρα μας. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι, σε αυτό το κομβικό σημείο, απαιτούνται τα αυτονόητα που συμπεριλαμβάνουν την εθνική συνεννόηση, τη διατήρηση της θέσης  μας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ και την ανάκτηση της αξιοπιστίας μας στη διεθνή κοινότητα. Από την άλλη, το οικονομικό πρόγραμμα σταθεροποίησης, σχεδιασμένο από κοινού με τους εταίρους και δανειστές, πρέπει να χαρακτηρίζεται από όσο το δυνατόν μικρότερες υφεσιακές συνέπειες και περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, με στόχο την επιστροφή στην ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα το ταχύτερο δυνατόν. Η παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα βυθίζει ξανά την οικονομία σε νέα ύφεση, αύξηση της ανεργίας, χαμηλότερα φορολογικά έσοδα και διεύρυνση του δημοσιονομικού κενού. Είναι δεδομένο ...

του Στάμου Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή Η τραγικότητα και το ιστορικό βάρος των ημερών που ζούμε επιβάλλουν ευκρινείς και κρυστάλλινες τοποθετήσεις από όλους άνευ αστερίσκων και υποσημειώσεων. Ξεκαθαρίζω λοιπόν εξαρχής τη θέση μου: Η απόφαση του Πρωθυπουργού για διενέργεια δημοψηφίσματος με το συγκεκριμένο έωλο ερώτημα, στον συγκεκριμένο χρόνο και υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και συσχετισμούς δυνάμεων σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο αποτελεί ομολογία κραυγαλέας αποτυχίας, τεκμηριώνει αδιανόητη για πολιτικό ηγέτη ευθυνοφοβία και εκθέτει την χώρα και μια βασανισμένη  και καταταλαιπωρημένη κοινωνία σε πρωτοφανείς στην νεότερη ιστορία μας κινδύνους κοινωνικο-οικονομικού χάους και ενδεχόμενων εθνικών περιπετειών.     Μετά τον εκλογικό του θρίαμβο του Ιανουαρίου, ένας νεότατος σε ηλικία, άφθαρτος, επικοινωνιακά χαρισματικός και πολιτικά ταλαντούχος αριστερός ηγέτης σχημάτισε μια στηριγμένη σε ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία κυβέρνηση φαινομενικά ετερόκλητης συμμαχί...

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης (ο πρώην Καιρός της Ελευθεροτυπίας), ο οποίος έγραψε και στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά τις εκλογές, γράφει στο Facebook ένα συγκλονιστικό κείμενο για τα ψέμματα της κυβέρνησης. Γράφει ο «Καιρός»: Μετα και τις χτεσινες εξελιξεις γινεται ολο και πιο φανερο, οτι δυο ειναι τα σεναρια: Ειτε αυτοι που μας κυβερνουν ειναι ανοητοι και ανευθυνοι, ειτε εξ αρχης ειχαν προγραμματισει να μην διαπραγματευονται στα σοβαρα, ωστε μια μερα να εγκαταλειψουν το τραπεζι, κατηγορωντας τους συνομιλητες τους για αδιαλλαξια (!) και να οδηγησουν τη χωρα στη δραχμη. Προσχεδιασμενα. Φυσικα για ολα θα φταινε οι ξενοι.Οπως στη Μικρασιατικη καταστροφη, οπως στον εμφυλιο, οπως στο '97,οπως το '67 και παει λεγοντας. Οι εδω πολιτικες ηγεσιες ηταν παντα θυματα των ξενων μηχανορραφιων.Οι ιδιες ηταν παναγιες αγαθες. Για μενα το παραμυθι του θυματος εχει τελειωσει.Μονο θυμα ειναι ο ελληνικος λαος,που θα πληρωσει και παλι το πανακριβο τιμημα των ψεμματων που του υποσχ...