μη μαδας τη μαργαριτα

του Περικλή Βαλλιάνου Απόψε είναι προφανές ότι η εγκληματική ανικανότητα της πολιτικής μας ηγεσίας (κυβερνητικής και αντιπολιτευόμενης) έχει πάλι σπρώξει τη χώρα στο χείλος τραγικής κατάρρευσης. Ένα νέο '22 είναι προ των πυλών. Σε λιγότερο από ενάμιση μήνα είναι πιθανότατο, αν τα πράγματα συνεχίσουν ως έχουν, να έχει δρομολογηθεί η αμετάκλητη εκδίωξη της χώρας από το κοινό νόμισμα και την ΕΕ. Και τότε ο λαός μας θα κατρακυλήσει σε απίστευτη αθλιότητα, που μπροστά της αυτά που περάσαμε τα τελευταία χρόνια θα φαντάζουν παράδεισος. Το "enough is enough" αυτή τη φορά οι (ευτυχώς μέχρι τώρα) εταίροι μας το εννοούν (σε αντίθεση με το "the game is over" του 2010). Η ανεύθυνη "αντιμνημονιακή" στροφή των κυβερνητικών μετά τις ευρωεκλογές, που θέλησαν να ξεγελάσουν την διεθνή κοινότητα με ψεύτικα "πλεονάσματα" από την εξόντωση των μεσαίων τάξεων και την καταστροφή της παραγωγικής οικονομίας, δέχτηκε ισχυρό ράπισμα στο Παρίσι. Ταυτόχρονα σ...

του Περικλή Βαλλιάνου  Οι μεταρρυθμίσεις, λέει ο Ματέο Ρέντσι, δεν ανακοινώνονται, πραγματοποιούνται. Και δεν υπόκεινται, συνεχίζει, στο βέτο κανενός πολιτικού. Κι ούτε βέβαια -ας προσθέσουμε- στο βέτο καμμιάς κλειστής ομάδας συμφερόντων οποιαδήποτε ρητορική κι αν χρησιμοποιεί, οποιαδήποτε ιδεολογική παντιέρα κι αν ξεδιπλώνει. Το ιδιοτελές, αντικοινωνικό συμφέρον (ατομικό ή κάποιας φατρίας) πάντα για να ρίξει στάχτη στα μάτια ισχυρίζεται ότι αγωνίζεται "για τον λαό και το έθνος". Ο ψευτοπατριωτισμός κι η ψευτολαϊκότητα είναι το εύκολο καταφύγιο του κάθε πολιτικού, κι όχι μόνο, αγύρτη: ένα τέχνασμα παρʼ ημίν με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Μπορεί να σε κάνει ακόμα και υπουργό. Τα ζήσαμε αυτά στο πετσί μας μιά ολόκληρη γενιά με την γνωστή κατάληξη. Αλλά πότε θα τα μάθουμε; Όμως για να πολεμήσεις το βέτο της κάθε λυκοσυντροφιάς που υποδύεται τον υπερασπιστή του κοινωνικού συμφέροντος πρέπει, όπως σωστά υπογραμμίζει ο Ρέντσι, να έχεις πίσω σου την πλειοψηφία της λαϊκή...

του Περικλή Βαλλιάνου από τη Μεταρρύθμιση Σε μια από τις τελευταίες της συνεντεύξεις η Ζακλίν ντε Ρομιγύ ρωτήθηκε ποια κατά την γνώμη της είναι η σχέση ανάμεσα στο νεοελληνικό σχολείο και την αρχαία ελληνική γραμματεία. Η απάντησή της ήταν ότι ο σημερινός Έλληνας γνωρίζει κατά κανόνα τους αρχαίους συγγραφείς μονάχα σαν ονόματα δρόμων. Παρακολουθώ από προχθές τον πανηγυρισμό στα ΜΜΕ για το γεγονός ότι εννέα στα δεκαπέντε πιο πολυδιαβασμένα βιβλία στον κόσμο είναι αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Δεν είναι και αυτό παρά έκφραση του κούφιου και αμαθούς εθνικισμού που έχει μολύνει ως το μεδούλι τη συλλογική συνείδηση αυτής της χώρας. Στοιχηματίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ασχολούμενων με «θέματα πολιτισμού» στις εφημερίδες δεν έχει ιδέα τι είναι ο Φαίδων και ο Φαίδρος, δεν έχει ρίξει μια φευγαλέα ματιά σε ποίημα της Σαπφούς, για να μην μιλήσουμε για το Έργα και Ημέραι του Ησιόδου, αυτή τη συγκλονιστική κραυγή για κοινωνική δικαιοσύνη. Από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια ίσως κάτι τ...