μη μαδας τη μαργαριτα

Γιάννης Μεϊμάρογλου, Μεταρρύθμιση 19/11/2012 Από μικρό παιδί μου είχαν γεννήσει ερωτήματα οι «εθνικές γιορτές»...  Ανάμεσα στα σημαιάκια που στόλιζαν το τεντωμένο σχοινί, μπερδεύονταν οι μορφές των ηρώων, το «ΟΧΙ» του Μεταξά, τα κρυφά σχολειά, το άσπρο καλοσιδερωμένο πουκάμισο που έπρεπε να φοράω στην παρέλαση... Αυτό που μου έμεινε πάντως, τελικά, είναι ότι «εθνική γιορτή», σημαίνει... αργία! Το συνειδητοποίησα αργότερα, όταν ταξίδευα στη Σοβιετική Ένωση και έπιανα κουβέντα για την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ο Λένιν, ο Μπρέζνιεφ -ο Στάλιν την είχε... κάνει ήδη- ο κόκκινος στρατός... Όταν προσπαθούσα να προχωρήσω τη συζήτηση στις αξίες και τα σοσιαλιστικά οράματα, συνειδητοποιούσα ότι και η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε γίνει... αργία! Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι όταν έγινε και το Πολυτεχνείο αργία, μετά... πορείας αυτή, αντί παρελάσεως, όπως συνηθίζεται, ε... τότε άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια... Οι επαναστάσεις  και οι εξεγέρσεις εκδηλώνονται σε μια συγκεκριμένη χρονική ...

Δεν γράφω για το Πολυτεχνείο. Δεν με ενδιαφέρει. Δεν έχει νόημα. Πάνε 40 χρόνια, ήμουν 18 χρονών. Αφήνω να μιλούν άλλοι γι’ αυτό, άλλοι που είτε ήταν αγέννητοι τότε, είτε δεν ήταν εκεί. Ήταν ένα γεγονός ελάχιστης πολιτικής σημασίας που μετά έγινε η 3η εθνική εορτή. Για όσους συμμετείχαν και μόνο γι’ αυτούς ήταν κάτι πραγματικά πολύ σημαντικό. Τι ακριβώς; Δεν ξέρω. Ο καθένας βιώνει διαφορετικά τις εξαιρετικές καταστάσεις. Βρήκα αυτό το κείμενο του παλιού συντρόφου Δήμου Αθανασόπουλου. Με εκφράζει και το δημοσιεύω. ( Leo )   Δήμος Αθανασόπουλος Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες βιώνω την απόλυτη ερημία της ανθρώπινης ύπαρξης. Παρακολουθώ φίλους και μη να διαπληκτίζονται, να διασταυρώνουν λογίς λογίς ανόητα επιχειρήματα, να ηθικολογούν να αφορίζουν και να αμύνονται σχετικά με το τι έγινε στο «Πολυτεχνείο». Το μόνο ισοδύναμο αυτού του καβγά είναι το θεολογικό ερώτημα πόσοι άγγελοι χωράνε στην μύτη μιας καρφίτσας. Ατέρμονες συζητήσεις για το τι έγινε στο «Πολυτεχνείο» και κα...