μη μαδας τη μαργαριτα

 του Σταύρου Λιβαδά   Το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία του συνδικαλισμού είναι, διαχρονικά, σημαντικό θέμα για την όποια δημοκρατία. Στη χώρα μας το ζήτημα είναι και εξαιρετικά επίκαιρο, αφού η τροποποίηση του ισχύοντος Συνδικαλιστικού Νόμου, αποτελεί σημαντική και ανεκπλήρωτη, ώς σήμερα, μνημονιακή υποχρέωση.   Για να εντοπίσουμε τα σημεία και τις κατευθύνσεις των αναγκαίων τροποποιήσεων στο Συνδικαλιστικό Νόμο, είναι σκόπιμο να αναφερθούμε συνοπτικά σε κάποια βασικά χαρακτηριστικά του συνδικαλισμού στη χώρα. Σε παθογένειες που προϋπήρχαν και δεν τις θεράπευσε ο Νόμος 1264, ο οποίος ψηφίστηκε το 1982, από την τότε κυβέρνηση του Πασόκ, αλλά και σε προβλήματα που παρουσιάστηκαν στη συνέχεια, εξ αιτίας της εφαρμογής του. Παραθέτω τα , κατά τη γνώμη μου, σημαντικότερα: α) το πολύ χαμηλό ποσοστό των εργαζομένων, που συνδικαλίζονται. Η συνδικαλιστική πυκνότητα, όπως ονομάζεται η σχέση εργαζομένων προς συνδικαλισμένους σε έναν κλάδο, στον ιδιωτικ...

Η ομιλία του Σταύρου Λιβαδά στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Αντιλαμβάνομαι, πως είναι πολλοί αυτοί- δεν είμαι μόνον εγώ- που αναρωτιούνται: γιατί συγκλήθηκε, τώρα, αυτό το συνέδριο; Γιατί, συγκλήθηκε έκτακτα, ενώ το τακτικό συνέδριο προβλέπονταν να γίνει μετά από ενάμισυ περίπου χρόνο; Γιατί, κληθήκαμε, τόσο εσπευσμένα, με συνοπτικές, αλλά και αμφισβητούμενης δημοκρατικότητας, διαδικασίες, να συζητήσουμε θέσεις, να επιλέξουμε αντιπροσώπους, να εκλέξουμε νέα ηγεσία; Ο διατιθέμενος χρόνος, λιγότερος από ένα μήνα, δεν επέτρεπε ούτε καν έκθεση των προτάσεων- μόνο το κείμενο των θέσεων υπερέβαινε τις 100 σελίδες. Πότε, λοιπόν, και υπό ποιές συνθήκες, μπορούσε να γίνει διακίνηση των απόψεων, να κατανοηθούν οι διαφορετικές προτάσεις, να γίνει ουσιαστική συζήτηση, να εκφραστούν τα μέλη, να διαμορφωθούν συνθέσεις, να εκλεγούν σύνεδροι, που να αντιπροσωπεύουν μια πολιτικά λειτουργούσα βάση; Είναι, αλήθεια, βέβαια, πως το βάρος αυτών των ερωτημάτων σχετικοποιείται, όταν αυτή η προσυνεδριακή διαδ...

Ο Σταύρος Λιβαδάς στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ.  ΄ Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας, δηλαδή στην τελευταία παράγραφο, στο κάτι τελευταίο. Γιατί πρώτη φορά λέγεται δημόσια νομίζω από την αποδώ μεριά. Ο Σπύρος (Λυκούδης), χθες, με τις συγκεκριμένες αναφορές που έκανε σε διάφορα σημεία του κειμένου των θέσεων, μας έδωσε μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική περιγραφή για το περιεχόμενο και την ποιότητα του κειμένου και δεν χρειάζεται να επιμείνει κανείς περισσότερο: ένα κείμενο, φλύαρο, με σωστά και λάθη αντάμα, γενικόλογο, βαθιά αντιφατικό. Επιγραμματικά θα κάνω δυό-τρεις επισημάνσεις: Διερωτώμαι τι απομένει από τη βασική μας άποψη, πως ήταν η κρίση που έφερε το μνημόνιο και δεν ήταν το μνημόνιο που έφερε την κρίση, μετά από τη σκληρή αντιμνημονιακή ρητορεία που διατρέχει σχεδόν όλο το κείμενο των θέσεων. Είναι φανερό πως με όχημα αυτές τις θέσεις διολισθαίνουμε και διεκδικούμε κι εμείς, για προφανείς λόγους επιβίωσης, μια «εύκολη» θέση στο ετερόκλητο αντιμνημονιακό στρατόπεδο.

Συνέντευξη Σταύρου Λιβαδά , συνυπογράφοντος το κείμενο των « 58 » και μέλους της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ ,  στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ Είστε μεταξύ των 58 που υπέγραψαν το κείμενο - πρόσκληση για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς . Η ΔΗΜΑΡ όμως με απόφαση της Ε . Ε της οποίας είστε μέλος άσκησε κριτική στο κείμενο των 58 και αρνήθηκε την προοπτική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ . Μετά από αυτήν την εξέλιξη νιώθετε ότι πατάτε σε “δύο βάρκες” που έχουν διαφορετικές κατευθύνσεις ; Το κείμενο των «58», όπως αναφέρεται στις πρώτες κιόλας γραμμές του,  δεν είναι «διακήρυξη δημιουργίας νέου κόμματος αλλά έκκληση-πρόσκληση προς  πολίτες, κόμματα, κινήσεις …» του χώρου της κεντροαριστεράς,  για διάλογο και κοινή πορεία. Στο πλαίσιο που προτείνεται, τα κόμματα διατηρούν την πολιτική και οργανωτική τους αυτονομία. Το κείμενο δεν το υπογράφουν μόνον «ανένταχτοι» αλλά και άτομα που ανήκουν σε  κόμματα και κινήσεις από όλο...

  Δύο τελείως διαφορετικά κείμενα που προσπαθούν να συσχετίσουν τον Ιταλικό Ιστορικό Συμβιβασμό με τι άλλο, τη σημερινή ελληνική πολιτική τραγωδία. Από δυο καλούς φίλους, το  Γιάννη Παγιασλή, το θρυλικό blogger Left Liberal Synthesis και το Σταύρο Λιβαδά, ιστορικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς. Όχι στις «προσωπικές ατζέντες» του  Σταύρου Λιβαδά  από τα ΝΕΑ Σκέψεις με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από τη διατύπωση της πρότασης για «ιστορικό συμβιβασμό» από τον Ενρίκο Μπερλιγκουέρ. Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 28 Σεπτεμβρίου 2013, στο πλαίσιο σχετικού αφιερώματος. Πέρασαν σαράντα ακριβώς χρόνια από την εποχή που ο Μπερλιγκουέρ διατύπωσε την ιδέα του ιστορικού συμβιβασμού. Χρόνος αρκετός ώστε να μπορούμε, σήμερα να κάνουμε μιαν αποτίμηση αυτής της ιδέας, απαλλαγμένη από συναισθηματισμούς και πολιτικές σκοπιμότητες. Πολλά είναι τα συμπεράσματα που μπορεί να αντληθούν από αυτή την πρόταση και το πρόσωπο που τη διατύπωσε. Στέκομαι σε τρία σημε...

Ομιλία του μέλους της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ Σταύρου Λιβαδά, στη συνεδρίαση της ΚΕ της 21/9/13 Τρείς μήνες πέρασαν από τη στιγμή που φύγαμε από την κυβέρνηση και, ως κόμμα,  βιώνουμε δυο αλληλοτροφοδοτούμενες καταστάσεις. Η πρώτη συνίσταται στη σταθερή και  εμφανή  αποδοκιμασία του εκλογικού σώματος, για αυτή μας την επιλογή. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια συνεχή πτώση των ποσοστών μας, ακόμη και κάτω από τα όρια εισόδου του κόμματος στη Βουλή. Όμως δεν είναι μόνο οι εν γένει ψηφοφόροι που δεν εγκρίνουν την επιλογή μας. Το κόμμα  παρουσιάζει πολύ χαμηλή συσπείρωση των ψηφοφόρων του, λένε τα δεύτερα στοιχεία των δημοσκοπήσεων:τουτέστιν η πλειονότητα  όσων μας ψήφισαν  στις τελευταίες εκλογές, θεωρώντας μεγάλο λάθος αυτή μας την επιλογή δηλώνει πως δεν θα μας ξαναψηφίσει. Το πολιτικό μας ακροατήριο, ο κόσμος που μας ανέβασε από το πολιτικό περιθώριο στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, μας εγκαταλείπει. Η δεύτερη πλευρά της τωρινής μας κατάστασης ...

Σταύρος Λιβαδάς από το ΒΗΜΑ (1/9/13) Ποιοι λόγοι τροφοδοτούν και δικαιολογούν τις συζητήσεις, που πυκνώνουν τελευταία και αναφέρονται στη συγκρότηση της λεγόμενης κεντροαριστεράς; Αναμφίβολα η επικείμενη εκλογική χρονιά, (γίνονται ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές στο πρώτο εξάμηνο του 2014), αναζωπυρώνει την πολιτική κινητικότητα. H επιθυμία, επίσης, για εξεύρεση στέγης και επάνοδο στο πολιτικό προσκήνιο διαφόρων που βρέθηκαν εκτός πολιτικής από τις μεγάλες πολιτικές αναταράξεις της κρίσης, υποθάλπει σχετικές διεργασίες. Ωστόσο δεν είναι αυτοί οι κύριοι λόγοι που δικαιολογούν τις «κεντροαριστερές» ανησυχίες και τροφοδοτούν τις σχετικές συζητήσεις σήμερα. Είναι η πανθομολογούμενη έλλειψη ενός ισχυρού σοσιαλδημοκρατικού πόλου με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, που επιβάλλει αυτές τις αναζητήσεις. Είναι η πολιτική αστάθεια που συντηρείται όσο υπάρχει αυτό το κενό μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ,, σε μια εποχή που η χώρα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ συνθήκες παρατεταμένης πολιτικής σταθερ...

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την εισήγηση του Προέδρου. Από πλευράς μου θέλω να θίξω κάποια σημεία που αφορούν το στίγμα του κόμματος, όπως διαμορφώνεται μέσα από το λόγο και τις πράξεις μας, ιδιαίτερα τη στάση μας σε δύσκολες και αποφασιστικές στιγμές αυτής  της κυβέρνησης (ψήφιση του νέου μνημονίου, συγχωνεύσεις οργανισμών, απεργίες μετρό, ή των εργαζομένων στην ακτοπλοΐα, κινητοποιήσεις αγροτών  κλπ). Αν επιχειρήσει, λοιπόν,  ν’ αναζητήσει, κανείς, το νήμα που διαπερνά αυτές τις πράξεις και το στίγμα που αποτυπώνεται θα διαπιστώσει κάποιες παρεκκλίσεις και μικρές ασυνέχειες στην όλη πορεία και μια θολή εικόνα συνολικά. Αναδεικνύουμε ένα διακριτό και ποιο πρόσωπο, ως προς τους άλλους κυβερνητικούς συνεταίρους; Ποιο φιλεργατικό; Αριστερό; Φιλοευρωπαϊκό; Διεκδικούμε ένα σταθεροποιητικό ρόλο στην όλη πορεία της κυβέρνησης; Μιας κυβέρνησης, που μην ξεχνάμε, έχει έναν εξαιρετικά δύσκολο και σύνθετο ρόλο: να ηγείται, με σιγουριά και ασφάλεια, της εθνικής προσπάθ...

Τι είπε ο Σταύρος Λιβαδάς στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ (5/11/2012) Όταν στις 19 Ιουνίου αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στην κυβέρνηση, γνωρίζαμε πως μπαίνουμε σε μια πρωτόγνωρη για μας, ασυνήθιστη για την αριστερά, αλλά απολύτως αναγκαία και εξαιρετικά χρήσιμη για τον τόπο περιπέτεια. Ήταν μια στάση ευθύνης, απόρροια  των προεκλογικών μας διακηρύξεων, πως κύριο μέλημά μας ήταν να κυβερνηθεί ο τόπος. Ήταν μια στάση συνέπειας απέναντι σε όσους πίστεψαν τις διακηρύξεις μας και μας εμπιστεύθηκαν, δίνοντάς μας «εντολή για λύση». Ήταν θετική ανταπόκριση στην εκφρασμένη μέσα από τις κάλπες λαϊκή βούληση να αναζητηθούν λύσεις στα προβλήματα της χώρας στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας.  Η τρικομματική κυβέρνηση, παρά τις επί μέρους διαφορές των εταίρων, ήταν η μόνη εφικτή πολιτική λύση, που μπορούσε να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Γνωρίζαμε πως στην κατάσταση που βρίσκονταν η χώρα δεν υπήρχαν πολλές και κυρίως ευχάριστες για τους πολίτες της επιλογές: είχαμε να επιλ...

To Σαββατοκύριακο, η ΚΕ της ΔΗΜΑΡ συζήτησε τα νέα μέτρα και την πορεία της συγκυβέρνησης. Έγινε γόνιμος και υψηλού επιπέδου διάλογος  Η άποψη του Σταύρου Λιβαδά είναι ενδεικτική του πολιτικού κλίματος που κυριαρχεί σε αυτή τη φάση μέσα στο κόμμα. ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΙΒΑΔΑ ΣΤΗΝ ΚΕ ΣΤΙΣ  6 &7/10/2012 Ακούγοντας τις ομιλίες και τους προβληματισμούς ορισμένων συντρόφων που ζητούν καταψήφιση των μέτρων, είτε αποχώρηση από την κυβέρνηση, νομίζω πως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τόσο το περιεχόμενο ορισμένων εννοιών οι οποίες μας ενοποιούν και μας συνέχουν, όσο και  αυτό καθεαυτό το αντικείμενο της σημερινής μας κουβέντας. Νιώθω πως δεν μιλάμε στο ίδιο μήκος κύματος τόσο όταν αναφερόμαστε στην έννοια της αριστεράς της ευθύνης, όσο και στη στάση που πρέπει να κρατήσουμε ως ΔΗΜΑΡ, απέναντι στα μέτρα και την κυβέρνηση. Θα προσπαθήσω, αναγκαστικά συνοπτικά και σχηματικά, να παρουσιάσω το δικό μου μήκος κύματος, χωρίς να διεκδικώ την ορθότητα και την αριστερή γνησιό...

του Σταύρου Λιβαδά  από τα ΝΕΑ Οι προσπάθειες που αναπτύσσονται τελευταία για το μέλλον της δημοκρατικής παράταξης στην πατρίδα μας, συναρτώνται άμεσα με την εξέλιξη που θα έχει το μεγάλο εθνικό στοίχημα: η έξοδος της χώρας από την κρίση. Μετά τις επανειλημμένες αποτυχίες δυόμισι χρόνων, το ζητούμενο περί την κρίση σήμερα επικεντρώνεται σε έναν πραγματιστικό στόχο: την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, εν αναμονή μιας συνολικότερης ρύθμισης προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης. Αναγκαίες προϋποθέσεις μιας τέτοιας προοπτικής αποτελούν η δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, η τήρηση των δεσμεύσεων προς εταίρους και δανειστές, η άμεση ψήφιση των μέτρων των 11,88 δισ. ευρώ. Ωστόσο, η αποδοχή των μέτρων συναντά, δικαιολογημένα, μεγάλες αντιδράσεις. Οι έως τώρα θυσίες, μέχρις εξαντλήσεως για μεγάλα κοινωνικά στρώματα, φαίνεται να πήγαν χαμένες. Η αυξανόμενη ανεργία και η ύφεση θέτουν σε αμφισβήτηση τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς πως τα νέα μέτρα θα είναι...

Εισαγωγή Άκουσα την εισήγηση του σ. Γραμματέα και σε γενικές γραμμές είμαι σύμφωνος με τις διαπιστώσεις, καθώς και με τις κατευθύνσεις  και τις προτάσεις που διατυπώνει. Η παρέμβασή μου θα εστιασθεί σε κάποιες παρατηρήσεις αναφορικά με τα εκλογικά αποτελέσματα και σε ορισμένες επισημάνσεις περί του πρακτέου, στη φάση που βρισκόμαστε ως χώρα, αλλά και ως κόμμα. Η νέα πολιτική πλειοψηφία της «Ευρωπαϊκής Ελλάδας» Τα αποτελέσματα των δυο εκλογικών αναμετρήσεων, ανέδειξαν ορισμένα βασικά στοιχεία για την ελληνική κοινωνία, τα πολιτικά πράγματα και το κόμμα μας, που αξίζει τον κόπο να επισημάνουμε: Αν οι πρώτες εκλογές έδειξαν πως η πλειοψηφία των πολιτών εξέφρασε μέσα από τις κάλπες, οργή, αγανάκτηση και διάθεση τιμωρίας προς τους κυβερνώντες και  το πολιτικό σύστημα της χώρας,οι  δεύτερες εκλογές ανέδειξαν την επιθυμία της πλειοψηφίας των πολιτών να δώσει τη μάχη της ζωής: να μην επιλέξει το ολοκαύτωμα, αφήνοντας το θυμικό να καθορίσει τις τύχες της. Η κο...

Χαιρετισμός , Σταύρου Λιβαδά , υπεύθυνου του Τομέα   Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας και μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ Καλημερίζω όλες και όλους εσάς που  παρευρίσκεσθε στη σημερινή μας εκδήλωση. Συνάντηση Αριστεράς και Οικολογίας, θα την ονομάζαμε, κυριολεκτώντας, αφού βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι, από τη μια μεριά, αντιπροσωπεία της  Δημοκρατικής Αριστεράς,, με επικεφαλής  τον πρόεδρο Φώτη Κουβέλη  και δίπλα κάθονται, ως εκπρόσωποι μιας ευρύτερης ομάδας στελεχών του Οικολογικού Χώρου, δυο από τους πρωτεργάτες  του οικολογικού κινήματος στη χώρα μας, ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος και ο Μιχάλης Μοδινός. Δυο πρόσωπα με πλούσια, πολυετή (τριάντα και πλέον χρόνια), και πολυεπίπεδη δράση και συνεχή παρουσία στα οικολογικά πράγματα, όχι μόνο της χώρας, αλλά και της Ευρώπης: θεωρητική και πρακτική, συγγραφική, κινηματική και μη κυβερνητική αλλά και θεσμική-διοικητική. Στο πρόσωπό τους αποτυπώνεται, θα ‘λεγα, ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορία...