μη μαδας τη μαργαριτα

  του Λεωνίδα Καστανά A ν η ΔΗΜΑΡ είχε μείνει στην κυβέρνηση όλα θα ήταν αλλιώς και γι’ αυτήν και για τη χώρα. Και θα ήταν καλύτερα. Αν είχε επιμείνει στη μεταρρυθμιστική γραμμή που διατύπωσε πριν τις εκλογές, αν την είχε ξεκαθαρίσει και εμβαθύνει, αν την είχε εφαρμόσει στους τομείς ευθύνης που ανέλαβε, αν την είχε επιβάλλει στους εταίρους της, η χώρα θα είχε προχωρήσει διαφορετικά, θα ήταν σήμερα σε καλύτερη κατάσταση. Λιγότερα οριζόντια, τυφλά και άδικα μέτρα, περισσότερες αλλαγές στο κράτος και την οικονομία, περισσότερη αλληλεγγύη, σταθερότερο πολιτικό κλίμα, ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση απέναντι στην τρόικα. Αν είχε μείνει στην κυβέρνηση θα είχε και τον πρώτο λόγο στην ανασύνταξη της κεντροαριστεράς. Οι «58» δεν θα έμεναν στείροι, η ΕΛΙΑ θα ήταν πραγματική και θα είχε μεγαλύτερη εμβέλεια, το ΠΟΤΑΜΙ πολύ πιθανά να μην είχε εμφανιστεί ή καλύτερα ο κόσμος που το έφτιαξε και το ακολουθεί θα ήταν μαζί της. H left - liberal συνιστώσα της δεν θα είχε αποχωρήσει...

Μια διδακτική αλληγορία για τους εμπορεύσιμους και μη κλάδους της οικονομίας. του Γιώργου Καραβάνα Ας πούμε πως έχουμε μια πολυμελή οικογένεια, που ζει σ’ ένα σπίτι και κερδίζει τα προς το ζην από ένα χωράφι. Κάποιοι από την οικογένεια δουλεύουν στο χωράφι: οργώνουν, σπέρνουν, θερίζουν, πουλάνε – ασχολούνται δηλαδή με την παραγωγή νέου πλούτου. Κάποιοι άλλοι μεριμνούν για τα απαραίτητα, ώστε να υπάρχει οικογένεια: φροντίζουν το σπίτι, αγοράζουν και μαγειρεύουν φαγητό, με μέρος των χρημάτων που το χωράφι παράγει. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που το χωράφι παράγει, πηγαίνουν εκεί! Μικρό μόνο μέρος περισσεύει, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επένδυση και ανάπτυξη της οικογενειακής επιχείρησης: να αγοραστούν νέοι σπόροι, να βελτιωθούν τα αρδευτικά συστήματα, να αγοραστούν περισσότερα στρέμματα. Σε μια περίοδο καλών σοδειών, η οικογένεια βελτίωσε κατά πολύ τη διαβίωσή της: αγοράστηκαν μεγαλύτερα κρεβάτια, καινούργιος καναπές, πιο σύγχρονη τηλεόραση. Κα...

Aπό το ιστολόγιo  left-liberal synyhesis Ο θάνατος του Τσάβεζ άφησε ενδιαφέροντα ταξινομικά ζητήματα :Με αναμφισβήτητες επιτυχίες στην μείωση της φτώχειας, με αποδεδειγμένα επιτεύγματα στην αναδιανομή , ταξινομείται στην αριστερά. Ωστόσο υπάρχει μια συσχέτιση η οποία δημιουργεί μια άλλη οπτική: ο Τσάβες αναδιανέμει ένα πλούτο τον οποίο σωρεύει λογιστικά μέσω μιας τεχνικά απλής διαδικασίας. Από τις εισπράξεις του πετρελαίου διοχετεύει όλο και μεγαλύτερα ποσά στις πληβειακές μερίδες του πληθυσμού. Η " πετρελαϊκή " δομή της οικονομίας του, του δίνει την δυνατότητα για αυτές τις μεταβιβάσεις. Είναι η ίδια δομή που επιτρέπει στην Σ. Αραβία, η οποία ιστορικά και πολιτειακά ευρίσκεται στον αντίποδα, να κάνει αντίστοιχες μεταβιβάσεις και να επιτυγχάνει καλύτερες επιδόσεις στην μείωση της ανισότητας, όπως αυτή καταμετρείται μέσω του δείκτη  Gini  (πηγή) .Στην κατανομή του πλούτου είναι φανερό πως η δομή της οικονομίας παίζει ρόλο. Μια οικονομία με σταθερές ροές εξωτερικού σ...

Τo χρέος των σοσιαλδημοκρατών, φιλελεύθερων και αριστερών δημοκρατών Των Μάνου Ματσαγγάνη, Γιώργου Σιακαντάρη και Δημήτρη Σκάλκου από τα ΝΕΑ Οι πρόσφατες εικόνες εντός και εκτός της Βουλής των Ελλήνων που συνόδευσαν την ψήφιση του Μνημονίου 3 έδειξαν ότι από πλευράς «πολιτικού πολιτισμού» η συμπεριφορά της πολιτικής ελίτ δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτήν του πλήθους. Η περιφρόνηση της νομιμότητας, η λεκτική οξύτητα, οι προσωπικές επιθέσεις, η συνθηματολογία, ο λαϊκισμός της γλώσσας - αυτά είναι συμπτώματα μιας χώρας άρρωστης και μιας πολιτικής τάξης κατώτερης των περιστάσεων. Η σημερινή οικονομική κρίση αποτέλεσε το έναυσμα, όχι την αιτία της έκρηξης. Στην πραγματικότητα, η κρίση απελευθέρωσε ένα υπαρκτό απόθεμα βίας, κυνισμού, κοινωνικής ανευθυνότητας και επιθετικού τυχοδιωκτισμού, το οποίο σιγόβραζε για δεκαετίες, θαμμένο (όχι πολύ βαθιά) κάτω από τους πακτωλούς των δανεικών χρημάτων και των κοινοτικών πόρων. Τα τεράστια ποσά που συνέρευσαν την προηγούμενη π...

Στο άρθρο αυτό που ανέβασε η AV και την ευχαριστώ γι αυτό, κάνω μια απόπειρα να ορίσω τον αριστερο-φιλελευθερισμό. Θα ακολουθήσουν εκτενέστερα και ακριβέστερα άρθρα επί αυτού. του Λεωνίδα Καστανά από την Αthens Voice Στη Δημοκρατική Αριστερά συζητάμε αυτές τις μέρες για τα μέτρα των 11,5 δις, ποιος τα ψηφίζει και ποιος όχι, αν πατήσαμε την κόκκινη γραμμή και ακυρώθηκε το άλμα, πως πάει η επαναδιαπραγμάτευση και αν η κοινωνία είναι όρθια ή πεσμένη. Έχει κανένα νόημα αυτή η κουβέντα; Η χώρα είναι στο καναβάτσο, έτοιμη να φωνάξει abandon . Αν αργήσουν λίγο ακόμα τα 31 δις, το σύστημα θα αρχίσει να καταρρέει από μόνο του, δεν θα χρειαστεί καμιά τρόικα για να πατήσει το κουμπί. Το σχολείο μου χρωστάει 7000 στη ΔΕΗ, δύσκολα θα ανάψουμε φέτος το καλοριφέρ. Οι δάσκαλοι διαμαρτύρονται για τις «άδικες» μειώσεις των μισθών τους αλλά κοιτάνε και λίγο πιο ψηλά, το Θεό που πιστεύουν και μονολογούν από μέσα τους, «πάλι καλά που ο μισθός μπήκε κι αυτό το μήνα». Βλέπουν και τι γίν...

του Δημήτρη Σκάλκου από το capital gr «Η δυσκολία δεν βρίσκεται στις νέες ιδέες,  αλλά στο να αποδράσεις από τις παλαιές.» Τζων Μέυναρτ Κέυνς Για την παρούσα πολύ-επίπεδη κατάρρευση έχουν προταθεί πολλές διαφορετικές ερμηνείες (κρίση παραγωγικού μοντέλου, κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης, κρίση αξιών), κάθε μια τους περισσότερο ή λιγότερο ορθή. Λιγότερο επεξεργασμένη και διαδεδομένη είναι η ερμηνεία που προσεγγίζει τα σημερινά αδιέξοδα ως αποτέλεσμα μιας ιδεολογικής χρεοκοπίας. Συχνά ξεχνούμε ότι οι ιδέες έχουν συνέπειες. Ξεχνούμε πως, ιστορικά, τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα οδηγούνται στην κατάρρευση μέσα από μια διαδικασία σταδιακής παρακμής των καταστατικών πολιτικών, οικονομικών και ηθικών αρχών τους. Η σημερινή κατάρρευση είναι η κατάληξη μιας μακράς πορείας θεσμικής αποτυχίας σε κάθε πεδίο της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου. Δεν κατορθώσαμε να αναπτύξουμε και να προστατεύσουμε εκείνους τους θεσμούς οι οποίοι θα διασφάλιζαν τη βιωσιμότητα ενός ο...

τ ου Γιάννη Παγιασλή από το Rednotebook Η όποια διαπραγμάτευση για τα τεκταινόμενα στο λεγόμενο «φιλελεύθερο» χώρο θα πρέπει αρχικά να τοποθετήσει ορισμένα ζητήματα ορολογίας. Οι πολιτικοί σχηματισμοί οι οποίoι συμβατικά αναφέρονται ως «φιλελεύθεροι», στην ουσία είναι εκφράσεις ενός κεντροδεξιού πλέγματος με επιλεκτικές, ενίοτε ισχνές αναφορές στον φιλελευθερισμό. Είναι ενδιαφέρον ότι οι ίδιοι δεν προτάσσουν τον φιλελεύθερο χαρακτήρα τους ως ειδοποιό διαφορά απέναντι στον κύριο κορμό της δεξιάς, αλλά ζητήματα συγκυρίας (ΔΗΣΥ), τεχνικών επίδικων και ρυθμίσεων (Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία) ή απλά δυσανεξίας ενός κοινωνικού ρεύματος «αυτοδημιούργητων» («Δημιουργία Ξανά»). Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η επίκληση του φιλελευθερισμού λειτουργεί εξωτερικά, περιγραφικά, χωρίς αξιώσεις ελέγχου των σχηματισμών αυτών ως προς τις ίδιες τις φιλελεύθερες ιδέες τους. Η ιδεολογική αυτή χαλαρότητα είναι χαρακτηριστική και αντανακλά την ιστορικά αποσπασματική σχέση της ευρύτερης ελληνικής κεντρο...