μη μαδας τη μαργαριτα

Κώστας Κάρης από την ΑΥΓΗ Έχει δίκιο η Μαρία Ρεπούση. Και μάλιστα είναι θύμα επίθεσης για να προετοιμαστεί ένα έδαφος συμψηφισμών. Έχει δίκιο γιατί επιμένει ότι η πολιτική και τα κόμματα πρέπει να μην παρεμβαίνουν στην ιστορική έρευνα. Αν μείνουμε στη παράδοση της πολιτικής σκοπιμότητας της Ιστορίας, μόνον την προπαγάνδα και τη λογοκρισία θα ενδυναμώσουμε και όχι την αυτογνωσία. Να τη στηρίζουν και να παρακολουθούν, να αξιοποιούν τα συμπεράσματά της πρέπει. Έχει δίκιο που αντιτίθεται στην ποινικοποίηση των απόψεων των ιστορικών. Η έλξη της ποινικοποίησης απόψεων αλλά και η ανάγκη τιμωρίας, πρόληψης της βίας είναι πάντα παρούσες. Γι' αυτό πρέπει πάντα να διατηρείται το όριο ανάμεσα στην ελευθερία της επιστημονικής έρευνας και στην ορθά ποινικοποιημένη παρότρυνση σε πράξεις βίας είτε την πολιτική δράση που προωθεί τον ρατσισμό και τη βία.

του Ανδρέα Πετρουλάκη από το protagon Ας κάνουμε μία υπόθεση εργασίας. Η σημερινή Βουλή καλείται να αποφασίσει αν έχει γίνει γενοκτονία Ελληνοκυπρίων στην Βόρεια Κύπρο ή Ελλήνων μειονοτικών στην Νότιο Αλβανία. Νομίζω θα συμφωνήσουμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό της Εθνικής Αντιπροσωπείας θα υπερψηφίσει την εκδοχή που απλώς πλειοδοτεί με τον εμφατικότερο τρόπο στο αίσθημα αδικούμενου και καταδιωκόμενου έθνους, που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και των πολιτικών μας. Έστω και αν μια τέτοια ψήφος θα ήταν ανιστόρητη και αντιεπιστημονική είναι σίγουρο ότι θα εύρισκε πολλούς, περισσότερο ή λιγότερο ψεκασμένους, οπαδούς. Για αυτό θα ήταν εξαρχής λάθος μία τέτοια ψηφοφορία. Το λάθος αυτό έγινε το 1994. Η Βουλή πήρε την απόφαση ότι υπήρξε γενοκτονία των Ποντίων στο διάστημα από το 1914 ως το 1923. Προσοχή, δεν αναφέρομαι στην απόφαση που καθιερώνει την 19η Μαϊου ως ημέρα εθνικής μνήμης για τα θύματα του Κεμάλ. Μιλώ για τον χαρακτηρισμό “γενοκτονία”. Δεν ήταν δουλειά της, δ...

Η Μαρία Ρεπούση στην ομιλία της για τον προϋπολογισμό  αναφέρθηκε και σε ζητήματα Παιδείας, όπως ήταν φυσικό και όσα είπε ήταν ιδιαίτερα εύστοχα και αποκαλυπτικά. Ακολουθεί η τοποθέτησή της στη συζήτηση για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής 2013-1016 Σάββατο 10/11/2012 Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι Η Δημοκρατική Αριστερά ψηφίζει όπως γνωρίζετε τον προϋπολογισμό. Το κάνει για να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση που την θεωρεί -ακόμα και αν δεν είναι πάντα- κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης. Ψηφίζει τον προϋπολογισμό για να μην αποσταθεροποιήσει την κυβερνητική πλειοψηφία που με πολύ κόπο και υπερβάσεις διαμόρφωσαν τρία κοινοβουλευτικά κόμματα με σημαντικές μεταξύ τους ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν βλέπουμε στον προϋπολογισμό το αποτύπωμα μιας σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής που όχι μόνον δεν ισορροπεί καλά με τους αναπτυξιακούς στόχους αλλά σε κάποιες περιπτώσεις τους αντιστρατεύεται. Θα αξιοποιήσω την παιδ...

  Πάνω που γράφαμε ότι οι υπέρμαχοι των διορθώσεων του νόμου δεν αρθρογραφούν ήρθε το κέιμενο της Μαρίας, για να υπερασπιστεί τις αλλαγές. Μια παρατήρηση μόνο. Τα μονοπρόσωπα όργανα ( πρύτανης, κοσμήτορας) είτε διορίζονται, είτε εκλέγονται, αν είναι να συναλλάσσονται θα συναλλάσσονται και θα διαπλέκονται. Το ζήτημα είναι αν θα λειτουργούν οι εξωτερικοί μηχανισμοί ελέγχου. Και τα πανεπιστήμια χρειάζονται άνοιγμα στην κοινωνία. Φως, περιισότερο φως. ( leo ) της Μαρίας Ρεπούση από τη Μεταρρύθμιση Ένα από τα χαρακτηριστικά του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα είναι η λογική του μαύρου-άσπρου, πηγή νομίζω κι αυτή της κακοδαιμονίας μας. Η απουσία των αποχρώσεων. Η έλλειψη ενός μετριασμένου πολιτικού λόγου που παίρνει υπόψη του τα επιχειρήματα του αντιπάλου. Ο μονόδρομος. Στο διάλογο για την αλλαγή θεσμικού πλαισίου στην Γ/θμια Εκπαίδευση που δεν έληξε με την υπερψήφιση του Ν. 4009/2011 τον περασμένο Αύγουστο , οι ενδιάμεσες φωνές αυτές που έβλεπαν και θετικά και αρνητικά σ...

Ο φίλος μου, Γιώργος Στόγιας παρεμβαίνει με τον καλύτερο τρόπο στο σίριαλ " Η "γενοκτονία" των Ποντίων και η Μαρία Ρεπούση". Το γράφω ξανά. Ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, ο μισογυνισμός,  ότι κατακάθι κυκλοφορεί στην ελληνική κοινωνία βρήκαν κάποια να μισούν και αυτή είναι η Μαρία Ρεπούση. Θα ήταν απλά γραφικό, αν δεν ήταν και επικίνδυνο για εκείνη και την οικογένειά της. Η υποστήριξη όλων των λογικών και δημοκρατικών ανθρώπων προς τη Μαρία είναι δεδομένη . Απομένει στα κόμματα, σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα, να υπερβούν το πολιτικό κόστος και να κάνουν το καθήκον τους. Να την προστατεύσουν. (leo) Γράφει ο Γιώργος Στόγιας, στο feleki Σχετικά με τη χτεσινή κανιβαλική σεξιστική φασιστική διαδικτυακή επίθεση στη βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ και ιστορικό Μ. Ρεπούση, έχω δυο απορίες και μερικές γενικότερες παρατηρήσεις: Δεδομένης της λάσπης που τόσα χρόνια δέχεται η Μ. Ρεπούση αλλά και του πρόσφατου “πλασαρίσματος” της Χρυσής Αυγής στο...

Ανεβάζουμε ένα παλαιότερο άρθρο της Μαρίας Ρεπούση στο Βήμα σχετικά με το νόμο πλαίσιο των ΑΕΙ, με το οποίο και συμφωνούμε και την ανακοίνωση της παράταξης «Αριστερή Μεταρρύθμιση» ( ΑΡΜΕ), η οποία επιθυμεί, ως φαίνεται, να γυρίσει τα ΑΕΙ πίσω στο παρελθόν μαζί με τον αρμόδιο υπουργό. Όποιος βγάλει άκρη, ας μας το πει και μας.(Leo) M αρία Ρεπούση Νόµος - πλαίσιο: και τώρα τι κάνουµε; BHMA 18/12 Με τον νέο νόµο για τα ΑΕΙ, πολλοί από τους πανεπιστηµιακούς που ζητούσαµε µεταρρυθµίσεις στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύµατα διαφωνήσαµε και εκφράσαµε δηµόσια και µε επιχειρήµατα τη διαφωνία µας. Αλλοι από εµάς για το πνεύµα και το γράµµα, άλλοι µόνο για πολλά από τα αλλοπρόσαλλα γράµµατά του. ∆ιαφωνήσαµε επίσης ριζικά µε τους χειρισµούς της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας και υποστηρίξαµε έναν διαφορετικό µεταρρυθµιστικό ρυθµό και τόνο που δηµιουργεί συναινέσεις µέσα στην πανεπιστηµιακή κοινότητα και της δίνει τη δυνατότητα να πάρει µέρος στις µεγάλες αλλαγές που απαι...

Θα ήθελα αρχικά να πω ότι χαίρομαι που βρίσκομαι μετά από πολλά χρόνια σε κομματικό συνέδριο ανάμεσα σε συντρόφους και φίλους. Το τελευταίο που πήρα μέρος ήταν το   συνέδριο του ΚΚΕεσ., το 1986 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας αν θυμάμαι καλά, το λεγόμενο συνέδριο της διάσπασης. Έκτοτε παρέμεινα ανένταχτη και παρακολουθούσα με όλο και περισσότερη ανησυχία την εξέλιξη της ανανεωτικής αριστεράς.   Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιήθηκα στην ΑΡΣΗ που όπως γνωρίζετε ενίσχυσε με όσες δυνάμεις είχε τη δημιουργία αυτού του κόμματος. Είμαι λοιπόν κατά κάποιο τρόπο και παλιά και νέα στο χώρο αυτό, παλιά γιατί μεγάλωσα μέσα στην Ανανεωτική Αριστερά και νέα γιατί για πολλά χρόνια έμεινα εκτός κομματικών διαδικασιών. Από αυτή τη θέση βλέπω τα πράγματα και απ’ αυτή τη σκοπιά θα μιλήσω. Θα επαναλάβω κι εγώ ότι η Δημοκρατική Αριστερά δημιουργήθηκε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα, την Ευρώπη και τον κόσμο και συνεπώς κρίσιμη και για την Αριστερά που θέλει να είναι κομμάτι α...