μη μαδας τη μαργαριτα

Ο Θεόδωρος Τριανταφύλλου στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Συντρόφισσες και σύντροφοι καλημέρα.  Όταν πριν τρία χρόνια στην ίδια αίθουσα διεξαγόταν το πρώτο ιδρυτικό μας συνέδριο δεν φανταζόμασταν πόσο γρήγορα η απαιτητική πολιτική συγκυρία θα μας καλούσε να αναλάβουμε ευθύνες πολύ μεγαλύτερες από την πολιτική και εκλογική μας απήχηση. Σε ένα έντονα πολωμένο πολιτικό σκηνικό η ΔΗΜΑΡ αποτέλεσε την υπεύθυνη και σύγχρονη αριστερή δύναμη που σε αντίξοες για τη χώρα και την κοινωνία συνθήκες, δεν βολεύτηκε στον τόσο γνώριμο για την παραδοσιακή Αριστερά ρόλο του αγγελιοφόρου κακών ειδήσεων και του διαχειριστή του πόνου και της αγανάκτησης που προκαλούσε η όλο και πιο βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση. Αυτό έγινε ακόμα πιο σαφές στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όπου ζητήσαμε και πήραμε από τον ελληνικό λαό εντολή για λύση. Ακόμα και όσοι δεν μας ψήφισαν είδαν σε μας μια δύναμη με μεγάλο ηθικό κεφάλαιο, απαραίτητη για την πολιτική σταθερότητα, την δημοκρατική ομαλότητα και την ...

Ευχαριστώ το σύντροφο Χαίμ που κοινοποίησε επίσημα στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ τον όρο "γιαμαμότο" που έχω εισάγει  στη σύγχρονη πολιτική αρθρογραφία. Είναι μια μια "σπάνια κορεάτικη διάλεκτος" που δεν ομιλείται πλέον στην μακρινή Κορέα αλλά χρησιμοποιείται συχνά από τους Έλληνες πολιτικούς στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν με τους πολίτες. Βιρτουόζοι της διαλέκτου αυτής είναι οι ηγέτες της ΔΗΜΑΡ. (Leo) Η ομιλία του Χ. Πολίτη στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Η μέθοδος των μεγάλων και οραματικών κειμένων που πάσχουν στο συγκεκριμένο, αλλά δύσκολο, «δια ταύτα», αποτρέπει τον επί της ουσίας διάλογο, ο οποίος καταλήγει προσχηματικός και επιχειρεί να συγκαλύψει τις αδυναμίες μας. Επιτρέπει τις γενικότητες και τους αφορισμούς, ακυρώνει, σε τελευταία ανάλυση, την επαγγελία του «κόμματος των μελών». Αυτά, ως γενικές παρατηρήσεις, για να προχωρήσω στα δύο επίδικα του συνεδρίου μας: τον απολογισμό της πορείας μας ίσαμε σήμερα και τη βασική πολιτική μας επιλογή για το αύ...

Το παν και τόκαναν. Άλλαξαν πολιτική. Γύρισαν στο κομμουνισμό των ονείρων τους  Η επόμενη μέρα για τη ΔΗΜΑΡ του Μάνου Ματσαγγάνη από το protagon Με το τέλος του 2ου συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ ολοκληρώνεται η μετάλλαξη του κόμματος αυτού από πάλαι ποτέ ελπίδα του τόπου σε ένα από τα πιο αρτηριοσκληρωτικά πολιτικά σχήματα της πρόσφατης ιστορίας του. Πώς θα επηρεάσει αυτό τις πολιτικές εξελίξεις, και ειδικά στο χώρο της κεντροαριστεράς; Κατ’ αρχήν μια απαραίτητη διευκρίνιση: Παρότι οργανωτικά παραμένω ακόμη μέλος της ΔΗΜΑΡ, συναισθηματικά έχω αποχωρήσει προ πολλού. Όχι επειδή κάποια στιγμή βρέθηκα στη μειοψηφία – αυτό όντως συνέβη, αλλά κάτι τέτοια ποτέ δεν με ενόχλησαν. Άλλος ήταν ο κύριος λόγος: ότι το κόμμα αυτό έπαψε να συζητά, να σκέφτεται συλλογικά, ακόμη και να διαφωνεί, όπως είναι φυσικό να διαφωνούν άνθρωποι που πονούν μια κοινή υπόθεση. Πράγματι, οι πιο σημαντικές αποφάσεις στη σύντομη ιστορία της ΔΗΜΑΡ ξεπήδησαν έτοιμες από το κεφάλι του προέδρου της, χ...

Μιχάλης Κυριακίδης από τη Μεταρρύθμιση  Όσοι παρακολουθούμε εκ του σύνεγγυς την πορεία της ΔΗΜΑΡ, η οποία όταν ιδρύθηκε γέννησε πολλές προσδοκίες σε όσους πιστεύουμε σε μία μεταρρυθμιστική και κυβερνώσα Αριστερά, δεν εκπλαγήκαμε από τις αποφάσεις του 2 ου  συνεδρίου της που έληξε χθες. Πολλοί από εμάς είχαμε ήδη απογοητευτεί πολλές φορές  από την Αριστερά που πιστέψαμε και αγαπήσαμε από τα νεανικά μας χρόνια, καθώς διαπιστώσαμε ότι τελικά πάσχει από ανίατο πολιτικό αυτισμό, έχει βαθειά ριζωμένο στο DNA της τον δογματισμό και τον σταλινισμό και έχει βολευτεί στο ρόλο του διαμαρτυρόμενου, χωρίς  προτάσεις και χωρίς λύσεις. Αυτό είδαμε και στη Δημοκρατική Αριστερά.  Μια Αριστερά αντιμεταρρυθμιστική, που προφανέστατα-  ακόμη και εάν δεν το ομολογεί σήμερα-, θεωρεί ότι ήταν λάθος της που συμμετείχε στην κυβέρνηση για τη διάσωση της χώρας. Την περίοδο που συμμετείχε αντιτάχθηκε σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ούτε είχε να προτείνει μια εναλλακτική λύση...

 του Κίμωνα Χατζημπίρου Αν δεν υπήρχαν οι «58», με τί θα είχε ασχοληθεί το Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ; Η πρωτοβουλία τους  κυριάρχησε και μονοπώλησε τις συζητήσεις, η δε αρνητική στάση του κόμματος απέναντί τους σηματοδότησε τα συμπεράσματα. Επιπλέον,  ελήφθη και αμετάκλητη απόφαση Συνεδρίου ότι αποκλείεται η συνεργασία της ΔΗΜΑΡ ειδικά με το ΠΑΣΟΚ! Κάτι που έχει συμβεί άπειρες φορές στην ιστορία, επανελήφθη. Τα συνέδρια των κομμουνιστικών κομμάτων καταλήγουν σε προειλημμένες αποφάσεις, οι παρεμβάσεις των συνέδρων γίνονται απλώς για να γεμίσει το τριήμερο και δεν αλλάζουν τις καθιερωμένες πεποιθήσεις, οι μειοψηφικές τάσεις οδηγούνται σε σφαγή κατά την διάρκεια της προσυνεδριακής διαδικασίας. Τελικά, η παρουσία της μειοψηφίας στις αποφάσεις και στην σύνθεση των εκλεγόμενων οργάνων καταλήγει να είναι μικρότερη από το πραγματικό ποσοστό της μεταξύ των στελεχών και ακόμα μικρότερη από την απήχηση στους ψηφοφόρους.  Η απογοήτευση από τις μεθοδεύσεις θα οδηγήσει...

Το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ δεν είχε καμιά πολιτική αξία. Είχε όμως ανθρωπολογική. Γιατί φίλες και φίλοι επιτέλους κατάλαβαν σε τι βρόχια είχαν πιαστεί. Και νόμιζαν, όπως και γω  ότι χτίζουν κάτι καινούργιο. Η Αριστερά αυτή είτε ανανεωτική, είτε δογματική, είτε ταλιμπανίστικη είναι μόνο παλιά, πολύ παλιά. της Δάφνης Γαβρίλη Το ζήσαμε και αυτό. Το 2 ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς τελειώνει θριαμβευτικά. Μας είπε πολλά ο Πρόεδρος από το βήμα. Μας είπε ότι έφυγε από την κυβέρνηση γιατί δεν τον παίζανε οι μεγάλοι , ε, και αυτός κουράστηκε πια. Ρώτησε βέβαια και τη γυναίκα του , τις φίλες της γυναίκας του και τα παιδιά του και όλοι αυτοί συμφώνησαν γιατί δεν μπορούσαν άλλο να τον βλέπουν να κουράζετε τόσο πολύ και οι μεγάλοι να μην τον ακούνε.  Δεν μας τα είπε μόνο ο Πρόεδρος . Μας τα είπαν και άλλοι πολλοί. Μας είπαν ότι η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα κόμμα με κλειστές πόρτες, μυστικές συναντήσεις και συνεννοήσεις από όπου όποιος διαφωνεί διαγράφεται. Όπως έκ...

Η ομιλία του Σταύρου Λιβαδά στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Αντιλαμβάνομαι, πως είναι πολλοί αυτοί- δεν είμαι μόνον εγώ- που αναρωτιούνται: γιατί συγκλήθηκε, τώρα, αυτό το συνέδριο; Γιατί, συγκλήθηκε έκτακτα, ενώ το τακτικό συνέδριο προβλέπονταν να γίνει μετά από ενάμισυ περίπου χρόνο; Γιατί, κληθήκαμε, τόσο εσπευσμένα, με συνοπτικές, αλλά και αμφισβητούμενης δημοκρατικότητας, διαδικασίες, να συζητήσουμε θέσεις, να επιλέξουμε αντιπροσώπους, να εκλέξουμε νέα ηγεσία; Ο διατιθέμενος χρόνος, λιγότερος από ένα μήνα, δεν επέτρεπε ούτε καν έκθεση των προτάσεων- μόνο το κείμενο των θέσεων υπερέβαινε τις 100 σελίδες. Πότε, λοιπόν, και υπό ποιές συνθήκες, μπορούσε να γίνει διακίνηση των απόψεων, να κατανοηθούν οι διαφορετικές προτάσεις, να γίνει ουσιαστική συζήτηση, να εκφραστούν τα μέλη, να διαμορφωθούν συνθέσεις, να εκλεγούν σύνεδροι, που να αντιπροσωπεύουν μια πολιτικά λειτουργούσα βάση; Είναι, αλήθεια, βέβαια, πως το βάρος αυτών των ερωτημάτων σχετικοποιείται, όταν αυτή η προσυνεδριακή διαδ...

Η ομιλία του Γιάννη Αντωνίου στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Ο πρόεδρος με τη χθεσινή ομιλία του μοιάζει να έκλεισε τα επίμαχα αυτού του συνεδρίου πριν καν αυτό ξεκινήσει. • Στην τρικομματική κυβέρνηση καλώς μπήκαμε όταν μπήκαμε αλλά και καλώς βγήκαμε όταν βγήκαμε. • Σχετικά με την πολιτική συνεργασιών, είναι αρκετός ο Λομβέρδος και τα ορφανά του Παπανδρεϊσμού για να εγγυηθούν την προοδευτικότητα  του υπό συγκρότηση του τρίτου πόλου. • Για την ένταξη του κόμματος στην πολιτική οικογένεια των ευρωπαίων σοσιαλιστών, ναι, υπό τον όρο όμως ότι θα κάνουμε ευρωπαϊκή πολιτική με το βλέμμα στραμμένο στον ελληνικό επαρχιωτισμό, που βαφτίζεται δικαίωμα πολιτικής ανεξαρτησίας. Η πολιτική πρόταση που κατατίθεται από τις θέσεις και την ομιλία του προέδρου υπογραμμίζει για άλλη μία φορά του απουσία πολιτικού σχεδίου. Ή μάλλον φανερώνει ένα σχέδιο που το κύριο χαρακτηριστικό του είναι μία συνεχής ταλάντευση, αυτό που ημιεπίσημα ονομάστηκε τακτική slalom, με μοναδική στόχευση την ...

H ομιλία του Ευθύμη Δημόπουλου στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Αγαπητοί σύνεδροι Η κρίση στη χώρα παρήγαγε, εκτός από την παλαιοκομματική κεκτημένη, νέες κοινωνικοπολιτικές συμπεριφορές και τάσεις. Η πρώτη είναι μια τάση   μηδενιστική, καταστροφική.   Είναι αυτή που εκμεταλλευόμενη το θυμό και την εξαλλοσύνη    υποστήριξε τη σύνθλιψη του κοινοβουλίου, τις κρεμάλες και εκφράστηκε με το φασιστικό σύνθημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Είναι αυτή που έφερε τους ΑΝΕΛ, τη Χρυσή Αυγή, τους «Δεν χρωστάω, δεν πληρώνω» αλλά και τους «διαγράφω τα χρέη μου μονομερώς συνεχίζοντας το παλιό μου τροπάρι» στο κοινοβούλιο. Η πολιτική αυτή κατεύθυνση σήμερα υπερεκπροσωπείται στο κοινοβούλιο. Η δεύτερη είναι μια τάση δημιουργική η οποία αναζητώντας μια νέα συλλογική αυτογνωσία πασχίζει για την κοινωνική και εθνική ανασυγκρότηση. Η πολιτική αυτή συμπεριφορά μειονεκτεί δραματικά σε επίπεδο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Σε πρώτη φάση την εκπροσώπησε με ταλαντεύσε...

Η ομιλία του Σπύρου Λυκούδη στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Στήσαμε, όλοι μαζί, το κόμμα μας το 2010 στη δίνη της μεγάλης κρίσης. Και το στήσαμε, συντρόφισσες και σύντροφοί μου, υπερήφανοι, αισιόδοξοι, με ευοίωνες προοπτικές. Γιατί ήμασταν και Δημοκράτες και Αριστεροί. Και τολμήσαμε. Γιατί ήμασταν δικαιωμένη δύναμη. Γιατί απείχαμε από τον πελατειακό λαϊκισμό, γιατί υπερείχαμε σε ηθική και πολιτική αξιοπιστία. Και λίγο αργότερα, τολμήσαμε ξανά, στηρίξαμε τη συγκυβέρνηση. Γιατί ήμασταν θεσμικοί, πεισμένοι για την αναγκαιότητα και τη δύναμη των συνεργασιών. Γιατί είχαμε ολοφάνερη ευρωπαϊκή ταυτότητα. Ευρώ και μεταρρυθμιστικός εκσυγχρονισμός. Γιατί είχαμε επίσης μια ξεκάθαρη, ευθύς εξαρχής, ανάλυση ότι η κρίση στα ιδιαίτερα ελληνικά χαρακτηριστικά της, δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και πολιτική, κρίση εμπιστοσύνης, θεσμών, δομών και προσώπων, κρίση παραγωγικού μοντέλου, αξιών, κρίση κοινωνικής και πολιτισμικής ταυτότητας τελικά. Τα θυμόσαστε όλα αυτά σ. & σ.; Με αυτές τι...

του Παναγή Καλαντζή Αίτια γένεσης της κρίσης. Ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αντιλαμβάνεται πως δεν είναι τα μνημόνια που δημιούργησαν την κρίση αλλά, αντίθετα, η κρίση που δημιούργησε τα μνημόνια. Και η κρίση προέρχεται από τις χρόνιες και βαριές, οφειλόμενες στον ανολοκλήρωτο αστικό εκσυγχρονισμό, παθογένειες που κάνουν την ελληνική κοινωνία, την ελληνική οικονομία, την δημόσια διοίκηση, την δικαστική εξουσία, το συνδικαλιστικό κίνημα, το πολιτικό σύστημα και κάθε άλλο επίπεδο της δημόσιας ζωής να νοσούν βαρύτατα. Για να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες αυτές, χρειάζονται βαθιές θεσμικές τομές και τολμηρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές, διαρθρωτικού και δομικού χαρακτήρα, που θα καταστήσουν την Ελλάδα ένα σύγχρονο, αξιόπιστο, σοβαρό, λειτουργικό, αποτελεσματικό και ανθρώπινο κράτος. Για να γίνει όμως αυτό, πρωτίστως θα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες και να απαλλαγούμε μία και καλή από τις κατεστημένες & βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που συνιστούν την θλιβερή ‘ελληνικ...