μη μαδας τη μαργαριτα

Τόσο εγώ όσο και η Αστριντ χαιρόμαστε που συμφωνούμε με το Νίκο Μπίστη. Στο πρόσφατο άρθρο μας στη Μαργαρίτα με τίτλο κάθε μήνα εκλογές;στις 13/05/12  προσεγγίσαμε μια ανάλογη λύση. του Νίκου Μπίστη από τη Μεταρρύθμιση   14/05/2012 Αποδείχθηκε λοιπόν ότι για την χώρα και την κεντροαριστερά ακόμα και αν δεν υπήρχε η ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να εφευρεθεί. Όποιοι μετά και το εκλογικό αποτέλεσμα δεν φτάνουν σε αυτό το συμπέρασμα τότε δεν κατάλαβαν τίποτε. Όπως δεν καταλάβαιναν κατά την διάρκεια του εκλογικού αγώνα όταν παρέμεναν με το όπλο παρά πόδα για να στηλιτεύσουν με ύφος κήνσορα υπαρκτές αδυναμίες της ΔΗΜΑΡ και να επιτεθούν με πάθος φαρμακερό κατά του Φώτη Κουβέλη, ενίοτε με χαρακτηρισμούς ανοίκειους. Και η ΔΗΜΑΡ και ο Κουβέλης έκαναν λάθη στην διάρκεια του εκλογικού αγώνα, αλλά το κύριο είναι ότι στάθηκαν όρθιοι στο τσουνάμι του λαϊκισμού και αυτό πρέπει να τους πιστωθεί. Ποια τα αποτελέσματα της γραμμής «ορκίζομαι πίστη και αφοσίωση στο μνημόνιο»; Πρώτον δεν διέσωσαν το ΠΑΣ...

του Λεωνίδα Καστανά Κάτι πρέπει να γράψω και εγώ, λίγο πριν την ώρα της κρίσης. Όχι πως πιστεύω και τόσο στην κρισιμότητα αυτής της εκλογής. Θάρθουν άλλες, σοβαρότερες. T α αδιέξοδα του παρόντος πολιτικού συστήματος θα φανούν σε μικρό βάθος χρόνου, όταν θα αποπειραθεί να κάνει κουτσές μεταρρυθμίσεις και θα έρθει σε ανοικτή σύγκρουση με τους δανειστές. Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει, τι πρέπει να κάνουμε, δεν ήρθε ακόμα ο καιρός του ορθού λόγου. Η ιστορία έχει τους ρυθμούς της. Η αγορά έχει στεγνώσει από χρήμα, οι μισθοί έχουν καταποντιστεί, η ανεργία αλλά και η ακρίβεια θερίζουν (πως γίνεται αυτό;), το πετρέλαιο θέρμανσης θα πωλείται από το Νοέμβρη προς 1.40Ε το λίτρο και μεις ασχολιόμαστε με το που θα πάει την εντολή ο Τσίπρας. Περιμένουμε να μας σώσει ο Ολάντ, αλλά χτες πιάστηκαν με τα χιλιάρικα του εκβιασμού στα χέρια, άλλοι δυο εκλεκτοί συμπολίτες μας του Υπουργείου (προσωπικής) Ανάπτυξης. Δύο από τους πολλούς, τους πάρα πολλούς. Δεν είμαστε σοβαροί, το ξέρουμε, αλλά δεν ...

Ένα χτεσινό κείμενο του Μιχάλη Σαμπατακάκη στο TVXS Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας αναζητά τη παραμονή στο ευρώ με ανάπτυξη, προς όφελος των πολλών. Ακριβώς αυτή είναι η πολιτική στόχευση των προτάσεων της ΔΗΜΑΡ και του προέδρου της Φώτη Κουβέλη : υπεράσπιση της δημοκρατίας, της κοινωνίας και της ευρωπαικής μας πορείας. Το ΚΚΕ στοχεύει σε άλλη κατεύθυνση, εκτός Ευρώπης, εκτός ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ  θα έπρεπε να είναι συνεπής με τη ευρωπαική πολιτική παράδοση του Συνασπισμού. Φοβάμαι πώς δεν είναι, ταλαντεύεται – αυτό δείχνει η επιμονή του για συνεργασία με το ΚΚΕ. Τη Κυριακή επιλέγουμε : Η ΔΗΜΑΡ με ευθύνη και συνέπεια στηρίζει τη παραμονή της χώρας στο ευρώ μαζί με το ξεκίνημα της πορείας απαγκίστρωσης από τις κοινωνικές πολιτικές των μνημονίων. Πολιτική που είναι και αναγκαία και γίνεται τώρα περισσότερο ρεαλιστική με τις διεργασίες που θα ξεκινήσουν από τη Δευτέρα, μετά τις γαλλικές εκλογές. Χρειάζεται θετική διέξοδος στη βαθιά κρίση που βιώνει ο λαός μας. Για να αποκρου...

Ποτέ στην πρόσφατη ιστορία μας δεν ήταν τόσο απρόβλεπτο το αποτέλεσμα των εκλογών. Μαζί με τις διάφορες φήμες και διαδόσεις που κυκλοφορούν για τα ευρήματα των μυστικών δημοσκοπήσεων, ακούγεται επίσης η πληροφορία ότι για να φτάσουν το δείγμα των 2.000 έγκυρων απαντήσεων οι δημοσκόποι πρέπει συχνά να κάνουν τριπλάσια τηλεφωνήματα: τα δύο τρίτα όσων σηκώνουν το τηλέφωνο, το ξανακλείνουν θυμωμένοι προτού απαντήσουν!   Συνεπώς, η πικρή αλήθεια είναι ότι απλώς δεν έχουμε ιδέα για το πώς θα ψηφίσει το εκλογικό σώμα: θα το μάθουμε όλοι μαζί το βράδυ της Κυριακής. Όμως η απροσδιοριστία δεν αφορά μόνο το αποτέλεσμα των εκλογών. Ισχύει επίσης ότι ποτέ στην πρόσφατη ιστορία μας δεν ήταν τόσο αβέβαιο το τι θα γίνει μετά τις εκλογές. Θα κυβερνηθεί η χώρα; Και από ποιους; Θα μπορέσει να μπει σε μια νέα φάση, επούλωσης των πληγών της κρίσης, εξυγίανσης της πολιτικής και ανόρθωσης της οικονομίας; Ή θα ανοίξει μια παρατεταμένη περίοδος ακόμη μεγαλύτερης πολιτικής αστάθειας, οικονομικής αβεβα...

Ο φίλος μας Γιώργος Δ δεν γράφει συχνά στο blog του. Όταν όμως αποφασίζει να γράψει, γράφει καλά και τσακίζει κόκαλα. Οι προτάσεις που κάνει στο τέλος με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο. Απολαύστε τον. (leo) από το Γιώργο Δ και το blog   Sabotaz στην ελλάδα για 1η φορά ψήφισαν γυναίκες σε βουλευτικές εκλογές μόλις πριν 50τόσα χρόνια. Φαντάσου ότι στην νορβηγία ψήφιζαν από το 1916. Την ίδια εποχή με την γυναικεία ελληνική ψήφο στην αμερική οι μαύροι κάθονταν στο πίσω μέρος των λεωφορείων και υποχρεώνονταν να παραχωρήσουν την θέση τους σε λευκούς.  Το 2008 η usa είχε μαύρο πρόεδρο, το 2012 η ελλάδα έχει 3 υποψήφιες αλέκα και ντόρα και νόρα  για την πρωθυπουργία της χώρας με μάλλον απίθανα ποσοστά εκλογής τους ακόμη και για την βουλευτική τους παρουσία. Η ελλάδα από το 1944-49 μέχρι και το 1981 ζούσε υπό τον διαχωρισμό του εμφύλιου και μπήκε στην ευρωπαική κοινότητα μόλις το 1980 .  Έχει περάσει τόσος πολύς χρόνος από τότε για μια ή και δύο γενιές...

Λάβαμε μια επιστολή από τρεις φίλους που είναι μέλη ή ψηφίζουν διαφορετικά κόμματα. Δεν ανήκουν στο κοπάδι των  πελατών. Είναι πολίτες αυτής της χώρας, ανησυχούν για την επόμενη μέρα, φοβούνται το θρίαμβο των άκρων, οσμίζονται τον κίνδυνο της πλήρους κατάρρευσης. Μιλούν και αυτοί για την ανάγκη μιας εθνικής συνεννόησης. Δεν ρίχνουν ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά ψήφο μεταρρύθμισης. ( leo )   Φαίνεται πως οι εκλογές θα κριθούν πάνω στο νήμα, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Η ρευστότητα, πλησιάζοντας προς την Κυριακή, αναζητά να διοχετευθεί σε κάποια κοίτη. Ελλείψει πρόσφατων δημοσιευμένων δημοσκοπικών στοιχείων ένα τμήμα του εκλογικού σώματος δείχνει να εφησυχάζει, εξαντλώντας την εκλογική του παρέμβαση στο θυμό και στο «μαύρο». Σε αυτό το περιβάλλον υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να αιφνιδιαστούμε ως κοινωνία από μια ραγδαία άνοδο των πολιτικών άκρων. Υπάρχει κίνδυνος ο αντικοινοβουλευτισμός, η πατριδοκαπηλία, ο έξαλλος λαϊκισμός και οι δυνάμεις της βίας να έχουν το «πάνω χέρ...

Η μαργαρίτα αγαπά αυτή τη μορφή από τη Σαλονίκη. Αυτήν την Ιστορία. ΔΟΣ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΞΕΝΟΝ ή πως αντιλαμβανόμαστε τον άλλο του Μιχάλη Γ.Τριανταφυλλίδη υποψήφιος Α΄Θεσσαλονίκης με τη Δημοκρατική Αριστερά. Το δικαίωμα στη μετανάστευση δεν μπορεί να το προσδιορίσει ή να το απαγορεύσει η οποιαδήποτε νομοθεσία. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα που πηγάζει από το γεγονός και μόνον ότι ο μετανάστης γεννήθηκε άνθρωπος. Καμμιά πολιτεία δεν μπορεί να το ακυρώσει. Η Ελλάδα που το ένα της αδέρφι μεγάλωσε στην ξενιτειά από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι και σήμερα, δεν δικαιούται να μην έχει αναπτύξει μιάν ολοκληρωμένη και πραγματικά συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική. Χάθηκε χρόνος πολύς, σπαταλήθηκαν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια κοινοτικών πόρων (σ αυτά εξ άλλου είμαστε μαθημένοι πια) κυρίως όμως ανατράπηκαν ισορροπίες και διαμορφώθηκαν συνθήκες που δεν μπορεί πια να διαχειριστεί η άθλια κρατική μηχανή με νοοτροπίες ρατσιστικές και συνταγές ξεπερασμένες και καταδι...

Του Κώστα Κουτσομητέλη υποψήφιου με τη ΔΗΜΑΡ στην Α Θεσσσαλονίκης Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας η προσφορά στους πολίτες μιας ολοκληρωμένης φροντίδας υγείας και περίθαλψης φαντάζει σαν τον τετραγωνισμό του κύκλου. Καλούμαστε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο κόστος και την ποιότητα. Οι δείκτες ποιότητας δεν μπορούν να πέσουν κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο αλλά και το χρήμα δεν είναι ανεξάντλητο αντίθετα έχει ένα συγκεκριμένο όριο προς τα πάνω. Δεν προτίθεμαι να σας παρουσιάσω ονειρικά μοντέλα. Αντίθετα σκοπεύω να παρουσιάσω μια πρόταση που μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία ενός συστήματος υγείας καθολικού, ενιαίου και αποτελεσματικού. Εννοώ ένα σύστημα υγείας που να προσφέρει σε όλους τους πολίτες του ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά, ανεξάρτητα από τις οικονομικές τους δυνατότητες.. Και όλα αυτά μέσα στα όρια των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας μας. Θέλω εδώ να σημειώσω ότι το ποσοστό του ΑΕΠ που αφιερώνουμε στην υγεία είναι ήδη εφάμιλλο των πιο προηγμένων της...

Μια συνέντευξη του Μάνου Ματσαγγάνη στο arguments Μιας κι εσείς διδάσκετε κοινωνική πολιτική στο Πανεπιστήμιο, η προ του μνημονίου κοινωνική πολιτική ήταν δίκαιη και ορθολογική; Σε αυτό τον τομέα το μνημόνιο έχει τελικά θετικό ή αρνητικό πρόσημο; Το προ Μνημονίου σύστημα κοινωνικής προστασίας ήταν ανέτοιμο και ακατάλληλο για την αντιμετώπιση των κοινωνικών συνεπειών της κρίσης. Έκανε βέβαια (και κάνει) άλλες δουλειές. Μπορεί να μην προστάτευε τους φτωχούς και τους άνεργους, αλλά υποστήριζε τις συντάξεις και την περίθαλψη εύπορων ομάδων με καλές διασυνδέσεις. Αναδιένεμε πόρους και δικαιώματα, αλλά από την ανάποδη: από τα χαμηλά εισοδήματα στα υψηλότερα. Και αυτό όχι λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης: το σύστημα κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα έχει πάρα πολλές αδυναμίες, κάτι όμως από το οποίο σίγουρα δεν πάσχει είναι η έλλειψη πόρων. Η κοινωνική δαπάνη την τελευταία δεκαετία συνέκλινε προς τον Ευρωπαϊκό μ.ό. Μάλιστα, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, το 2009 (δηλ. τις παραμονές της...