μη μαδας τη μαργαριτα

Διαβάζω σε διάφορα μέσα ή blogs διάφορες παράδοξες, απλοϊκές ή  δογματικές απόψεις για την πανδημία του κορονοϊού. Οι σχηματικές ή προβληματικές αυτές απόψεις έχουν μια ευρεία γκάμα. Άλλοι αμφισβητούν πως πρόκειται πράγματι για πανδημία, κλείνοντας παρανοϊκά τα μάτια απέναντι στο αναμφισβήτητο γεγονός πως έχουμε πλέον πάνω από 470.000 νεκρούς στη Γη. Λένε “τι είναι 470.00 άνθρωποι; Είναι λίγοι.” Από μια ορισμένη οπτική γωνία μπορεί και να έχουν δίκιο: Για ευγενικούς σκοπούς, ο σ. Μάο ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο περίπου 25.000.000 ανθρώπων κατά το “Μεγάλο άλμα προς τα μπρος”. Τι είναι λοιπόν 470.000; Ο συλλογισμός είναι λάθος γιατί σήμερα, όπου οι αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες φιλελεύθερες δημοκρατίες έχουν εξαπλωθεί αρκετά στην υφήλιο, εξαιρουμένων κυρίως των ισλαμικών καθεστώτων, και η ιατρική επιστήμη κέρδισε έδαφος, ο αριθμός 470.000 άνθρωποι, ο οποίος αυξάνεται συνεχώς, είναι μεγάλος... Δεύτερη αμφισβήτηση: Τα καπιταλιστικά κράτη ή το διεθνές, παγκοσμιοποιημένο κεφάλ

Πολλές φορές ο τρόπος που ασκείται η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι άγονος, μηχανικός κι αυτόματος, σχεδόν τυφλός. Στην αρχή αρνήθηκε την κατάργηση του ασύλου της ανομίας των αναρχομπαχαλάκηδων και των ντίλερς στα ΑΕΙ. Έβαλαν πλάτη στις άθλιες μεθοδεύσεις του προερχόμενου από τη δεξιά, δολοπλόκου υπουργού Δικαιοσύνης τους, ο οποίος σήμερα ελέγχεται από τη Βουλή. Κατόπιν καταδίκασαν τον θεμιτό αγώνα της κυβέρνησης να κρατήσει τα σύνορα του Έβρου αδιαπέραστα από τους κατευθυνόμενους από τον Ερντογκάν μετανάστες, που ήθελαν να σπάσουν, επί έξαρσης της πανδημίας, τα ελληνικά σύνορα. Μετά αρνήθηκαν τη θετική αντιμετώπιση του κορονοϊού από την κυβέρνηση (όταν είδαν πως ούτε αυτό πουλούσε, σιώπησαν). Ύστερα σήκωσαν την μπαντιέρα της επανάστασης ενάντια στην τηλεμετάδοση των μαθημάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση λες και μετατρεπόταν η Ελλάδα σε πελώριο τηλεοπτικό Big brother ή ξανάνοιγε η Μακρόνησος υπό μορφή reality show , κάνοντας την τρίχα παλαμάρι. Πολλή φασαρία για το σχεδόν τί