μη μαδας τη μαργαριτα

Λέλα Παπαγιαννοπούλου από τη Μεταρρύθμιση Λέλα, με ξέχασες. Κάτι για τα αγροτικά, δεν θα γράψεις; Το μήνυμα του Κυριακίδη με γέμισε ενοχές, αλλά και απόγνωση. Να γράψω, αλλά τι; Δεκαπέντε χρόνια τώρα, στο ίδιο έργο θεατές, με τους ίδιους πρωταγωνιστές και τις ατάκες αμετάβλητες. Ό,τι είχαν να πουν, το είπανε, ό,τι μπορούσαμε να γράψουμε, το έχουμε ήδη γράψει. Θα επιχειρήσω λοιπόν να το δω αλλιώς. Θα προσπεράσω ορισμένα αιτήματα, διότι πραγματικά δεν μπορείς να βρεις λέξεις να τα απαντήσεις. Το κόστος παραγωγής, π.χ., που προτάσσεται στην λίστα των αιτημάτων, δεν μειώνεται με νόμο του κράτους, αλλά μέσα από την συνεργασία φυσικών προσώπων (ομάδες παραγωγών) και την συνέργεια των κλάδων. Διότι το γάλα στην αγορά είναι το ακριβότερο στην Ευρώπη, διότι πράγματι έχει μεγάλο κόστος για τον παραγωγό. Γιατί όμως εξακολουθούμε να ταϊζουμε τα ζώα με πανάκριβες ζωοτροφές εισαγωγής και δεν καλλιεργούμε κτηνοτροφικά φυτά, που στοιχίζουν πιο φτηνά και είναι και υγιεινά; Διότι οι κτην...

της Λέλας Παπαγιανακοπούλου από τη Μεταρρύθμιση Χθες ήταν η παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών και οι ευαίσθητες κεραίες της τηλεόρασης προσπάθησαν να αναδείξουν το θέμα. Η προσέγγιση, πάντα η ίδια. Ο αναχρονιστικός νόμος για τα ναρκωτικά, η αδυναμία την Πολιτείας για εναλλακτικές θεραπείες, κ.λπ. Ωραία, κάναμε το καθήκον μας με τη δέουσα ευαισθησία, είμαστε πολιτικά ορθοί, τελειώσαμε. Του χρόνου πάλι τέτοια μέρα τα ξανάλεμε. Δεν έχει κανείς καταλάβει ότι αυτές είναι συζητήσεις της περασμένης 10ετιας; Ότι πια το πρόβλημα έχει ξεφύγει τόσο πολύ, που είναι πολυτέλεια να αναλωνόμαστε σε τέτοιου είδους συζητήσεις; Μα πού κυκλοφορούν, τέλος πάντων; Μόνο στην Τοσίτσα και στην Τριλογία είναι το πρόβλημα; Δεν υπάρχει εσοχή στο κέντρο της πόλης, που να μην έχει στηθεί ένα πρόχειρο τσαρδάκι όπου «διαμένουν» ναρκομανείς. Δεν υπάρχει σημείο που να μη σε πνίγει η μπόχα και η βρωμιά. Δεν υπάρχει πια γωνιά που να μη συναντάς μπροστά σου τη συναλλαγή. Πριν από 15 μέρες, Κυριακή πρωί, 11 η ώρα...