μη μαδας τη μαργαριτα

της Ξένιας Κουναλάκη από την Καθημερινή Διαβάζοντας το χθεσινό άρθρο του γείτονά μου, Τάκη Θεοδωρόπουλου, με τίτλο «Γιατί χρειάζονται τα Θρησκευτικά», δεν μπόρεσα να κρύψω ένα χαμόγελο όταν έφτασα στη φράση: «Η προαιρετική διδασκαλία των Θρησκευτικών, με το επιχείρημα της ανεξιθρησκίας, μπορεί να τανύζει τις χορδές της προοδευτικής ψυχής, δεν παύει όμως να αποτελεί την άλλη πλευρά του νομίσματος. Όπως η αθεΐα είναι η άλλη πλευρά της πίστης». Επειδή είμαι από τους γονείς που επέμεναν στην απαλλαγή από το συγκεκριμένο μάθημα με τον τρόπο που διδάσκεται στο σχολείο, νιώθω να φωτογραφίζομαι στη συγκεκριμένη αποστροφή. «Η προοδευτική ψυχή» γίνεται αντικείμενο χλεύης από τον αρθρογράφο, ο οποίος υπογραμμίζει ότι η Βίβλος είναι από τους πυλώνες του ευρωπαϊκού πολιτισμού κι οι επιστολές του Παύλου από τα σημαντικότερα κείμενα της γλώσσας μας. Νομίζω ουδείς τα αμφισβήτησε όλα αυτά. Η εκλαϊκευμένη Βίβλος είναι ένα από τα συναρπαστικότερα παιδικά βιβλία, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέ...

Ξένια Κουναλάκη από την Καθημερινή Αν κάποιος έχει σταματήσει να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα τους τελευταίους τρεις μήνες και ανοίξει απότομα την τηλεόρασή του απόψε, θα διαπιστώσει ότι εδώ έχουμε καταφέρει να «παγώσουμε» τον χρόνο, γι’ αυτό κι ο πρωθυπουργός μας τείνει να γίνει η πολιτική ενσάρκωση του Μπέντζαμιν Μπάτον, του λογοτεχνικού ήρωα από το ομώνυμο διήγημα του Φιτζέραλντ, που όσο περνούσε ο χρόνος έμοιαζε νεότερος. «Μια ανάσα πριν τη συμφωνία», «στην τελική ευθεία», «γράφονται οι τελευταίες λεπτομέρειες», έχουν εξαντληθεί τα δημοσιογραφικά κλισέ για να περιγράψουν αυτήν την αχρονική μαύρη τρύπα, στην οποία έχουμε πέσει μέσα και δεν κινείται τίποτα. Εδώ και τρεις μήνες περιμένουμε ένα τρομερά κρίσιμο Γιούρογκρουπ, στο οποίο τελικά βγαίνει μια διεκπεραιωτική ανακοίνωση που παραπέμπει το ζήτημα σε μια ακόμη κρισιμότερη Σύνοδο Κορυφής. Τα «αγκάθια» είναι πάντα τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, απ’ όταν ήταν υπουργός ο Τάσος Γιαννίτσης, αν δεν με απατά η μνήμ...