Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2012

Ανοιχτό Συνέδριο της "Δράσης" το Σαββατοκύριακο

Εικόνα
Η "μαργαρίτα" εύχεται τα καλύτερα για τους φίλους της Δράσης. Φυσικά και θα είναι εκεί για να παρακολουθήσει από κοντά τους προβληματισμούς των φιλελεύθερων μεταρρυθμιστών τους οποίους και θεωρεί ιδιαίτερα γόνιμους και ελπιδοφόρους. Φίλοι μου εμπρός για χιλιάδες νέες αρχές δίχως τέλος. (leo) του Ευτύχη Παλλήκαρη από την Αthens Voice Ένα συνέδριο χωρίς... τέλος, αλλά για μια νέα αρχή είναι αυτό που διοργανώνει η Δράση το Σαββατοκύριακο, στο Μαρούσι. Καθώς το πολιτικό σκηνικό φαίνεται να αλλάζει στη "μετά τη δόση" εποχή, η πρωτοβουλία της Δράσης γίνεται ένα ιδιότυπο "δοκιμαστήριο" για την πιθανότητα σύγκλισης των φιλοευρωπαϊκών, μεταρρυθμιστικών δυνάμεων σε μία από τις πιο κρίσιμες καμπές του τόπου. Δύο είναι οι σημαντικές πτυχές του συνεδρίου.  Η πρώτη έχει να κάνει με τη διαπίστωση ότι  οι καλεσμένοι σε αυτό θα έχουν πλήρες δικαίωμα λόγου και έκφρασης   για το ζητούμενο των όρων και προϋποθέσεων σύγκλισης των διάσπαρτων μεταρρυθμιστικώ

H ντεμέκ Αριστερά

Εικόνα
Η Ομιλία του βουλευτή  Φίλιππου Σαχινίδη στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής για το πώς οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο Κύριοι και κυρίες συνάδελφοι, Πριν από 5 χρόνια ξέσπασε η μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση του καπιταλισμού. Ξεκίνησε από την Μητρόπολη του καπιταλισμού τις ΗΠΑ και αμέσως επεκτάθηκε στο Ην. Βασίλειο. Από εκεί μεταδόθηκε στην Ευρωζώνη και έφτασε στην Ελλάδα αναδεικνύοντας τις διαρθρωτικές αδυναμίες της Ελληνικής οικονομίας και τις τεράστιες δημοσιονομικές ανισορροπίες. Αδυναμίες που από το φόβο του πολιτικού κόστους αλλά και υπό την πίεση των ανεδαφικών και κοντόφθαλμων διεκδικήσεων τμήματος της αριστεράς αλλά και τμήματος συνδικαλιστικών ηγεσιών οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριακονταετίας δεν τόλμησαν να αντιμετωπίσουν. Έτσι, η Ελληνική κρίση, κρίση δημοσιονομική, παραγωγικού προτύπου και χρηματοπιστωτική γρήγορα αναζωπύρωσε την κρίση της Ευρωζώνης και αποκάλυψε τον ανολοκλήρωτο χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης και τις

Η επαναγορά του χρέους

Εικόνα
Ο Γιώργος Προκοπάκης στα ΝΕΑ Η επαναγορά του χρέους χαρακτηρίζεται από όλους «κλειδί» του σχεδίου στήριξης της Ελλάδας. Οι σκεπτικιστές διαφόρων αποχρώσεων, επιλέγουν να ερμηνεύσουν ως «συμμετοχή υπό όρους» την αναμονή του ΔΝΤ μέχρι την κατάληξη της σχετικής διαδικασίας για να πάρει την τελική απόφαση εκταμίευσης. Προεξοφλούν την αποτυχία και άρα επόμενο γύρο στη διαμάχη Λαγκάρντ-Μέρκελ με θύμα την Ελλάδα.  Πριν προχωρήσουμε σε εκτιμήσεις, ας δούμε τις πτυχές ενός τέτοιου εγχειρήματος. Είναι προφανές πως εάν η μόνη στόχευση του προγράμματος ήταν η μείωση του χρέους, ο πιο πρόσφορος τρόπος θα ήταν η απόλυτη μυστικότητα και η αγορά των ομολόγων από «φίλους τρίτους». Με το πέρας της διαδικασίας επαναγοράς, θα είχαμε για μερικές εβδομάδες μύδρους για το ρόλο της ευρωζώνης από επενδυτές που θα αισθάνονται πως πιάστηκαν κορόιδα. Το μόνο βέβαιο είναι πως αυτή η «αγανάκτηση» θα ξεχνιόταν σύντομα – και από τους ίδιους. Απ’ την άλλη, όσο ελκυστική και να φαντάζει μια «αναγκαστικά

Το ΑΠΘ απαιτεί οριστική λύση τώρα

Εικόνα
Ένας δυσώδης εσμός από αριστεριστές, εργολαβικούς υπαλλήλους, χούλιγκανς και μαφιόζους υπό την ανοχή των πρυτανικών αρχών καταστρέφει το ΑΠΘ. Η πολιτεία κάνει πως δεν βλέπει, πως δεν ακούει. Τα πολιτικά κόμματα δεν ασχολούνται, έχουν άλλα σοβαρότερα. Και κανείς δεν τολμούσε μέχρι χτες να φωνάξει την αστυνομία να εισέλθει και να συλλάβει τους εγκληματίες. Τώρα κάνουν πως νοιάζονται, πως κινητοποιούνται, αλλά είναι αμφίβολο αν τολμήσει κανείς. Το πολιτικό έγκλημα στη χώρα αυτή προστατεύεται. Πάνω απ’ όλα το πανεπιστημιακό άβατο. Το άβατο της κατάντιας αυτής της χώρας. Και η Αριστερά της Ευθύνης; Έχει να πει κάτι; Και η Κεντροαριστερά; Καταλαβαίνει τίποτα; Οι φοιτητές, οι οικογένειές τους; Ο λαός; ( leo ) του Παναγιώτη Γκλαβίνη Το ΑΠΘ βρίσκεται στη δέκατη εβδομάδα κατάληψης της Πρυτανείας και κινδυνεύει με κατάρρευση. Κανείς δεν εγγυάται πως, αν κλείσει, θα μπορέσει να ξανανοίξει στο άμεσο μέλλον. Και δεν είναι εξ αιτίας κάποιου λόγου διοικητικής, εκπαιδευτικής ή

Στην ενότητα η δύναμη, στην ανανέωση η ελπίδα

Εικόνα
του Νίκου Μπίστη  Η σημερινή του ομιλία σε δημόσια εκδήλωση προβληματισμού και διαλόγου στο Γκάζι.  «Έχω συμμετάσχει σε πολλές συζητήσεις με θέμα την κεντροαριστερά και τον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Σχεδόν πάντα έφευγα με την αίσθηση ότι κάναμε σημειωτόν στην άμμο, ότι συντηρούσαμε μια μικρή φλόγα αναγκαία αλλά όχι αρκετά δυνατή ώστε να φωτίσει τον δρόμο. Η τελευταία φορά που αισθάνθηκα ότι είναι δυνατόν να γίνει κάτι σημαντικό ήταν όταν ο Κώστας Σημίτης στο Συνέδριο του ΣΥΝ το 1996 έκανε ένα άνοιγμα – πρόσκληση για συνεργασία που δεν θύμιζε τις μέχρι τότε εικονικές προτάσεις με τις οποίες η προηγούμενη ηγεσία του ΠαΣοΚ διεμβόλιζε μια μονίμως αμυνόμενη Αριστερά... Η στιγμή ήταν καλή. Στην Ευρώπη οι προοδευτικές κυβερνήσεις είχαν το πάνω χέρι, στην Ελλάδα στο μεν ΠαΣοΚ το πείραμα του προοδευτικού εκσυγχρονισμού ήταν σε εξέλιξη ενώ ο ΣΥΝ επανερχόταν με δυναμισμό στην Βουλή. Και όμως η στιγμή, το momentum χάθηκε, το μέλλον έφυγε μέσα από τα χέρια μας. Πολιτικές ηγεσίες

Δουλεύτε μας με δόσεις: Χωρίς ευθύνες το πόρισμα για την αποφυλάκιση του κρατούμενου από τον Κορυδαλλό.

Εικόνα
Εμ βέβαια, απλή αμέλεια ήταν και αφέθηκε ένας ύποπτος για φόνο, ελεύθερος. Εξάλλου δεν έγινε και τίποτα αγαπούλες μου. Δυο μπάτσοι ήταν, δυο βρωμόμπατσοι. Έχουμε πολλούς, δυο πάνω δυο κάτω δεν τρέχει και τίποτα. Από κάτι τέτοια μπορούμε όλοι να καταλάβουμε ότι το πολιτικό σύστημα με όλα του τα πλοκάμια, δικαστικό, διοικητικό, δημοσιογραφικό, συνδικαλιστικό, εγκληματικό, ζει και βασιλεύει και θα συνεχίσει να τρέφεται από τις δόσεις που μας δίνουν για να επιβιώσουμε. Οι πολίτες της χώρας αυτής, όπως τα δυο παιδιά της αστυνομίας, θα πεθαίνουν κάθε μέρα, ενώ οι εκλεκτοί θα ζουν άνετα εις βάρος όσων αγωνίζονται. Από τα ΝΕΑ Σε δύο σωφρονιστικούς υπαλλήλους αποδίδει απλή μόνο αμέλεια το πόρισμα για την αποφυλάκιση ενός εκ των τεσσάρων κατηγορουμένων, που είχε συλληφθεί για συμμετοχή στην υπόθεση της διπλής δολοφονίας με θύματα δύο νεαρούς ειδικούς φρουρούς στην περιοχή του Ρέντη, τον Μάρτιο του 2011.  Υπενθυμίζεται ότι τη Δευτέρα, μετά τη γνωστοποίηση της αποφυλάκισης, τέθηκε σε δ

Η ανισότητα σκοτώνει τον καπιταλισμό

Εικόνα
του Ρόμπερτ Σκιντέλσκι     από την Προοδευτική Πολιτική Είναι γενικά αποδεκτό πως η  κρίση του 2008-2009  προκλήθηκε από υπέρμετρο τραπεζικό δανεισμό και πως η επακόλουθη αδυναμία αποτελεσματικής ανάκαμψης οφείλεται στην άρνηση των τραπεζών να δανείζουν, λόγω των «προβληματικών» τους ισολογισμών . Μια τυπική αφήγηση της κρίσης, αρεστή στους οπαδούς του  Φρίντριχ Χάγιεκ  ( Friedrich vonHayek) και της « αυστριακής σχολής » θα πήγαινε κάπως έτσι: στην πορεία προς την κρίση, οι τράπεζες δάνειζαν στους πελάτες τους περισσότερα χρήματα από όσο θα έπρεπε, λόγω του φθηνού χρήματος που παρείχαν οι κεντρικές τράπεζες, ιδίως η αμερικανική « φέντεραλ ριζέρβ » (FED). Οι εμπορικές τράπεζες, πλημμυρισμένες από λεφτά των κεντρικών τραπεζών, παρείχαν ρευστότητα σε ένα σωρό αμφισβητούμενα εγχειρήματα, ενώ μια σειρά χρηματοπιστωτικών καινοτομιών (ιδίως ευφάνταστων τραπεζικών εργαλείων και επενδυτικών σχημάτων) έριχνε λάδι στην φωτιά της δανειακής φρενίτιδας. Η αναποδογυρισμένη πυραμί

Οι στρατοκρατικές ελίτ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων διαιωνίζουν το πρόβλημα

Εικόνα
H συνεχιζόμενη αιματηρή βία στο μέτωπο Ισραήλ και Παλαιστίνης ένα και μόνο στόχο έχει. Να μην υπάρξει ποτέ μια ειρηνική λύση. Αυτό εξάλλου απορρέει και από το κοινό δόγμα των εμπλεκομένων. Ο ένας δεν ανέχεται την ύπαρξη του άλλου στην ίδια περιοχή. Και επειδή φυσικά είναι αδύνατο να εκλείψουν τόσο οι Ισραηλινοί όσο και οι Παλαιστίνιοι, η βία και οι σκοτωμοί αμάχων και αθώων θα συνεχίζονται. Ανάλογα με τη πολιτική συγκυρία, οι ηγετικές ομάδες χρησιμοποιούν τους βομβαρδισμούς και κάθε άλλο στρατιωτικό ή τρομοκρατικό μέσο προκειμένου να  επιτύχουν  το στόχο τους. Και αυτός είναι ένας. Η διαιώνιση της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας των αντιπάλων ελίτ. Η βία και των δύο καταστρέφει καθημερινά οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης, οποιοδήποτε κίνημα ειρήνης  και των δύο λαών, οποιαδήποτε διεθνή πρωτοβουλία επίλυσης. Κάθε φορά που πάει κάτι να γίνει ή ο ένας ή ο άλλος σέρνουν το γαϊτανάκι του θανάτου. Και οι δύο κοινωνίες υποφέρουν, τρομοκρατούνται, απελπίζονται και παραδίνοντα

Η Υψηλή Κοινωνία της Τουρκίας

Εικόνα
Εκτός από παστουρμαλί και κιτς σίριαλ οι Τούρκοι παράγουν και ακριβό δυτικό πολιτισμό.  Έχουν  ιδιωτικά Πανεπιστήμια υψηλού επιπέδου τα οποία ίδρυσε και συντηρεί η Αστική τους Τάξη. Στην Ελλάδα, τα πανεπιστήμια ανήκουν στους πρυτάνεις και στους τρελαμένους αριστεριστές. Στην Τουρκία της περιορισμένης Δημοκρατίας ανήκουν στο λαό.  Ήμουν τυχερός που συνάντησα το  Νικόλα Παπαδημητρίου στους δρόμους του διαδικτύου. Απολαύστε ένα νέο bloger που έχει να μας δώσει πολλά. Ευκαιρία να μάθετε από ένα "τουρκολόγο", τι σημαίνει Ισλαμικός καλβινισμός. του Νικόλα Damon Παπαδημητρίου από το Momentum Η σύζυγος του πρώην εκδότη Αντώνη Λυμπέρη, Έλενα Μακρή  - Λυμπέρη είχε χαρακτηρίσει στο παρελθόν την υψηλή κοινωνία της Τουρκίας πιο ''υψηλή'' από την αντίστοιχη ελληνική. Δεν γνωρίζω ποια ήταν ακριβώς τα κριτήρια αλλά γνωρίζω πως οι ζάμπλουτοι της Τουρκίας λειτουργούν διαφορετικά από τον σύζυγο της κ. Λυμπέρη, που προσφάτως πτώχευσε. Sabanci και Koç, οι δύ

Επιβάλλονται παραιτήσεις

Εικόνα
Φίλε μου Αχιλλέα, αυτοί οι καταξιωμένοι επιστήμονες που εκλέχθηκαν στα συμβούλια διοίκησης είναι το πρόβλημα για τις δυνάμεις της αντίδρασης. Οι πρυτάνεις και όσοι από τους συναδέλφους σου αντιστέκονται ακόμα φοβούνται το ενδεχόμενο να αναβαθμιστεί το ελληνικό πανεπιστήμιο και να συνδεθεί ουσιαστικά με τα διεθνή εκπαιδευτικά δίκτυα. Οι δε θιασώτες του Στάλιν και του Μάο τρέμουν στο ενδεχόμενο να μετατραπούν τα πανεπιστήμια σε αμιγείς χώρους αναζήτησης της επιστημονικής αλήθειας. Ο εκσυγχρονισμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός όλων τους. (leo) του Αχιλλέα Γραβάνη από τα ΝΕΑ Οι πρυτάνεις αντιτάχθηκαν λυσσαλέα επί έναν χρόνο στην εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ, με βασικά επιχειρήματα ότι είναι ανεφάρμοστος και εναντίον του η πλειονότητα των καθηγητών. Εν τούτοις, στις πρόσφατες εκλογές για τα εσωτερικά μέλη του Συμβουλίου Ιδρύματος, που έγιναν με ηλεκτρονική ψηφοφορία, συμμετείχε η συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών (75-90%), σχεδόν σε όλα τα πανεπιστήμια τη

Ο "αντικαπιταλισμός" των "διανοούμενων"

Εικόνα
από το blog nikorestis του φίλου Βαγγέλη Πάλμου Στο πολύ ενδιαφέρον site του minority opinion, συνάντησα ένα  άρθρο  του μακαρίτηRobert Nozick σχετικά με τον "αντικαπιταλισμό" που χαρακτηρίζει τους "διανοούμενους".Πριν σχολιάσω το εξαιρετικά ενδιαφέρον περιεχόμενό του,είναι αναγκαίες ορισμένες αποσαφηνίσεις. Ο όρος "διανοούμενος" συνιστά έναν εξωραϊσμό αμφιβόλου περιεχομένου.Η απόπειρα ορισμού του είναι προβληματική. Σύμφωνα με τη Wikipedia "ο διανοούμενος είναι ένα πρόσωπο που χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο τη διάνοια σε μια επαγγελματική ή ατομική capacity (δυνατότητα?χωρητικότητα?ικανότητα? Όποια ερμηνεία κι αν επιλέξουμε ο ορισμός είναι τουλάχιστον ασαφής)! Το McMillan Dictionary προσεγγίζει πιο επιτυχημένα τον όρο:"ένα πρόσωπο που μπορεί να σκέφτεται ευφυώς και να κατανοεί περίπλοκες ιδέες ή θέματα" ή "ένα πρόσωπο με ευρύτητα παιδείας και ενδιαφέροντα σε τομείς όπως η επιστήμη,η τέχνη,η φιλοσοφία κλπ σε προχωρημένο σ