μη μαδας τη μαργαριτα

Από το Βήμα της Κυριακής: Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής προκάλεσαν τεκτονικά ρήγματα στο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας. Πρώτη δύναμη με διαφορά (και 32,7% των ψήφων) αναδείχθηκε το Κίνημα Πέντε Αστέρων: ένα κόμμα κατά των κομμάτων, «πέρα από την Αριστερά και τη Δεξιά», χωρίς πολλές ιδέες που να βγάζουν νόημα, που κατηγορεί συλλήβδην όλο το υπόλοιπο κομματικό σύστημα ως διεφθαρμένο, ενώ μέχρι πρόσφατα υποσχόταν δημοψήφισμα εξόδου από το ευρώ. Από την άλλη, ο κεντροδεξιός συνασπισμός, με 37% των ψήφων, πλησίασε το όριο του 40% που θα του επέτρεπε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Εάν τα κατάφερνε, ως επικεφαλής της ισχυρότερης συνιστώσας στο εσωτερικό του, της Λέγκας (17,4%), που επικράτησε της Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (14%), πρωθυπουργός θα γινόταν ο Ματέο Σαλβίνι, σύμμαχος της Μαρίν Λεπέν και του Βίκτορ Ορμπαν. Τέλος, το Δημοκρατικό Κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι ηττήθηκε κατά κράτος (18,7%), το ίδιο και ο κεντροαριστερός συνασπισμός του οπο...

από το ΒΗΜΑ και το Ζώη Τσώλη «Η  απόπειρα της σημερινής κυβέρνησης να προστατεύσει τις (κύριες) συντάξεις των ήδη συνταξιούχων, μεταφέροντας ολόκληρο το βάρος της απαιτούμενης πρόσθετης προσαρμογής σε όσους πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν από εδώ και στο εξής, δεν δικαιώνεται επιστημονικά.   Οι τωρινοί συνταξιούχοι, παρά τις περικοπές της περιόδου 2010-2013, εξακολουθούν να εισπράττουν υπερανταποδοτικές συντάξεις, ιδίως οι υψηλοσυνταξιούχοι και όσοι συνταξιοδοτήθηκαν σε νεαρή ηλικία. Η εξαίρεση όλων αδιακρίτως των σημερινών συνταξιούχων θα υπονόμευε τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών και την αποδοχή του κοινωνικού συμβολαίου από την τωρινή και τις επόμενες γενιές εργαζομένων - αφού οι τελευταίοι καλούνται να πληρώσουν υψηλότερες εισφορές σε μειωμένα εισοδήματα και προοπτική να λάβουν στο μέλλον χαμηλότερες συντάξεις» . «Υπερανταπόδοση» Τη σκληρή αυτή πραγματικότητα δεν αποτυπώνει το ΔΝΤ αλλά τη διατυπώνουν σε έρευνά τους ο καθηγητής  Μάνος Ματσαγγάνης...

από την Καθημερινή Η διαμάχη για το ασφαλιστικό επιβεβαιώνει για ακόμη μία φορά το γνωστό ρητό: «Οποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες». Το αντιμνημονιακό μπλοκ είχε καθοριστική συμβολή, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, στην παραλυτική αδυναμία της χώρας να συζητήσει ήρεμα (πόσο μάλλον να επιλύσει) ένα από τα προβλήματα που από τότε υπέσκαπταν την ευημερία της και την κοινωνική συνοχή της. Το ότι στην πολυθρόνα του αρμόδιου υπουργού κάθεται ο θεωρητικός της υστερικής αντίδρασης σε οποιαδήποτε αλλαγή, και βεβαίως της «κοινωνικής βίας» εναντίον όσων σκέφτονται διαφορετικά, συνιστά πρόσθετο πειρασμό για την αντιπολίτευση: «Ας βγάλουν τώρα μόνοι τους τα κάστανα από τη φωτιά». Εξάλλου, όπως έγραφε πρόσφατα ο Ανδρέας Πετρουλάκης, οι άνθρωποι που μας κυβερνούν « [δ]εν μπορούν να ξεφύγουν από την εχθροπάθεια, τη διχαστική ρητορική, την αχρείαστη πολεμική, την παρόξυνση κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Ακόμα και όταν σε καλούν σε συναίνεση, σε βρίζουν ταυτοχρόνως» («Τα διακόσι...

Από το ΒΗΜΑ Στον παράλληλο κόσμο όπου κατοικεί μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου (και το σύνολο σχεδόν των τηλεαστέρων) το Ασφαλιστικό μας είναι μια χαρά. Εχει βέβαια ελλείμματα, αλλά αυτά είναι λογιστικά πράγματα ανάξια σημασίας («οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς»). Οι συντάξεις έχουν πληρωθεί με τον ιδρώτα των ασφαλισμένων, άρα κάθε περικοπή είναι απαράδεκτη (ή, σύμφωνα με την ορολογία που εισήγαγε η πρώην αντιμνημονιακή παράταξη που κυβερνά σήμερα, «κοινωνική γενοκτονία»). Οι μόνοι που τολμούν να «πειράξουν» τις συντάξεις είναι οι κακοί ξένοι, μαζί με ελάχιστους ανάλγητους τεχνοκράτες ή/και δωσίλογους. Χρέος κάθε κυβέρνησης είναι να αντισταθεί στις πιέσεις τους. Αυτό κάνουν Τσίπρας και Καμμένος σήμερα, αυτό έκαναν Σαμαράς και Βενιζέλος χθες. Στον πραγματικό κόσμο, το σύστημα συντάξεων, προτού χρεοκοπήσει δημοσιονομικά, είναι από καιρό χρεοκοπημένο ηθικά και κοινωνικά. Δεν είναι καν «σύστημα», αλλά ζούγκλα ειδικών ρυθμίσεων, πελατειακού χαρακτήρα, υπέρ ειδικών κατηγορ...

Συνέντευξη στην  Αγγελική Σπανού Η προσφυγική κρίση τα αλλάζει όλα – εδώ και στην Ευρώπη. Μήπως πρόκειται για ένα πρόβλημα που δεν λύνεται; Οπωσδήποτε πρόκειται για πρόβλημα που δεν λύνεται εύκολα. Ει μη τι άλλο, δείχνει πόσο μάταιο είναι για την Ευρώπη –και για την Ελλάδα ανάμεσά της– να θεωρεί ότι μπορεί να παραμένει νησίδα ευημερίας και ασφάλειας σε έναν κόσμο πολέμων και διώξεων, χωρίς αυτό να προκαλεί μεγάλης κλίμακας μετακινήσεις πληθυσμών. Ο Umberto Eco πριν από αρκετά χρόνια, όταν άρχισαν να αποβιβάζονται οι πρώτες λέμβοι στη Λαμπεντούζα, είχε καλέσει τους Ιταλούς να το φιλοσοφήσουν. Στο κάτω-κάτω, αυτό που στα σχολικά βιβλία τους (και στα δικά μας) αποκαλείται «βαρβαρικές εισβολές» γερμανικών κυρίως φυλών, που σήμαναν το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στα γερμανικά σχολικά βιβλία ονομάζεται απλώς «μετακινήσεις πληθυσμών». Στη μακρά περίοδο, η πληθυσμιακή σύνθεση των κατοίκων σχεδόν κάθε χώρας (ή και ηπείρου) αλλάζει συνεχώς. Φυσικά, για τη γενιά που β...

Από το ΒΗΜΑ 06-9-2015 Ηταν ιστορική η τηλεοπτική συνέντευξη του Π. Καμμένου την περασμένη Τρίτη (1η Σεπτεμβρίου 2015) στον Alpha. Ούτε λίγο ούτε πολύ επιβεβαίωσε όσα από καιρό είχαμε υποψιαστεί. Οτι δηλαδή μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σχεδίαζε την έξοδο από το ευρώ. Μόνο το βράδυ του δημοψηφίσματος έγινε επιτέλους σαφές ακόμη και στα αφελέστερα μέλη του στενού πυρήνα γύρω από τον έλληνα πρωθυπουργό ότι η Ρωσία δεν είχε την παραμικρή διάθεση να χρηματοδοτήσει τη μετάβαση στη νέα δραχμή. Μόνο τότε κατάλαβε ο Αλ. Τσίπρας ότι οι ώμοι του δεν είναι επαρκώς στιβαροί ώστε να σηκώσουν το βάρος της εθνικής καταστροφής. Και τότε βέβαια δεν του έμενε άλλη επιλογή από την πλήρη και άνευ όρων συνθηκολόγησή του με τους ευρωπαίους εταίρους μας. Αλλη ήταν η πραγματική διαχωριστική γραμμή μεταξύ δήθεν ασυμβίβαστων και δήθεν ρεαλιστών. Οι μεν ήταν διατεθειμένοι να μας πάνε στη δραχμή ακόμη και χωρίς ρωσική χρηματοδότηση. Οι δε, όχι. Λίγους μήνες α...

Συμφωνώ απόλυτα με το Μάνο. Η χώρα αυτή είναι αδύνατον να ανακάμψει συνεχίζοντας να κάνει όλα αυτά που την έφεραν εδώ και μάλιστα χωρίς χρήμα. Γιατί, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν θέλουν μεταρρυθμίσεις. Και χωρίς αυτές δεν υπάρχει γιατρειά. Χωρίς συμμάχους, παντελώς αναξιόπιστοι, χωρίς σχέδιο και με αυτήν την κυβέρνηση και αυτήν την αντιπολίτευση, ούτε ο θεός της Ελλάδα μπορεί να κάνει τίποτα.   (leo)  του Μάνου Ματασαγγάνη από το Protagon Η νίκη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα είναι ακόμη μια απόδειξη του πόσο βαθιά ριζωμένη στην ελληνική κοινωνία είναι η πεποίθηση ότι για τα προβλήματά μας φταίνε βασικά οι ξένοι (και βέβαια τα φερέφωνά τους). Το πρόβλημα για την αντιευρωπαϊκή παράταξη -ή όπως αλλιώς την ονομάσουμε- είναι ότι κάτι τέτοιο απλώς δεν ισχύει. Είναι αλήθεια ότι τα προγράμματα διάσωσης των τελευταίων 5 ετών υπήρξαν βαθιά προβληματικά. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι η διάσωση της Ελλάδας και των άλλων χωρών που δανείζονταν α...

Μάνος Ματσαγγάνης - Δημήτρης Σκάλκος από τα ΝΕΑ Η μικρή μας χώρα ιστορικά είχε μεγάλο μερίδιο στις εθνικές καταστροφές. Κάποιες από αυτές υπήρξαν αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών αποφάσεων και επιζήμιων επιλογών που πρόθυμα ο ελληνικός λαός στήριξε. Επιλογές που υποκινήθηκαν από καταστροφικές ιδεοληψίες και τυχοδιωκτικές ηγεσίες. Σε όλες τις περιστάσεις, κοινός παρονομαστής τους υπήρξε -όπως και τώρα- ο εθνολαϊκισμός. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μία στιγμή κρίσιμων αποφάσεων που θα καθορίσουν την πορεία της χώρας για τα πολλά επόμενα χρόνια. Είναι λοιπόν αναγκαίο να γνωρίζουμε επακριβώς τι θα ακολουθήσει. Η επισήμανση της κρισιμότητας των στιγμών δεν συνιστά κινδυνολογία αλλά αντίθετα, ηθικό καθήκον απέναντι στον αδικαιολόγητο εφησυχασμό και τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό. Η οικονομία μας βρίσκεται οριακά πριν από την ολοκληρωτική καταστροφή. Η επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων ήταν αναπόδραστη συνέπεια του τερματισμού των διαπραγματεύσεων και η προκήρυξη ενός πολιτικά ε...

Ο μεγάλος Μάνος Ματσαγγάνης αποκαλύπτει τη μόνη αλήθεια για το Ασφαλιστικό μας σύστημα και τη "μάχη" που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ  Κατά των φτωχών, κατά των ανέργων και κατά των νέων του Μάνου Ματσαγγάνη από την Athens Voice Μέρος Α. Ποιον ωφελούν οι πρόωρες συντάξεις; Μία πανικόβλητη κυβέρνηση,  μετέωρη ανάμεσα στο Κούγκι και στον έντιμο συμβιβασμό, απρόθυμη –προς το παρόν– να αναλάβει την ιστορική ευθύνη της εθνικής καταστροφής, θερίζει τις θύελλες της προεκλογικής της δημαγωγίας και αναζητά επειγόντως το πρόσχημα που θα της επιτρέψει να φέρει κάποια συμφωνία στη Βουλή. (Ή, αναλόγως, να ανάψει με καθαρή τη συνείδηση το φυτίλι της μπαρουταποθήκης, καταγγέλλοντας τους ανάλγητους ξένους που μας πίνουν το αίμα με το μπουρί της σόμπας). Αυτή είναι η ουσία των τελευταίων εξελίξεων. Και ποιο μπορεί να είναι αυτό το πρόσχημα;  Οι συντάξεις, φυσικά. Μπορεί να δεχτεί ο ελληνικός λαός (και ο επί γης εκπρόσωπός του, η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου) τις παράλογες απαιτήσεις των...