μη μαδας τη μαργαριτα

από την Καθημερινή Το να επιχειρήσει κάποιος μια πλήρη αποτίμηση της κατάστασης μετά το χθεσινό Brexit είναι πρόωρο. Ουδείς γνωρίζει ποιες διαδικασίες θα ακολουθηθούν από εδώ και μπρος, ελλείψει προηγούμενου, πού θα καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ ΕΕ και Βρετανίας και ποια θα είναι η νέα σχέση που θα διαμορφωθεί. Σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο, ωστόσο, κάποια πρώτα συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα: - Η διάκριση συστημικό/αντισυστημικό είναι η πλέον ισχυρή στις μέρες μας, είναι ένα από τα πλέον καθοριστικά σημεία πολιτικής αυτοτοποθέτησης. Η τάση αυτή βαθύτερη και παγκόσμια, που εκδηλώνεται ολοένα και συχνότερα τα τελευταία χρόνια, υποδηλώνει μια σαφή κρίση αντιπροσωπευτικότητας που υπερβαίνει τις στενά οικονομοκεντρικές αναλύσεις. Τα δε δημοψηφίσματα αποτελούν τον προνομιακό χώρο έκφρασής της καθώς επιτρέπουν ετερογενείς συγκλίσεις. Αυτό που εν τέλει ένωνε τα δύο τόσο ετερόκλητα στο εσωτερικό τους στρατόπεδα ήταν η τοποθέτηση απέναντι σε αυτό που ο καθένας εκλαμβά...

μια ανάρτηση στο fb - "Φταίει ο διαχρονικός δυτικός ιμπεριαλισμός". Μπούρδες. Αποικίες είχαμε και στη Ν.Αμερική και στην Αφρική και στη νοτιοανατολική Ασία. Στις χώρες αυτές δεν εμφανίστηκαν αντίστοιχα φαινόμενα τρομοκρατίας. Αυτού του είδους η τρομοκρατία συνδέεται με μια συγκεκριμένη εξτρεμιστική εκδοχή του Ισλάμ και όποιος το παραβλέπει απλώς στρουθοκαμηλίζει. - "Φταίει η φτώχεια και η περιθωριοποίηση". Υπεραπλούστευση. Ο Μπιν Λάντεν ήταν ζάμπλουτος. Οι δράστες της 9/11 ήταν μεσοαστοί, απόφοιτοι Πολυτεχνείου, επαγγελματίες. Οι Σαουδάραβες και Καταριανοί που τους χρηματοδοτούν ειναι ζάμπλουτοι και δεν τους έπιασε ο πονος για τους φτωχούς. Σε χώρες της Αφρικής κ της Ασίας υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια απο ο,τι στη Συρία ή το Ιράκ, χωρίς ανάλογα φαινόμενα. Περιθωριοποιημένοι και φτωχοί υπάρχουν και μεταξύ χριστιανών ή άθεων. Δεν έγιναν τρομοκράτες. Σαφώς και παίζουν ρόλο η φτώχεια και η περιθωριοποίηση, όμως δεν μιλαμε για σχεση αιτίου-αιτιατού κ...

του Ευτύχη Βαρδουλάκη από την  www.lifo.gr Δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να ευδοκιμεί τόσο πολύ το εμπόριο μιζέριας και ο δημόσιος λόγος να διακατέχεται από τόσο αρνητισμό όσο εδώ. Εκπομπές με αποκλειστικό περιεχόμενο την έκφραση της λαϊκής οργής, «αποκαλυπτικά» σάιτ και «μαχητικοί» δημοσιογράφοι, πολιτικές συζητήσεις απίστευτης οξύτητας, κόμματα ή πολιτικά στελέχη που μιλάνε για «προδότες», «κοινωνικούς δολοφόνους», «ηθικούς αυτουργούς» σε θανάτους, διχαστικά πολιτικά συνθήματα, κ.α., συνιστούν ένα πλαίσιο δημόσιου διαλόγου που σε τίποτα δεν θυμίζει δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα.    Και δίπλα σε όλα αυτά, τα social media, τα οποία εκ της φύσεως τους αποτελούν το πιο «επιθετικό» και «γκρινιάρικο» μέσο που έχουμε γνωρίσει ως τώρα, να λειτουργούν πολλαπλασιαστικά ως προς την προβολή του πρωτογενούς (πολιτικού) προϊόντος. Ένα μέσο του οποίου η κατάχρηση – όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες – δημιουργεί εμμονές που σταδιακά επικαθορίζουν το σύνολο της συμπεριφοράς. ...