μη μαδας τη μαργαριτα

από την Καθημερινή Στο πανεπιστήμιο γνωρίζουμε ότι το αποφασιστικό βήμα για τη μάθηση είναι η διατύπωση των ερωτήσεων. Είναι οι εύστοχες ερωτήσεις που οδηγούν στις καλές απαντήσεις, αποφεύγοντας την παπαγαλία και τις αντιγραφές. Το ασφαλιστικό είναι στα σημερινά του χάλια επειδή, αντί να απαντήσουμε στο «τι χρειάζεται να γίνει;», ρωτούσαν «τι αντέχουμε να κάνουμε;». Η Επιτροπή Σοφών τόλμησε να θέσει κάποια ερωτήματα. Οι συμμετέχοντες στη συζήτηση, σαν τους αδιάβαστους φοιτητές, προσπαθούν να τα προσπεράσουν, απαντώντας άλλα αντ’ άλλων ή «πετώντας την μπάλα στην κερκίδα». Υπεκφυγή διά της αποσιωπήσεως. Το κείμενο που ακολουθεί προσπαθεί να τους επαναφέρει στην τάξη. Παραφράζει τηλεγραφικά το «Πόρισμα των Σοφών». Υπενθυμίζει τα θέματα στα οποία οφείλει η συζήτηση να λάβει θέση: (α) η κεντρική επιλογή, (β) μεγάλες τομές, (γ) ερωτήματα. Α. Το κεντρικό ερώτημα:  «Απόφαση ή αναβολή;». Η κεντρική απόφαση είναι μεταξύ, από τη μια, μιας ουσιαστικής μακροχρόνιας μεταρρύθμισ...

Πλάτων Τήνιος από το Protagon  Οχι περισσότερες αλλά διαφορετικές μεταρρυθμίσεις «Η χώρα χρειαζόταν και χρειάζεται μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές». Στα τέλη του 2011 η διαπίστωση αυτή είναι κοινός τόπος – ίσως δε και  κοινοτυπία - της προοδευτικής διανόησης. Τι είδους και ποιες μεταρρυθμίσεις όμως; Εξετάζοντας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις συνολικά και συλλήβδην είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ένα αδιαφοροποίητο σύνολο από το οποίο μπορεί κανείς να έχει «λιγότερο» ή «περισσότερο», ανάλογα με τις δικές του αντοχές, τις εντολές της Τρόικας ή κάποια άλλη συγκυρία. Η δε «ποσότητα των διαθρωτικών αλλαγών» μπορεί να τεθεί στην πλάστιγγα ως αντίβαρο στην «έκταση της λιτότητας». Tο κείμενο που ακολουθεί υποστηρίζει ότι οι αλλαγές που χρειάζονται σήμερα είναι ποιοτικά διαφορετικές από αυτές που είχαν σχεδιαστεί και εφαρμόζονται. Επιλέγοντας αλλαγές «από τα έτοιμα» σχέδια που λίμναζαν στα συρτάρια των υπουργείων, κινδυνεύουμ...