μη μαδας τη μαργαριτα

του Σταμάτη Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή «Τι είναι ο Ευρωπαίος;  Είναι αυτός που έχει υποστεί φιλοσοφικά την επίδραση της αρχαίας ορθολογιστικής σκέψης, που έχει ζήσει με την ιουδαϊκοχριστιανική πνευματικότητα κι έχει υποστεί την επίδραση της ρωμαϊκής διοίκησης και των ρωμαϊκών θεσμών.  Αθήνα, Ιερουσαλήμ και Ρώμη.  Η κατανόηση, η συνείδηση, ο νόμος. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει Ευρώπη».                                                                                                                                                            Paul Valery          ...

του  Γιάννη Παπαθεοδώρου   για τη στήλη  Ανώμαλα Ρήματα — Το πρόσφατο μακελειό στο Παρίσι μας θύμισε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το θρησκευτικό μίσος αρκεί να μετατρέψει μερικούς καθημερινούς ανθρώπους σε φανατισμένους «μάρτυρες» που, στο όνομα ενός «ιερού πολέμου», αποφασίζουν να σκορπίσουν το θάνατο στην καρδιά της Ευρώπης. Φοβάμαι, λοιπόν, πως η δημοκρατική ευαισθησία μας δεν μπορεί να εξαντλείται στο σύνθημα «Je suis Charlie», ακριβώς επειδή το φαινόμενο είναι αρκετά πιο σύνθετο και πολύπλοκο από τις νηφάλιες φωνές που μιλάνε για την αυτονόητη «ελευθερία του τύπου» και από τις ψύχραιμες εκκλήσεις  για μια απο-δαιμονοποίηση του Ισλάμ. Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε (ξανά) μπροστά σε ένα πολιτικό και πολιτισμικό σοκ, που δεν θα λυθεί με επιφανειακές αναλύσεις για τη σατιρική πένα των σκιτσογράφων ούτε με βιαστικούς συμψηφισμούς για τα δεινά που έχει τραβήξει το Ιράκ, το Αφγανιστάν και η Συρία από την Δύση. Η Γαλλία άλλωστε δοκιμάστηκε ιστορικά περισσότερο ...

  Κωστής Κορνέτης Τα σκίτσα του  Charlie Hebdo   ήταν πάντοτε προκλητικά και ενίοτε κακόγουστα. Το περιοδικό ήταν γνήσιο παιδί του Μάη του ’68 και της πεποίθησης πως δεν υπάρχει ιερό και όσιο στη σάτιρα. Άλλωστε, γεννήθηκε αμέσως μετά τον θάνατο του στρατηγού Ντε Γκωλ με ένα προβοκατόρικο πρώτο τεύχος που σατίριζε την κηδεία του εθνάρχη, με αποτέλεσμα να απαγορευτεί αμέσως. Είναι γνωστό πως στα σαράντα χρόνια που μεσολάβησαν το περιοδικό τα ’βαλε κατά καιρούς με όλους και με όλα, σατιρίζοντας αμείλικτα, μεταξύ άλλων, ζητήματα θρησκευτικής πίστης ανεξαρτήτως δόγματος. Αδιαφορούσε για τις όποιες νομικές συνήθως, αλλά πρόσφατα και υλικές, επιπτώσεις, δεδομένου ότι το παλιό κτίριο όπου στεγαζόταν δέχτηκε επανειλημμένα επίθεση. Χθες τέσσερις από τους πλέον εμβληματικούς και τολμηρούς σκιτσογράφους του περιοδικού –ο Cabu, ο Charb, ο Tignous και ο Wolinski– δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από ισλαμιστές φονταμενταλιστές στα γραφεία του  Charlie Hebdo  στο Παρίσι, μαζ...