μη μαδας τη μαργαριτα

Στη χώρα αυτή η ληστεία του δημόσιου πλούτου θεωρείται πράξη προοδευτική και αριστερή. Αρκεί να εκμεταλλεύεται κρατικές δομές στις οποίες διορίζονται και σιτίζονται μέλη στελέχη, κουμπάροι και φίλοι του κομματικού συστήματος όλης της χρωματικής παλέτας. Όταν το σύστημα φτάνει στα όριά του και αναγκάζεται να πετάξει λίγο έρμα, (βλέπε ΑΤΕ) φροντίζει να σώσει πρώτα τους πελάτες του. Μετά απομένει η «αντισυστημική Αριστερά» να κλαίει και να οδύρεται επειδή ο κομπραδόρικος καπιταλισμός χάνει μια μηχανή του. Μιλάμε για το θέατρο του παραλόγου ή μάλλον για το θέατρο μιας κακοστημένης φάρσας. (leo)   του Θανάση Μαυρίδη από το  capital.gr    Ξέρετε τι είναι η χιονόμπαλα; Είναι ένα από τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν το παιγνίδι στο χιόνι. Σίγουρα οι εμπνευστές του δομημένου προϊόντος snowball είχαν δυνατή την αίσθηση του χιούμορ. Όσοι αγόρασαν το επενδυτικό αυτό προϊόν ζουν έναν επενδυτικό χειμώνα. Μεταξύ αυτών και η ΑΤΕ των κυρίων Μηλιάκου και Πανταλάκη....

Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο Εuropean business review  από τις 3/08/12, αλλά έχει ακόμα το ενδιαφέρον του. Να συμπληρώσω ότι λόγω κεκτημένης ταχύτητας στους θρηνούντες για το θάνατο της ΑΤΕ είναι και πολλοί Αριστεροί της Ανανέωσης. Δημόσιο νάναι και ότι νάναι και ας το πληρώνουμε χρυσό και ας φωλιάζει στους κόλπους του το κακό. Είπαμε φίλοι, ισχυρό και διαυγές κράτος, όχι σφηκοφωλιές. Και απόδειξη για τη φωλιά των σφηκών και των κηφήνων είναι η απεργία που έκλεισε και τα ΑΤΜ ώστε να μην μπορούν να πάρουν τη σύνταξή τους τα γεροντάκια. Βλέπεις εν μία νυκτί οι τύποι και οι τύπισσες βρέθηκαν από το δημόσιο στο ιδιωτικό, από τον παράδεισο στην κόλαση. Δεν είναι και λίγο. Η Αριστερά πρέπει να τους συμπαρασταθεί. Αλλά να μην ανησυχούν, αν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά τους θάναι. (leo) του  Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου Χρειάστηκε να φθάσουμε στην κρίση για να αρχίσει να επαληθεύεται παλαιότερη πρόβλεψη του προέδρου της Alp...