μη μαδας τη μαργαριτα

του   Plamen Tonchev από το Capital.gr Η χθεσινή συγκέντρωση "Μένουμε Ευρώπη" ήταν εντυπωσιακή. Δεν ήταν πολύ μεγάλη, αλλά ξεπέρασε τις προσδοκίες και, το κυριότερο, είχε παλμό. Εβγαλε από τα σπίτια τους ανθρώπους που αγωνιούν για το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας και αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει υπαρξιακό δίλημμα. Είδα πολύ αγαπημένο μου καθηγητή που μού είπε ότι είχε 40 χρόνια να πάει σε συγκέντρωση, αλλά αισθάνθηκε την ανάγκη να έρθει στο Σύνταγμα χθες. Είχα μαζί μου δύο ξένους, πολιτικούς επιστήμονες, που βρίσκονται στην Αθήνα αυτές τις μέρες και προσπαθούν να καταλάβουν πού πάει η χώρα. Τούς σύστησα σε πολύ κόσμο και είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις. Κατ'αρχάς, εντυπωσιάστηκαν με τη γλωσσομάθεια των συνομιλητών τους και, δεύτερον, άκουσαν πολύ συγκροτημένες τοποθετήσεις. Μετά τη συγκέντρωση πήγαμε σε ένα ταβερνάκι και αργήσαμε να παραγγείλουμε, γιατί το πρώτο εικοσάλεπτο έγραφαν τις εντυπώσεις τους στα μπλοκάκια τους. Σημειώνω, ε...

του Άρη Τόλιου από το Protagon Ο Έλληνας πρωθυπουργός, όσο ο χρόνος τελειώνει απελπιστικά και φτάνουμε κοντά στην… αυλαία, φέρνει σε κινηματογραφικό ήρωα. Ήταν εντυπωσιακή και θεατρικά εξαιρετική η ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι δηλώσεις του την επομένη, πλάι στον αυστριακό καγκελάριο Βέρνερ Φάιμαν, που επισκέφτηκε την Αθήνα ως διαμεσολαβητής. Είμαι έτοιμος να αναλάβω το κόστος μιας συμφωνίας ή μιας ρήξης, τόνισε ο κ. Τσίπρας. Τι πιο δραματικό για τον πρωταγωνιστή των ημερών σε όλον τον πλανήτη. Σασπένς που σε «καθηλώνει». Είναι άραγε ηρωικός τρόπος μιας μεγαλειώδους κωλοτούμπας και προσγείωσης στη σκληρή πραγματικότητα, προετοιμασία για ένα «γκραντ φινάλε», που έγραψε ο κ. Σταύρος Τσακυράκης, ή το εννοεί. Ακόμη το ερώτημα αιωρείται. Υπ' αυτήν την έννοια δικαιώνει την πεποίθηση (ή ψευδαίσθηση) της πλειοψηφίας των νεοελλήνων ότι αυτή η κυβέρνηση διαπραγματεύεται και δεν παραδίδεται όπως οι άλλοι. Στο μυαλό μου ήρθε μια αγαπημένη κινηματογραφι...

του Makis Vordiris Εκεί που τέλειωνα το διάβασμα ενός βιβλίου πάνω σε ταξίδια στο χρόνο, σκουλικότρυπες κβαντικής διεμπλοκής, παράλληλα σύμπαντα και άλλα σχετικά, έμαθα ότι ανακαλύφθηκε από συνάδελφους φυσικούς η μηχανή του χρόνου. Μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο μοντέλο, πήγα αμέσως στο γκατζετάδικο της γειτονιάς και αγόρασα μια σε τιμή ευκαιρίας. Μπήκα μέσα και έβαλα τον αυτόματο πιλότο. Να φύγω για άλλα μέρη και άλλους χρόνους. Δεν μπορούσα άλλο να βλέπω τους καυγάδες μνημονιακών και αντιμνημονιακών στα παράθυρα της τηλεόρασης. Η μηχανή με έβγαλε σε ένα περίπτερο της Πλατείας Συντάγματος κάπου στο μέλλον. Δίπλα ήταν ένα κοπάδι εγκαταλειμμένα σκυλάκια, όλα με εμφανή σημάδια κακοποίησης και βαναυσότητας. Κοίταξα τους τίτλους των κρεμασμένων εφημερίδων. Μια εφημερίδα έγραφε: «Η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού ολοκληρώνεται - Μας λένε ότι τελειώνει το Μνημόνιο». Και παρακάτω είχε ένα πίνακα με: «Άνοιξαν όλα τα επαγγέλματα, δεν χρειάζονται πια εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για άδειες...

του Πλάμεν Τόντσεφ από το Capital Είναι εκπληκτικό ότι ένας σαραντάχρονος πολιτικός, όπως είναι ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, κουβαλάει τα μυαλά ενός ηλικιακά και πνευματικά γερασμένου ανθρώπου. Παρακολουθώντας κανείς την πορεία του και τα πεπραγμένα του στο μέγαρο Μαξίμου, αποκομίζει την εντύπωση ότι ξαναβλέπει το έργο 'Η απίστευτη ιστορία του Benjamin Button” – εκείνη την ταινία, στην οποία ο Brad Pitt ήταν γεροντάκι σε νεανικό κορμί στο δεύτερο ήμισυ της ζωής του. Πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας πιστεύει σε παρωχημένες ιδέες που έχουν καταδικαστεί οριστικά και αμετάκλητα από την ιστορία ως αυταρχικές και αντίθετες με τα δημοκρατικά ιδεώδη; Ποιός άλλος ανά τον κόσμο αναπολεί σήμερα το καθεστώς του Κάστρο στην Κούβα ή του Τσάβες στη Βενεζουέλα; Σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα σήμερα στήνεται τόσο απροκάλυπτα δημόσια τηλεόραση-φερέφωνο της επαναστατικής κυβέρνησης ή κανάλι της Βουλής που είναι όχημα προσωπολατρίας του/της προέδρου της; Σε ποια άλλη σύγχρονη...

του Λεωνίδα Καστανά Στην Ελλάδα όταν δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα καταφεύγουμε σε εκλογές και τα ξαναβρίσκουμε απλά μπροστά μας πιο δυσεπίλυτα. Τι θα λύσουν στην παρούσα φάση οι εκλογές; Πριν 4 μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ  πήρε μια ξεκάθαρη λαϊκή εντολή να διαπραγματευτεί με τους 3 θεσμούς  τη παραμονή της χώρας στο ευρό. Αν διαπραγματεύτηκε και θεωρεί ότι του είναι αδύνατον να πετύχει μια έντιμη γι αυτόν συμφωνία, μπορεί να το δηλώσει ευθαρσώς και να ζητήσει τη μεταβολή αυτής της εντολής. Να πάει σε εκλογές με το ήδη υπάρχον εκλογικό σύστημα και να ζητήσει ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση για έξοδο από το κοινό νόμισμα. Αυτό θα είναι μια πολιτικά έντιμη στάση που θα λειτουργήσει και απόλυτα εκβιαστικά προς τους  θεσμούς. Αν αυτοί τελικά θέλουν με κάθε θυσία τη παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη,  τότε θα υποχωρήσουν. Αν όχι, τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους.   Διαφορετικά, οι εκλογές πρέπει να γίνουν χωρίς το μπόνους των 50 εδρών. Τότε αναγ...

Ξένια Κουναλάκη από την Καθημερινή Αν κάποιος έχει σταματήσει να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα τους τελευταίους τρεις μήνες και ανοίξει απότομα την τηλεόρασή του απόψε, θα διαπιστώσει ότι εδώ έχουμε καταφέρει να «παγώσουμε» τον χρόνο, γι’ αυτό κι ο πρωθυπουργός μας τείνει να γίνει η πολιτική ενσάρκωση του Μπέντζαμιν Μπάτον, του λογοτεχνικού ήρωα από το ομώνυμο διήγημα του Φιτζέραλντ, που όσο περνούσε ο χρόνος έμοιαζε νεότερος. «Μια ανάσα πριν τη συμφωνία», «στην τελική ευθεία», «γράφονται οι τελευταίες λεπτομέρειες», έχουν εξαντληθεί τα δημοσιογραφικά κλισέ για να περιγράψουν αυτήν την αχρονική μαύρη τρύπα, στην οποία έχουμε πέσει μέσα και δεν κινείται τίποτα. Εδώ και τρεις μήνες περιμένουμε ένα τρομερά κρίσιμο Γιούρογκρουπ, στο οποίο τελικά βγαίνει μια διεκπεραιωτική ανακοίνωση που παραπέμπει το ζήτημα σε μια ακόμη κρισιμότερη Σύνοδο Κορυφής. Τα «αγκάθια» είναι πάντα τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, απ’ όταν ήταν υπουργός ο Τάσος Γιαννίτσης, αν δεν με απατά η μνήμ...

Της Μιράντας Ξαφά από την Καθημερινή Για τις χώρες που έχουν χάσει την πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές, η λιτότητα δεν είναι επιλογή. Είναι αναγκαία συνθήκη για την επιστροφή στη φερεγγυότητα. Η δημοσιονομική πολιτική αποτελεί εργαλείο για να επιτευχθεί η βιωσιμότητα του χρέους, όχι για να αυξηθεί η ζήτηση με δανεικά. Η κυβέρνηση έχει θέσει αντικρουόμενους στόχους: να τερματιστεί η λιτότητα και να διατηρηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα που είναι απαραίτητο για να πληρώνεται έστω ένα μέρος των τόκων χωρίς δανεικά. Ελπίζει σε πολιτική συμφωνία χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι χωρίς συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο δεν πρόκειται να συναινέσουν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης σε εκταμίευση της δόσης. Εχοντας φτάσει σε αδιέξοδο, η κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει χρόνο υποχρεώνοντας τα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλους δημόσιους φορείς να μεταφέρουν τα ρευστά τους διαθέσιμα στον λογαριασμό του Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος. Να κερδίσει όμως χρόνο προς τι; Οι πιστωτές δεν πρόκειται να ρίξου...

Του Σάκη Μουμτζή  Ο υπουργός εθνικής οικονομίας είναι λάτρης της θεωρίας των παιγνίων, μιάς θεωρίας που αποβλέπει στην χρήση του ορθολογισμού των μαθηματικών στην διαχείριση και επίλυση μη μαθηματικών προβλημάτων. Η ίδια η θεωρία υποθέτει πως ο ορθολογισμός έχει διαφορετικό νόημα σε κάθε παίκτη –ατομικό ή συλλογικό– που εξαρτάται από πλήθος εσωτερικών παραγόντων (προσωπικότητα, παιδεία, ιστορικές καταβολές, κλπ). Πάντως υπάρχουν σταθερές, που η απουσία τους καθιστά μίαν συμπεριφορά ανορθολογική. Στην περίπτωσή μας, σε πλειάδα κυβερνητικών στελεχών, όσο και να διαστείλουμε την έννοια του ορθολογισμού, δεν βρίσκουμε ψήγματά του ούτε στην σκέψη τους ούτε στην συμπεριφορά τους. Ο υπουργός εθνικής οικονομίας διακρίνεται για έναν ιδιόμορφο ορθολογισμό που χαρακτηρίζει και όλες τις κινήσεις της διαπραγματευτικής ομάδας στην οποία τυπικά προΐσταται. Θα προσπαθήσω λοιπόν να υπαγάγω τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, στην τελική φάση των διαπραγματεύσεων, στην θεω...

Plamen Tonchev από το The books' journal Εικάζω ότι, ύστερα από τέσσερις μήνες στο Μαξίμου, ο Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβάνεται πλέον τις θέσεις και τα επιχειρήματα των πιστωτών και των ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας. Και θέλω να πιστεύω ότι έχει αντιληφθεί ποια είναι η θέση της χώρας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Θα ήταν ανεπίδεκτος μαθήσεως αν δεν είχε πάρει είδηση πώς έχουν τα πράγματα. Ωστόσο, δυσκολεύεται ακόμη να αποδεχθεί την πραγματικότητα και υποσυνείδητα προσπαθεί να τη διαστρεβλώσει, για να την προσαρμόσει στις δικές του φαντασιώσεις. Σε μια παρόμοια περίπτωση, στην ταινία του Σκορσέζε  Shutter Island  ( Το νησί των καταραμένων ), ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο έπλαθε στο μυαλό του διάφορα απίθανα σενάρια προκειμένου να καθυστερήσει την επώδυνη αποδοχή της ενοχής του.   Στην τελική ευθεία προς τη σύναψη μιας επώδυνης συμφωνίας με τους πιστωτές, διατυπώνεται από πολλούς η άποψη ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι έτοιμος να κάνει μια στροφή προς το ρεαλισμό, α...

του Παναγιώτη Γκλαβίνη από το Capital Αν υπήρχε τρόπος να μεταφερθούμε δέκα χρόνια μπροστά και να κοιτάξουμε πίσω στις μέρες που ζούμε σήμερα, το πιο σίγουρο είναι πως θα βλέπαμε τελικά ότι δεν τη γλυτώσαμε αυτή τη φορά.. Και θα μας φαινόταν τόσο φυσιολογικό κάτι τέτοιο, που θ’ αναρωτιόμασταν πόσο αφελείς μπορούσαμε να ήμαστε τις μέρες αυτές, ώστε να πιστεύουμε ακόμη σ’ ένα θαύμα, αντί να παραδοθούμε στο μοιραίο ή και να προετοιμαστούμε γι’ αυτό. Κι όμως! Ακόμη και σήμερα, το βασικό σενάριο όσων αποφασίζουν για μας δεν είναι το Grexit, αλλά η διάσωσή μας εντός του Ευρώ. Πέντε χρόνια μετά το Καστελόριζο, η κυρίαρχη σχολή σκέψης στην Ευρώπη, που πάντα πίστευε πως, χάριν του Ευρώ, η Ελλάδα έπρεπε να σωθεί με όποιο κόστος, δεν έχει ακόμη ηττηθεί από την αντίπαλη σχολή, που πρεσβεύει πως, χάριν του Ευρώ και πάλι, η χώρα θα πρέπει να αφεθεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη.  Η πρώτη φοβάται τις απρόβλεπτες συνέπειες που θα είχε ένα Grexit για τη Ζώνη του Ευρώ, ενώ η δεύτερη,...

του Plamen Tonchev Η τελευταία έρευνα του Παν/μίου Μακεδονίας δείχνει ότι το 41% των ερωτηθέντων θεωρεί λάθος την διαπραγματευτική στρατηγική της Αθήνας, έναντι 35% που κρίνει πως είναι σωστή. Το Φεβρουάριο το 72% ενέκρινε τη γραμμή της κυβέρνησης, ενώ μόλις το 22,5% διαφωνούσε.  Δεν ξέρω πώς ακριβώς ερμηνεύεται αυτό το εύρημα. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως επέρχεται μια κάποια απομυθοποίηση της καραμπουζουκλίδικης διαπραγμάτευσης που επιχείρησε η κυβέρνηση τους τελευταίους 4 μήνες. Αυτό μοιάζει να επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι το 61% των ερωτηθέντων απάντησε πως η κυβέρνηση θα πρέπει να μετριάσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις δεδομένων των συνθηκών, ενώ μόλις το 35% υποστηρίζει πως θα πρέπει να υλοποιήσει τις εξαγγελίες της.  Επιπλέον, η δημοτικότητα του πρωθυπουργού συνεχίζει την πτωτική της πορεία μετεκλογικά και πλέον βρίσκεται στο 50%, από το 70% του Μαρτίου.  Ωστόσο: - Σημειώνεται το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ με 21%! Το δε Ποτάμι και το ΠΑ...

του Μιχάλη Κυριακίδη από τη Μεταρρύθμιση Στις 100 ημέρες διακυβέρνησης από τη συνεργασία των κύριων εκφραστών του λαϊκισμού  ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, η χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και ήδη το καράβι αγγίζει επικίνδυνα τα βράχια. Αυτοί που υποσχέθηκαν αξιοπρέπεια και «σκληρή διαπραγμάτευση», παρακολουθούν αμήχανα τα αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησαν. Αντί αξιοπρέπειας, η χώρα απομονώθηκε και  λοιδορείται, ο αντιμερκελιστής Α. Τσίπρας επικοινωνεί σχεδόν καθημερινά με την καγκελάριο Μέρκελ και εκλιπαρεί για λύση… Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε αδιέξοδο, καθώς, όσο προσγειώνεται στην ευρωπαϊκή και διεθνή πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται πως είναι δέσμιος του άκρατου λαϊκισμού που είχε ως όχημα για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Διαπιστώνει  καθημερινά πως η διαπραγμάτευση με τις συνιστώσες του κόμματός του και τα στελέχη του, είναι πιο σκληρή και από αυτήν με τους δανειστές και εταίρους, οι οποίοι πρέπει να παραδεχτούμε πως δείχνουν αξιέπαινη  αντοχή και κατανόηση....

Του Γιάννη Βούλγαρη από τα ΝΕΑ Εντυπωσιακός πράγματι ο συμβολισμός! Η κυβέρνηση επιχειρεί την πολιτική στροφή στον ρεαλισμό ανήμερα σχεδόν της πέμπτης «επετείου» του πρώτου Μνημονίου. Μάιος 2010. Δεν χρειάζεται κανένα non paper για να πιάσουμε το υπονοούμενο. Το θυμόμαστε! Είμαστε η μόνη πια χώρα που όχι μόνο δεν κατάφερε να βγει από το Μνημόνιο, αλλά ετοιμάζεται να υπογράψει καινούργιο. Ιρλανδία, Πορτογαλία έχουν βγει από καιρό και η Κύπρος πάει προς την έξοδο. Πού βρίσκεται ο συμβολισμός; Στο ότι οι 100 πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ συμπυκνώνουν το γιατί παραμένουμε εγκλωβισμένοι στη χρεοκοπία και στα Μνημόνια. Μέσα σε τρεις μόλις μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε τη χώρα ξανά στην ύφεση και στα πρωτογενή ελλείμματα. Σαν τον Σίσυφο, γυρίσαμε στο 2012 για να προσπαθήσουμε πάλι να ανεβάσουμε τον βράχο. Ηρκεσαν 100 μέρες για να γίνει σαφές ότι αυτό το μείγμα διαμαρτυρίας, οργής, δημαγωγίας, ψεύδους, παρωχημένων αντιλήψεων, λαθεμένων εκτιμήσεων για τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, που πα...

 του Λεωνίδα Καστανά από τη Μεταρρύθμιση Όσοι λίγοι υποστηρίξαμε το μνημόνιο ως το μόνο υπαρκτό και εφικτό σχέδιο εξόδου της χώρας από την καθολική κρίση δεν παραβλέπαμε ότι η λιτότητα που αυτό επέβαλε θα ήταν επικίνδυνη για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Δεν παραβλέπαμε ότι η σμίκρυνση  του κράτους θα συνέβαλε στην ανεργία και στην εσωτερική υποτίμηση, μιας και το κράτος είναι αυτό που κινεί την οικονομία στη σοβιετικότροπη πατρίδα. Γι’ αυτό και διακηρύξαμε με επιμονή ότι η λιτότητα πρέπει να είναι δίκαιη και να συνοδεύεται από μεταρρυθμίσεις ικανές να σπρώξουν το κάρο της ανάπτυξης. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις προσπάθησαν να πιάσουν τους έξωθεν επιβαλλόμενους δείκτες με οριζόντια μέτρα γιατί αφενός ήταν τεχνικά ευκολότερο και συντομότερο, αφετέρου  έθιγαν λιγότερο τις συντεχνίες, δηλαδή την εκλογική τους βάση. Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε την ευθύνη της ΔΗΜΑΡ η οποία λόγω των αριστερών αγκυλώσεων επέμενε να αρνείται το επίθετο δίκαιη μπροστά από τη λιτότ...