μη μαδας τη μαργαριτα

από το Protagon Με το Σύνταγμα που προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα είχαν γίνει ποτέ Πρωθυπουργοί ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού όταν ανέλαβαν είχαν ήδη τουλάχιστον δύο κοινοβουλευτικές θητείες στο ενεργητικό τους, άρα δεν θα είχαν δικαίωμα να είναι υποψήφιοι βουλευτές. Και ασφαλώς δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να είναι εξωκοινοβουλευτικοί Πρωθυπουργοί αφού το απαγορεύει το Σύνταγμα Τσίπρα. Επίσης δεν θα είχαν γίνει Πρωθυπουργοί οι Ξενοφών Ζολώτας και Λουκάς Παπαδήμος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωστής Στεφανόπουλος πιθανότατα δεν θα είχαν γίνει ποτέ Πρόεδροι της Δημοκρατίας, αφού οι εκλογές τους στη Βουλή ήσαν οριακές και το πολιτικό κλίμα δεν ευνοούσε  κανέναν από τους δύο για εκλογή από τον λαό, τουλάχιστον στην πρώτη θητεία τους. Καταλαβαίνει κανείς πόσο διαφορετικός θα ήταν ο χάρτης της Μεταπολίτευσης αφού οι βασικοί πρωταγωνιστές της, αυτοί που αναφέραμε αλλά και πολλοί ακόμα κο

από την Καθημερινή Η ηγεσία της ΟΛΜΕ έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα τις θέσεις της επί των προτάσεων Λιάκου-Γαβρόγλου για τις αλλαγές στην εκπαίδευση. Και φυσικά τις απορρίπτει, ουσιαστικά, όλες. Τη διοικητική και οικονομική αυτονομία των σχολείων, την αναδιάρθρωση γυμνασίου-λυκείου, την αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, την αξιολόγηση κ.λπ. Προηγήθηκε, βέβαια, η αποστασιοποίηση της ίδιας της κυβέρνησης από τις προτάσεις αυτές μέσω στελεχών της. O ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχει δώσει σαφείς υποσχέσεις στις ηγεσίες των εκπαιδευτικών συνδικάτων (των μεγαλύτερων και ισχυρότερων στον δημόσιο τομέα) με αντάλλαγμα τη στήριξή τους για την άνοδο στην εξουσία. Υστερα από επτά χρόνια κρίσης, το εκπαιδευτικό σύστημα διατηρεί –υποχρηματοδοτούμενο– τα βασικά δομικά χαρακτηριστικά που είχε και πριν από αυτήν. Σαν να μη συνέβη τίποτα στη χώρα. Σαν να μπορούμε, πλέον, να συντηρούμε την ανώτατη εκπαίδευση περισσότερων νέων από κάθε άλλη ανεπτυγμένη χώρα και το Δημόσιο να παραμένει ο μεγαλύτερος εργ

από τον τοίχο του στο facebook Δύσκολα, ασφαλώς, θα μπορούσε να ελπίσει κανείς πως ακραία ιδεοληπτικά άτομα θα ήταν ικανά για επεξεργασία μιας στοιχειωδώς συγκροτημένης θεσμικής αρχιτεκτονικής, συμβατής με τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας. Από του σημείου αυτού, όμως, μέχρι την πρόταση ενός συνταγματικού αχταρμά που θεσμοθετεί την ακυβερνησία, γκρεμίζει ό,τι έχει μείνει όρθιο στην οικονομία και διαλύει κάθε θεσμική ισορροπία η απόσταση είναι τεράστια. Και όμως διανύθηκε σε χρόνο dt, που υπερέβη και την πιο τερατώδη –και θεσμικά τερατογόνο- φαντασία. Σε τι να πρωτοεστιάσει κανείς; Κατ’ ανάγκη επιλεκτικά λοιπόν… Α) «Απλή και άδολη» Η συνταγματική κατοχύρωση της «απλής και άδολης» αναλογικής εγγυάται την ακραία κυβερνητική αστάθεια, την παραγωγή απολύτως απρόβλεπτων από τους εκλογείς κυβερνητικών σχημάτων, την απουσία κάθε κυβερνητικού μεταρρυθμισμού προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, την εναλλαγή κυβερνήσεων διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού με την ίδια λαϊκή ετυμηγο

από την Καθημερινή Η δημοσιονομική πολιτική λίγο μπορεί πλέον να προσφέρει στην καθημαγμένη ελληνική οικονομία. Είναι επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστεί μια φιλόδοξη πολιτική μεταρρυθμίσεων που θα συμβάλει στον ουσιαστικό μετασχηματισμό του παραγωγικού μας μοντέλου. Ωστόσο, πόση ανάκαμψη είναι εφικτή χάρη σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις; Η χαμηλή παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας προσφέρει σημαντικές δυνατότητες ανάκαμψης. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι, όσο μεγαλύτερη είναι η προηγούμενη σκλήρωση των οικονομικών θεσμών, τόσο μεγαλύτερες παρουσιάζονται οι δυνατότητες ανάπτυξης της οικονομίας. Σύμφωνα μάλιστα με μια πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ (Daude, 2016), οι υλοποιούμενες και σχεδιαζόμενες στο πλαίσιο των Μνημονίων διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορούν σε ορίζοντα δέκα ετών να οδηγήσουν σε αύξηση του εγχώριου ΑΕΠ κατά 13,4%. Οι καταγεγραμμένες αναπτυξιακές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας τελούν, ωστόσο, υπό την αίρεση τριών αναγκαίων προϋποθέσεων: Πρώτον, να εφαρμοστεί μια ο

Συνέντευξη στον Ανδρέα Παπαδόπουλο Ένας από τους κορυφαίους συνταγματολόγους της χώρας, ο Αντώνης Μανιτάκης, μου έδωσε σήμερα μια εξαιρετική συνέντευξη στο ραδιόφωνο των Παραπολιτικών 90.1 για τα ζητήματα της συνταγματικής αναθεώρησης. Ο συνήθως ψύχραιμος Μανιτάκης, εμφανίστηκε λάβρος για τη σκέψη της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εκλογή ΠτΔ από λαό. Ιδού οι απαντήσεις του: Ερωτηθείς αν πιστεύει ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται να ανοίξει το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης Α.ΜΑΝΙΤΑΚΗΣ: Προφανώς και όχι, το τελευταίο που χρειαζόμαστε. Δεν μας έφταιξε το σύνταγμα μέχρι τώρα εκεί που καταντήσαμε και αν κάτι άντεξε και αντέχει και πρέπει να το φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού είναι το σύνταγμα. Το σύνταγμα, δηλαδή η δημοκρατική συνταγματική νομιμότητα άντεξε, και όχι μόνο άντεξε αλλά έδειξε και μια ευελιξία και μια προσαρμοστικότητα και έναν σεβασμό θα έλεγα στην λαϊκή κυριαρχία και στο εκλογικό παιχνίδι, στους κανόνες του εκλογικού παιχνιδιού που είναι αξιοθαύμαστη. Και ερχόμαστε

από inside story Στην αρχή νομίσαμε πως ήταν στρατιωτική άσκηση. Τόσο εγώ όσο και ο Τούρκος συνταξιδιώτης μου κοιτάζαμε με περιέργεια τις οθόνες των υπολογιστών μας, όπου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρήλαυναν έντρομα τα ερωτήματα φίλων και γνωστών. «Μα τι συμβαίνει;». «Τρέξτε όλοι στα σπίτια σας». «Μην βγαίνετε στον δρόμο, κάτι γίνεται». Τανκς και στρατιώτες έκλεισαν, βλέπαμε, τη Γέφυρα του Βοσπόρου. «Να δεις, θα είχαν πληροφορίες για επικείμενο τρομοκρατικό χτύπημα», είπα στον φίλο μου. Πάντα πίστευα πως οι γέφυρες του Βοσπόρου θα αποτελούσαν το ιδανικότερο σημείο γι' αυτό. Σαν κεραυνός εν αιθρία Βρισκόμαστε στη Μασσαλία και, όταν άρχισαν να φθάνουν τα πρώτα νέα μιας αναταραχής, ασχολούμασταν ακόμη με την τραγωδία λίγα χιλιόμετρα παρακεί, στη Νίκαια. Η ιδέα ενός πραξικοπήματος μας φαινόταν πια εκτός χρόνου –αν δεν συνέβη το 2007, όταν ο στρατός είχε ακόμη την δύναμή του ακέραια και παρενέβαινε με διάβημα στις πολιτικές εξελίξεις, τότε που οι σκληροπυρηνικοί κεμαλιστέ

από την Καθημερινή «Αλλαγή εκλογικού συστήματος που δυσκολεύει το πρώτο κόμμα και του στερεί το bonus, που να ψηφίζεται δέκα μόλις μήνες μετά τις εκλογές και τρία ολόκληρα χρόνια πριν τη φυσιολογική λήξη της περιόδου, σημαίνει παραδοχή και αποδοχή της ήττας από την κυβέρνηση» ανέφερε στη Βουλή ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος. «Η κυβέρνηση θέλει να πέσει στα μαλακά, στις επόμενες εκλογές, ευτελίζει τους θεσμούς και ευτελίζεται, συναλλασσόμενη με οποιονδήποτε από την Χρυσή Αυγή έως εξωκοινοβουλευτικούς πρόθυμους συνομιλητές» υποστήριξε ο κ. Βενιζέλος και πρόσθεσε: «Καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο αυτό, όχι ως νομοσχέδιο άδολης αναλογικής, αλλά ως όχημα δόλιου πολιτικού καιροσκοπισμού, χωρίς ορίζοντα για τη χώρα και για τον ίδιο λόγο θα αντιταχθούμε, μετά τις επόμενες εκλογές, σε κάθε ανεύθυνη και μικροκομματική συμπεριφορά που οδηγεί σε πολιτικό αδιέξοδο, σε διπλές εκλογές  και οικονομική  οπισθοχώρηση την πατρίδα». Ο κ. Βενιζέλος εκτίμησε, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

από την Καθημερινή Σε μια σειρά κειμένων του που δημοσιεύτηκαν το φθινόπωρο του 1971, εν μέσω της χούντας (και που αργότερα συμπεριελήφθησαν στη συλλογή «Οι μεταμορφώσεις του Αλάριχου»), ο διπλωμάτης και συγγραφέας Ρόδης Ρούφος επισήμανε την πονηρή χρήση του δημοψηφίσματος από την πλευρά των δικτατορικών καθεστώτων. Οπως έγραφε, «Η αθέμιτη εκμετάλλευση του θεσμού αρχίζει όταν χρησιμοποιείται σαν υποκατάστατο κοινωνικής δημοκρατικής διαδικασίας, ζητώντας πονηρά ένα “Ναι” ή ένα “Οχι” σε θέματα που από τη φύση τους δεν επιδέχονται μονολεκτική απάντηση. Μ’ αυτή τη νοθευμένη μορφή μεταχειρίζονται συνήθως το δημοψήφισμα τα αυταρχικά καθεστώτα. Είτε για να προσδώσουν “λαϊκό χρίσμα” στην εξουσία τους (“από τον λαό”) είτε για να επικυρώσουν τετελεσμένα γεγονότα ή να επιβάλουν πλατιές και περίπλοκες μεταρρυθμίσεις με τη “συγκατάθεση” των εκλογέων (“διά του λαού”). Χαρακτηριστικό, σ’ όλες τις περιπτώσεις, είναι ότι ο ψηφοφόρος δεν έχει γνήσια εκλογή. Κι όταν ακόμα του δίνουν στ’ αλήθεια

Πληροφορηθήκαμε σήμερα το πρωί τον θάνατο του σπουδαίου φιλολόγου Δημήτρη Μαρωνίτη από τη λιτή, και για αυτό μάλλον σπαρακτική, ανακοίνωση της κόρης του Εριφύλλης Μαρωνίτη στο facebook: «Έφυγε ο Μπαμπάς μας Μίμης Μαρωνίτης». Μετά την αιφνίδια λύπη, η πρώτη μας σκέψη ήταν ότι ο Δημήτρης Μαρωνίτης υπήρξε με κάποιον τρόπο μπαμπάς (και ουδέποτε κηδεμόνας) για τη σκέψη, τη γλώσσα, τα γράμματα. Η δεύτερη ότι θέλουμε να ετοιμάσουμε ένα κατά το δυνατόν αντιπροσωπευτικό αφιέρωμα. Βάλαμε τα δυνατά μας — και αφήνουμε εκκρεμότητες. Θα επανέλθουμε, όπως ακριβώς θα επανερχόμαστε στη σκέψη και στις λέξεις του Μαρωνίτη, που έγραφε όταν αισθανόταν πως ανταποκρινόταν σε μια υποχρέωση του εαυτού του να γράψει, δήλωνε δάσκαλος και μαθητής, άνθρωπος αφοσιωμένος στη γραφή, την ανάγνωση και τη μετάφραση. από το Dimart Εκτός από το έργο του καθαυτό, σημαντικό ήταν ότι υπήρξε, κατά τη διατύπωση του πανεπιστημιακού και συγγραφέα Νικόλα Σεβαστάκη, «δημόσιος διανοούμενος», «αριστερός δημοκράτης, της σχολή

Σχόλιο μαργαρίτας:  "Πως και πότε θα βρω δουλειά στην Ελλάδα;" Στην Ελλάδα υπάρχει πολύ χρήμα, είτε στα στρώματα είτε στις τράπεζες κυρίως του εξωτερικού. Χρήμα υπάρχει και στους ξένους. Δεν επενδύεται στη χώρα μας γιατί υπάρχει πολιτική αστάθεια. Και για να γίνει μεγαλύτερη ψηφίζεται και απλή αναλογική. Γιατί καθημερινά ακούγονται ή γίνονται απίθανα πράγματα που αποτρέπουν οποιαδήποτε κίνηση επιχειρηματικότητας.  Γιατί υπάρχουν capital controls. Γιατί δεν υπάρχουν τράπεζες να βοηθήσουν. Γιατί η σημερινή κυβέρνηση είναι εχθρική στις επενδύσεις. Γιατί όλα είναι ρευστά και γίνονται ρευστότερα. Γιατί η φορολογία είναι μεγάλη. Γιατί το κράτος μπορεί να απεργεί όταν ο επενδυτής χρειάζεται τη βοήθειά του. Γιατί υπάρχει διαφθορά. Γιατί μπορεί και να σου σπάσουν το μαγαζί. Γιατί δεκάδες χρόνια κλείναμε επιχειρήσεις αναζητώντας το δρόμο προς το σοσιαλισμό.  Αν εξαιρέσεις τον τουρισμό γιατί και που να βάλει κάποιος ξένος τα λεφτά του;  Γιαυτό οι Έλληνες επενδύουν μόνο στην εσ

Σχόλιο μαργαρίτας: Αν καταλάβατε, όχι έξοδο από μνημόνια και κρίση αλλά βύθιση στο χάος αναμένεται.  Σαν το Σαμουήλ στο Κούγκι.   Να προσθέσουμε, στα εύστοχα πυρά του Γιώργου Παγουλάτου , μερικά πραγματάκια ακόμα.   Η στάση των «μικρών» απέναντι στον εκλογικό νόμο καθορίζεται εκτός των άλλων και από: 1 ο την ανησυχία των ευρωπαίων για την πιθανή κυβέρνηση ακυβερνησίας που θα προκύψει από την απλή αναλογική. Δεν θα μπορεί να εφαρμόσει κανένα μνημόνιο  δεν θα μπορεί να συγκρουστεί με τα συνδικάτα του δημοσίου και θα βυθίσει τη χώρα σε νέες περιπέτειες. Τόσο οι φιλελεύθεροι όσο και οι σοσιαλδημοκράτες μια «κουβέντα» την είπαν εκεί που έχουν πέραση. 2 ο  τις πιθανές συμμαχίες της επόμενης μέρας. Όσοι βλέπουν το κόμμα τους απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και πλησιέστερα στη ΝΔ καταλαβαίνουν ότι η απλή αναλογική μόνο άδολη δεν είναι.  Στη δύσκολη περίοδο ανάταξης της χώρας που θα ακολουθήσει την παρούσα περίοδο διάλυσης, η πολιτική των ίσων αποστάσεων (λόγω της αβύσσου) δεν θα είν

από τον τοίχο του στο fb Πριν δέκα χρόνια σαν σήμερα, ο Ζινεντίν Ζιντάν τελείωνε την καριέρα του με μια κουτουλιά στον Μάρκο Ματεράτσι κι ένα χαμένο τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Ματεράτσι μίλησε στην L'Equipe για αυτήν την "επέτειο" και επιβεβαίωσε τι του είπε και έγινε αυτό που έγινε. Θέλει να πουλήσει και το βιβλίο του. Ο Ζιντάν το μεγαλο αστέρι, ο άρχοντας της ντρίμπλας, κάνει θαύματα όλο το καλοκαίρι του 2006 με τα μαγικά του πόδια. Ο Ματεράτσι λίγο πιο πάνω από την αφάνεια, γνωστός μόνο για τι ς κλωτσιές από τα δολοφονικά δικά του πόδια, ο άρχοντας της κόκκινης κάρτας. Αλλά στον τελικό του Μουντιάλ, έχουν βάλει ο καθένας από ένα γκολ, αν είναι δυνατόν, κι έχουν φτάσει στην παράταση. Στο 110ο λεπτό. Του τραβάει τη φανέλα, ο Ζιντάν γυρίζει και του πετάει ένα "αν τη θες θα στη δώσω στο τέλος" κι ο Ματεράτσι θεωρεί, μάλλον σωστά, πως τον μειώνει, τον κοροϊδεύει. Λέει κανείς πως είναι καλό παληκάρι, με τακτ και λεπτούς τρόπους ο Ζιζού; Στο Λέτσε,

Κάθησα και διέτρεξα το κείμενο των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για το συνέδριό του. Καλά να πάθω. Ακολουθούν κάποιες παρατηρήσεις. (δεν σχολιάζω τα της γενικής πολιτικής). --Με προκλητική αμετροέπεια εξακολουθούν να μιλάνε για «τρομακτικό ανθρωπιστικό κόστος» και για μια «άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση» σε σχέση με τα Μνημόνια --Χωρίς συναίσθηση ότι τους αφορά ευθέως έχουν το θράσος να ψέγουν « Το ίδιο πολιτικό προσωπικό, που με άνεση μετακινούνταν από το ένα κόμμα στο άλλο, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν εν τέλει ιδεολογικά στεγανά ή πολιτικές διαφορές μεταξύ των πόλων του παραδοσιακού μεταπολιτευτικού δικομματισμού» --Λένε ωμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «επικέντρωσε σχεδόν αποκλειστικά τη δράση του στην προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης [Σαμαρά] --Λένε διπλωματικά ότι σχεδίασαν καθαρό εκβιασμό της ΕΕ «Η πλειοψηφία στα θεσμικά όργανα του κόμματος θεωρούσε ότι οι προαναφερθέντες στόχοι [του προγράμματος Θεσ/νίκης] ήταν εφικτοί εντός της Ευρωζώνης, εκτιμώντας ότι οι δανειστές δεν