μη μαδας τη μαργαριτα

Δημοσιεύθηκε σήμερα στην Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Του Τύπου, στο τμήμα "ελεύθερο πνεύμα2 Το 1981, η υπόσχεση «κέρδισε» Εκλογές, το ίδιο και το 1985. Το ΠΑΣΟΚ «πόνταρε» στο Κοινωνικό Κράτος με προμετωπίδα το ΕΣΥ. Η Δεξιά ακολούθησε παρά τις δειλές αλλαγές το 1990-93. Το Κράτος είχε ένα νέο εργαλείο πολιτικής εξουσίας. Αυτό δεν αλλάζει, ακόμη και μέσα στη μεγαλύτερη συμφορά που μας βρήκε. Ο Κρατισμός χρώμα δεν έχει στην Ελλάδα και η «απόδοση» του στοιχήματος ΕΣΥ ήταν μεγάλη για υπουργούς, συνδικαλιστές και «λειτουργούς του Συστήματος». Το ΕΣΥ του 1985 φτιάχτηκε με «πρόσχημα» τους πολίτες, αλλά λειτούργησε καλύτερα για τους ανθρώπους του. Στα 30 χρόνια διογκούμενου Χρέους, έγινε αγωγός μικρής και μεγάλης διαφθοράς, πλουτισμού και πολιτικής διαχείρισης της Εξουσίας. Αν «ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις», των δημιουργών του ΕΣΥ, η «άγνοια» για την Κόλαση που έφτιαξαν ήταν απύθμενη, και ίσως… ύποπτη. Η αρχική ιδέα ήταν ελκυστική αλλά … ύπουλη. Το Σ...

από το ΕΘΝΟΣ Το 1981, στα προεκλογικά μπαλκόνια, το ΕΣΥ ξεσήκωνε πλήθη και έφερνε ψήφους στο ΠΑΣΟΚ. Το 1991 η ΝΔ προσπάθησε να αλλάξει αρκετά στην Ελλάδα, αλλά το ΕΣΥ δεν το... πείραξε. Το 2001, πάλι το ΠΑΣΟΚ, με τον Αλ. Παπαδόπουλο, προσπάθησε να το βελτιώσει, αλλά έφυγε ο... υπουργός. Και στις τρεις 10ετίες το ΕΣΥ παρέμεινε ανέγγιχτο, φέουδο κομματικών συνδικαλιστών, πράσινων, γαλάζιων και τώρα ροζ, που έκαναν καριέρες και περιουσίες στις πλάτες του ΕΣΥ και του κόσμου που υποτίθεται πως θα υπηρετούσαν. Τώρα το ΕΣΥ κατέρρευσε, ω της ειρωνείας, στα χέρια εκείνων που το γέννησαν και όσων, μετά, το συντήρησαν ανέγγιχτο. Ωσπου... σάπισε, μαζί με το κράτος που το συντηρούσε. Στα έξι χρόνια της κρίσης το ΕΣΥ έδειξε παράλογη και γι' αυτό, αυτοκτονική, αντοχή. Με συνεχή μείωση χρηματοδότησης επέμεινε να διατηρεί όλα τα στοιχεία ταυτότητάς του. Απόλυτα νοσοκομειοκεντρικό, ιατροκεντρικό, στηριγμένο σε ένσημα εργασίας που δεν υπήρχε πια, με την ίδια λειτουργική δομή που εξυπηρετού...

από την Καθημερινή Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκαν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις δαπάνες υγείας του 2013. Βασισμένα στο Διεθνές Σύστημα Λογαριασμών Υγείας του ΟΟΣΑ, μας επιτρέπουν να αποτιμήσουμε την επίπτωση της κρίσης στα οικονομικά της υγείας την 4ετία 2009-2013. Η οικονομική διάσταση είναι μία μόνο πλευρά της ιστορίας, αλλά δίνει πληροφορίες σχετικά με το ποιος πληρώνει για ποιες υπηρεσίες και ποιος παράγει αυτές τις υπηρεσίες. Εξόχως πολιτικά ζητήματα για ένα κόμμα και μία κυβέρνηση που λέει ότι έχει πολιτική «ματιά» σε θέματα με κοινωνικό ενδιαφέρον, αλλά δεν τα πάει καλά με τους… αριθμούς. Η κύρια διαπίστωση είναι ότι ώς το 2013 «χάθηκαν» 7,4 δισ. ευρώ, ή το 32% της συνολικής δαπάνης υγείας 23,2 δισ. του «ανέμελου» 2009. Από αυτά, 6,1 δισ. ευρώ ήταν απώλεια δημόσιας δαπάνης και μόνο 1,4 δισ. μείωση ιδιωτικής δαπάνης των νοικοκυριών. Από τη δημόσια δαπάνη, η μερίδα του λέοντος αφορά την κοινωνική ασφάλιση, που έπεσε στο μισό, δηλαδή 5,4 δισ., ενώ η κρατική δαπάνη έπε...

του Λυκούργου Λιαρόπουλου και της Γιούλης Μενουδάκου Το ότι η χώρα μας κατείχε μια από τις τελευταίες θέσεις στο χάρτη των Μεταμοσχεύσεων στην Ευρώπη ήταν γνωστό. Το ότι, με αφορμή την «Ημέρα Δωρεάς Οργάνων» πρόσφατα, αναδείχθηκε η απόλυτη πλέον εξαθλίωση του Συστήματος Μεταμοσχεύσεων της χώρας είναι κάτι που χρήζει επείγουσας αντιμετώπισης. Μεταμόσχευση χωρίς Δωρεά δεν υφίσταται. Είναι η μόνη ιατρική πράξη που προϋποθέτει την κοινωνική συναίνεση. Η Δωρεά Οργάνων επαφίεται στη διάθεση προσφοράς του πολίτη. Προκειμένου η Δωρεά να μετουσιωθεί σε θεραπεία για τον συνάνθρωπο, χρειάζεται ένα σύστημα απαιτητικών διαδικασιών και ιατρικών πράξεων, που ξεκινούν από τα νοσοκομεία και τις Μ.Ε.Θ., διασφαλίζονται από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.) και γίνονται σωτηρία μέσα στις Μονάδες Μεταμοσχεύσεων. Το σύστημα αυτό, βάλλεται εδώ και χρόνια από την αδιαφορία των επικεφαλής της Υγείας και όπως φαίνεται σήμερα, εν μέσω κρίσης, βρίσκεται υπό κατάρρευση. Η Ευρώπη έχει ήδη θ...

του Λυκούργου Λιαρόπουλου από το ΕΘΝΟΣ Χθες βράδυ, σε δεξίωση του Ελληνο-Αυστραλιανού Επιμελητηρίου μίλησα με ένα παλιό πολιτικό στέλεχος, πρώην υπουργό, της ΝΔ. Με σιγουριά που πήγαζε και από την τεράστια εμπειρία του μου είπε ότι «θα εκλεγεί Πρόεδρος τον Μάρτη». Το επιχείρημα ήταν ότι κανείς από όσους δεν πιστεύουν ότι πρόκειται να επανεκλεγούν δεν θα δεχθεί να χάσει τη σύνταξη, η οποία απονέμεται μόνο μετά από θητεία 48, και όχι 47 ή 46 μηνών. Προσθέτω και τα αρκετά χιλιάρικα που θα χαθούν σε μισθούς κ.λπ., αλλά η σύνταξη είναι σίγουρα η ιερή αγελάδα των Ελλήνων. Ο.ε.δ. όπως λέγαμε και στο γυμνάσιο. Φεύγοντας, σκέφθηκα ότι μετά την αναθεώρηση του 2001 η ψηφοφορία είναι ονομαστική, άρα κόλπα όπως τα... χρωματιστά ψηφοδέλτια του παρελθόντος δεν μπορούν να υπάρξουν. Αυτό, βεβαίως, περιπλέκει κάπως τα πράγματα, αλλά φαντάζομαι ότι δεν θα δυσκολευθούν οι πατέρες και οι μητέρες του Εθνους να σκεφθούν ότι «τώρα δεν είναι ώρα για εκλογές και περιπέτειες». Μπορεί να μην πείθου...

του Λυκούργου Λιαρόπουλου από το ΕΘΝΟΣ Θυμάμαι το «παιγνίδι της κότας» στην Αμερική των 60's. Δύο πιτσιρικάδες μπαίνουν στα αυτοκίνητα, γκαζώνουν σαν τρελοί προς τον γκρεμό και χάνει όποιος σταματάει πρώτος. Βέβαια, πραγματικός χαμένος ήταν συνήθως ο άλλος, αλλά αυτός δεν το μάθαινε ποτέ. Αυτό μου θυμίζει η.., «κούρσα» κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος θα «βγει» πρώτος από το ΔΝΤ. Μόνο που στον γκρεμό δεν θα πέσουν αυτοί, αλλά εμείς. Ο διαγκωνισμός για το ποιος θα «διώξει» πρώτος το ΔΝΤ είναι πολιτικό έγκλημα κατά της χώρας. Δυστυχώς, οι δύο μονομάχοι τρέχουν με δεμένα μάτια και κλειστά αυτιά και μόνο μία σκέψη στο μυαλό. Τη διατήρηση ή κατάκτηση της εξουσίας, με κάθε κόστος, δυστυχώς για εμάς. Το οικονομικό σκέλος ανέλυσε με επάρκεια και σαφήνεια η κ. Μιράντα Ξαφά στην «Καθημερινή» της Κυριακής 12/10 και το πολιτικό ο Γ. Πρετεντέρης στο «Βήμα» της ίδιας ημέρας. Πολύ συμπυκνωμένα, λένε ότι κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ προτιμούν να δανεισθούν από τις αγορές πολύ ακριβότερα από τα...

του Λυκούργου Λιαρόπουλου από τη Μεταρρύθμιση «Κακό χωριό τα λίγα σπίτια» είναι μία από τις ωραίες λαϊκές παροιμίες. Έχει να κάνει με το «όλοι γνωριζόμαστε εδώ μέσα», και το «κανείς δεν είναι άρχοντας για τον υπηρέτη του». Η υπόθεση Μπαλτάκου φωτίζει ένα από τα κύρια ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής. Μία κοινωνία, μικρή, κλειστή, επαρχιώτική, κινείται σε λίγα τετραγωνικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Νεόπλουτη, με ξένα χρήματα, ιδίως τα τελευταία 30 χρόνια, εξελίχτηκε σε λίγες δεκαετίες από το απόλυτο Βαλκανικό «τίποτα» σε διαχειριστή μίας προνομιακής χερσονήσου της Ευρώπης με αξιόλογη, ευπώλητη, αλλά πολύ παλιά ιστορία, τόσο παλιά που δεν έχει, δυστυχώς, καμία σχέση με τους σημερινούς κατοίκους. Λίγες χιλιάδες άνθρωποι και οικογένειες , μία κάστα εκφραστών πολιτικής, οικονομικής, και δικαστικής εξουσία, καθορίζουν τις τύχες δέκα εκατομμυρίων κατοίκων. Μαζί με τον Τύπο, τα ΜΜΕ και την Εκκλησία, αποτελούν ένα κλειστό κύκλωμα εξουσίας, μία «Ομάδα», που κυβερ...

του Λυκούργου Λιαρόπουλου Έχει ειπωθεί και είναι αλήθεια ότι κάθε κρίση κρύβει και μια ευκαιρία. Η ευκαιρία δεν πέφτει από τον ουρανό, αλλά πρέπει να τη βρούμε. Η κρίση που άρχισε στην Ελλάδα το 2009, μέσα σε όλα τα άλλα, ανέδειξε το σοβαρό πρόβλημα με την ασφάλιση υγείας. Ήδη δυο εκατομμύρια συμπολίτες μας έχουν ήδη χάσει, η πρόκειται να χάσουν σύντομα, τη λεγομένη «ασφαλιστική ικανότητα». Με απλά λόγια αν χρειαστούν φάρμακα η υπηρεσίες υγείας θα πρέπει να πληρώσουν. Για όλους σχεδόν αυτό είναι αδύνατον. Ακόμη χειρότερο, όσοι εργάζονται ακόμη έχουν επίσης πρόβλημα αφού οι ασφαλιστικές εισφορές δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών. Το πρόβλημα προϋπήρχε, αλλά τώρα αποκαλύφθηκε η πλήρης έκταση του. Αυτό που φαίνεται είναι το επιφαινόμενο, η έλλειψη ασφάλισης. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι στη χώρα μας, όπως και σε αρκετές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, και στις ΗΠΑ, η ασφάλιση υγείας εξαρτάται από το αν εργάζεται κανείς για να εισφέρει στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Σε άλλες ...

του Λυκούργου Λιαρόπουλου από το FB Μία από τις πιο απολαυστικές και αγαπημένες μου ταινίες της δεκαετίας του 1970 (νομίζω το 1975) ήταν το “Οι Εντιμότατοι Φίλοι Μου – Amici Miei”. Το ξεκίνησε ο Πιέτρο Τζέρμι, αλλά αρρώστησε σοβαρά και λίγο πριν πεθάνει το ανέθεσε στον Μάριο Μονιτσέλι. ο Τζέρμι είχε γράψει ένα ξεκαρδιστικό όσο και τραγικό σενάριο για μια παρέα πενηντάρηδων που διασκέδαζαν με τα πάντα, στήνοντας διαρκώς χοντρές πλάκες για τους ανύποπτους και χλευάζοντας, ουσιαστικά, τον ίδιο τον θάνατο. Τέτοιο ήταν το σουξέ που το 1981 ο Μονιτσέλι γύρισε στο ίδιο μοτίβο, το «Οι εντιμότατοι φίλοι μου Νο 2», που ξεκινάει με τους τέσσερις φίλους στον τάφο του 5ου. Και αυτό «χάλασε κόσμο». Επειδή, όμως, όλοι δεν είναι ίδιοι, ένα άθλιο ριμέικ το 2011 από τον Νάνι Λόι, γνώρισε εμπορική πανωλεθρία. Η χθεσινή συνάντηση των 58 στην Κηφισιά μου φάνηκε σαν ένα πολιτικό «Οι εντιμότατοι φίλοι μου». Το συναίσθημα που ένοιωσα ήταν χαρμολύπη. Ήταν παρόντες φίλοι και γνωστοί από τα παλιά, μ...

Λυκούργος Λιαρόπουλος από fb Το θέαμα της Βουλής την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου ήταν αποκρουστικό. Οι 300 πατέρες και μητέρες του Έθνους, προκάλεσαν τρόμο και απελπισία σε όσους ακόμη πιστεύουν ότι από εκεί μπορούμε να αναμένουμε την εθνική ανάταση, την ηθική ανασυγκρότηση της κοινωνίας και τη διάσωση της Ελλάδας. Μία ψύχραιμη ματιά στη σημερινή Βουλή θα δείξει ότι στη μεγάλη  τους πλειοψηφία, κόμματα και βουλευτές υπολείπονται των στοιχειωδών προϋποθέσεων πολιτικής νομιμοποίησης. Αφήνοντας προς το παρόν τις αθλιότητες που σχετίζονται με το απαράδεκτα χαμηλό πολιτισμικό και μορφωτικό επίπεδο των περισσοτέρων βουλευτών, η συγκρότηση της σημερινής Βουλής στερείται την ηθική και πολιτική αντιστοίχιση με τις επιθυμίες και τις ελπίδες της ελληνικής κοινωνίας. Αντίθετα, η κομματική εκπροσώπηση στη Βουλή, αντικατοπτρίζει το φόβο, την απελπισία και το θυμό μίας κοινωνίας που νοιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Κανένα από αυτά τα συναισθήματα δεν επιτρέπουν επιλογές αντίστοιχες ...

Αντί να ασχολείστε με καραγκιόζηδες που το παίζουν αναρχικοί, είναι προτιμότερο να διαβάζετε απόψεις σοβαρών ανθρώπων που δίνουν λύσεις σε μεγάλα προβλήματα. Ο καθηγητής  Λυκούργος Λιαρόπουλος έχει μια ριζοσπαστική πρόταση για την εθνική ασφάλιση υγείας. (leo)   του Γιαννη Παλαιολογου από την Καθημερινή Η ραγδαία διόγκωση του αριθμού των συμπολιτών μας που δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας είναι ίσως η πιο δραματική έκφανση της κρίσης. Μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που κλείνουν οι επιχειρήσεις τους και χρωστούν στον ΟΑΕΕ δεν μπορούν να λάβουν ασφαλιστική ενημερότητα και άρα αδυνατούν να εκδώσουν βιβλιάριο απορίας. Το ίδιο ισχύει για στρατιές ανέργων μισθωτών οι οποίοι, παρότι έχουν πενιχρά εισοδήματα, έχουν κάποιο ακίνητο γραμμένο στο όνομά τους, με αποτέλεσμα να μη θεωρούνται, επισήμως τουλάχιστον, άποροι. Οι άνθρωποι αυτοί -καρδιακοί, καρκινοπαθείς και άλλοι με χρόνια νοσήματα που απαιτούν συνεχή παρακολούθηση και φαρμακευτική αγωγή- μένουν χωρίς κάλυψη και ...