μη μαδας τη μαργαριτα

Πρότυπα ή Πειραματικά σχολεία ; Ένα ακόμη συριζέικο ψέμα Ευθύμης Δημόπουλος Στην «Αυγή» της περασμένης Κυριακής, σε αφιέρωμα για την παιδεία, η συριζέικη προπαγάνδα επαναφέρει το γνωστό από το 2015 συριζέικο δίλημμα. Τι σχολεία θέλουμε πρότυπα ή πειραματικά ; Συκοφαντεί τα πρότυπα ως ταξικά σχολεία, που αναπαράγουν κοινωνικές ανισότητες, ταυτίζει σκόπιμα την αριστεία με τον ελιτισμό και επικαλείται για άλλη μια φορά προσχηματικά, ως αντίπαλο δέος στα πρότυπα, τον εκπαιδευτικό πειραματισμό και τα πειραματικά σχολεία. Σχολεία στα οποία υποτίθεται ότι δοκιμάζονται νέες διδακτικές μέθοδοι, προγράμματα και βιβλία, σε αντιπροσωπευτικά - και όχι επιλεγμένα κατόπιν εξετάσεων όπως συμβαίνει στα πρότυπα - δείγματα μαθητικού πληθυσμού. Το επιχείρημα φαντάζει λογικό αλλά δεν είναι παρά ένα ακόμη προπαγανδιστικό τρικ. Ας δούμε γιατί, εξετάζοντας πιο αναλυτικά τη σχέση πειραματισμού και εκπαίδευσης στην ελληνική πραγματικότητα. Πρώτα απ’ όλα ας δούμε τι συμβαίνει στα 60 πρότυπα σχ...

Την τελευταία εβδομάδα, με αφορμή το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του Γαβρόγλου για την κλήρωση των σημαιοφόρων επανήλθε η συζήτηση για τη βαθμολόγηση μαθητών στο Δημοτικό σχολείο και μαζί της τα αποπροσανατολιστικά συνθήματα του παιδαγωγικού λαϊκισμού στα οποία τόσο πρόθυμα κατέφυγε ο υπουργός Παιδείας.   Ας δούμε πρώτα τι ισχύει σήμερα στο δημοτικό σχολείο ως προς τη βαθμολόγηση των μαθητών. Στις τέσσερις πρώτες τάξεις (Α΄- Δ΄ τάξη) δεν υπάρχουν βαθμοί αλλά μια υποτυπώδης αξιολόγηση τριών βαθμίδων: Α, Β, Γ. Στις δύο τελευταίες τάξεις (Ε΄ και ΣΤ΄) οι μαθητές βαθμολογούνται με πραγματική κλίμακα 8 – 10. Ουσιαστικά στις εργασίες, στα τεστ και στους ελέγχους υπάρχουν μόνο τρεις βαθμοί: 8, 9 και 10. Επιπλέον, αν και όλοι γνωρίζουν ότι ένα στοιχειώδες κριτήριο αντικειμενικής βαθμολόγησης είναι η φυσιολογική διασπορά της βαθμολογίας των μαθητών της τάξεως (Καμπύλη του Gaus), στο ελληνικό δημοτικό σχολείο το ποσοστό μαθητών που βαθμολογούνται με 10 ή Α είναι πάντα πολύ μεγαλύ...

Με αφορμή τη συμφωνία στο τελευταίο Eurogroup ο πρωθυπουργός εκφώνησε έναν ακόμη πανηγυρικό στον ελληνικό λαό, ο Καμένος μόστραρε διαδικτυακά τις γραβάτες που προτιμά για την περίσταση και ο Πολάκης κραύγασε «πάρτε τα !». Υστερικές επικοινωνιακές αντιδράσεις που δείχνουν ανευθυνότητα αλλά και πανικό.  Οι πιο έγκυροι αναλυτές χαρακτηρίζουν τη συμφωνία ως «συμφωνία διατυπώσεων», γεμάτη εκκρεμότητες και «ιδρώνουν» να την αποκρυπτογραφήσου ν. Φαίνεται ότι πρόκειται για μια προσωρινή διευθέτηση θεσμικών ισορροπιών και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων στην Ευρώπη. Αν έτσι προσλαμβάνουν τη συμφωνία μυημένοι αναλυτές, καταλαβαίνετε τι συμβαίνει με τους απλούς πολίτες. Για αυτούς οι γρίφοι της συμφωνίας συνεπάγονται αδιαφορία, αποχή από την ενημέρωση, αποστασιοποίηση από την πολιτική και τελικά εκνευρισμό για τους χειρισμούς των πολιτικών. Και όμως η δημοκρατική πολιτική θα έπρεπε να διαχέεται στην κοινωνία με αποκρυσταλλώσεις και εκλαϊκεύσεις που εξασφαλίζουν συμμετοχή, συσπειρώνουν και συνε...

Η πρόταση για «εθνική συνεννόηση», με τον τρόπο που χρησιμοποιείται από τη ΔΗΣΥ, είναι θολή και αποπροσανατολιστική.  Πρώτον, γιατί δεν περιγράφεται το περιεχόμενό της. Αντιθέτως χρησιμοποιείται γενικόλογα το επίθετο «εθνική», σαν να καθαγιάζει νομοτελειακά την όποια πολιτική επιλογή διαχείρισης της χρεοκοπίας, μόνο και μόνο γιατί είναι εθνική. Σαν να υπονοεί ότι το «εθνικό» είναι το αντίδοτο στις πολιτικές των ξένων που μας καθηλώνουν. Αναδεικνύε ι (έστω και ασυνείδητα) ένα σχήμα πολιτικής αντίθεσης «ξένοι – Έλληνες» που όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στα προβλήματα της χώρας αλλά έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα από τις δυνάμεις του λαϊκισμού και του αντιευρωπαϊσμού. Δεύτερον, και όχι ανεξάρτητο από το προηγούμενο. Ένα από τα διδάγματα της ελληνικής χρεοκοπίας είναι ότι οι εσωτερικές δυνάμεις του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης δεν μπορούν μόνες τους να σύρουν τη χώρα. Και επιπλέον ότι ακόμη και στους φιλοευρωπαϊκούς πολιτικούς σχηματισμούς οι δυνάμεις της μεταρρύθμι...

Η επιδίωξη της κυβέρνησης να πετάξει έξω από το χρηματοδοτικό πρόγραμμα το ΔΝΤ είναι βλακώδης και επικίνδυνη. Για πολλούς λόγους: • Πρώτον γιατί επιβαρύνει οικονομικά τους εταίρους και δημιουργεί έτσι μια τεράστια αναστάτωση στους υπάρχοντες μηχανισμούς βοήθειας που είναι αδύνατον να διευθετηθεί άμεσα. Αυτό σημαίνει αδυναμία ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, αδυναμία των ελληνικών τραπεζών να ενταχθούν στην ποσοτική χαλάρωση, παράταση της ανυπαρξίας επενδύσε ων. Επομένως η οικονομική ασφυξία της χώρας μεγεθύνεται. • Δεύτερον, γιατί μεταθέτει το πρόβλημα στα κοινοβούλια χωρών που έχουν πρωτεύοντα ρόλο στη συνέχιση του προγράμματος και τους ζητά να αποφασίσουν ότι θα επιβαρυνθούν ενώ ταυτόχρονα βρίσκονται σε χρονιά εκλογών (Γερμανία, Ολλανδία). • Τρίτον, γιατί δεν καταλαβαίνει ότι το πολιτικό μας σύστημα και τα προνόμια τα οποία απολαμβάνουν οι ευνοημένοι αυτού του συστήματος είναι αντιπαθή στην Ευρώπη. Δεν αρκεί το πολιτισμικό κεφάλαιο του φιλελληνισμού για να δικαιολογ...

Σχόλιο μαργαρίτας: Σπάμε πλάκα με διάφορους ανεξάρτητους ανένταχτους κλπ που ψάχνουν γεφυράκι προς ΣΥΡΙΖΑ και πιάνονται από κάτι Τζαμιά, κάτι δηλώσεις περί θρησκευτικών κλπ. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άνθρωποι καλών προθέσεων που τσιμπάνε στα παραμυθάκια.  από το fb Όταν το υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο χρηματοδοτήσουν, ετοιμάσουν και ολοκληρώσουν τη συγγραφή του νέου εκπαιδευτικού πακέτου με τα «πολυαναμενόμενα» (ως νέους Μεσσίες) βιβλία της «θρησκειολογίας» ή της ιστορίας των Θρησκειών τέλος πάντων, όταν αυτά μελετηθούν και αξιολογηθούν, όταν οργανωθούν και παρουσιαστούν τα πρώτα σεμινάρια στους θεολόγους και κριθεί η ποιότητά τους, όταν υπάρξει συγκεκριμένη πρόταση για το γνωστικό περιεχόμενο κ αι τη διδακτική προσέγγιση του μαθήματος ( ; ) στις τάξεις της πρωτοβάθμιας (από την Γ΄ Δημοτικού) και της δευτεροβάθμιας (όπου υπάρχει σε όλες τις τάξεις) τότε ίσως μπορέσουμε να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση για το θέμα. Όμως το υπουργείο Παιδεία...

1. Ο αντιευρωπαϊσμός που νίκησε στη Βρετανία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος. Γιατί νίκησε σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κράτος, απευθυνόμενος όχι μόνο στο εθνικό θυμικό των ψηφοφόρων αλλά ιδίως στο πορτοφόλι τους λέγοντας: «Γιατί να συνεχίσουμε να πετάμε το χρήμα μας βοηθώντας φτωχότερους ; Γιατί να μοιραζόμαστε το ασφαλιστικό μας σύστημα, τις παροχές υγείας και τα νοσοκομεία μας με τους μετανάστες ; Γιατί να συνεχίσουμε να σηκώνουμε ένα τόσο μεγάλο κόστος λειτουργίας τη ς Ε.Ε σήμερα που τα οφέλη της είναι λιγότερα σε σχέση με το παρελθόν;». Έτσι αφού απέκρυψε τα πλεονεκτήματα και τη σημασία της Ε.Ε. στην παγκοσμιοποιημένη συνθήκη έπληξε την καταστατική αρχή της για τον επιμερισμό των βαρών και των δαπανών. 2. Κάτι αντίστοιχο, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, έζησε η Ευρώπη στη δεκαετία του ‘90. Τότε οι αποσχιστικές και εθνικιστικές κινήσεις δεν περιορίστηκαν στην Α. Ευρώπη αλλά έκαναν την εμφάνισή τους και στη Δύση. Αν αποφλοιώσουμε το λόγο αυτών των κινήσεων από τις πολιτιστικές και ιστορικέ...

Αυτό τον καιρό διεξάγονται εκλογοαπολογιστικές γενικές συνελεύσεις εκπαιδευτικών σε κάθε εκπαιδευτική περιφέρεια. Παρατηρώντας στο μικροσκόπιο το εθιμικό και νομικό καθεστώς των δημοσιοϋπαλληλικών συνελεύσεων μπορούμε να συμπεράνουμε αρκετά για τις νοοτροπίες, τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες του χώρου.  Η Γ. Σ. έχει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά 1. Διεξάγεται πάντα πρωί, την ώρα που θα έπρεπε το σχολείο να δουλεύει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για να έχουν ισχυρό κίνητρο οι εκπαιδευτικοί να παραστούν στη συνέλευση. Αν διεξαγόταν το απόγευμα δε θα πατούσε ψυχή. Ποιος θα σπαταλούσε τον προσωπικό του χρόνο, για να τρέχει σε προκάτ και αδιάφορες συνελεύσεις. Ενώ από το ωράριο και το χώρο της εργασίας τους οι περισσότεροι θέλουν να δραπετεύσουν. Μέρες πριν τη διεξαγωγή της συνέλευσης πολλοί την αναμένουν ως μέρα αργίας, ως «μάννα εξ ουρανού». Οι γονείς που εργάζονται και έχουν μικρά παιδιά, ας κόψουν το λαιμό τους τη συγκεκριμένη μέρα να βρουν λύση. 2. Οι εκπαιδευτικοί, αν και δ...

Από την αρχή της κρίσης το ελληνικό πολιτικό σύστημα επιδίωξε να διαστείλει το χρόνο εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου. Να καθυστερήσει τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, επιδιώκοντας απανωτές παρατάσεις. Καμιά όμως κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύτηκε το χρόνο με τρόπο τόσο οδυνηρό για τη χώρα και τόσο παραπλανητικό για την κοινή γνώμη όσο η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Από την υπερήφανη διαπραγμάτευση του 2015 ως το κλείσιμο της αξιολόγησης «στις αρχές του 2016 » και από τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού ως την Ειδομένη η κυβέρνηση αφήνει τη χώρα να σαπίσει μέσα σε ένα περιβάλλον στασιμότητας και προκλητικής αδράνειας.  Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το χειρότερο όλων είναι ότι με πολιτικαντισμούς και απίστευτες ίντριγκες (όπως η συζήτηση στη Βουλή για τη διαφθορά και το πρόσφατο με το ΔΝΤ) βαφτίζει τη στασιμοχρεωκοπία (ο όρος του Ε. Βενιζέλου είναι ο πλέον εύστοχος) αντίσταση για τη χώρα και το λαό της. Εθνοκαπηλεία και άγιος ο Θεός. Αφήνει να πλανάται στην ατμόσφαιρα ότι κάτι θα ...

Το Άουσβιτς στο σχολείο.  (αφιερωμένο στη σημερινή μέρα μνήμης των θυμάτων του ναζισμού) Σε όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω σε μεγάλες τάξεις (Ε΄, ΣΤ΄) της πρωτοβάθμιας εκπαίδευση προσπαθώ πάντα (είτε ευκαιριακά είτε οργανωμένα και συστηματικά) να ανοίγω το θέμα του ολοκαυτώματος των Εβραίων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, της φρίκης του Άουσβιτς. Είναι ένα μεγάλο εκπαιδευτικό καθήκον. Έτσι το καταλαβαίνω. Κανείς δεν είχε προβλέψει το Άουσβιτς. Και όμως συνέβη. Υπήρξε ένα γεγον ός απροσδόκητο αλλά συνταρακτικό. Κλόνισε πολλά από τα θεμέλια του πολιτισμένου κόσμου: τη θρησκευτική αγωγή, την αξία της τέχνης, το πρότυπο του «καλλιεργημένου» ανθρώπου, την ίδια την ύπαρξη του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δε θα ξανασυμβεί. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που στη χώρα μας βρέθηκαν αρκετοί που κρέμασαν σβάστικες στα δωμάτιά τους, έδερναν μετανάστες, χαιρετούσαν και ψήφιζαν ναζιστικά η ανάγκη αυτών των συζητήσεων έγινε πιο έντονη. Όχι μόνο για μένα, αλλά νομίζω και για τους μ...

Ο Μπαράκ Ομπάμα ίσως δεν ξεπεράσει τον (διογκωμένο από τη δολοφονία του) μύθο του Τζον Κένεντι. Αλλά το έργο του στο εσωτερικό της χώρας του, οι χειρισμοί του στη διεθνή σκηνή και ο πολιτικός του λόγος αποδεικνύουν ότι πρόκειται για την κορυφαία πολιτική προσωπικότητα του καιρού μας και σίγουρα για έναν από τους σημαντικότερους προέδρους στην ιστορία των ΗΠΑ. Η εξαιρετική ομιλία του «για την κατάσταση του έθνους» στην ολομέλεια του Κογκρέσου είναι μια παρακατα θήκη της δημοκρατικής πολιτικής για τις ΗΠΑ, για ολόκληρο τον κόσμο. Ενωτικός, αυτοκριτικός (για το Γκουαντανάμο), αγωνιστικός απέναντι στην οπλοκατοχή (άφησε συμβολικά δίπλα του μια θέση κενή για τα θύματα της ένοπλης βίας), ρεαλιστικά αισιόδοξος (για τα επιτεύγματα και τις δυνατότητες της τεχνολογίας και της δημοκρατίας), με συναίσθηση των ιστορικών ορίων (άρση του εμπάργκο στην Κούβα), προσηλωμένος στις συνταγματικές αξίες του αμερικανικού έθνους (μετανάστες, μουσουλμάνοι) και στην αξία της πολιτικής,. Οι αφροαμερικάνοι...

Το σχολείο ως χώρος κοινωνικότητας (συνεύρεσης φίλων, παρέας, παιχνιδιού) παραμένει αναντικατάστατο. Τα παιδιά που για διάφορους λόγους (π.χ. ιώσεις, αρρώστιες, τραυματισμοί κλπ) αναγκάζονται να μείνουν σπίτι τους, υποφέρουν. Θέλουν να γυρίσουν το συντομότερο στο σχολείο. Ακόμη και αν δεν έχουν αναρρώσει πλήρως. Η πλήξη παράγεται κατά κύριο λόγο στο σπίτι, μακριά από φίλους και συνομηλίκους. Τι συμβαίνει όμως κατά τη διάρκεια του μαθήματος στο σχολείο ; Δύσκολα κάποιος θα αρνηθεί ότι πολύ συχνά τα παιδιά του δημοτικού σχολείου αντιδρούν στη συνθήκη του μαθήματος με αδιαφορία και εκνευρισμό, γιατί το περιεχόμενο του μαθήματος είναι πληκτικό και οι μέθοδοι του ελληνικού σχολείου πεπαλαιωμένες. Πράγματι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα περιεχομένων διδασκαλίας και διδακτικών μεθόδων. Η μετωπική διδασκαλία εξακολουθεί να κυριαρχεί όπως και οι απαιτήσεις απομνημόνευσης. Αντιθέτως η βιωματική διδασκαλία, η ομαδοσυνεργατική, το πείραμα, το «project» βρίσκονται σε εμβρυώδη κατάσταση στο ελλη...

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει στην προπαγάνδα του τα ζητήματα της διαφθοράς και της διεφθαρμένης ολιγαρχίας (καναλάρχες, εκδότες λίστα Λαγκάρντ κτλ) θολώνει σκόπιμα την εικόνα της ελληνικής χρεοκοπίας. Την ορίζει πρωτίστως ως αποτέλεσμα σκανδάλων και διαφθοράς των ελίτ και όχι ως αποτέλεσμα κατάρρευσης ενός ολόκληρου οικονομικού και πολιτικού μοντέλου (υποπαραγωγικού, υπερκαταναλωτικού, πελατειακού).  Περιγράφει τη χρεοκοπία με κεντρική ερμηνεία τον Τσοχατζόπουλο, τα υποβρύχια, τους απλήρωτους φόρους των καναλαρχών, την καθίζηση του ασφαλιστικού ως αποτέλεσμα του PSI κτλ. Σκόπιμα αφήνει απέξω το πελατειακό κράτος, κλείνει το μάτι στη «λαϊκή» φοροδιαφυγή, αποσιωπά τις ριζικές αλλαγές στο ασφαλιστικό, υπονοεί ότι η χρεοκοπία αντιμετωπίζεται με δίκες (ο Καμμένος αυτό το χαρτί παίζει). Μέσα σε αυτό το ερμηνευτικό σχήμα βολεύονται όλα τα λαϊκιστικά στερεότυπα. Το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», το «δεν πληρώνω», τα «ψίχουλα που παίρνει ο φτωχός από το τραπέζι», η «ανθρωπιστική κρίση» της ...

του Ευθύμη Δημόπουλου Ο πρωθυπουργός δεν «στούκαρε» τη χώρα. Ίσως συναισθάνθηκε τις ευθύνες του, ίσως τρόμαξε, ίσως κατάλαβε τι συμβαίνει. Όποια και αν είναι η αιτία πήρε μια σωτήρια απόφαση. Ωστόσο, θα διακινδυνεύσει ξανά την ασφάλεια και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, αν δεν αλλάξει σταδιακά (αλλά γρήγορα) το σκελετό του πολιτικού του αφηγήματος.  Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς μια στοιχειώδη πολιτική ειλικρίνεια και αυτοκριτική. Δεν μπορεί να γίνει, αν ο πρωθυπουργός επιδιώξει να διαχειριστεί τη συμφωνία επικαλούμενος κυρίως την απειλή του «πολιτικού Grexit» και τη θεωρία του «πραξικοπήματος». Δεν μπορεί να γίνει, αν αναπαράγει και συντηρεί την ερμηνεία της «εθνικής ταπείνωσης» που ερεθίζει τα εθνικά αντανακλαστικά και στερεότυπα της κοινής γνώμης. Δεν μπορεί να γίνει, αν συνεχίσει ο πρωθυπουργός να φαντασιώνεται ότι είναι ο σπορέας της νέας Ευρώπης και ότι πολύ σύντομα αυτές «οι γκρίζες προτεσταντικές κοινωνίες» θα εξεγερθούν. Δεν μπορεί να γίνει με την τα...

του Ευθύμη Δημόπουλου Όταν το 1979 ο Κων/νος Καραμανλής υπέγραφε τη συνθήκη προσχώρησης της χώρας στην ευρωπαϊκή κοινότητα είχε τη βεβαιότητα ότι με την ιστορική αυτή επιλογή η Ελλάδα εμπεδώνει την εθνική ανεξαρτησία, κατοχυρώνει τις δημοκρατικές της ελευθερίες και επιταχύνει την οικονομική της ανάπτυξη. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν επιβεβαιώθηκε πλήρως. Τα σύνορά μας είναι πιο ασφαλή, η δημοκρατία εδραιώθηκε ενώ το βιοτικό μας επίπεδο βελτιώθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε ξεπεράσαμε οριστικά τη μεταπολεμική μας υστέρηση. Από τότε για τους Έλληνες η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια ήπειρος. Δεν ανήκουμε μόνο στη «γεωγραφική» Ευρώπη την οποία πολλοί ανιστόρητοι προπαγανδίζουν ανεύθυνα. Για το ελληνικό κράτος και τους έλληνες πολίτες η Ευρώπη είναι κυρίως μια ένωση πολιτική και οικονομική, μια πολιτισμική οντότητα της οποίας είναι ενεργά μέλη. Μας το δίδαξε η εμπειρία μας αλλά και οι αγώνες, οι προσδοκίες των ανατολικοευρωπαίων και βαλκάνιων γειτόνων μας. Δεν είμαστε τόσο αυτοκαταστροφικο...

του Ευθύμη Δημόπουλου Μέσα στο επόμενο 24ωρο, αυτό που ονομάστηκε από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «διαπραγμάτευση», θα έχει ολοκληρωθεί.   Ακόμη όμως και αυτή την ύστατη ώρα η ελληνική κυβέρνηση επισείει ως μεγάλο της διαπραγματευτικό χαρτί ότι «αν δεν γίνουν δεκτά τα δίκαια αιτήματά μας θα σύρουμε την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία σε αχαρτογράφητα νερά και η ζημιά που θα προκαλέσουμε θα είναι τεράστια». Είναι αμφίβολο αν έχουμε τέτοιες δυνατότητες, αλλά ακόμη και αν μπορούμε να προκαλέσουμ ε τέτοια καταστροφή δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε. Θα μας στιγματίσει και δε θα ξεχαστεί για τα επόμενα πολλά χρόνια όχι μόνο από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αλλά και από τους λαούς των χωρών τους.   Ο νεότερος ελληνισμός κάθισε για μεγάλο διάστημα πάνω σε προγονικά κληρονομικά δικαιώματα και δεν κατάφερε να αποκαταστήσει τη σύγχρονη διεθνή του εικόνα. Θα το πετύχει όταν διαλέξει το δρόμο της πρωτότυπης δημιουργίας και όχι της αναζωπύρωσης των εθνικών παθών και τω...

του Ευθύμη Δημόπουλου Αν κάτι οφείλει η ετυμολογία της ελληνικής γλώσσας στην κυβέρνηση των ΣΥΡΑΝΕΛ είναι ότι βοηθάει τους πολίτες να εμπεδώσουν παραδειγματικά και σε μαζική κλίμακα τη χρήση του στερητικού – α ως απαραίτητου συστατικού στην περιγραφή του πολιτικού παρόντος. Ασάφεια, αβεβαιότητα, ασφυξία, αμεριμνησία, απραξία, ανικανότητα και πάει λέγοντας. Κανείς δεν πιστεύει ότι μια χώρα – πόσο μάλλον χρεοκοπημένη – μπορεί να κυβερνηθεί για πολύ καιρό με αυτό τον τρόπο αλλά απ’ ότι φαίνεται οι ΣΥΡΑΝΕΛ δεν γνωρίζουν άλλο. Τα «ατού» της πολιτικής διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη (δε θα πάρουμε τη δόση, διαγραφή χρέους, συμμαχία των χωρών του Νότου, απειλή εξόδου, φέρτε το κατοχικό δάνειο για να πατσίσουμε κλπ) κατέρρευσαν σαν ντόμινο μέσα σε λίγες βδομάδες. Στην εσωτερική πολιτική σκηνή ανέβηκαν ως πρωταγωνιστές επιθεώρησης απίθανοι καρατερίστες σε ρόλους υπουργών, προκαλώντας θυμηδία αλλά και ντροπή. Ο υπουργός οικονομικών, χαριεντιζόμενος με τη δημοσιότητα, βαφτίζει την ασ...

του Ευθύμη Δημόπουλου Είμαι δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο. Πέρσι, δύο μαθητές από την τάξη μου έδωσαν εξετάσεις σε Πειραματικά σχολεία και πέτυχαν. Παιδιά της μισθωτής μεσαίας τάξης που δεν μπορεί πια να πληρώσει τα δίδακτρα ιδιωτικού σχολείου. Παιδιά με ικανότητες, μελετηρά, σεμνά. Τα παιδιά αυτά με επισκέπτονται συχνά στο σχολείο για να τα πούμε. Είναι ενθουσιασμένα με το νέο τους σχολείο, με το μάθημα, τους καθηγητές, τις δραστηριότητες, τις πειραματικές δράσεις, τις βιβλιοθήκες, τα εργαστήρια κλπ.Μου δείχνουν τη δουλειά που κάνουν και χαίρομαι.  Χαίρομαι που η ταλαιπωρημένη και δραματικά υποβαθμισμένη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση κατάφερε, χάρη στην προσπάθεια ορισμένων ανθρώπων, να δημιουργήσει μια νησίδα ουσιαστικής εκπαιδευτικής και πολιτισμικής δημιουργίας. Παράλληλα και εμείς οι δάσκαλοι των δημοτικών σχολείων μάθαμε από τα Πειραματικά. Μάθαμε μελετώντας και συζητώντας το πνεύμα των εξετάσεών τους, μάθαμε ψάχνοντας στην τράπεζα θεμάτων τους. Κατα...

του Ευθύμη Δημόπουλου Η σύνθεση, οι αποφάσεις, οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΑΝΕΛ αλλά και οι δηλώσεις στελεχών των κυβερνητικών κομμάτων έχουν διπλή στόχευση. ΠΡΩΤΟΝ: Επιδιώκουν την οριστική αποδόμηση του μεταρρυθμιστικού αφηγήματος για τη χρεοκοπία. Αμφισβητούν και αποσιωπούν ότι υπάρχουν θεμελιακές εθνικές αιτίες (παραγωγικού, πολιτικού, πολιτισμικού χαρακτήρα) για τη χρεοκοπία. Μέσω των επαναπροσλήψεων στο Δημόσιο, της επαναφοράς της 13ης σύνταξης, της διατήρησης των επικουρικών συντάξεων στα σημερινά επίπεδα, της ακύρωσης των αποκρατικοποιήσεων, της απόλυτης καταδίκης της πολιτικής της λιτότητας προωθείται στο δημόσιο λόγο η ακόλουθη ερμηνεία: «Το πρόβλημα δεν είναι τα ελλείμματα και το μείζον ζητούμενο δεν είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα. Το πρόβλημα δεν είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση στο παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο. Η ευθύνη για τη χρεοκοπία και την κρίση της κοινωνίας ανήκει στα μνημόνια, ανήκει στους ξένους». Η δικαιολογία αυτή γίνεται δεκτή με ανακούφιση από έν...

του Ευθύμη Δημόπουλου Η αντιπολίτευση τον τελευταίο καιρό επικαλείται διαρκώς τη γνωστή ρήση «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» προκειμένου να σύρει τη χώρα σε εκλογές και να δικαιολογήσει την άρνησή της να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Για μια ακόμη φορά ερμηνεύει επιδερμικά την επιγραμματική αυτή διατύπωση υποστηρίζοντας ότι η λύση στα αδιέξοδα της δημοκρατίας δίνεται μόνο μέσω των εκλογών. Από τότε που εκδηλώθηκε η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008, στην Ελλάδα έχουν μεσολαβήσει μέσα σε 6 χρόνια 3 εκλογικές αναμετρήσεις (μαζί με τις ευρωεκλογές) και ετοιμαζόμαστε για την τέταρτη. Παράλληλα σχεδόν αμέσως μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση η αντιπολίτευση αμφισβητεί τη νομιμοποίηση των κυβερνήσεων και ζητά εκ νέου εκλογές. Έτσι εδώ και χρόνια η χώρα ζει σε ένα πολιτικό περιβάλλον παρατεταμένης όξυνσης και αστάθειας που εμποδίζει τη σχεδιασμένη αντιμετώπιση της κρίσης και της χρεωκοπίας. Οι εκλογές από μόνες τους δεν επιλύουν τα αδιέξοδα. Με αυτή τ...