μη μαδας τη μαργαριτα

Εμ βέβαια, απλή αμέλεια ήταν και αφέθηκε ένας ύποπτος για φόνο, ελεύθερος. Εξάλλου δεν έγινε και τίποτα αγαπούλες μου. Δυο μπάτσοι ήταν, δυο βρωμόμπατσοι. Έχουμε πολλούς, δυο πάνω δυο κάτω δεν τρέχει και τίποτα. Από κάτι τέτοια μπορούμε όλοι να καταλάβουμε ότι το πολιτικό σύστημα με όλα του τα πλοκάμια, δικαστικό, διοικητικό, δημοσιογραφικό, συνδικαλιστικό, εγκληματικό, ζει και βασιλεύει και θα συνεχίσει να τρέφεται από τις δόσεις που μας δίνουν για να επιβιώσουμε. Οι πολίτες της χώρας αυτής, όπως τα δυο παιδιά της αστυνομίας, θα πεθαίνουν κάθε μέρα, ενώ οι εκλεκτοί θα ζουν άνετα εις βάρος όσων αγωνίζονται. Από τα ΝΕΑ Σε δύο σωφρονιστικούς υπαλλήλους αποδίδει απλή μόνο αμέλεια το πόρισμα για την αποφυλάκιση ενός εκ των τεσσάρων κατηγορουμένων, που είχε συλληφθεί για συμμετοχή στην υπόθεση της διπλής δολοφονίας με θύματα δύο νεαρούς ειδικούς φρουρούς στην περιοχή του Ρέντη, τον Μάρτιο του 2011.  Υπενθυμίζεται ότι τη Δευτέρα, μετά τη γνωστοποίηση της αποφυλάκισης, τέθηκε ...

Το τραγικό φονικό στη σκοτεινή πλευρά της πόλης άναψε τις συζητήσεις, τις ρατσιστικές αλλά και αντιρατσιστικές συνδηλώσεις και πρακτικές. Χρυσαυγίτες κυνήγησαν μετανάστες, πρόεδροι μίλησαν οργισμένα, άλλοι πιο νηφάλιοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν. Ένας βλάκας στο σχολείο που εργάζομαι, προσπάθησε να συγκρίνει το συγκεκριμένο φόνο με ένα εργατικό ατύχημα κάποιου μετανάστη. Συζητήσεις και σκηνές γνωστές από το παρελθόν. Οι ξένοι και όσα αυτοί φέρνουν. Κουβέντες καφενείου. Στην Αθήνα αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα ζουν μετανάστες νόμιμοι και παράνομοι. Υπάρχουν χιλιάδες καλόβολοι, ταπεινοί, εργατικοί που δέχονται να γίνουν αντικείμενο της πιο σκληρής εκμετάλλευσης προκειμένου να επιβιώσουν. Οι περισσότεροι δεν έφτασαν εδώ χτυπημένοι από κάποια κακή μοίρα. Επέλεξαν να ζήσουν «καλύτερα» στην Ευρώπη και διάλεξαν τη χώρα μας. Στις λαϊκές αγορές νέοι Πακιστανοί ξεφορτώνουν τα φορτηγά των μανάβηδων από τις 5 το πρωί και στήνουν τους πάγκους και το μεσημέρι τους ξεστήνουν και τους φορτ...

Νίκος Ορφανός από το facebok Σήκωσε αεράκι χτες βράδυ, καθώς πήγαινα στο θέατρο Αργώ, στους εξαιρετικούς "Εμιγκρέδες", της Μαρίας, του Βασίλη και του Δημήτρη. Βιαστικά χαιρέτησα τα παιδιά, μετά την υπόκλιση, και βγήκα τρέχοντας στη, σχεδόν, φθινοπωρινή βραδιά. Ο Στέλιος μένει πλατεία Βικτωρίας. Πλατεία Βικτωρίας Χίσλοπ, σκεφτόμουνα με ένα χαμόγελο καθώς οδηγούσα.  Μας είχε τραπέζι, να δούμε το επεισόδιο, το οποίο εγώ έχασα λόγω της παράστασης, να πιούμε και ένα κρασί, να τα πούμε.    Άφησα το αμάξι, απέναντι από το Motor Museum στο εμπορικό κέντρο Κάπιτολ. Λέω φώτα έχει εδώ, έβλεπα και τους ανθρώπους του πάρκινγκ απέναντι, άσε μην ψάχνω στα σοκάκια της Αριστοτέλους. Προχτές ανοίξανε το ψιλικατζίδικο των παιδιών από το Μπαγκλαντές, το μόνο που δίνει ζωή, στην Αθηναϊκή μου γειτονίτσα. Άστο εδώ καλύτερα, λέω, ποτέ δεν ξέρεις.  Περπάτησα κοιτώντας γύρω μου με προσοχή μέχρι το σπίτι του Στέλιου. Γαμώτο, φοβάμαι κι εγώ, τσαντίστηκα με την επιφυλακτικότητά μο...