μη μαδας τη μαργαριτα

Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Όσο πιο ψύχραιμα μπορώ (δεν μπορώ και πολύ  😊 ). Αντιρατσιστικός νόμος του '14. Θεσπίσθηκε, για ν' αποτρέψει όσους ασχημονουν σε βάρος των ομοφυλοφίλων, των αλλοδαπών (όταν δεν εγκληματούν, εννοείται. Διοτι δυστυχώς κόντεψα να χάσω τη ζωή μου καθ'οδόν, κοντά στο σπίτι μου, εκεί που έμαθα να παίζω μπάλα, κοντά στο τότε σχολείο μου, εκεί που κάποτε παντρεύτηκα, κλπ, κλπ, μόνο και μόνο για μου αφαιρέσει κάποια συμμορία αράβων λίγα ευρώ). Ό νόμος  επίσης αποσκοπεί στο ν' αποτρέψει ασχημιες και άλλα συναφή σε βάρος αλλοθρησκων και όσων άλλων παρουσιάζουν κάποια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τη νομιζομενη πλειοψηφία της χώρας. Αρκεί βέβαια οι νόμοι της Ελληνικής Δημοκρατίας να γίνονται σεβαστοι από τους συνανθρωπους μας αυτούς (ας ξαναειπωθει αυτό, δεν βλάπτει στους καιρούς μας: οι νόμοι να γίνονται σεβαστοί από αυτούς κι από όλους μας). Λοιπόν. Λοιπόν, αντι ν' αξιοποιηθεί ο νόμος αυτός σύμφωνα με το σκοπό που προαναφέρθηκ...

από το Books' Journal Μετά την αρχική εκκωφαντική σιωπή της προσκείμενης στον ΣΥΡΙΖΑ ακαδημαϊκής κοινότητας για το θέμα της δίκης Ρίχτερ, ο κ. Αντώνης Λιάκος, ο νεοδιορισμένος πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία, σπάει αυτή την ιδιότυπη «ομερτά» και τοποθετείται με κείμενό του στο online περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ. Η παρέμβαση Λιάκου έχει σημασία, διότι καταδικάζει απολύτως την «φαρσοκωμωδία» της δίκης του Ρεθύμνου εξ ονόματος της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της ελεύθερης έκφρασης και ελεύθερης γνώμης. Είναι ενδιαφέρουσα στο βαθμό που διαφοροποιείται από την οιονεί επίσημη γραμμή των υποστηρικτών της κυβέρνησης. Γραμμή που δίνει έμφαση στην εργαλειοποίηση της δίκης από το «ακραίο Κέντρο» και τους «φιλελέδες», οι οποίοι αγκάλιασαν την προσέγγιση Ρίχτερ διότι σχετικοποιεί, και επομένως δικαιολογεί, την ναζιστική βία ως αντιβία και νόμιμη άμυνα απέναντι στα βαρβαρικά πολεμικά ήθη των κρητών ατάκτων. Αυτή η λογική της αμυντικής αντιβίας μπορεί εν συνεχεία να επεκταθεί συ...