μη μαδας τη μαργαριτα

από το book's journal Πολλοί ταυτίζουν την εξέλιξη της τεχνολογίας με την αρχαία ανθρώπινη ύβρι και βλέπουν τους τεχνολογικούς κινδύνους σαν αναπόφευκτη συνέπεια.  Απόψεις  αντιβιομηχανικές, ρομαντικές, αδιάφορες προς τη δυτική σκέψη, νοσταλγικές για το παλιό μεταφυσικό δέος γίνονται συνιστώσες τεχνοφοβίας. Ακραίο δείγμα οπισθοδρομικότητας η άρνηση κάθε πηγής ενέργειας: «το πρόβλημα δεν είναι αν η πυρηνική ενέργεια είναι επικίνδυνη ή καθαρή, αλλά αν ο ανθρώπινος πολιτισμός μπορεί αενάως να κινείται με πίστη στην αιώνια πρόοδο». Και όμως, έχει επανειλημμένως αποδειχθεί ότι ο άνθρωπος μπορεί να προοδεύσει με σύνεση, υιοθετώντας νέες τεχνολογίες με ορθολογικά κριτήρια και ελέγχους και, παράλληλα, απορρίπτοντας τρόπους παραγωγής που συνεπάγονται υπέρμετρη διακινδύνευση. Ραδιενέργεια Φυσικά ή τεχνητά στοιχεία που τα άτομά τους έχουν ασταθείς πυρήνες τείνουν  να εκπέμψουν ραδιενέργεια, με τη μορφή α, β ή γ . Τα σωματίδια α δεν μπορούν να διαπεράσουν την επιδερμί

Η λογική που εξέφρασε ο Κούλογλου χθες, ότι περίμεναν/περίμενε να κερδίσει η ακροδεξιά ώστε να γίνουν καλύτερα τα πράγματα για την Ευρώπη από τη σκοπιά της αριστεράς, δεν είναι ιδιοσυγκρασιακή λογική. Εκτός του ότι ήταν πάντα χαρακτηριστικό του αριστερισμού, που υπάρχει έντονος στον Συριζα, και ο οποίος (αριστερισμός) θέλει τα πράγματα να πηγαίνουν χειρότερα για να στρέφεται, ελπίζουν,ο κόσμος απελπισμένος σε αυτούς, είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης αντίληψης που συνδυάζει τ ην πίστη στην απόλυτη ισχύ της αλήθειας που κατέχει η αριστερά και την αλαζονική πίστη ότι αυτή η αλήθεια τους προσδίδει ηθικό πλεονέκτημα. Δηλαδή κατέχουν την αλήθεια και είναι και ηθικά σωστοί. Οπότε, τα πάντα μπορούν να υποταχθούν στην εξυπηρέτηση όσων ενσαρκώνουν αυτό το δίδυμο. Με αυτή τη λογική αυτοί που ομνύουν, υποτίθεται, σε αρχές, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τους πάντες και τα πάντα ως μέσα για την εξυπηρέτηση του φορέα που προβάλλει ως κάτοχος της αλήθειας και του αγαθού. Ένας τέτοιος σκοπό

από το World Economic Forum Depending on to whom you listen, automation, robotics, and artificial intelligence (AI) will either solve all our problems or end the human race. Sometime in the near future, machine intelligence is predicted to surpass human intelligence, a point in time known as “the singularity.” Whether the rise of the machines is an existential threat to mankind or not, I believe that there is a more mundane issue: robots are currently being used to automate production. Economist Richard Freeman argues that robots can be a substitute for workers, even highly skilled professionals. In addition, MIT professors Erik Brynjolfsson and Andrew McAfee suggest that, as computers get more powerful, companies have less need for some kinds of workers. A bigger impact can be felt in developing countries. If computerization makes high-income countries more self-sufficient—less offshoring and more “reshoring”—then developing countries may lose their wage advantage. Besi

από την Καθημερινή Ε​​πί δεκαετίες επικράτησε ο μύθος ότι οι Ελληνες είμαστε καλοί έμποροι αλλά ανίκανοι να παράγουμε το οτιδήποτε. Το αφήγημα είναι ελκυστικά λογικοφανές. Μια μικρή χώρα δεν μπορεί να έχει μεγάλη βιομηχανική παραγωγή γιατί δεν έχει τους φυσικούς πόρους και τις υποδομές. Εξωστρεφείς, μορφωμένοι και πονηροί, οι Ελληνες θα γίνουμε έμποροι και στελέχη υπηρεσιών, αυτό μας ταιριάζει. Με την οικονομική ύφεση να ξεγυμνώνει τις παθογένειες της ελληνική οικονομίας, νομίζω αρχίζει να προκύπτει μια πολύ διαφορετική εικόνα. Το εμπορικό σκέλος της οικονομίας στηριζόταν στην εισαγωγή και μεταπώληση προϊόντων, σε συνθήκες χαμηλού ανταγωνισμού και με καταναλωτές που ξόδευαν δανεικό πλούτο. Οι βασικές δεξιότητες του εμπορίου –logistics, οικονομίες κλίμακας, εξυπηρέτηση πελατών– έμειναν ατροφικές σε έναν κλάδο που δεν χρειάστηκε να τις εξασκήσει σε συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού. Η απουσία αυτών των δεξιοτήτων φαίνεται έντονα στους κλάδους που θα μπορούσαν να είναι εξαγωγικ