μη μαδας τη μαργαριτα

Ο φίλος μας καθηγητής Χρήστος Δ. Παπαγεωργίου έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μας έκανε την  τιμή να τη στείλει προς δημοσίευση. Η μεταρρύθμιση της Παιδείας μας έχει ανάγκη από τις γνώμες των ειδικών, γιατί μέσα από το διάλογο θα καταλήξουμε στο σωστό και θα το εφαρμόσουμε στην πράξη. Την επόμενη μέρα,  φυσικά  . Όταν θα έχει περάσει η καταιγίδα της ερημοποίησης. ( Leo) Με αφορμή την συζήτηση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα, ως παλαιός διδάσκαλος, αρχικά φροντιστής, στην συνέχεια καθηγητής στην Ιδιωτική σχολή Ηλεκτρονικών Αναστασιάδη (που μετεξελίχθηκε στο ΤΕΙ Πειραιά) διδάκτωρ του IMPERIAL COLLEGE και αναπλ. καθηγητής στο ΕΜΠ, πιστεύω ότι δικαιούμαι να έχω άποψη για το θέμα αυτό την οποία συνοπτικά μοιράζομαι μαζί σας. Πιστεύω ότι ο σημαντικότερος πόρος στην εποχή μας, για όλα τα κράτη, είναι οι μορφωμένοι εκπαιδευμένοι και καλλιεργημένοι πολίτες του. Η πρόσφατη θεαματική ανάπτυξη της Κίνα...

από το ΒΗΜΑ Στο σύνθετο πλέγμα των σχέσεων κράτους και πανεπιστημίων η έννοια της «αυτοδιοίκησης» αφορά τα όργανα διοίκησης των ιδρυμάτων και τον τρόπο ανάδειξής τους και η έννοια της «αυτονομίας» τις αρμοδιότητες και τις αποφάσεις που τα αυτοδιοικούμενα όργανα των πανεπιστημίων μπορούν να πάρουν. Ενώ η αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ στην Ελλάδα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, είναι γνωστό ότι τα ελληνικά ιδρύματα είναι από τα λιγότερο αυτόνομα στην Ευρώπη. Δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα ο χαρακτηρισμός τους ως παραρτημάτων του υπουργείου Παιδείας. Οι εκάστοτε όμως κυβερνητικές αποφάσεις για την Ανώτατη Εκπαίδευση υπόκεινται σε καταναγκασμούς ή εξαρτήσεις και συχνά εξυπηρετούν συντεχνιακά, κομματικά, τοπικιστικά ή συμφέροντα των εκάστοτε υπουργών. Ετσι, ο σχεδόν σοβιετικού τύπου κρατικός έλεγχος των ελληνικών ΑΕΙ ευνόησε τις τελευταίες δεκαετίες την αλόγιστη επέκταση της ανώτατης εκπαίδευσης για την ενίσχυση της κατανάλωσης στην περιφέρεια μέσω - πρωτίστως - της α...

από την Καθημερινή Συνέντευξη στο Απόστολο Λακασά «Το τοπίο στα πανεπιστήμια θα αλλάξει. Οι φοιτητές έχουν αρχίσει να πιέζουν για καλύτερες σπουδές», λέει ο Μπάμπης Σαββάκης. Καθηγητής Μοριακής Γενετικής στην Ιατρική Κρήτης, πρόεδρος του Κέντρου Βιοϊατρικών Ερευνών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ», με σπουδές στην Ιατρική Αθηνών και στο Χάρβαρντ, ερευνητική δουλειά στο Κέμπριτζ, διψήφιο αριθμό θέσεων σε ερευνητικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο κ. Σαββάκης ανήκει στη γενιά των Ελλήνων που βίωσαν τη δικτατορία κατά τα πρώτα ανέμελα χρόνια της νιότης τους, έφυγαν στο εξωτερικό και επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέβαλαν στη δημιουργία πόλων αριστείας κατά τη μεταπολίτευση. Η αφυπηρέτησή του από το Πανεπιστήμιο Κρήτης αποτελεί γεγονός που επιτρέπει μια νέα κριτική θεώρηση στον χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και έρευνας στην Ελλάδα.  «Εδώ και 30 χρόνια διδάσκω, και τα τελευταία λίγα χρόνια, μετά το ξέσπασμα της κρίσης, βλέπω μια αλλαγή. Ολο και περισσότεροι παρακολουθού...

από τα ΝΕΑ Ενώ υποτίθεται ότι συνεχίζεται ο προσχηματικός εθνικός διάλογος για την Παιδεία, η κυβέρνηση προωθεί το νομοσχέδιο για την έρευνα με πλήθος διατάξεων για την εκπαίδευση και έναν κουβά φωτογραφικές ρυθμίσεις. Δεν είναι μόνο αυτές με ονοματεπώνυμο για τις μετεγγραφές φοιτητών, αλλά επιπλέον διάταξη που παραπέμπει στον Γιάννη Μυλόπουλο (άρθρο 25, παρ. 18) για αναδρομική έγκριση δαπανών Κέντρου του οποίου, όπως έγραψαν οι εφημερίδες, προΐστατο, διάταξη που παραπέμπει στον νυν υφυπουργό Θεοδόση Πελεγρίνη (άρθρο 28, παρ. 10) για να νομιμοποιηθούν αναδρομικά αποφάσεις της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ όταν, επί πρυτανείας του, ήταν το μοναδικό ίδρυμα που έκανε ανυπακοή και έβαζε σε κίνδυνο όλες τις εκλογές των καθηγητών του. Υπάρχει ακόμη, όπως έχει γραφτεί, διάταξη για τη σύζυγο του Πρωθυπουργού και διάταξη για κυβερνητικό αξιωματούχο που καταθέτει το νομοσχέδιο. Νομοθέτηση προς εξυπηρέτηση ημετέρων. Εκτός όμως από αυτά, το νομοσχέδιο κάνει τα εξής δύο βασικά πράγματα: 1. Περιορίζ...

Από την Καθημερινή Κάθε Οδικός Χάρτης Εξέλιξης της Τεχνολογίας (στα αγγλικά Future Technology Roadmap ή συντομότερα FTR) αποτελεί ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τη λήψη στρατηγικών αποφάσεων σε τομείς έρευνας και ανάπτυξης, επιστήμης και τεχνολογίας σε επίπεδο εκπαιδευτικού ή ερευνητικού ιδρύματος, φέρνοντας κοντά όλους τους εμπλεκόμενους και καθιστώντας τους συνδιαμορφωτές οραμάτων και στόχων και κοινωνούς αυτών των στρατηγικών αποφάσεων και των βημάτων που πρέπει να γίνουν για την επιτυχή ολοκλήρωσή τους. Είναι προφανές ότι ένα σχέδιο μελλοντικής ανάπτυξης δεν προφητεύει τις μελλοντικές ανακαλύψεις της επιστήμης και της τεχνολογίας: αντίθετα, προβλέπει και διατυπώνει τα στοιχεία εκείνα που απαιτούνται για να αντιμετωπιστούν οι μελλοντικές τεχνολογικές ανάγκες και εξελίξεις. Περιγράφει ένα συγκεκριμένο μέλλον, με βάση το κοινό όραμα των ανθρώπων που εργάστηκαν για την ανάπτυξη του FTR και παρέχει ένα πλαίσιο για την τεχνολογική πραγματοποίησή του. Το FTR είναι ένα χρήσιμο εργ...

από την Athens Voice Συμμετείχαμε πολλοί συνάδελφοι  πριν 5 χρόνια στη προσπάθεια αναβάθμισης των ελληνικών πανεπιστημίων, με τη μεταφορά της διεθνούς εμπειρίας στη χώρα μας μέσα από τον Νόμο 4009/2011 της Άννας Διαμαντοπούλου. Ώρες ατέλειωτες διαβάσματος σχετικών διεθνών βιβλίων και άρθρων, συζητήσεις με συναδέλφους στα πανεπιστήμια, με την τότε φωτισμένη πολιτική ηγεσία της Ανώτατης Παιδείας, τον αείμνηστο Καθηγητή του ΜΙΤ και του ΕΜΠ Βασίλη Παπάζογλου (Ειδικό Γραμματέα ΑΕΙ), το στενό του συνεργάτη, εκπαιδευτικό Αποστόλη Δημητρόπουλο, και βέβαια την υπουργό. Συγγραφή δεκάδων άρθρων στις εφημερίδες για την ενημέρωση της ακαδημαϊκής κοινότητας, των μαθητών, των φοιτητών και των οικογενειών τους για τις πρόνοιες του νέου Νόμου σε σχέση με τα διεθνώς ακαδημαικά κείμενα. Δύο χρόνια εξαντλητικής ακαδημαϊκής και δημόσιας διαβούλευσης μέσα κι έξω από την Ελλάδα με κορυφαίους Έλληνες και ξένους Καθηγητές κορυφαίων πανεπιστημίων (Harvard, MIT, Oxford, Cambridge, Tufts, Stanford κ....

Αυτά είπα το πρωί, κατά την τελετή αποφοίτησης του Τμήματος Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης. "Η στιγμή της αποφοίτησης είναι πάντα στιγμή χαράς για εσάς, για τους γονείς, για τους φίλους σας. Στιγμή για λουλούδια, φωτογραφήσεις, λίγη παραπάνω φασαρία και πολλή συγκίνηση. Είθε όλα να πάνε καλά στη ζωή σας από εδώ και πέρα! Το εύχομαι από καρδιάς. Θα επιθυμούσα να σας ξεπροβόδιζα απλώς με αυτή την ευχή. Και κάτι τέτοιο θα γινόταν, αλήθεια, έως πριν μερικά χρόνια. Σήμερα όμως αι σθάνομαι την ανάγκη να σας απευθύνω δυο τρία λιγότερο γιορταστικά και περισσότερο σοβαρά λόγια. Αποφοιτάτε σε μια δύσκολη στιγμή. Δύσκολη, όχι μοναχά για τη χώρα μας, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο. Πρόκειται για μια στιγμή συνολικής ανισορροπίας, για μια στιγμή κρίσιμης ανακατάταξης των δυνάμεων. Γνωρίζουμε όλοι τι συμβαίνει στα ανατολικά μας παράλια, που είναι και τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Η αλληλεγγύη μας προς τους ανθρώπους που πάσχουν νομίζω πως πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Από την άλλη μεριά...

Η κατάσταση στα τριτοβάθμια ιδρύματα της χώρας έφθασε πραγματικά στα όριά της. Με την ανάληψη των καθηκόντων του το Συμβούλιο Ιδρύματος (ΣΙ) του ΑΠΘ έθεσε τα οικονομικά θέματα σε προτεραιότητα. Στόχος ήταν να καταρτιστεί ισοσκελισμένος «τακτικός προϋπολογισμός», κάτι άγνωστο μέχρι τότε, και να διερευνηθεί η οικονομική διαχείριση όλων των πόρων του Πανεπιστημίου. Ας το εξηγήσουμε καλύτερα. Το ΑΠΘ έχει πολλές υποδομές και δραστηριότητες. Εχει εστίες φοιτητών, με λέσχη για τους διαμένοντες. Οι υποδομές αυτές ανήκαν στην Γραμματεία Νέας Γενιάς μέχρι πρόσφατα, με καθόλου χαμηλό ετήσιο προϋπολογισμό. Σήμερα τον δημόσιο προϋπολογισμό τον ελέγχει συμβούλιο γύρω από τον πρύτανη. Το ΑΠΘ έχει λέσχη για τους υπόλοιπους φοιτητές. Φημολογείται ότι τα χρήματα και το προσωπικό ακόμη και σήμερα περισσεύουν. Επι σειρά ετών η πρόσβαση ήταν ανεξέλεγκτη, όποτε επιχειρήθηκε έλεγχος εισόδου οι γνωστές καταλήψεις επαναφέρανε το ίδρυμα σε «λαϊκή εξουσία». Η λέσχη διοικείτα...

του Τά σου Αβραντίνη από την Athens Voice Σύγχρονες μελέτες ανθρωπολόγων  αποδεικνύουν ότι για ένα διάστημα στην ιστορία ο σύγχρονος άνθρωπος συνυπήρξε με τον άνθρωπο του Νεάντερταλ πριν ο τελευταίος εξαφανιστεί. Ο ιστορικός του μέλλοντος στα θέματα εκπαίδευσης θα αποδείξει κάτι αντίστοιχο, ότι στην Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα συνυπήρξαν δύο είδη ανθρώπων χωρίς «γενετική» συγγένεια. Αυτοί που επιθυμούσαν η χώρα να ενταχθεί στο διεθνές εκπαιδευτικό γίγνεσθαι και να παρακολουθεί τις παγκόσμιες αλλαγές και εξελίξεις κι εκείνοι που αντιστέκονταν υπεραμυνόμενοι ενός κλειστού ανελεύθερου κρατικού συστήματος μηδενικών επιλογών, το οποίο εξυπηρετούσε το κυρίαρχο στη χώρα κρατικοδίαιτο πελατειακό-κομματικό μοντέλο εξουσίας. Οι τελευταίοι έφθασαν στο σημείο να αρνηθούν τις εφαρμογές της τεχνολογικής προόδου στην εκπαιδευτική διαδικασία  γράφοντας  επί λέξει: «Η διδακτική σχέση είναι σχέση ενσώματη. Δεν περιορίζεται σε λόγια, αλλά περιλαμβάνει τον τόνο, την ένταση,...

Η ελληνική εκπαίδευση δέχεται Ιδεολογική Επίθεση του Λεωνίδα Καστανά από την Athens Voice Αν υπάρχει μια κόκκινη κλωστή που διαπερνάει όλες τις αλλαγές, που πρόλαβε να κάνει η παρούσα κυβέρνηση στα της Παιδείας Θέματα, είναι αυτή της καταστροφής. Ο νομοθέτης θέλει να ακυρώσει την όποια εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν θέλει να κάνει μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με την δική του πολιτική άποψη. Αναζητά τις ανοικτές πληγές του εκπαιδευτικού μας συστήματος και χώνει το ιδεολογικό μαχαίρι, ώστε να το ξεκάνει. Σε κάθε πολιτικό σύστημα, σε κάθε πολιτισμένη χώρα, σε κάθε φάση της νεωτερικής εποχής η εκπαίδευση θέτει στόχους, αξιολογεί το αποτέλεσμα, συνομιλεί με το παραγωγικό μοντέλο, επικοινωνεί με τον υπόλοιπο κόσμο. Η κάθε  εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι προϊόν ευρύτερης διαβούλευσης και αναζητά πλατιές και βαθιές συναινέσεις.  Οι πρόσφατες προσπάθειες αλλαγής απλά στοχεύουν στην απορύθμιση.  Με σχέδιο , ιδεολογική ταυτότητα και εμμονή. Γι αυτό και γίνονται στα κλ...

Όταν η Αριστερά υπόσχεται επιστροφή στον νόμο 1268/82 για τα ΑΕΙ Το ελληνικό πανεπιστήμιο σήμερα και οι προκλήσεις για την κυβέρνηση της Αριστεράς αύριο* Γεράσιμος Σπαθής, Καθηγητής ΕΜΠ  ( από την ΑΥΓΗ)   Το ερώτημα για την κυβέρνηση της Αριστεράς είναι τι είδους πολιτική θα εφαρμόσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εύκολη απάντηση είναι να καταργήσει το νόμο Διαμαντοπούλου–Αρβανιτόπουλου και όλες τις μνημονιακές ρυθμίσεις που ακολούθησαν τα τελευταία πέντε χρόνια και στη θέση του να ψηφίσει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο διανθισμένο με αυτονόητες ή στερεότυπες αλλαγές, η αναγκαιότητα των οποίων είχε κατά καιρούς αναδειχθεί από τις αντιστάσεις, την εμπειρία και την κριτική του κινήματος. Τέλος να αποκαταστήσει στο μέτρο των διαθέσιμων κρατικών κονδυλίων τους άκρως απαραίτητους πόρους για τη λειτουργία των Ιδρυμάτων και την στελέχωσή τους με το αναγκαίο προσωπικό. Η πολιτική αυτή θα αποτελούσε μια πιστή αναπαραγωγή της αστικής γραμμής. Την ακολουθούσαν άλλωστε σύμπαντες οι Υπ...